دوستان اهل چه هنر دیگه ای هستید

[M_T]

محسن جادوگره! ازش بترسین! همه Gها رو شیفتۀ خودش می کنه!

ولی خودمونیم من خیلی خوشم نمیاد از خودم تعریف کنم اما حالا که دوستان خیلی گفتن منم میگم گرچه قبل ها یه چیزایی گفته بودم، به مواردی اشاره می کنم:

خب من مدرس فتوشاپ و عکاسی و زبان هستم.
مقام استانی هم دارم.
در سطح بین المللی هم ازم تشکر شده!
ولی من قهر کردم با اینکه هر سال دعوتنامه میدن!

چند جا هم بطور رسمی خوندم! ولی به فر آلبوم و شهرت نیستم. یکی از دوستان خوب نت آهنگی که صدام رو شنیده بود گفته تو دو تا صدا داری! دو حنجره!

آشپزی منم خییییلی خوبه، دوستام می گفتن به همسر آیندت نگو که همش میفته گردن تو!

و ...

میدونم که بچه های خوب نت آهنگ همه اهل هنر و کمالات هستند.

ارادتمند شما
مجتبی

[ehsan_golshan]

من نوازنده زیاد خوبی نیستم ولی در کنارش...>
عکاسی و فوتوشاپ و نویسندگی (نه خیلی حرفه ای ها !!!)
البته این 3تارو فقط واسه دل خودم کار میکنم
دیگه... فیلم برداری و گریم هم دوست دارم ولی اصلا کار نکردم در این زمینه
دست خطمم افتضاحه هیچکس مثل من نمیتونه بنویسه! (فکر کنم اینم هنر حساب بشه :دی !!)

[midnight 1]

طراحی.. البته رشته اصلی طراحی صنعتی بود بعد ها تغییر رشته دادم به مکانیک.

[The_blue_marble]

عجب! بنده یه دستی تو عکاسی دارم اما نه زیاد،گاهی هم دست به قلم طراحی میبرم اما نتایجش رو مگه بابام بگه قشنگه،یه مقداری هم پارکور کار میکنم یه حرکاتی رو از بچه های پارکورباز یاد گرفتم(در کل خوب ورجه ورجه میکنم)
البته زبان انگلیسی رو که همه بلدن،ما هم از کودکی شروع به آموختن کردیم

[ramshad]

من فتوشاپ رو برای عکاسی دیجیتال خوب بلدم. مونتاژ فیلم هم بلدم. اما احتمالا مهم ترین مهارتم فن بیان و استدلال و استنتاجه. بر این اساس نویسنده و سخنران (به ویژه در حیطه روان شناسی و جامعه شناسی) خوش بنیه ای هستم. تجربه ی سخنرانی / کنفرانس به زبان انگلیسی رو هم دارم!

[mohsen741]

من يه canon 400d داشتم دختر خالم اونموقع 3 سالش بود زدش زمين شكست...
خيلي دلم ميخواست عكاس بشم..
:-((

تازه نيما من انگليسي در حد a b c d بلم فقط. به خدا..

:-(((((

[vaillante]

منم خوشنویسی میکنم

[mohsen741]

يه هنر جديد كشف كردم.
وقتي دلم ميشكنه به روي خودم نميارم...

در مورد من كه خيلي احساساتي هستم اين يه هنره...

[piano4all]

يه هنر جديد كشف كردم.
وقتي دلم ميشكنه به روي خودم نميارم...

در مورد من كه خيلي احساساتي هستم اين يه هنره...

