آیا در مواقعی که عجله داریم قادر به درک زیبایی موسیقی هستیم؟!

[Atrovan]

در یک سحرگاه سرد ماه ژانویه، مردی وارد ایستگاه متروی واشینگتن دی سی شد و شروع به نواختن ویلون کرد.
این مرد در عرض ?? دقیقه، شش قطعه ازبهترین قطعات باخ را نواخت . از آنجا که شلوغ ترین ساعات صبح بود، هزاران نفر برای رفتن به سر کارهایشان به سمت مترو هجوم آورده بودند.
سه دقیقه گذشته بود که مرد میانسالی متوجه نوازنده شد. از سرعت قدمهایش کاست و چند ثانیه ای توقف کرد، بعد با عجله به سمت مقصد خود براه افتاد.
یک دقیقه بعد، ویلونزن اولین انعام خود را دریافت کرد. خانمی بی آنکه توقف کند یک اسکناس یک دلاری به درون کاسه اش انداخت و با عجله براه خود ادامه داد.
.
در طول مدت?? دقیقه ای که ویلون زن می نواخت، تنها شش نفر، اندکی توقف کردند. بیست نفر انعام دادند، بی آنکه مکثی کرده باشند، و سی و دو دلار عاید ویلون زن شد. وقتیکه ویلون زن از نواختن دست کشید و سکوت بر همه جا حاکم شد، نه کسی متوجه شد. نه کسی تشویق کرد، ونه کسی او را شناخت.
هیچکس نمیدانست که این ویلون زن همان”جاشوا بل” یکی از بهترین موسیقی دانان جهان است ، و نوازنده ی یکی از پیچیده ترین قطعات نوشته شده برای ویلون به ارزش سه ونیم میلیون دلار، میباشد.
جاشوا بل، دو روز قبل از نواختن در سالن مترو، در یکی از تاتر های شهر بوستون، برنامه ای اجرا کرده بود که تمام بلیط هایش پیش فروش شده بود، وقیمت متوسط هر بلیط یکصد دلار بود.

[Atrovan]

نتیجه: آیا ما در شرایط معمولی وساعات نامناسب، قادر به مشاهده ودرک زیبایی هستیم؟ لحظه ای برای قدردانی از آن توقف میکنیم؟ آیا نبوغ وشگرد ها را در یک شرایط غیر منتظره میتوانیم شناسایی کنیم؟

[Mehdi_violin]

اين داستان رو قبلا شنيده بودم نتيجه كرفتم مردم به جكونه زدن توجه نميكنن بلكه فقط مهم اينكه كهنوازنده معروف باشه

[Mehdi_violin]

من شنيدم تو تهران يه جايي هست كه هفته اي يه بار يه نوازنده ويلن مياد تو بيادرو صندلي هست اونجا ميزنه و همه جمع ميشن و مبالغي مثل 100.000 و 50.000 تومن بهش ميدن

[Atrovan]

من شنيدم تو تهران يه جايي هست كه هفته اي يه بار يه نوازنده ويلن مياد تو بيادرو صندلي هست اونجا ميزنه و همه جمع ميشن و مبالغي مثل 100.000 و 50.000 تومن بهش ميدن

خوش به حالش!!! اما اگر واقعا همچین کسی با چنین درآمدی هست پس چرا میاد روی صندلی و کنار پیاده رو برنامه اجرا می کنه؟!!! خوب بره سالن اجرا کنه اگر اینقدر کارش خوبه!

[Petal]

مشکل اینجاس که مردم معمولی هیچ درکی از موسیقی ندارن
عطر آن است که خود ببوید نه اینکه عطار بگوید... ولی افسوس که مردم فقط به حرف عطار گوش میدن و فقط فکر میکنن که موسیقی رو فقط میتونن توی کنسرتهای آنچنانی ببینن و غافل از این که توی طول روز چه چیزهای زیبایی شنیدن و هیچی نفهمیدن.
چون که موسیقی رو درک نکردن و نمیفهمن.

[otis]

اين داستانو منم شنيده بودم.

به نظر من مهم گوشه.
وقتي يه نابينايي يه صدايي رو ميشنوه عكس العملش در قبال اون با ماهايي كه ميبينيم خيلي متفاوت تره!
چون صداها براش معاني گسترده تري دارن.

حال اگر ما گوشي براي شنيدن داشته باشيم چه در شلوغي اتوبوسي باشه و يا چه در يك سالن پر از سكوت ما تك تك نت هاي اون موسيقي رو با جان و دل درك خواهيم كرد.

[tella]

دوست عزیز ممنون از داستان قشنگی که نوشتی.
معمولا آدما به دنبال چیزهای نایاب و کمیاب هستن و چیزی که به راحتی دم دستشون باشه رو نمی بینن یا قدرشو اونجور که باید نمی دونن. این هم یکی از همون موارده.

گاهی یادمون می ره به اطرافمون با دقت نگاه کنیم و قدر چیزهای به ظاهر ساده رو بدونیم.

[Fereshteh_Baran]

به نظر من درک موسیقی به دو مسئله ربط داره. یکی این که فکر آزاد و تمرکز داشته باشید و دیگر این که درک موسیقی داشته باشید.

[ariana.]

من هم این داستان را شنیده بودم و خیلی تاسف بار بود که مردم فقط به شهرت توجه میکنند اگر واقعا بلیط های کنسرت برای هنر جاشوابل فروخته شده بود پس ان روز صبح هرکس هنر او به گوشش می خورد عجله را فراموش میکرد

[Petal]

میدونین چیه؟
بدبختی اینجاست که خیلیها هم که فکر میکنن موسیقی رو درک میکنن... فقط فکر میکنن که درک کردن و اگه یه قطعه ای رو بشنون که براشون جالب نباشه اونو چرند میدونن...

[forever]

این داستان رو مدتها پیش خونده بودم...
تقریباً داشتم فراموشش میکردم، ممنون بابت یادآوری! جالب بود...
ولی اگه من بودم شاید پولی به نوازنده نمیدادم اما حاضر بودم کارم رو برای مدتی ول کنم و یک دل سیر ویولن زدنش رو تماشا کنم...