هرکی غم داره بیاد تو

[yazdi]

گر شود آنروی روشن جلوه گر هنگام صبح

پیش رخسارت کسی بر لب نیارد نام صبح


از بنا گوش تو و زلف تو ام آمد بیاد

چون دمید از پرده شب روی سیمین فام صبح


نیمشب با گریه مستانه حالی داشتم

تلخ شد عیش من از لبخند بی هنگام صبح


حواب را بدرود کن کز سیمگون ساغر دمید

پرتو می چون فروغ آفتاب از جام صبح


شست و شو در چشمه خورشید کرد از آن سبب

نور هستی بخش میبارد ز هفت اندام صبح


گر ننوشیده است در خلوت نبید مشک بوی

از چه آید هر نفس بوی بهشت از کام صبح ؟


میدود هر سو گریبان چاک از بی طاقتی

تا کجا آرام گیرد جان بی آرام صبح ؟


معنی مرگ و حیات ای نفس کوته بین یکیست

نیست فرقی بین آغاز شب و انجام صبح


این منم کز ناله و زاری نیاسایم دمی

ورنه آرامش پذیرد مرغ شب هنگام صبح


جلوه من یک نفس چون صبح روشن بیش نیست

در شکر خندی است فرجام من و فرجام صبح


عمر کوتاهم رهی در شام تنهایی گذشت

مردم و نشنیدم از خورشید رویی نام صبح

[yazdi]

شب یار من تب است و غم سینه سوز هم

تنها نه شب در آتشم ای گل که روز هم

ای اشک همتی که به کشت وجود من

آتش فکند آه و دل سینه سوز هم


گفتم : که با تو شمع طرب تابناک نیست

گفتا : که سیمگون مه گیتی فروز هم


گفتم : که بعد از آنهمه دلها که سوختی

کس می خورد فریب تو؟ گفتا هنوز هم


ای غم مگر تو یار شوی ورنه با رهی

دل دشمن است و آن صنم دلفروز هم

[zendegieh_khabha]

اين كوزه چو من عاشق زاري بودست
در بند سر زلف نگاري بودست
اين دسته كه بر گردن او مي بيني
دستيست كه بر گردن ياري بودست

[zendegieh_khabha]

هر چه كردم كه شود يار ز اغيار جدا
آن نشد عاقبتش من شدم از يار جدا

[sahar98]

دو چشم خسته اش از اشك تر بود
ز روي دفترم چون ديده بر داشت
غمي روي نگاهش رنگ مي باخت
حديثي تلخ در آن يك نظر داشت
مرا حيران از اين نازكدلي كرد
مگر اين نغمه ها در او اثر داشت ؟
چرا دل را به خاكستر نشانيد؟
اگر از سوز پنهانش خبر داشت
نخستين بار خود آمد به سويم
كه شوقي در دل و شوري به سر داشت
سپردم دل به دست او چو ديدم
كه غير از دلبري چندين هنر داشت
دل زيباپرست من ز معشوق
تمناي نگاهي مختصر داشت
نگاهش آسماني بود و افسوس
كه در سينه دلي بيدادگر داشت!
پر پروانه اي را سوخت اين شمع
كه جانان را ز جان محبوب تر داشت
به پايش شاعري افتاد و جان داد
كه آفاق هنر را زير پر داشت
نمي داند دل پر درد شاعر
چه آتش ها به جان زين رهگذر داشت
ولي داند : « فريدون » تاج سر بود
اگر غير از محبت سيم وزر داشت!

مرا گويد مخوان شعر غم انگيز
كه حسرت عقده گردد در گلويم!
خدا را ، با كه گويم كاين ستمگر
غمم را هم نمي خواهد بگويم!

[sahar98]

دست بردار ازین هیکل غم ...!!
که ز ویرانی خویش است آباد.
دست بردار که تاریکم و سرد
چون فرو مرده چراغ از دم باد . ...!
دست بردار , ز تو در عجب ام
به در بسته چه می کوبی سر...!!!
نیست, می دانی , در خانه کسی
سر فرو می کوبی باز به در ..!
زنده ام این گونه به غم
خفته ام در تابوت
حرفها دارم در دل
می گزم لب به سکوت
دست بردار که گر خاموشم
بالبم هر نفسی فریاد است
به نظر هر شب و روزم سالی است
گر چه خود عمر به چشمم باد است
رانده اندم همه از درگه خویش
پای پر آبله دل پر اندوه
از رهی می گذرم سرد در خویش
می خزد هیکل من از دنبال
میدود سایه پیشاپیش
میروم باره خود سر فرو چهره به هم
با کسم کاری نیست...
سد چه بندی به رهم؟!!
دست بردار..! چه سود آید بار
ازچراغی که نه گرماش و نه نور.. ؟
چه امید از دل تاریک کسی
که نهادندش سر زنده به گور؟
میروم یکه به راهی مطرود
که فرو رفته به آفاق سیاه
دستبرداراز این عابر مست
یکطرف شو منشین بر سر راه...!!