من هم این هنر رو داشتم اما چند سالی هست که هر وقت دلم می شکنه ، ساز میزنم

یه زمانی ترجیح میدادم برای خودم ساز بزنم اما الان فقط به شنونده ، احترام میزارم نه به خودم


هنرمند هیچ گاه متعلق به خودش نیست

هنرمند متعلق به مردم هست

[Fereshteh_Baran]

هنرمند هیچ گاه متعلق به خودش نیست

هنرمند متعلق به مردم هست

دوست گرامی درست است که هنر مند متعلق به مردم است ولی زمانی که برای هنرش ارزش قائل باشند. فرقی نداره چه هنری. وقتی ارزش هنر شما را ندانند، شما مثلا بهترین قطعات باخ رو بزنید ولی وقتی کسی متوجه زحمات شما نمیشود، چه فایده. پس بهتر است هنرتان را به اهل هنر عرضه کنید. در این صورت لذت اجرای قطعه یا آواز یا... برای شما دو چندان خواهد بود. در ضمن من هنرهای دستی مثل پولک دوزی، سرمه، مروارید بافی هم بلد هستم اما الان دیگه دوره این هنرها تقریبا به سر اومده. ICDL هم دارم.

[piano4all]

هنرمند هیچ گاه متعلق به خودش نیست

هنرمند متعلق به مردم هست

دوست گرامی درست است که هنر مند متعلق به مردم است ولی زمانی که برای هنرش ارزش قائل باشند. فرقی نداره چه هنری. وقتی ارزش هنر شما را ندانند، شما مثلا بهترین قطعات باخ رو بزنید ولی وقتی کسی متوجه زحمات شما نمیشود، چه فایده. پس بهتر است هنرتان را به اهل هنر عرضه کنید. در این صورت لذت اجرای قطعه یا آواز یا... برای شما دو چندان خواهد بود. در ضمن من هنرهای دستی مثل پولک دوزی، سرمه، مروارید بافی هم بلد هستم اما الان دیگه دوره این هنرها تقریبا به سر اومده. ICDL هم دارم.

حق با شماست

اما به نظرات مردم باید احترام گذاشت

من عاشق باخ هستم اما وقتی خاله جونم منزل ما تشریف دارند برایشون ، بابا کرم مینوازم

یا عموی بنده عاشق روزی روزگاری هست


یا دوستانم از هایده خوششون میاد

یا هنرمندان آموزشگاهم از انوشیروان روحانی

یا ...

من خودمو با اونا وفق میدم

شما بابا کرم رو تا حالا اجرا کردید ؟ برای دوستانتون . ؟؟؟؟


داخل پرانتز ((تنها که باشم فقط کلاسیک گوش میدم و تمرین میکنم))

[Fereshteh_Baran]

با شما موافقم که باید به نظرات مردم احترام گذاشت.

بیشتر دوستانم عاشق آهنگهایی مثل باباکرم، و ... هستندهمچنین فامیل.

بنابراین در جمع های خانوادگی آهنگهایی در این سطح زیاد زدم. چون همه از این آهنگها کمال استفاده را میبرند. مخصوصا اگر شما یه آهنگ شاد با کیبورد بزنید و یکی هم باهاتون ضرب بزنه. اون موقع برق شادی و لذت را در چشمهای همه میشه دید. البته نمیگم آهنگهای شاد بد هستند ولی اکثرا فکر میکنند موسیقی یعنی آهنگ شاد و رقص.

حالا اگر براشون مثلا wedding of love, for elies و... بزنم ، فقط میگن مرسی قشنگ بود ولی توی دلشون یه چیز دیگه میگذره(این چی بود دیگه) . پس این آهنگ ها را فقط برای خودم میزنم.


من هم گاهی با استادم تمرین دوئت دارم. من پیانو میزنم و ایشون گیتار(البته با آهنگهای ایرانی)
البته بعد از تحویل دادن درسهای باخ.

یکی دو بار هم روی سن فرهنگسرا رفتم اونجا مثلا خوابهای طلایی ، الهه ناز و ... را می پسندند.

خانه سالمندان هم رفتم. اونها آهنگهایی در سطح چرا نمیرقصی ، خاطر خواه ، سلطان قلبها گل سنگم و ... را می پسندند.

مهد هم رفتم. اونها هم آهنگهای بچه گانه امروز را دوست دارند.

من آهنگ wedding of love رو حدود سه ماه تمرین کردم تا به حدی که دوست داشتم رسید و لذتی که در نواختن این آهنگ است در ده تا باباکرم نیست.

