نقد و بررسی نوازندگان تار

[Moory]

درود به دوستان عزیز
از چندتا استاد شنیدم که میگفتند این تار مثل یک خانم زیبایی هستش که همش ناز میکنه . واقعا همینطور هستش و اینو بخاطر این میگن که این ساز خیلی حساس هستش وتنظیم تار خودش یک هنر هستش . اینو بخاطر این گفتم خود من صدای تار هایی که میشنوم اصلا جالب نیست یک موقع ها مثل تار اذری هستش اصلا هیچ حالتی نداره و کاملا یک نواخت است این همه حالتی که از صدای تار میشه ایجاد نمود دیگه وجود نداره . تنوع مضراب نیست فقط ریز یکنواخت و دوراب های بسیار خشن و خیلی بیهوده توی سر تار میزنن و شلوغ میکنن . حالت پنجه که اصلا وجود نداره به نظر من تار نسبت به نسل گذشته بسیار پس رفت داشته . تکنیک مضرابی این نیست شما یک جا مضراب بزنی و مرتب ریز بزنی تکنیک مضرابی این هستش که شما 10 رقم صدا با مضراب دربیاری . البته با این ملودیها که اجرا میکنند چاره ای ندارند تمام تکنیک ها ولطیف بودن و حالت پنجه رو از بین بردند افتخار هم میکنند جنس صدای تار خیلی مهمه اینها گوششون عادت کرده به صدای نا هنجار اصلا براشون مهم نیست چی میزنند یا سازشون چه صدایی میده چون تسلط ندارند که صدای تار رو در بیارن شما 100 تا نوار از این نوازندگان گوش بدید همش مثل همه بدونه کوچکترین تغییر یا حالتی فقط دستگاه عوض میشه . البته من به این نتیجه رسیدم اصلا قابلیت های تار بدرد اینها نمیخوره 100 کیلومتر ریز بگیر برو بالا بیا پایین اگر بجز این هستش بفرمایید ما هم استفاده کنیم . من نمیدونم اینها استاد چی هستند. من حاضرم قدم به قدم از نظر فنی اینهارو ارزیابی کنیم با دلیل با منطق بدون هیچ گونه تعصب شاید من اشتباه میکنم بیایید ببینیم مظراب زدن یعنی چی حالت های پنجه چی هستند صدا در اوردن از تار چیه مرکب نوازی چیه تا حالا چه کوکهایی ابداع کردند یا مثلا اقای ساکت زنبور عسل و درست اجرا کرده شاید من اشتباه میکنم یا چرا با اقای ساکت بیشتر وقتها باید پیانو کنار ش باشه اقای ساکت برای استاد شدن همه چیز دارد اصلا تکنوازی چیه منطق اینها برای یک نوازنده خوب چی هستش روی چه معیاری یک نوازنده رو تایید میکنند یعنی با اجرای چند تا قطعه کلاسیک با تار کسی استاد موسیقی سنتی ایرانی میشه بعدش هم میگن حسودی میکنه اگر میتونی بزن خیلی سخته شما هم 10 ثانیه مثل استاد شهناز اجرا کن اینکه شما قطعه ای رو زده باشی که مهم نیست چطور زدنش مهمه شما یک ملودی ساده رو بخواهی زیبا اجرا کنی شاید سالها زحمت بکشی اخرش هم نتیجه نگیری نکته اخر اینکه هرکسی به یک سبکی علاقه داره و باید سبکهای متفاوت باشه و هر کسی هر جور دوست داره ساز بزنه مسئله اینجا هستش که یک چیزهایی گفته میشه که اینگار تاری که اینها اجرا میکنند اول و اخر تار است و بی خودی میخوان استاد بخورد مردم بدهند و میخواهند با سبکهای دیگر مبارزه کنند من خودم علاقه ای به نوازندگی دوران قاجار ندارم اما این هم جزیی از تاریخ موسیقی ایران است هی میگن کلاسیک زدیم شما اول موسیقی مملکت خودت رو درست اجرا کن بعد برو کلاسیک بزن تمام این قطعات کلاسیک زیبا هستند و من عاشق این قطعات هستم هر روز هم در ماهواره از شنیدنشون واقعا لذت میبرم اما بعضی ها با تاربقدر ی بد اجرا میکنند که اینگار مجبور هستند در هر صورت حرف برای گفتن بسیار است امیدوارم کسی از من نرنجیده باشد من فقط خواستم با شما دوستان این بحث را سهیم باشم... باتشکر

[Khashayar]

