سلام . مرسی از پاسخ خوبتون.
به نظر من هم همونطور که شما گفتین دلیل الگوی این فواصل حتما به تاریخ و تمدن مردم این سرزمین برمیگرده .
میدونیم که سرزمین ایران به عنوان اولین امپراطوری تاریخ بشر همواره با غم وشادی حاصل از پیروزی و شکست درجنگهای طولانی (ازجمله جنگهای بسیار گسترده 700 ساله با امپراطوری روم) انس داشته و این سرزمین غروب های غمگین و روزگارسختی رو به خودش دیده.
و شاید دلیل اینکه به گفته شما این فواصل موسیقی (که دربعضی دستگاهها کمی غمگین جلوه میکنند) برای مردم سرزمین ما خوشایند و سراسر خاطره هستند ولی به کام مردم سایر کشورها ناخوشایند می آیند همین باشه و این خوشایند بودن یا نبودن رو فقط مردم همون ملت درک میکنند.
در مورد این خوشایند یا ناخوشایند بودن بودن فواصل موسیقی توی یکی از تاپیک ها در قسمت ویولن دیدم که یکی از دوستامون گفته بودند که اگه یک نوازنده ویولن ایرانی مقابل نوازندگان خارجی ساز بزنه نظر اونها در مورد نوازندگیش اینه که شما دارین فالش میزنین !!!
خوب این مسلمه که ما در موسیقی سرزمینمون فواصلی داریم همراه با (سری و کرن) که اونها تا حالا نشنیدن و شاید به این علت باشه که از نظر اونها نوازندگان ایرانی فالش می زنند . چونکه اونا معیار رو موسیقی خودشون قرار میدن و اگه موسیقی ما رو بشنوند که با معیارهاشون سازگار نیست حتما به نظرشون اشتباه از ماست.
در صورتیکه قدمت موسیقی ایران و کلا موسیقی شرقی بسیار بیشتر از موسیقی مغرب زمین است و به قول استاد غلامحسین خان بنان که در مصاحبه ای گفتند: از نظر موسیقیدانان باسواد اروپا (موسیقی مادر) - موسیقی ملی ماست و موسیقی اونها برگرفته از موسیقی ماست. تنها تفاوتش اینه که اونها روی موسیقیشون کار کردند و ما این کار رو انجام ندادیم. وما وظیفه داریم روش کار کنیم و از این حالت یکنواختی درش بیاریم.
با تشکر. منتظر جواب بقیه سوالها هم هستیم.
علاقه مندي ها (Bookmarks)