عــشق تـــــو منطقی
عــشــــــق مـــــــن شـــــاعــــرانـــه
سـرم را روی بـالـشی از سـنـگ مـیگذارم
سرت را روی بـالشی از شــعر
تـــــــــــــو ماهـی هدیه ام دادے مــــن دریـــــا
تـــــــــــــو قطــره اے روغـــن چــراغ مــــن چـلچـراغ
تـــــــــــــو دانــه ی گنـدم دادی مـــــن خــــرمـن
تـــــــــــــو مــــــرا به شـــهر یخ بــردی
مـــــن تـــــورا بــه شــهر عــجایب
تـــــــــــــو با وقـــار یک معلم و بی احساس
مــثل مــاشــین حــساب بـه آغــوشــم پــناه بــردی
کــه گـــرم بـــود و تـــو سرد
به سینه های ترسیده از سرمات
که قــرن هـا گرسنه بودند
مــــویــز و انجــیر دادم
تـــــو با من بـا دستکش دانتل دست دادی
اما مـــــن میوه ی دهانم را در دهانت گذاشتم
و نصـــف انــگشـتهایم را در دســتـهایت جــا گذاشتم.

نــــــــزار قـــبــانــــــی