درود
مرسی موری جان نظراتت جالب و خوب بود...
رامین جان از شما هم تشکر میکنم...
اما یک چیز رو اشتباه متوجه شدی... مگه من گفتم قطعات کلاسیک آقای ساکت حس ایرانی داشته باشه؟؟؟
من خودم سالهاست قبل از موسیقی ایرانی و سنتی کلاسیک کار میکردم و میکنم به صورت جدی و شغلی... تمام قطعاتی که آقای ساکت اجرا کرده من اجراهای مختلفش رو با ساز های مختلف و نوازندگان مختلف و تنظیم های مختلف شنیدم... اما اجرای آقای ساکت واقعا فقط و فقط سرعت بود و بس،نه تکنیک نوازندگی کلاسیک داره،نه حس نوازندگی کلاسیک داره،تنظیمش ساده تر شده برای اینکه با تار بتونه اجرا کنه و و و و در اخر هم تنها چیزی که مشاهده میشه فقط و فقط سرعت هست و خود شما هم قبول کردی که ایشون میخواد سرعت خودش رو به نمایش بزاره نه هنرش رو...
در موسیقی ایرانی هم که همه غریب به اتفاق قبول داریم اجراهی آقای ساکت اون حس و حال و هوای موسیقی ایرانی رو واقعا نداره و یک چیز جالبی که هست هر وقت هر کس به آقای ساکت از این نظرات انتقاد کرده ایشون گفته این سبک منه،در صورتی که این چیز ها واقعا مربوط به سبک نمیشه...

در مورد سرعت هم بگم آقای ساکت برای رسیدن به این سرعت زحمات زیادی کشیده ولی در مقابل این سرعت خیلی چیز ها رو از دست داده که ارزششون واقعا بیشتر از سرعت بوده...
شما هم اگر سرعت برات مهم باشه و بمدت یک یا دوسال روزانه 5 ساعت بشینی و از بالای دسته به پائین دسته و برعکس حرکت کنی و کم کم سرعتت رو افزایش بدی به همین سرعت میرسی... اما شما هم خیلی چیز ها از دست خواهی داد...
اما میخوام از شما سوال کنم شما میتونی با 10 سال تمرین و روزانه 5 ساعت به نوازندگی شهناز و یا حتی شریف برسی؟

پاینده باشید

[r_a_m_i_n]

درود
نكته دقيقا همينجاست
من هرگز نگفتم چرا شهناز يا شريف نميتونن اينقدر سرعتي بزنن... چون اونا سبكشون اينه
ولي بقيه ميگن چرا ساكت مثل اونا نميزنه
مسئله اينه كه ساكت هم نميخواسته مثل شهناز و شريف ساز بزنه... چيزي كه مسلمه اينه كه نشسته تمرين كرده كه مثل اونا نزنه ديگه... بقول خودت اگه روزي 10 ساعت تمرين ميكرد ... مسلما اگه ميخواست اون سبكو بزنه الان كه 49 سالش بود به هدفش رسيده. بود... اونم نشسته ساز زده كه طوري كه خودش ميخواد بشه
و در مورد سرعت هم... كلا بالاخره هركس در اجراهاش هر هنري كه داره رو ميكنه ديگه... اينكه يه چيزه عاديه...
مثلا عليزاده در اجراهاش نمياد كه هي از پايين دسته به بالا دسته بپره... اونم ميره هنر خودشو و چيزي كه توش مسلط تره اجرا ميكنه
البته ساكت خصوصياتي هم داره... كه در موردش صحبت نميشه
مثلا اينكه بسيار تميز ساز ميزنه... و امكان نداره نتي رو بخوره... و از سيم سفيد بيشتر استفاده ميكنه... و از تكنيك دراب چپ خييلي استفاده ميكنه كه من در بقيه نوازندگان كمتر ديدم... تقريبا اصلا نديدم...
در آهنگ افسوس نمونه ي كامل يك قطعه با پنجه كاري رو ميبينيد... و كلا حتي واسه تدريس به شاگردان هم روي تميز بودن تكنيك ها خيلي گير ميده... مثلا ميگه بايد 30 ثانيه تريل بزني... با سرعت بالا و صداي تك تك نتها بياد ... يا حتي اگه در پرشهاش دقت كنيد... با وجود سرعت بالا ولي هيچوقت نتي خرده نميشه
ولي مثلا سبك عليزاده شلوغه... و از استفاده ي مكرر از سيم بم خيلي لذت ميره
البته چيزي كه هست.. اين واقعيت انكار ناپذيره كه تمام نوازندگان يه عيبي دارن... و نميشه گفت يكي بدون عيب و كامله
در مورد تكنيك و سرعت هم قبول دارم كه 2مقوله ي جدا هستند... مثلا به نظر من نوازندگان ويلن ايراني سرعتي تر هستن ولي نسبت به كلاسيك ها فاقد تكنيك هستن