البته نمیخوام خودم را در سطح بالا ببینم. من فقط در زمینه کیبورد و تا حدودی هم پیانو تخصص دارم.

[piano4all]

احسنت بر شما

پس شما یک هنرمند مردمی هستید . به نظرات مردم باید احترام گذاشت اما زمانهای زیادی رو هم باید برای خودتون باشید .

ذائقه مردم رو نمیشه تغییر داد اما میشه در بین مردم کمی از سلیقه خودتون بگید . مثلا for elise

هر هنرمندی یک گمشده دارد . باید بتونه گمشده خودشو پیدا کنه . مثلا بنده تازه فهمیدم همه موسیقی پیانو نیست. مثلا تنبک رو تازه شروع کردم و بسیار برایم جذاب هست و خیلی عالی پیشرفت کردم . یا فلوت ریکوردر رو همچنین تازه شروع کردم . دید من نسبت به موسیقی بسیار عوض شده . امیدوارم موفق باشید و اگر تجربه ای در خصوص تدریس موسیقی کودک دارید بفرمایید

[mohsen741]

آقا من با سوت سوتكم اومدم بينه شما 2 پيانيسته بزرگ..
يه سوال.
ميشه آدم هنر مند باشه.
اما براي خودش؟
يني حتي بقيه ندونن . كه انتظار داشته باشن!!

ايطوري ايراد داره؟

[M_T]

بله میشه، ایرادی هم نداره.
قدیما از این تیپ افراد بیشتر بود.
یکی خود من!!!

[Fereshteh_Baran]

هر هنرمندی یک گمشده دارد

من احساس میکنم گیتار گمشده من است. میخوام تا پاییز پیانو را تمام کنم بروم سر گیتار. چون هر بار که استادم گیتار میزنند، احساس خاصی در قلبم دارم البته این در زمینه دیدن دستهای یک پیانیست هم صدق میکنه.

بله من تجربه تدریس به کودک را دارم البته زیر سن مدرسه فقط یکی داشتم که زیاد موفقیت آمیز نبود. من الان حدود سه سال است که تدریس میکنم. از دختر و پسر 8-9 ساله داشتم تا خانم 35 ساله. به نظر من فرق بین بچه ها و بزرگترها در این است که بزرگترها قدر شناس تر هستند، از نظر هزینه ای که پرداخت میکنند و از نظر این که دور اندیش ترند. ولی بچه ها مخصوصا پسرهای کوچک یه مقدار بازیگوش تر هستند که این مسئله خیلی طبیعی است. من الان حدود یک سال است که با یک دختر 13 ساله کار میکنم. الان بیر درس 50 است. مایکل آرون5-6 درس مانده که تمام شود، کتاب چهل آهنگ را حدود 20 تا از آهنگهاش رو کار کرده و گاهی هم براش آهنگهای ایرانی غیر از کتاب میبرم که خیلی استقبال میکنه. البته من تمام کتاب ها رو همراه با تئورهایی که دارند درس میدم . در واقع عاشقانه کار میکنه. یه پسر هم دارم که 12 سالش است اون هم سه چهار ماه است که پیانو شروع کرده. خیلی باهوش است. و با تمام شیطنتی که دارد در هنگام درس به قول معروف 4 دانگ حواسش پیش من است. یه دختر 9 ساله هم در زمینه کیبورد داشتم که فکر کنم مادرش بیشتر از خودش در فکر یادگیری بود و بعد از 5-6 ماه فقط کتاب بن تین 1 را تمام کردم.
یه مادر و دختر دیگه هم داشتم که هر دو پیانو کار میکردند ولی پیشرفت بچه قابل تحسین بود.

ببخشید که سرتون را درد آوردم.


آقای محسن چرا نمیشه آدم برای خودش هنر مند باشه؟ شما که نمیتونید هنرتون رو به همه تفهیم کنید چون بعضی ها درک هنر شما رو ندارند. فرقی نداره چه هنری شاید مثلا نقاشی.
ولی به نظر من هنر مند باید در جامعه باشه تا ایرادهای کارش رو از طرف اطرافیان متوجه بشه و پیشرفت کنه. موفق باشید