به پرورش خرگوش وام می دهند اما به اثرهنری نه
موسیقی فولکلور در حال فراموشی؟؟؟؟؟
لبریزم از ترانه و شوق خواندن نیست
یک خواننده لرزبان وضعیت موسیقی فولکلور کشور را نگران کننده عنوان کرد و گفت: هم اکنون این موسیقی در حال فراموشی است.[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
کورش اسدپور در گفتگو با خبرنگار مهر در یاسوج افزود: موسیقی محلی ما غنی ترین و پربارترین و نزدیک ترین احساس مردم ما به گذشته است و زندگی ماشینی کمتر بر آن تاثیر گذاشته و صداقتی که در موسیقی اقوام ایرانی است شاید در موسیقی مرکزی ما که ادغام شده با موسیقی پاب و راک است، نباشد.
اسد پور بیان کرد: این حسی که در این موسیقی است و صداقتی که در اقوام ما و در نهاد شاعر و حس خواننده و آهنگساز است بر مخاطب تاثیر می گذارد و به عنوان مثال یک فارسی زبان وقتی ترانه "یاریار" و "دی بلال" را می شنود با وجود اینکه نمی داند ما چه می گوییم اما تحت تاثیر قرار می گیرد.
وی با بیان اینکه تهدیدهای پیش روی موسیقی محلی و مقامی زیاد است، گفت: هجوم فرهنگهای بیگانه و عدم توجه مسئولین به بحث ترویج و اشاعه موسیقی محلی، این موسیقی را به تهدید مواجه کرده است
تا چند سال آینده گویشمان را هم فراموش می کنیم
وی بیان داشت: اکنون روح سنتی جوانان دارد از بین می رود و همین فرهنگ بی مهری، بی توجهی و عدم توجه به سنتها و آیینها، اینها محصول یک فرهنگ دیگری است.
این خواننده بختیاری و بویراحمدی اظهار داشت: اکنون در اتوموبیلها، موبایلها و بلوتوثها موسیقیهای آن طرفی پخش می شود و با این وضعیت تا چند سال دیگر جامعه ما به استحاله ای می رسد که هیچ بویی از فرهنگ و تمدن و آیین خودمان به مشام نمی رسد و حتی ممکن است گویشمان هم از یادمان برود.
به پرورش خرگوش وام می دهند اما به اثرهنری نه
وی با بیان اینکه فعالین موسیقی محلی از لحاظ مالی تامین نیستند، گفت: هم اکنون برای پرورش خرگوش هم تبصره مالی هست و وام می دهند اما برای تولید یک اثر فرهنگی و هنری که متعلق به یک قوم، یک ایل و تاریخ است تبصره ای نداریم.
اسد پور با بیان اینکه چندین بار خواستم برای همیشه از دنیای موسیقی خداحافظی کنم، بیان کرد: من برای خودم چیزی نمی خواهم و با حقوق کارمندی زندگی می کنم. گرچه مستاجر هستم ولی به خاطر مردم حاضرم گرسنگی بکشم ولی حیف است وقتی می بینم صدای ناچیز من در بین مردم جا افتاده و آنها به من احترام می گذارند، از موسیقی محلی و آوازهایی که متعلق به خودشان است محروم شوند.
وی عنوان کرد: ما خوانندگان امانتدارانی هستیم که تنها واقعیت کار و زندگی مردم و شادیها و غمهای آنها را در قالب موسیقی فریاد می زنیم و فرهنگ و هنر آنها را زنده نگه می داریم.
لبریزم از ترانه و شوق خواندن نیست
این خواننده لرزبان گفت: الان لبریز از خواندن هستم و به سنی رسیده ام که یک حس پختگی و درک پیدا کرده ام ولی نمی توانم به خاطر مشکلات فراوان این عرصه بخوانم.
اسد پور افزود: هم اکنون دو اثر آماده انتشار دارم که دارند خاک می خورند و کسی نیست که حمایت کند تا این آثار به بازار بیایند و جای خالی اینها را نمی دانم چه چیزی پر خواهد کرد.
وی تصریح کرد: این درد بزرگی است که ما وقتی نتوانیم کاری را که مال زمان خودش است روانه بازار کنیم، گرد زمان روی آن می نشیند و کارهای بعدی را هم نمی توانیم تولید کنیم و براین اساس همین طور بدون ذوق و بی احساس مانده ایم.
اسد پور یادآور شد: تنها من این طور نیستم و سایر هنرمندان موسیقی فولکلور هم ناامید و در حال درجا زدن و عقب گرد هستند.
وی در خصوص خواسته خود از مسئولان موسیقی کشور گفت: خواسته من این است که کارهای ما بازبینی و کارشناسی شود و اگر سرمایه گذاری کنند درآمد آن نیز مال خودشان باشد و ما چیزی نمی خواهیم و تنها تقاضا داریم عرصه موسیقی کشور خالی از آثار فولکلور و بومی نباشد.
هدفم از این تایپک این بود که خودم لر زبان هستم و عاشق نواهای محلی هستم و نگران این وضعیت
واقعا چرا؟