[AliB]

درود
دوستان چرا اينقدر دوست داريد همه چيو زنونه مردونه كنيد؟
چرا اييييينقدر فاصله بين موسيقي شرغي و غربي ميبينيد؟
حلا چون شهناز مطابق سبك قديم خودش ميزنه ديگه تمومه؟
با اين حساب استاد وزيري هم چيزي بلد نبود... چون نوازندگي اوشون هم با بهره گيري از غرب بود
و تعجب ميكنم كه علي ميگه اينكه مثله فشنگ بالا پايين بپري مزيت حساب نميشه...
ديگه انصافا مزيت حساب ميشه
و علي جان... چرا فكر ميكني ساكت از رديف و غيره بهره اي نبرده؟ چون بنظرت بي حس ميزنه؟
اون رديفو با سبك خودش ميزنه ... ولييييييييي تمام اين قطعاتي كه بقيه اساتيد زدنو اونم زده
من يه دفعه سر كلاس واسش با اينكه از قطعات خودش بهم درس داده بود... واسش 4 مضراب از عليزاده زدم
بهم گفت فكر كردي من اينها رو نزدم كه اينا رو واسم ميزني؟... گفت من تمام اينا رو زدم... و همشونم قشنگه... اما من سبكه خودمو دارم
و كلا بنظرم كسي كه بره تو فستيوال فرانسه سازهاي تار و 3تار رو با اجراي قطعات خودشون اينقدر محكم به دنيا معرفي كنه ... از ارزش هنري بهره منده...
به هر حال هركس نظر شخصيشو داره... منم نظر خودمو گفتم

و كلا وقتي انتقاد يكيو مبني بر اينكه اين قطعات مال ما نيستن قبول ميكنم ... كه خودش بتونه اين قطعات رو مثل ساكت بزنه... نه اينكه چون نميتونن بزنن ميگن اينا مال ما نيست
اين مثال رو بارها زدم...:
يكي قدش كوتاهه دستش به تور واليبال نميرسه... ميگه تور بلنده... نميگه من قدم كوتاهه
حالا هم همينه...1نفر بياد اين قطعات رو مثل ساكت بزنه.. بعد بياد بگه آقا من زدم... حلا كه زدم ميگم به نظر من بدرد موسيقي ما نميخوره... اونوقت ما قبول ميكنيم... ولي اينطوري كه از روي حسادت و نا تواني ميگن مال ما نيست... اصلا حرف قابل قبولي نيست

البته يكي ميتونه بگه من از سبكش خوشم نمياد... اين عاديه... چون سليقه ايه... اما ديگه اينطوري زير سوال نبريدش

درود

رامين جان مرسي از نظراتت...
ولي بزار باز يک موضوع رو بگم... اين کار زير سوال بردن کسي نيست اصولا نقد همينه... ببين حرفا هاي علي از روي حسادت نبود به هيچ وجه من علي رو خوب ميشناسم... و حرفائي هم که زد تا حدودي منطقي هست... نقد يعني همين ديگه که چند نفر با افکار مختلف و ديدگاه هاي مختلف ميان و از نظر تخصصي و موسيقي و .. يکي رو نقد و بررسي ميکنند قرار هم نيست کسي پيروز بشه... همه فقط نقدشون رو ميگن اون خواننده هست که با خوندن تمام اين نقد ها تشخيص ميده کدوم بهتره و مناسب تر و اصولي تر هست...
پس با ديد بهتري به نقد نگاه کنيد ...

در ضمن به قول شهناز يک بار ميگفت احمقانه ترين کار تو موسيقي ايراني اينه که بدون هدف و از روي عادت و رسم بشيني رديف بزني و حفظش کني...
رديف زدن کار خيلي مهمي نيست بر عکس اون چيزي که همه فکر ميکنند اون درک و حس موسيقي ايراني هست که خيلي خيلي مهمه...
نقد هام رو در پست هاي بعدي نسبت به آقاي ساکت ادامه ميدم..
پاينده باشيد

