موسیقی ایران پس از ورود اعراب

[Dj_MAN]

سلام دوستان ...
این مطلب برای من بسیار مهم بود که چرا از موسیقی ایرانی قبل از اسلام چیز زیادی بدست نیومده ...
متاسفانه در جستجوهای اینترنتی و غیر اینترنتی به مسائلی برخورد کردم که زیاد خوشایند نبود ... و طرح این اطلاعات رو در این سایت به صلاح نمیدونم ... چون ممکنه موجب تنش و بگو مگو میان کاربران با سلایق مختلف بشه ...
بهر حال کلا برخورد اعراب با فرهنگ ایرانی از نوعی نگاه ناسیونالیستی حاکم بر جامعه عرب حکایت داره ...
البته این بر اثر برداشتهای کاملا غلطی بوده که اعراب نسبت به اسلام داشتند ... و بنده مطمئن هستم که بسیاری از اعرابی که به ایران حمله کردند کلا مسلمان نبودند وگرنه چطور یک مسلمان واقعی (که یاد گرفته رئوف باشه و دیگران رو برادر خودش بدونه) میتونه همچین فجایعی رو ببار بیاره ... بگذریم ..

متوجه شدم موسیقی ایران قبل از ورود اسلام بسیار بسیار پیشرفته بوده و حتی برای نوشتن موسیقی الفبایی هم موجود بوده که الحان مختلف رو با اون می نوشتند ...
متاسفانه با وجود اینکه اعراب در موسیقی هیچ حرفی برای گفتن نداشتند و به طور کلی موسیقی خودشون رو از ایران وام گرفتن هم در اون زمان و هم در دوره های بعد به دلیل همون نگاه ناسیونالیستی که به ایرانیان داشتند (و اونها رو عجم) مینامیدند از اعتراف به این نکته خودداری کردند و حتی با اصرار تمام برای بر عکس جلوه دادن موضوع تلاش داشتند ... تا اونجایی که تاریخ نویسان عرب موسیقی ایران رو وام گرفته از تمدن های کنار دست اون میدونستند ...

برخی نویسندگان عرب زبان, دانسته یا ندانسته میکوشیدند همه دانشها و هنرهای رایج در عصر اسلامی را از آن قوم عرب و زاده اندیشه ایشان وانمایند و هیچگاه دوست نداشتند اعتراف کنند که این دانشها و هنرها در ایران روزگار ساسانی شناخته و رایج و پیشرفته بوده است و همونها است که با دست گروهی از خود ایرانیان تازه مسلمان در قالب زبان عربی ریخته شده است. که پایه و مایه تمدن و فرهنگ عصر اسلامی شده . حتی بعضی سعی داشتند پیشینه برخی ابزار این تمدن بزرگ را به عبریان و سریانیان و یا حتی حبشیان نسبت دهد اما به ایرانیان نسبت ندهند ...

درباره پیشینه آواز خوانی در عرب , همه تاریخ نویسان نوشته اند که ابن سریج خواننده معروف حجاز آوازه خوانی را از بنایانی یاد گرفته است که به فرمان الله بن زبیر برای نوسازی خانه کعبه از ایران به مکه آورده بودند . اینان به فارسی آواز می خواندند و ابن سریج آوازها را از آنان یاد گرفت و به عربی برگردانید.

عراق کانون فرهنگ و تمدن ایران در طول تاریخ و به خصوص در عصر ساسانی است و „دل ایرانشهر” نامیده میشده است. در اینجا بوده که نوابغی در فن موسیقی پدید آمده که بیشتر ایرانی اند. در پیشاپیش این نوابغ نام ابراهیم و پسرش اسحاق که از مردم شهر ارگان (ارجان نزدیک بهبهان کنونی) بوده اند مشهور است.
هنر موسقی ایرانی و هنرهای وابسته به آن رقص در محیط متمدن بغداد (تیسفون مدائن ایرانیان) تا آنجا پیش رفت که که حتی بانوانی از دودمان عباسی از این هنر بهره داشته اند. در این مورد داستان علیه دختر مهدی عباسی زبانزد همگان است.

