سیاوش قمیشی و موسيقی ترنس
۱- خبری فوق العاده جذاب و مطمئنا جدید در مورد علیرضا قمیشی، تنها فرزند سیاوش قمیشی!!! «اسیر» نام اولین تجربه رسمی علیرضاست که در آینده ای نزدیک از داخل کشور منتشر خواهد شد.
پیش از این شنیده شده بود علیرضا در محاقل غیررسمی به بازخوانی آثار پدر می پرداخته. با توجه به نام بزرگ پدر، انتظارات از «علیرضا قمیشی» بسیار بالاست. امید است او با بهره گیری از تجربیات ارزشمند پدرش انتظارات علاقمندان و مخاطبین موسیقی را برآورده کند.
--------------------------------------------------------
۲- سياوش قميشی از سال ۲۰۰۲ سبک تازه ای از موسيقی را وارد موسيقی ايران کرد و آن چيزی نبود جز ترنس. سياوش قمیشی يک آهنگساز به نام است که بی دليل قبول نمی کند سبکی از موسيقی را وارد حيطه ی کاريش کند و بر اجرای آن پا فشاری کند.
سياوش در باره ی موسيقی ترنس می گويد: (( من جز ترنس به چيزی گوش نمی دم ترنس خيلی موزيک خوبيه ريتم ترنس منو هوشيارُ سر حال نگه می داره. ترنس چرا گوش می دم؟ به دليل اينکه ترنس ها همه شون يه جاش ريتم می شکنه و وای ميسته و آرومه همون آرومي که ما دوست داريمه))
» نسخه ی صوتی گفته های سياوش را می توانيد از [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید] بگيريد.
خوب با توجه به نکاتی که سياوش گفت و با توجه به اينکه ترنس موسيقی است که سياوش قميشی اون رو کار می کنه بايد ببنيم خود ترنس به چه معنی هست. در زير تاريخچه ای از موسيقی ترنس رو می خوانيد:
«ترنس چیست؟»
تِرَنس Trance (که به غلط ترانس هم می نویسیم) مفهوم اش در زبان ما به "خلسه" خیلی نزدیک است. این ژانر مدرن درموسیقی بیشتر بعنوان زیرگونه ای از موسیقیِ رقص شناخته شده است که در دهه ی نود از دل موسیقی هاوس House و تکنو زاده شد و گسترش یافت. اما ترنس همخانواده یا زاده ی موزیکِ الکترونیک هم هست که در دهه ی هشتاد اوج خود را گذراند. در ایران شاید بعضی ها Klaus Schulze را از آن دوران بخاطر داشته باشند. او را می شود از بنیانگذاران سبک و جریانی نامید که بعد ترنس نامیده شد. اما ژان میشل ژار Jean-Michel Jarre را بی تردید خیلی ها می شناسند یا آثارش را صدها بار از صداو سیما شنیده اند. نوارهای نخستین بخشها از مجموعه ی اکسیژن، بیست سال پیش در ایران دست بدست می گشت. میشل ژار ِ فرانسوی کسی بود که موسیقی الکترونیکی را به میان مردم برد و سبکی را معرفی کرد که مایه های ترنس در آن به وضوح شنیده می شد، هرچند ملودیک تر و بازاری تر. نماهنگهایی از این مجموعه را اینجا ببینید.
در سال 1991 دو دی جی آلمانی (DJ Dag & Jam El Mar) که سبک کارشان بیشتر تکنو و اسید بود پروژه ای را راه انداخته بودند بنام Dance2Trance. تکاهنگی از این مجموعه کارها بنام We came in Peace آشکارا ویژگی های بنیادینِ شکل ترنس را معرفی کرد: تکنوایی و تکرار شونده بود و شنوندگان را به خلسه می برد، گویی هیپنوتیزم شده اند.