دوستان خوبم سلام
رامين عزيزم ، خشايار جان به نکات خوبي اشاره کرد که منظور نظر من هم بود و هست. اما بهتر ديدم شايد يک کم دقيق تر به نکاتي که شما اشاره کردي جواب بدم تا روشن بشه چرا من اين نظر رو دارم .
پس از ابتداي نوشته ات شروع مي کنم و اونچه به نظرم ميرسه ميگم .
در ابتدا در مورد جدا کردن موسيقي ها گفته بودي و اينکه چرا جدا مي کنيم! رامين جان ، ما جدا نمي کنيم ، اين تفاوتي هست که وجود داره و اتفاقا بايد وجود داشته باشه و زيبايي دنياي انسان ها هم به همين تفاوت هاست. درسته که ما اعتقاد داريم که موسيقي يک زبان جهانيست و من هم واقعا و بطور دروني بهش معتقدم ، ولي اين دليل بر اين نميشه که چون زبان جهانيست ، لهجه ي خودم رو رها کنم و برم با لهجه ی ديگران سخن بگم . چيزي که در مورد دهکده ي جهاني بودن دنياي امروز هم مطرح ميشه و بحث هاي فراوان پيرامونش هست! اينکه ايا ما بايد استحاله ي فرهنگي بشيم کاملا براي اينکه به دهکده ي جهاني بپيونديم؟ بايد تمام نشانه هاي فرهنگيمون رو کنار بگذاريم و به اون رنگي که غربي ها دوست دارن و تعريفش کردن به عنوان رنگ دهکده ي جهاني در بيايم؟ يا اينکه بايد قدرت گفتگو کنیم و فهممون رو از فرهنگ خودمون بالا ببريم و ضمنا با قدرت نشانه هاي فرهنگيمون رو که زيباست و منحصر بفرده حفظ کنيم و به دنيا معرفي کنيم تا ديگران از اين فرهنگ غني بهره مند بشن؟
پس وقتي ما ايراني هستيم و فارسي حرف مي زنيم ، لاجرم ، موسيقي خودمون رو داريم و بايد حفظش کنيم و بايد در چارچوب همين زبان سخن بگيم و همين رو تقويتش کنيم . در غیر اینصورت ، فکر می کنم هر راهی که خارج از این جوهر و درون مایه ی زیبایی شناختی و جهان بینی سعی در پیش رفتن بکنه ، تولیدانی ناصور و ناهمگون با فرهنگ و ذائقه ی ایرانی خواهد داشت و محکوم به فناست!
در مورد استاد شهناز رامين جان ، اصلا مساله جدا از اين حرفهاست، دليل اينکه اسم از استاد شهناز مي برم براي اينکه واقعا خنياگر دورانه ! مثل سعدي و حافظ در شعر! مساله ی ایشون فارغ از ظاهر و فرمه کاره (که البته باید عرض کنم که ظاهر و فرمی که ایشون ارایه میدن هم بی نظیر و غیر قابل تقلید بوده تا امروز) مساله محتوا و ادارک عمیقیست که ایشون از جانمایه ی موسیقی ایران پیدا کردند ! دست یافتن به فرم متعالی بیان هنری در موسیقی ایرانی ! ببینید من با توجه به فهم و شعور خودم و آموخته هام می تونم به این ها اشاره کنم :
درک موسیقایی یک نوازنده از نحوه ی ارایه ی کارش قابل تشخیصه(که امری بدیهیست) المان هایی که مطرح هست اینهاست : فهم عمیق از مایه و مدی که نوازنده اجرا می کنه شامل حرکت ملودی ، مکث ها و توقف ها بر روی نت ها ، سیر حرکت جملات ، ارتباط منطقی جملات با هم ، در عین حال خلاقانه و بداهه پردازانه بودن جمله بندی ها .
در فرم ، نحوه ی اجرای تکنیک ها که نحوه ی صدادهی اونها متناسب با موسیقی ایرانی باشه مثلا اجرای ریز ها ، تک مضراب ها ، پنجه کاری ها ، و بطور کل نوانس هایی که از ساز بدست میاد! یکی از دوستان باسوادم در موسیقی(فوق لیسانس موسیقی از دانشگاه هنر تهران با ساز تخصصی نی که از شاگردان استاد کیانی نژاد بوده سال ها و مسلط به بسیاری سازهای دگه که میشه گفت محضر خیلی اساتید رو درک کرده از جمله استاد کسایی و استاد شهناز و سایر اساتیدی که در دانشگاه رفت و آمد داشتن و ورای اینها با درک موسیقی بسیار بالا) حرف جالبی به من زد ! گفت میزان شعور یک نوازنده در موسیقی ایرانی از ریز زدنش معلوم میشه به سادگی ! پرسیدم چطور! گفت : نوازنده ای که مثل موتور ریز بزنه بدون مکث معلوم میشه چیزی از موسیقی ایرانی نمیفهمه ! ریز در موسیقی ایرانی ، بصورت تک ریز اجرا میشه مگر در قطعاتی بنا بر اقتضای قطعه! این یک کد هست برای فهم خیلی ظرافت ها ! ممکنه به ظاهر نکته ی ساده ای باشه ولی مفهوم مهمی بدست ما میده!
ما باید ببینیم ، چه فاکتورهایی واجد ارزش هنری هستند در موسیقی ایرانی! که من در حد وسعم به برخیشون در بالا اشاره کردم.
در مورد استاد وزیری گفتی رامین جان ، من تمایز بسیار بین استاد وزیری و کیوان ساکت می بینم! کیوان ساکت به هیچ وجه ادامه ی مسیر استاد وزیری نیست به اعتقاد من ، کافیه شما به قطعاتی که استاد وزیری ساخته برای مثلا تار دقت کنید! درسته که برگرفته از تکنیک و متد موسیقی غربی هست اما کاملا هضم شده و از اونطرف با ادراکی از موسیقی ایرانی اومده بیرون! کارهای استاد وزیری نه از سر بی اعتنایی و یا ناکارآمد دونستن موسیقی ایران و رها کردنش و پرداختن صرف به موسیقی غربی بوده ، بلکه به خاطر علاقه و عرقی که ایشون به موسیقی ایران داشتن و این آرمان که موسیقی ایران رو بلند کنن (از دید خودشون در اون دوران که البته زحمات فراوان و بسیار موثری هم کشیدند) سعی در بهره گیری از دانشی موسیقی روز اون دوران که در غرب بدست آورده بودن برای به اصطلاح بروز کردن و آپ تو دیت کردن موسیقی ایرانی با تمام فاکتورهاش داشتن . به عقیده ی من کیوان ساکت بسی بیراهه رفته اگر ادعای ادامه ی مسیر استاد وزیری رو داشته باشه!