در زمینه سازها , محمد بن نباته مصری نوشته است که نصربن حارث بن لکده پزشک مشهور عرب زبانی که در دانشگاه گنده شاپور (جندی شاپور) خوزستان درس می خوانده است در همانجا نیز با موسیقی و آواز ایرانی آشنا شده و بربط نوازی را که یکی از وسایل درمان برخی بیماریهای درونی و روانی بوده , آموخته و چون به مکه باز میگردد در آنجا بربط نوازی را رایج میکند.

خوزستان سرزمین کهن اقوام آریایی ایران , یکی از مهم ترین مراکز تمدن ایرانی است که موجب گسترش این هنر جهانی در نزد اعراب شبه جزیره شد . در منطقه باستانی چغامیش خوزستان آثاری از نخستین ارکستر جهانی کشف شده است که به حدود پنج هزار سال پیش برمیگردد . سنگ نگاره یک گروه نوازنده به همراه آلات موسیقی مشغول نواختن نواهای یکنواخت گروهی هستند در چغامیش به روشنی دیده میشود .



پژوهشی ساده در کتابهای موسیقی که به زبان عربی نوشته شده است آشکارا نشان می دهد که نود در صد نام آوازها و نام سازها در عربی , ایرانی است و به همان شکل ایرانی و گاهی با اندک شکستگی در زبان عربی رایج مانده است. واژه خنیاگر که در عربی به شکل(خنیاکر) و (هنیاکر) به کار رفته و از آن مصورهایی به شکل „خنگره” و „هنکره” و فعلها ساخته و به کار برده اند, معنی موسیقی دان به طور مطلق نداشته است, خنیاگر به خوانندگان و نوازندگانی گفته شده که در بزمها و شادیها گونه ای موسیقی سبک (به اصطلاح امروزی بزن بکوب) می نواخته اند . اینگونه آوازها در فارسی ماحوزه و ماحوزی می گفته اندکه بیشتر در میخانه و خرابات خوانده میشد, همین واژه نیز در عربی رایج بوده . واژه (ماهور) که امروز نام یکی از دستگاههای شادی آفرین موسیقی ایرانی است صورتی از واژه (ماحوز) در این معنی است.

از میان دستگاههای موسیقی اصیل ایران تا اونجا که من از اساتید شنیدم فقط دستگاه همایون هست که کاملا ایرانی هست... به این معنی که در هیچ کجای دنیا همچین کوکی برای ساز وجود نداره ...
اونچیزی که به عنوان همایون با سازهای غربی مثل کیبورد و گیتار نواخته میشه در واقع همایون نیست.. فقط شبیه همایون هست... کوک همایون حتی با ربع پرده های معمولی هم کاملا درست در نمیاد مگر اینکه فرد تبحر کافی و نیروی شنیداری کافی داشته باشه ...
بنده برای کوک همایون جهت اهنگسازی (با کامپیوتر) فقط ساز کنتاکت - Kontakt - رو میشناسم ... که میشه کوکهای دیگه رو هم با اون در اورد ... سینتی سایزر های با تیوننینگ Free هم امکان نواختن در دستگاه همایون رو دارند ...

این اطلاعات نتیجه تحقیقی در همین موضوع بود که چند روز پیش انجام دادم ... و از اطلاعات مفید سایت
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید] نیز استفاده شده ...

دوستان اگه اطلاعاتی راجع به : باربد - نکیسا - بامشاد - رامتین ... نوازندگان برجسته ایرانی و سازهای باستانی ایران دارند بزارن ... البته بعید میدونم این افراد زیاد در بین مردم شناخته شده باشند ...

[digilap]

خيلي زيبا و گويا نوشتيد
آنچه را كه ننوشتيد و نخواستيد كه بگوئيد متوجه شديم!
خيلي تحقيق جالبي بود
اي كاش مثل شما بيشتر ميبودند!
شادكام و خرم باشيد

[yosefnejad]

البته نمیشه تمام تقصیرات رو به گردن اعراب یا غریبه های مهاجم انداخت.

خیلی از کشورهای دیگه هم مثل ما مورد تاخت و تاز غریبه ها قرار گرفتند اما هویت ملی خودشون

و از جمله موسیقی ملی خودشون رو حفظ کردند.

مثل هند. چین. اذربایجان ...