در جستجوی ریشه های موسیقی ترنس به جنبش های مخالف با موسیقی عامه پسند یا pop نیز برمی خوریم. آنچه که امروزه بنام ترنس می شناسیم، تا مدتها در کلوبها و گروه های آلترنیتیو تجربه و اجرامی شد و محبوبیت عام نداشت. ترنس علاوه بر رقص و پایکوبی، موسیقی جشن هایی چون rave هم هست که در آن مواد روانگردان و نشئه جات مصرف می کنند و در حلقه ی های خصوصی تر، شب را تا صبح پاتیل همدیگر می شوند. اما با همه ی اینها ترنس فقط موسیقی بزمی و نوای فراموشی نیست، چون در آرامش و تنهایی، در حرکت و کار و در عشق و غم نیز گوشنواز و جانبخش است. پژوهشگران معتقدند ترنس تمرکز و شادمانی را افزایش می دهد. موسیقی کلاسیک نیز تأثیر مشابهی دارد.
ترنس ماهیتی بازتولیدی دارد و بیشتر وابسته به دستگاهای الکترونیکی چون سینتی سایزر، سکانسر یا نواسازها ی رایانه ای ست و چندان سروکاری با ساز و آواز و ارکستر ندارد. صافی ها یا *****های فرکانسی و میکسر ها نیز امکانات بیشماری را برای دستکاری نوا ها و خلق صداهای تازه و ترکیبی در اختیار دی جی ها می گذارند. به همین دلیل هم هست که ترنس تبدیل به موسیقی دی جی ها شده است یا به بیان دیگر دی جی ها ترنس را گسترش داده اند. آنها با استفاده از یک فناوریِ جمع و جور و نواهای موجود، دست به آزمونها و نوآوریهای تازه می زنند و حتا وقتِ اجرا، شکل موسیقی را در بده بستان با مخاطبان تغییر می دهند. این عنصر ِبداهه پردازی و مخاطب محوری، ترنس را به ژانری مردمی و البته جوان پسند بدل ساخته است.
در توصیف الگوی ساختاری ترنس باید از تکرار و تداوم یادکرد. نواهای ناتمام و ملودیهای خام سوار بر ضرباهنگی سریع، به مرور می آیند و می روند یا با عناصر ریتمیک که مبنای کار هستند، ترکیب شده، شکل عوض می کنند و بصورتی بطئی به اوج می رسند تا با افت و خیزهای ناگهانی شنونده را در مسیرِ خلسه از سطحی به سطح دیگر ببرند و به شور و حالی عمیق تر برسانند. الگوی تکرار در هاوس و تکنو نیز برجسته است، اما آن نوع موسیقی به اندازه ی ترنس رمزآلود و تعالی بخش نیست و ضرباهنگش نیز کمی کندتراست. سرعت کوبه ها یا beats در موسیقی ترنس اغلب بین 125 تا 150 کوبه در دقیقه است که تمپو یا ضرباهنگ بسیار بالایی را ایجاد می کند. به نظر می رسد که چنین ضرباهنگی رگ و ریشه یا اندامهای داخلی بدن را بیشتر تحت تأثیر قرار می دهد تا اندامهای خارجی را. این است که در کنسرتهای ترنس، رقص بیشتر از درون می جوشد تا از برون.
این ساختار پرضرب و پویا همراه با رنگ آمیزی و فضاسازیِ به شدت ذهنی و گاه فرازمینی، به موسیقی ترنس ماهیتی مکاشفه گر می بخشد. نورپردازیهای لیزری در تقویت این حالات نقش مهمی دارند.
از انواع ترنس می توان به Vocal Trance اشاره کرد که در آن صدای خواننده هم هست اما بر موسیقی تسلط ندارد.
اما با توجه به مطالبی که خوانديد بايد توجه داشته باشيم نوع ترنسی که سياوش قميشی کار می کند با شکل متداول آن در دنيا فرق دارد و ترنس سياوش همواره مبتنی بر ملودی های زيبا بوده و صرف ريتم و تنظيم نبوده است که همين است که ارزش کار سياوش قميشی را بيشتر می کند.
--------------------------------------------------------
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
--------------------------------------------------------
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