در مورد اینکه چرا من مثل فشنگ از بالا تا پایین دسته ی ساز رو گز کردن ، مزیت نمی دونم برای یک نوازنده ی موسیقی ایرانی فکر می کنم در بالا و در بحث استاد شهناز توضیح دادم که چه مواردی برای یک نوازنده ی موسیقی ایرانی در درجه اول اهمیت هست ، موسیقی ایرانی با طمانینه ای که در درون داره ، با اون بیان شاعرانه و ریتم درونی ای که درش موج میزنه (هماهنگ با معماری و هنرهای تزیینی مون و مهمتر از همه شعرمون) با اون حرکت مواج و دوارش شناخته میشه (مثل تفاوت معماری مدرن غربی و معماری سنتی ایرانی ، که اون یکی کاملا زمخت و بی روح و این یکی سرشار از لطافت و انحنا ها و زیبایی) ! مهم این هست که چه محتوایی ارایه میشه این حرکات محیر العقول جایگاهی در موسیقی ایرانی نداره به اعتقاد من! نقل می کنند که استاد بهاری ، سیگاری رو آتش میکرده و گوشه ی لبش میگذاشته و شروع به نواختن میکرده ، کل سیگار می سوخته تا ته بدون اینکه خاکسترش بر زمین بیافته :) (این یک توصیف ظاهریست برای بیان مفهومی درونی که همون آرامش و طمانینه ی نوازنده است که بالطبع متناسب با روح موسیقی ایرانی و محتوایی که ارایه خواد داد نیز هست) !
من نمی دونم چرا ما فکر می کنم اگر کسی قطعات موسیقی غربی رو روی ساز ایرانی زد دیگه فتح الفتوح کرده و اعجاز کرده! در حالی که همون غربیه که این قطعات از اونجا اومده 1- امروز خودش به بن بست حسی و معنایی رسیده و به دنبال از نو یابی مفاهیم گمشده در فرهنگش در بن مایه های موسیقی و فرهنگ مشرق زمین میگرده و 2- در همین راستا میگه ، من اشکم درمیاد وقتی می بینم شما روی سازهاتون پاساژ و آرپژ و هارمونی های غربی میزنید ، کاری که ما صد ها سال پیش کردیم و امروز به بن بست خوردیم ! شما چه دارید که بکر مونده و راهگشای دوباره ی امروز فرهنگ جهانی خواهد بود ، همون رو بی کم و کاست ارایه کنید!
و ، ((چرا فکر می کنم ساکت از ردیف بی بهره است ؟))
فکر می کنم این سوال بطور کامل دربرگیرنده ی منظور نظر من نباشه در باره ی کاستی کار آقای ساکت ، بطور کامل تر که پاسخ این سوال هم درش هست در بالا توضیح دادم. مساله فقط ردیف موسیقی نیست و خیلی کلی تره .
در مورد فستیوال هم! باید بگم عجب داستانیست... یک نقل قول مجدد از دوست موسیقیدانم : گفت در محضر استاد کسایی بودیم با بچه های دانشگاه هنر اولین دوره ی فوق لیسانس ، مراسمی بود به منظور فارغ الحصیلی بچه های نی ... همه ساز زدند و ایشون هم سازی زد و در پایان چند جمله ی فالش و خارج و درهم بر هم زد و با اون رحیه ی طناز فرمودن رو به بچه ها که : این رو هم زدم که نگید فستیوال خارجی نرفتم ... فکر می کنم همین داستان به نقل از استاد کسایی تبیین کننده ی خیلی مسایل باشه !
خیلی ها الان به اصطلاح مشغول معرفی به اصطلاح موسیقی ایرانی هستند در چنین فستیوال هایی و جالب اینجاست که میزان ارزش و اهمیت جامعه ی جوان موسیقی ما و هنر جو های جوان به فلان آدم اینه که در فلا فستیوال و یا کشور خارجی اجرا و کنسرت داشته طرف ... دریغ که مثل همیشه درگیر ظاهر بشیم و از معنا باز بمونیم و باز هم در این برهه ی تاریخی کلاه گشادی بر سر مون بره از نظر فرهنگی ...
رامین جان , دوست خوب و عزیزم و همه ی دوستانی که که این مبحث رو می خونن ، بنده و یا هر منتقد دیگری ، پدر کشتگی با آقای ساکت و امثال او نداریم! و هر کسی هم که انتقاد میکنه از کسی و یا کاری ، این خیلی کوته نظرانه است که بگیم از روی حب و بغض و یا حسادت داره انتقاد میکنه ، چون اساس و روح انتقاد اتفاقا شدیدا سازنده و مثبته و از روحیه ای بخشنده و تعالی خواه نشات می گیره . بحث من و امثال من ، باقی موندن بر اصل و ذات فرهنگ و هنر ایرانیه و تولید و زایندگی با استفاده از همین چشمه ی جوشان! مگر فردوسی و حافظ و سعدی و مولانا که چنین کردند که تا به امروز نه تنها در فرهنگ ما باقی موندن بلکه مردم جهان رو بهت زده کردند_از عمق اندیشه و زیبایی و کمال در هنرشون_ ، از خارج از این فرهنگ وام گرفتند؟ ما هر چه کنیم در تقلید کورکورانه از غرب ، چیزی تولید نخواهیم کرد که هم مایه ی دوام و قوام فرهنگ خودمون بشه و هم بتونه چیزی رو به دیگران ارایه بده که قابل استفاده باشه ...
و راجع به استدلال همیشگیت رامین جان که اینجا هم بکارش بردی ، توضیح دادم که نباید انتقاد و منتقد رو به این دید نگاه کرد که چون خود طرف این کار رو نکرده و یا نمی خواد بکنه و یا نمی تونه بکنه ، داره انتقاد میکنه! چون اساسا گاهی هست که دیگران کاری رو مناسب نمی دونن که انجامش نمی دن! من اشکالی با اتود و تمرین های آقای ساکت ندارم و خودم هم در گذشته از برخیش بهره بردم برای تقویت مضراب و حرکت پنجم ، و الان هم ممکنه اگر لازم باشه ، باز هم قطعاتی از ایشون بزنم ، ولی این کار رو فقط در جهت اهداف خودم انجام می دم و اصلا دوست ندارم با شیوه ای که ایشون ساز میزنه ساز بزنم ! یعنی توضیح دادم که چرا برام واجد ارزش نیست تو موسیقی ایرانی!
ضمن اینکه همون اول گفتم ، خوبه که آقای ساکت هست و یک سری فعالیت ها انجام میده و در جای خودش ارزشمند و قابل تقدیره اما باید بگم که جای بسی تاسف خواهد بود که سمت و سوی موسیقی ایرانی به سمتی که امثال او حر کت می کنن بره! اونوقته که یک فاجعه ی فرهنگی خواهد بود ... اتفاقی مثل انقراض شیر ایرانی ... روز انقراض روح زیبا و شاعرانه و بیان موسیقی ایرانی خواهد بود آن روز...
„”„”"توضیح اینکه این نوشته رو من دیشب و قبل از چندین پست اخیر دوستان اقدام به نوشتنش کرده بودم که کاری پیش آمدو امکان تکمیل و ارسالش رو نیافتم و بعد از دو نقل قولی که از رامین و خشایار در ابتدا قرار دادم ، باید محسوبش کرد ... „”„”„”
پوزش از طولانی شدن نوشتم
امیدوارم دوستان بدور از پیش داوری بخونن و کمی تاثیر مثبت در نحوه ی نگرششون به مسایل جاری ایجاد کنه.
پاینده باشید.