اما به نظر من ما ایرانیها در زمینه حفظ این منابع ملی تنبلی کردیم.

چه در گذشته چه الان.

در شهر بیشاپور(نزدیکی کازرون) بر روی ستونی در میدان اصلی شهر تاریخچه ساخت شهر و نام موسسان

وپادشاهان اولیه به 3 زبان ایران اون زمان (1700 سال پیش) نوشته شده که ما الان هیچکدومشو نمیتونیم بخونیم!

[kiasari]

پژوهش بسیار سودمندی بود. خسته نباشید. روحیۀ شما ستودنی است.

[mixer]

البته نمیشه تمام تقصیرات رو به گردن اعراب یا غریبه های مهاجم انداخت.

خیلی از کشورهای دیگه هم مثل ما مورد تاخت و تاز غریبه ها قرار گرفتند اما هویت ملی خودشون

و از جمله موسیقی ملی خودشون رو حفظ کردند.

مثل هند. چین. اذربایجان ...

اما به نظر من ما ایرانیها در زمینه حفظ این منابع ملی تنبلی کردیم.

چه در گذشته چه الان.

در شهر بیشاپور(نزدیکی کازرون) بر روی ستونی در میدان اصلی شهر تاریخچه ساخت شهر و نام موسسان

وپادشاهان اولیه به 3 زبان ایران اون زمان (1700 سال پیش) نوشته شده که ما الان هیچکدومشو نمیتونیم بخونیم!

دوست عزیز بحث ما بر سر حمله ی اعراب بود به ایران .. . که موجب این شد که از بعد از دوره ی ساسانی به این طرف موسیقی ما کم رنگ شود (از بین نرفته که ما بایدحفظش میکردیم که) وگرنه خیلی در همان زمان ساسانی بهرام گور دستور داد تا عده ی از افراد رو از هند به ایران بیارند که بهشون میگفتن لولی یا (کولی) و شاید این یکی از مسایلی بود که موسیقیشون پا بر جابوده و همینطور بلعکس در زمان روی آوردن مردم به اسلام و نفی دین زرتشت. خیلی از اون کسانی که نمی خواستند مسلمان شوند به هند مهاجرت کردند که به آنها گبر گفته میشد و بهشون میگفتن گبری و الان هم هستند در هند و آتش پرستی در هند شاید یک شاخش از اونجا سر چشمه گرفته . . .
-----------------------------------------------------------------------------------
بگذریم من مطالب زیادی در این رابطه دارم و جمع آوری کردم که در اختیار علاقه مندان به موسیقی قرار میدم باشد که از حالا به بعد مثل اون موقع سر موسیقی اصیل ما نیاد . .. هر چند که علم پیشرفت کرده . . .

[mixer]

آگاهی ما از اوضاع خنیاگری در زمان ساسانیان در مقایسه با زمان هخامنشیان و پارتیان (اشکانیان) نسبتا بیشتر است.
خدمت دوستان عزیزم توضیحی بدم در مورد خنیاگری . شاید یه عده از شما نفهمید معنی این واژه چی هست : واژه خنیاگر از واره های باستانی است که معنی نوازندگی ، آواز خوانی و مطربی را می رساند / همچنین واژه خنیاگر (جمع =خنیاگران) به معنی نوازنده ، سازنده ، خواننده ، سرودگری ، رامشگری، و رامشگر و مغنی می باشد . مرحوم دهخدا در این زمینه می نویسد :
خنیاگر [خُ ،گَ] . . . سرود گوی ، سازنده ، نوازنده ، مغنی ، آوازخوان(ناظم الاطباء) مطرب (تفلیس) . (ز مخشری). (غیاث اللغات) ، (قول غیاث اللغات) ، ساز زن ، خواننده ، نوایی .

در این رابطه نیز شعری از سعدی هست که می گوید :
شنیدم که در لحن خنیاگری
برقص اندر آمد پری پیکری

آنچه مسلم است ، خنیاگری در زمان ساسانیان رونق داشته است و شاهان ساسانی این هنر را ارج مینهادند تا جایی که اردشیر بابکان بانی این سلسله در نواختن تنبور مهارت داشته است (کارنامه اردشیر بابکان ص 37)

بنیانگذار سلسله ساسانی ، مردم را به چهار طبقه به شرح زیر تقسیم کرد :
طبقه یکم : اسواران : آنها که آزادگانند و شاهزادگان .
طبقه دوم : ناسکان و خدمتگذاران آتشکده ها .
طبقه سوم : پزشکان و نویسندگان و اختر شماران .
طبقه چهارم : برزگران و مهان و آنها که در ردیف ایشانند .