احمد شاملو

[sahar98]

آواز عاشقانه ي ما در گلو شکست
حق با سکوت بود ، صدا در گلو شکست
ديگر دلم هواي سرودن نمي کند
تنها بهانه ي دل ما در گلو شکست
سربسته ماند بغض گره خورده در دلم
آن گريه هاي عقده گشا در گلو شکست
اي داد، کس به داغ دل باغ دل نداد
اي واي ، هاي هاي عزا در گلو شکست
آن روزهاي خوب که ديديم ، خواب بود
خوابم پريد و خاطره ها در گلو شکست
„بادا” مباد گشت و „مبادا” به باد رفت
„آيا” ز ياد رفت و „چرا” در گلو شکست
فرصت گذشت و حرف دلم ناتمام ماند
نفرين و آفرين و دعا در گلو شکست
تا آمدم که با تو خداحافظي کنم
بغضم امان نداد و خدا ... در گلو شکست

[sahar98]

بغضهای کال من ، چرا چنین ؟
گریه های لال من ، چرا چنین ؟
جزر و مد یال آبی ام چه شد ؟
اهتزاز بال من ، چرا چنین ؟
رنگ بالهای خواب من پرید
خامی خیال من ، چرا چنین ؟
آبگینه تاب حیرتم نداشت
حیرت زلال من ، چرا چنین ؟
دل مجال پایمال درد بود
تنگ شد مجال من ، چرا چنین ؟
خشک و خالی و پریده لب دلم
کاسه ی سفال من ، چرا چنین ؟
داغ تازه ی تو ، داغ کاغذی
داغ دیر سال من ، چرا چنین ؟
هر چه و همه ، تمام مال تو
هیچ و هیچ مال من ، چرا چنین ؟
سال و ماه و روز تو چرا چنان ؟
روز و ماه و سال من ، چرا چنین ؟
در گذشته ، سرگذشتم این نبود
حال، شرح حال من ، چرا چنین ؟
ای چرا و ای چگونه ی عزیز !
جرأت سوال من ، چرا چنین ؟

[sahar98]

از غم خبری نبود اگر عشق نبود
دل بود ولی چه سود اگر عشق نبود ؟
بی رنگ تر از نقطه ی موهومی بود
این دایره ی کبود ، اگر عشق نبود
از آینه ها غبار خاموشی را
عکس چه کسی زدود اگر عشق نبود ؟
در سینه ی هر سنگ دلی در تپش است
از این همه دل چه سود اگر عشق نبود ؟
بی عشق دلم جز گرهی کور چه بود ؟
دل چشم نمی گشود اگر عشق نبود
از دست تو در این همه سرگردانی
تکلیف دلم چه بود اگر عشق نبود ؟

[zendegieh_khabha]

مي خواستم زندگي كنم راهم را بستند
ستايش كردم
گفتند خرافات است
عاشق شدم
گفتند دروغ است
گريستم
گفتند بهانه است
خنديدم
گفتند ديوانه است
دنيا را نگه داريد
مي خواهم پياده شوم.

[Brilliant]

از غم خبری نبود اگر عشق نبود / دل بود ولی چه سود اگر عشق نبود ؟

بی رنگ تر از نقطه ی موهومی بود / این دایره ی کبود ، اگر عشق نبود

از آینه ها غبار خاموشی را / عکس چه کسی زدود اگر عشق نبود ؟

در سینه ی هر سنگ دلی در تپش است / از این همه دل چه سود اگر عشق نبود ؟

بی عشق دلم جز گرهی کور چه بود ؟ / دل چشم نمی گشود اگر عشق نبود

از دست تو در این همه سرگردانی / تکلیف دلم چه بود اگر عشق نبود ؟

[SRK]

دلی دارم که از تنگی در آن جز غم نمی گنجد

غمی دارم ز دلتنگی که در عالم نمی گنجد

[opera2080]

بعد این همه مدت دل من هنوز غمگینه

[virtuoso]

اندر دل بی وفا غم و ماتم باد / آن را که وفا نیست ز عالم کم باد
دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد / جز غم که هزار آفرین بر غم باد

(شاعر توی این شعر، از واژه ی غم در دو مفهوم جداگانه استفاده کرده که خیلی جالبه)

[morteza3164]

به دنبال کسی در این خیابانها نمي گردم
فقط این قدر مي دانم که دراین شهر ولگردم
دلم راضی نشد از خواب خوش بیدارشان سازم
اگر هرگز به دنیا کودکانم را نیاوردم
زمانی فکر مي کردم یکی از فیلسوفانم
چه کار خنده داری مي نشستم فکر مي کردم
چه باید کرد با یک روح سرماخورده در باران
چقدر از زندگی از عشق حتی شعر دلسردم
برایم نسخه اي با سادگی از دود مي پیچی
که بهتر مي شود با آتش سیگار سردردم!
که گفتی! مي توانی پا به پایم دربه در باشی!
ولی من با کسی غیر از خودم دیگر نمي گردم

[morteza3164]

می بخشم كسانی را كه هر چه خواستند

با من

با دلم

با احساسم كردند

و مرا در دور دست خودم رها كردند

پروردگارا به من بیاموز

آهی نكشم

برای كسانیكه دلم را شكستند