[r_a_m_i_n]

مرسي علي جان از نظراتت
من نگفتم بايد همه مثل ساكت بشن
من ميگم بايد افرادي مثل عليزاده و لطفي وجود داشته باشن... ولي بايد افرادي مثل ساكت هم وجود داشته باشن
شما ميگي حيف فرهنگ موسيقي كشوري بخاطر اين چيزا از بين بره
اگه قرار باشه به اين راحتي فرهنگ هنري كشوري از بين بزه... همون بهتر كه از بين بره
و اگه نوار ديدار شرق و غرب ساكتو گوش كني... ميبيني 1 سمت نوار مارش ترك و كاپريس و دنس 5 زده... ولي اون طرف نوار آهنگ مرغ سحر رو زده... پس در نتيجه اون موسيقيه خودمونو ول نكرده و كامل به غرب نچسبيده
و در مورد آقاي كسايي ... اگه از نزديك با ايشون ملاقات داشته باشيد متوجه ميشيد كه از نظر اخلاقي چيزي كم از بهمن رجبي نداره... بگذريم... چون نميخوام حالا طرفدارانش بيان و انتقاد كنن
و كلا در مورد فستيوال... به نظر من مثلا اگه يه گروه آلماني بيان و تو تالار وحدت با پيانو و ويلن قطعه ي مرغ سحر رو اجرا كنن ... ما به وجد نميايم؟
خب همين حالت برعكسش هم همينطوره

