0
ما قدر چیز های که داریم رو نمی دونم
قدر پاهامون دست ها و قلب و بدنمون
چطور می خواین قدر جایی رو که هستیم رو بدونیم
من اهل نماز و اینها نیستم
ولی وقتی مادر بزرگم رو می بینم چادر گل منگولیش رو می کنه سرش نماز می خونه حال می کنم
من زیاد مسافرت می کنم وقتی میرم شهری هر کی و می بینم سلام می کنم اونها هم بهم سلام می کنن یا بوق می زنن یا چراغ می دن
می خوای ادرس یه جا رو به پرسی طرف شیر فهمم می کنه
ارش جان همه می رن کوه منم می رم ولی کوه رفتن اونها با من زمین تا اسمون هست
از راهایی می رم که رفتنش برای الاغ هم سخته با بدبختی می رم پایین گریه م در میاد
بعد که رسیدم پایین باید دوباره برگردم
ولی اینش حال میده
ادم مواظب که یه وقت پرت نشه پایین می ترسه از ارتفاع اونجا یه وقت نیوفته
ولی اگه یه راه صاف باشه چه حالی میده شاید من اینطور هستم و به افکار شما احترام می زارم
صدار جان اره
خیلی چیزهای بد داره نمی گم نداره ولی همه جای دنیا داره نه فقط ایران
برای من هم هست مثلا از ترس اینکه نرم سربازی باید کارشناسی کنکور بدم
اگه قبول نشم باید برم خدمت
کدوم کشور خدمت داره؟
توی یکی از بیمارستان ها مادرم رو راه ندادن چون چادر نداشته مادرم هم حالش خیلی بد
بوده
ولی چیزیه که هست
می تونی باهاش کنار بیایی حال کنی و لذت ببری می تونی همش ازش بنالی بگی این چه مملکتیه
اگه اینچا شاد زیستن رو یاد نگیریم اونور هم یاد نمی گیریم
اون ور امکانات رفاهیش درسته خیلی بیشتره ولی نون سنگسری داره؟
اش عباس علی داره؟
ما توی تهران رو دیدم اره توی تهران زیاد جالب نیست
ولی برید یه شهر برید یه دهات ببینم بازم می گی ایران جای بدیه
اونور 3 ماه اولش جالبه بعد کم کم عادی میشه
دلت تنگ میشه
واسه بچه های ایرانی ارزو می کنی که بشه فقط یک ساعت با چند تا ایرانی جمع شین برین شهر بازی ایران یا یه کبابی که فقط یه چیزی بگین دور هم بخندید
درسته خیلی چیز ها داره ولی اونجا هم حلوا خیرات نمی کنن
به نظر من هیچ جا خاک خونه نمیشه
البته این نظر منه
نوشته اصلی توسط ariana.
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به 
علاقه مندي ها (Bookmarks)