جست و جو:

میروم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه دیرینه ی خویش
بخدا میروم از شهر شما
با دل شوریده و دیوانه ی خویش

شراب تلخ میخواهم که مردافکن بود زورش
که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش

دل میرود ز دستم، صاحبدلان خدا را
دردا که راز پنهان، خواهد شد آشکارا

دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد/چون بشد دلبرو با یار وفادار چه کرد

من آن گلبرگ مغرورم که میمیرم ز بی آبی/ ولی با خفت و خواری پی شبنم نمیگردم

یک جمع نکوشیده رسیدند به مقصد
یک قوم دویدند و به مقصد نرسیدند

امروز که محتاج توام جای تو خالیست
فردا که بیایی به سراغم نفسی نیست

مرا عهدیست با جانان ،که تا جان در بدن دارم
هوادارن کویش را چو جان خویشتن دارم

لیلی و مجنون اگر میبود در دوران تو
این یکی حیران من میگشت و آن حیران تو

یاد دارم در غروبی سرده سرد
میگذشت از کوچه ی ما دوره گرد

آن پریچهر که دوش از بر ما رفت
آیا چه خطا دید که از راه خطا رفت؟

دل میرود ز دستم، صاحبدلان خدا را
دردا که راز پنهان، خواهد شد آشکارا

دل و دینم به تو مشغول و نطر در چپ و راست
تا ندانند رقیبان که تو مقصوده منی

یارب به کریمی کریمانت بخش

بر آب دیده یتیمانت بخش
صد بار به لطف و کرمت بخشیدی
یک بار به سلطان خراسانت بخش

من یاد خوش دوست به دنیا ندهم
لبخند خوشش به حور رعنا ندهم

میروم تا ز تو دورش سازم
ز تو ای جلوه ی امیده محال
میروم زنده بگورش سازم
تا که زین پس نکند یاد وصال

میروم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه دیرینه خویش
بخدا میروم از شهر شما
با دل شوریده و دیوانه ی خویش

شبي مجنون به ليلي گفت کاي محبوب بي همتا


تو را عاشق شود پيدا ولي مجنون نخواهد شد

می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سر مکش تا نکشد سر به فلک فریادم

دیدی آن را که تو خواندی به جهان یارترین
سینه را ساختی از عشقش سرشارترین
آنکه میگفت منم بهر تو غم خوار ترین
چه دل آزار ترین شد، چه دل آزارترین

ترسم ای مرگ نیای تو و من پیر شوم
آنقدر زنده بمانم که ز جان سیر شوم

ترا میبینم و میبویم ای منشور نورانی
ندارم در جهان جز درد تو رنج و پریشانی
نگاهی کن به سویم تا شوم قربان آن رویت
دلم را سر گران مگذار در امواج گیسویت

یارب آن نو گل خندانی که سپردی به منش
میسپارم به تو از چشم حسود چو منش

خیلی خیلی ممنون از پاسخ دوستان :)