[123123]

سلام دوستان عزیز
من طرفدار استاد ساکت نیستم ولی اینو میدونم که هر کسی نمیتونه از لحاظ سرعت با ایشون رقابت کنن
کسی هم اگه بخواد باید یه اعصاب فولادی داشته باشه
از شماها کسی هست که روزی 8 الی 10 ساعت بشینه این قطعات خشنو تمرین کنه ؟
من از زبون ایشون شنیدم که میگفتن ردیف اینقدر زیباست که آدما رو تو خودش محصور میکنه و ادم باید خودشو از این حصار ازاد کنه و پیله ردیف خارج بشه تا پیشرفت کنه
البته نظر شخصی من با نظر استاد مغایره(حالا درسته که اونقدر تجربه ندارم اما نظر شخصیمو که میتونم بگم)
من میگم ردیف اینقدر ناگفته داره که وقتی واسه ادم نمیمونه که به چیزای دیگه بپردازه
اما من از خیلی از اساتید شنیدم که میگن حضور استاد ساکت و سبکشون مفیده
اینم یه تنوعه دیگه
شاید به واسطه همین نوع موسیقی خیلی ها جذب تار و سه تار میشن حالا درسته که استاد کلاسیک اروپایی هم کار میکنن ولی هیچ وقت اصالت خودشونو و سنتی بودنشونو فراموش نمیکنن

[r_a_m_i_n]

درسته ... هرچیزی به تمرین نیاز داره...
آقای ساکت هفته ی پیش اصفهان یه کنسرت پژوهشی داشتند...
گفت من از 35 سالگی تا 45 سالگیم هر روز... روزی 15 ساعت نمرین داشتم

[hossein_wanted]

از نظرات همه دوستان ممنونم
قصدم اين نيس كه بحث رو عوض كنم اما به نقل از يكي از دوستان اهنكساز و تار نوازم يه داستان كوتاه و واقعي و جالب كه در مقال اين تاپك كه باز شده ميكنجه براتون تعريف ميكنم:
دركردهمايي كه در اون هم جناب شهناز و هم اقاي ساكت حضور ىاشتن اقاي ساكت ساز ميزنه و بعد از اتمام نظر استاد شهناز رو در مورد قطعه اش ميپرسه جواب شهناز اين بود:
من شهنازم. بايد شهناز باشم. شما ساكتي, بايد ساكت باشي!!!

[Blue_Danube]

در زیبا و دلنشین نواختن شهناز . شریف . ظریف . علیزاده و لطفی شکی نیست ولی مطمعنم استاد کیوان ساکت هم میتونه از اونا زیبا تر و دلنشین تر بزنه مثلا یه ابو عطا زده به نظر من شاهکاره . در مورد کار های کلاسیکشم باید بگم که خداییش اگه همه نوازندگان تار مخصوصا اونایی که اسم بردم دور هم جمع بشن نمیتونن یک میزان از پرواز زنبور عسل یا کاپریس 24 پاگانینی یا رقص مجار 5 یا ترکیش مارش و ... بزنن . بعدشم نمیشه گفت که استاد کیوان ساکت از موسیقی ایرانی چیزی نمیدونن چون
دستگاها . گوشه ها . ردیف ها و ... رو کار کرده و فقط با سبک خودشون اجرا میکنن .

