نگاهی گذرا به اندیشه حافظ

[Avazekhan]

سلام دوستان گل
واقعا خوشحالم تو جمع یه عده حافظ دوست هستم و دوستی با شما افتخارمه
می تونم به زبون خودم در مورد رند بنویسم؟
البته که م یتونم،این چه حرفیه اصلا؟
:)
زمانی که حاج حافظم توش زندگی می کرده،شیراز با وجود آرامشی که توش حاکم بوده و حضور شاه شیخ ولی در واقع واقع تو دست یه عده ماجراجو و پهلوون بوده،چیزی شبیه عیارا،که می دونم با عیارا آشنا هستید که به این انسانهای محترم می گفتن رند
که به زبانی ساده تر اینها بودن که شهر رو می گردوندن
رندها به نام و ننگ اعتنایی نداشتن،در رسیدن به مقصودشون از هیچ چیز ملاحظه نمی کردن،کارشون لوطی بازی بود و شرارت،نه ملاحظه شرع محدودشون می کرد نه پند و ملامت عامه،خرابات پاتوقشون بود شراب خواری از ویژگی هاشون
زمان حاج حافظم،از طرفی شیخ و زاهد هم فراوون بود تو شهر،و اینا پیش رندا مایه ی طعن و تمسخرم بودن،گاهی حتی مردم عامه هم رندارو مورد تحسین قرار می دادن
این جمله خیلی قشنگه
دکتر زرین کوب تو کتابش می گه:حتی در نزد آدمهای خیلی جدی و موقر هم شاید این لاابالیگری و ماجراجویی آنها(رندها) سرمشقی می شد برای بی قیدی عارفانه:بی قیدی به دنیا و بی نیازی از آن. کدام صاحبدل وارسته ای بود که در دل خویش گه گاه آرزو نمی کرد بتواند مثل یک رند بی پروا،نفس بکشد و ملاحظه ی نام و ننگ و حشمت و جاه را یک یا چند کنار بگذارد؟
در واقع رندها با این ویژگی هاشون نوعی روح آزادگی و استقلال جویی بازاریان رو نسبت به قدرت شاهان،عاصی نشون می دادن و بی اعتنا،به همین خاطر یه جور طغیان مخفی در تمام شهر،جوونارو به رندی سوق می داد
امیدوارم چهره ی رندای محترم رو بد نشون نداده باشم،هرچند می دونم همتون واردینو من این وسط چیکاره بیدم :)
اما خودم واقعا عاشق این رندام
اینارو از کتاب در کوچه ی رندان دکتر زرینکوب برداشتم
دکتر زرینکوب و بهاءالدین خرمشاهی رو خیلی خیلی دوسشون دارم چون دارن کمکم می کنن تا حافظ عزیز رو بهتر از همیشه بشناسم
دوستون دارم و همچنان منتظم تا بساط حافظ شناسیمون گسترده تر و پربارتر بشه
یا حق
:)

مرسی دوست عزیز متن جالبی بود...
با این شعر از حضرت حافظ تکمیلش می کنم...

فکر میکنم خود حضرت حافظ توی این شعر به تمام حرف ای تو و نسیم سحر پاسخ میده!

گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
سلطان جهانم به چنین روز غلام است
گو شمع میارید در این جمع که امشب
در مجلس ما ماه رخ دوست تمام است
در مذهب ما باده حلال است ولیکن
بی روی تو ای سرو گل اندام حرام است
گوشم همه بر قول نی و نغمه چنگ است
چشمم همه بر لعل لب و گردش جام است
در مجلس ما عطر میامیز که ما را
هر لحظه ز گیسوی تو خوش بوی مشام است
از چاشنی قند مگو هیچ و ز شکر
زان رو که مرا از لب شیرین تو کام است
تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کوی خرابات مقام است
از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است
وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است
میخواره و سرگشته و رندیم و نظرباز
وان کس که چو ما نیست در این شهر کدام است؟؟؟
با محتسبم عیب مگویید که او نیز
پیوسته چو ما در طلب عیش مدام است
حافظ منشین بی می و معشوق زمانی
کایام گل و یاسمن و عید صیام است

دوست دارم همه کامل چند بار این شعر رو بخونن...