نگاهی بر وضعیت ساز تراشی در ایران

به طور کلی سازندگان ساز در جامعه ما قدری ناشناخته مانده اند و آنگونه که باید و شاید شناسایی نشده اند ، نغمات آسمانی و دلنشینی که از دست و پنجه و درون استادان موسیقی می شنویم،
حاصل دسترنج این جماعت مهجور و غریب است. کسانی که کمتر نامی از آنان بر زبان می آید.
نوازنده هر قدر استاد و با مهارت باشد، تا زمانی که سازی شایسته و قابل زیر پنجه های توانمند او
نباشد هنرش به تمامی نمایان نمی شود.حساسیت و قابلیت صدادهی بویژه در سازهای آکوستیکی
محسوس تر است،زیرا سازهای آکوستیکی- به خلاف سازهای الکترونیکی- دارای روح است،گویی
سازنده از روح وجان خود در کالبد ساز می دمد.
استخراج صدای دلنشین و مطلوب از خشک سیم و چوب و پوست ، نشانی از مقام بلند (( دوست ))
دارد و ما را به سوی او رهنمون می کند:
خشک سیمی، خشک چوبی، خشک پوست
از کجا می آید این آوای دوست
اما آنان که تاب و توان این سیر و حوصله ی مقابله با رنج ها و مشکلات را ندارند،از راه،باز می مانند و در
نقطه ای متوقف می شوند،و آن گاه که این بی بهرگی از هنر با منافع مادی و سودجویی های شخصی
همراه شود، وضعی نابسامان می یابد که دامن هنر را آلوده می سازد و عده ای غیر متعهد و
بی صلاحیت وارد عرصه ی موسیقی می شوند و به شیوه های مختلف، موسیقی و معنای مقدس
آن را می آلایند و به ابتذال می کشانند و سبب گمراهی هنرجویان، چه بسا موجب دلزدگی و
سر خوردگی آنان می شوند.
ساز سازی ( ساز تراشی ) نیز همچون دیگر رشته های هنر دارای هزار نکته ی باریکتر از موست که
هنرمند ساز تراش با گذشت ایام، در طی سالها و تحمل سختی های فراوان، تجاربی را در این راه کسب
کرده، رنج این سیر و سلوک را بر خود هموار می کند تا در این راه به سر منزل مقصود برسد.
بدیهی است چاشنی و محرک اصلی این کار همان عشق ودلبستگی به هنر است، نه سود جویی و
منفعت طلبی. اما متاسفانه در آشفته بازار ساز سازی امروز، این امر به دلیل سودجویی و هادی گرایی
از ساحت مقدس هنر خارج شده، رنگی (( تجاری و صنعتی )) به خود گرفته است.
امروزه به دلیل گرایش بیش از پیش جوانان به موسیقی و نیاز آنان به ساز، و متاسفانه به دلیل آشنا
نبودن با کیفیت ساز و تشخیص ندادن آن، عده ای در سالهای اخیر به منظور سودجویی از این امر
وارد بازار شده و به قصد کسب منافع مادی به فروش سازهایی بی کیفیت و یا با کیفیت بسیار نازل
اقدام کرده اند. حتی گاه افرادی بدون تخصص و صلاحیت در این زمینه به خرید و فروش ساز روی آورده اند.
پیداست اینان فقط قصد دلالی وکسب منافع مادی دارند، نه نیت خدمت به فرهنگ وهنر.
تا زمانی که نیت و قصد مادی بر انگیزه ی هنری غلبه کند، متاسفانه وضع بهتر از این نخواهد بود.
به امید پیشرفت این هنر در جامعه

البته همینطوره که می گی
ولی گسترش استفاده از سازای کم کیفیت فقط یه دلیل که تشخیص پایین شاگردا باشه نداره
این سازا آدمو به تنگ میاره و گاهی حتی کار باهاشون یه جوووریه!
ولی ارزون و در دسترس و پرشمارن. این چیزیه که نو آموز ظاهرا" بهش محتاج تره تا یه ساز فوقوالعاده و استثنایی
اما درد دل من! کم نیستن بنده خداهایی مثه ممد (بنده) که ساز غیر مشقی لازم شدن! اما سازای نیمه جدی و
کمی خوب هم قیمتش سر به فلک میزنه. چه برسه به ساز عالی وتاپ که البته ارزش پولی رو که می دی رم دارن
ولی اگه داشته باشی بدی!
تازه بیشتر پولشم نمیره تو جیب سازنده که دل آدم خوش باشه بهش !
بگذریم. sry از شکوه و شکایت. فقد یه پول قلمبه که اومد دستم دادم بالا ساز اونوخت نق نق الکی نمیکنم! :76: