یه چیزایی تو این تاپیک خوندم یکم احساس علامت تعجبی میکنم
تو دوسال استاد شدن تو ویلون با 15 ساعت تمرین تو روز!!!
شش ماهه زدن ویلون تو کنسرت!!!
اقا دست مارم بگیرید
خدایی نمیدونم این حرفا رو آدم میخونه باید بخنده یا ... شاید اینا ویلونو مثلا با بلز اشتباه گرفتن
ولی در کل امید خوبه اما خب تو هر چیزی یبارم گفتم واسه رسیدن به
اوج یه
استعداد منحصر بفرد لازمه اگه شما اونو داشته باشید
فرق نمیکنه چند سالتون باشه حتما نتیجه میگیرید, حالا فرضا اون استعدادو
ندارید خب دو دسته میشه تو این موقعیت (فرض که شما
عاشق سازتون هستین):
1. بچه هستیدو میرید دنبال ساز ...>خب طبیعتا تا بزرگسالی کار میکنید نوازنده ی مطرحی هم میشید و شاید اسمتون هم در حد کوچیکی بمونه تو دنیای موسیقی
2. بزرگ هستید...>خب عزیزم انتظار نداشته باش که بشی جون ویلیام یا نمیدونم پاکو دلوسیا , شما با نهایت عشقه به سازو نهایت تلاش شاید بتونید در حد اون شماره اول نتیجه بگیرید , برای شما فقط باید لذت بردن از سازتون مطرح باشه همین
فکر کنم بحثم کامل بود هرکیم خواست بحث کنه روش از نظر روانشناسی باهاش بحث میکنم
علاقه مندي ها (Bookmarks)