[tonbaknavaz]

درود بر دوستان هنرمند و هنر دوست
به نظر من سبک در نوازندگی بر میگرده به میزان حسی که اون نوازنده نسبت به نواختن ساز داره مثلا اقای لطفی در نواختن تار خیلی لطافت به خرج میدن و بلاعکس اقای شهناز اشک ساز را درمیارن قواعد فرق نمیکنن همه از یه اصولی پیروی مکنند ولی اون حس در نوازندگی که یکی میشه استاد شهناز یکی هم میشه استاد ساکت اگر صدای ساز این اساتید به دل میشینه به خاطر حس زیبایی که به ساز منتقل میکنند.
با تشکر از همه دوستان.

[rahim_nikzad550]

درود بر همه یاران،
در مورد استاد ساکت باید اینو بگم که لطفا اگه امکان داره یه سری به کلاس هاش بزنید، دیدن و شنیدن ساز ایشون از نزدیک ضرر نداره...
فقط اینو بگم که چه کسی رو شما میشناسید که در آستانه 50 سالگی با این شور و حال و انرژی ساز بزنه و این انرژی و سرزندگی رو به شنونده منتقل کنه...

[Moory]

واقعا همينطور هستش استاد ساكت بي نظير هستش شما اگر به مظرابهاي استاد ساكت دقت كنيد از تنوع بسياري برخوردار هستش و از تمام قابليتهاي مظرابي استفاده مينمايد و از نظر پنجه هر صدايي كه تار قابليت ان را داشته باشد در مياورد البته بزرگترين كار استاد تغييراتي فراوان در نوازندگي هستش كه تا بحال هيچ كس نتوانسته در تار بوجود اورد و اين ساز را به جهان معرفي نمايد الان در دنيا تار به اسم استاد ساكت شناخته ميشود به خاطر ملوديهاي بسيار پيچيده كلاسيك كه استاد اجرا نموده و كنسرتهاي زيادي كه داشته در كل استاد هم در اجراي قطعات كلاسيك و هم در اجراي قطعات ايراني بسيار موفق بوده چون هر دو حس را با هم دارند شايد سالها بگذرد كسي مانند استاد ساكت با اين تكنيك سرسام اور و قدرت نوازندگي بوجود نيايد اميد وار هستم مدت بسيار طولاني سلامت باشند و با صداي سازش انرژي بگيريم.

[r_a_m_i_n]

بچه ها فکر نمیکنید دیگه وقتشه که یه استاد دیگرو مورد نقد قرار بدیم و در موردش صحبت کنیم؟
همونطور که هدف اصلی این تاپیک هم همین بوده ... و خشایار در ابتدا توضیح داد
نظرتون راجع به استاد علیزاده چیه؟ که شروع کنیم در مورد ایشون صحبت کنیم؟

[Khashayar]

درود
موافق هستم که نوازنده دیگری مورد نقد قرار بگیره...
آقای علیزاده هم انتخاب خوبی هست برای نقد بعدی..
فقط اگر یکی از دوستان از روی کل گفته های دوستان یک جمع بگیره و در یک پست قرار بده خیلی عالی میشه.
منتظر نظرات و نقد ها و بررسی های دوستان در مورد آقای علیزاده از هر نظر هستیم.
پاینده باشید

[rahim_nikzad550]

درود بر یاران،
استاد علیزاده بزرگ مرد تاریخ موسیقی ایرانه... خدمتی که استاد به فرهنگ و هنر این مرز و بوم کردن کمتر کسی انجام داده... در زمانی که خیلی از اساتید موسیقی ایران از مملکت رفتن استاد موند و زحمت کشید... کارهایی هم که استاد کردن و همه شنیدیم مبین این مساله هست...

[Khashayar]

درود

درود بر یاران،
استاد علیزاده بزرگ مرد تاریخ موسیقی ایرانه... خدمتی که استاد به فرهنگ و هنر این مرز و بوم کردن کمتر کسی انجام داده... در زمانی که خیلی از اساتید موسیقی ایران از مملکت رفتن استاد موند و زحمت کشید... کارهایی هم که استاد کردن و همه شنیدیم مبین این مساله هست...

خوب هدف همینه که این خدماتی که شما میگید رو بیان کنیم نام ببریم و اسنادی که داریم بیاریم در کل این آثار رو نقد کنیم..
در این مورد من نظری خلاف شما داریم البته برای آقای علیزاده بسیار احترام قائل هستم و دوستشون میدارم اما خوب با این شدتی که شما میگید خدمت کردند مخالفم... که بجای خودش بیان میکنم.


دوستان دیگر نوازندگان تار و سه تار و در کل موزیسین های ایرانی (موسیقی ملی-سنتی) هم لطفا شرکت کنید. بحث خیلی داغ و جالبی میشه.
پاینده باشید