و سپس موقعیت خنیاگران را چنین توصیف کرد :
ایشان دانشمندان به علم موسیقی و رامشگران و خنیاگران را بر طبق این طبقات سه گانه تقسیم کرد و یک گروه از ایشان را که از موسیکارهای درجه اول بودند با اسواران و آزادگان [طبقه اول ] چونان دو خط متساوی ، برابر قرار داد و با نخستین طبقه درباریان نشانید .
وگروهی دیگر از نوازندگان درباری را با طبقه دوم برابر کرد . و در طبقه سوم که ناظر [لطیفه گو ] و بذله گویان درباری می بودند ،آن دستهاز رامشگران را قرار داد که چنگ می زدند و تنبور می نواختند (رک. تاج : 33-34)

تعدادی از گوشه ها در موسیقی سنتی ما از ان زما بر جای مانده که خیلی از این گوشه ها اسمشان تغییر یافته و به گونه یی در اجرا هم شاید تغیراتی کرده باشند اما متولدین همان زمان ها هستند که من اسم بعضی از انها را می گویم و به سراغ بعد از دوره ساسانی و ورود اسلام به ایران میروم و گفتگویی را هم نیز از آن زمان خدمتتان به عرض میرسانم

بعضی از آهنگ ها و الحان زمان ساسانیان با توجه به کتاب تمدن ساسا نی شادروان علی سامی :
1-آیین جمشیدی 2- آرایش خورسیدی 3- آزاد وار 4- باد نوروز [ساز نوروز ]5-بوسلیک 6-پرده زنبور 7-خسروانی 8-دل انگیزان 9-خارکن 10-راست 11-سروستان 12-عراق 13-عشاق 14- مادر وسنا 15- نهاوندی 16- نوا 17- نوروز بزرگ 18-نوروز خارا 19-نوروز کیقباد 20-مهرگان خرد و ...
تعداد این الحان به 148 تا میرسه که من فاکتور گرفتم چون مردم از بس نوشتم

یورش اعراب مسلمان به ایران منجر به سقوط امپراتوری ساسانی و تغییر کیش زردشت گردید :

جهان بینی و ارزش های ایرانیان نه تنها خنیاگری را ناپسندیده نمی دانست بلکه آنرا تشویق میکرد و این امر به محض ورود عرب ها ی عربستان و حکومت عباسیان به ایران موجب حسادتشان (به تعبیر بنده چون اعراب موسیقی خاصی نداشتند) شد و اعراب حداقل در ابتدا خنیاگری و ساز و این بند و بساط را ناپسندیده (در زبان عربی :حرام) می دانستند .

با این حال ، اعراب مسلمان پس از تشکیل امپراتوری عظیم اسلام و دستیابی به ثروت های کلان ایرانی ها ، سر انجام در زمان خلافت عباسیان (656-132هجری) بسیاری از آیین های دربار ساسانی از جمله فراخوانی خنیاگران به دربار را اقتباس کردند . از این رو ، موسیقی و غناء در ان زمان دوباره رونق پیدا کرد ( پس کامل از بین نرفت حتی در آن زمان هم موسیقی اصیل و زحمت کشیده ما بود )

بگذریم ...

وقوع جنبش های منطقه ای در قرن سوم و پس از آن ، منجربه تاسیس سلسله های ایرانی گردید که وجود آنها تاثیر قابل ملاحظه ای در رشد ادبیات و فرهنگ ایرانی از جمله موسیقی داشته است. هرچند اخرین خلیفه عباسی (پادشاه عباسی) یعنی مستعصم ، در سال 656 هجری به فرمان هلاکوخان مغول کشته شد . با این حال ، در طول حکمرانی خلفای عباسی (پادشاهان عباسی) سلسله هایی چون طاهریان ،سامانیان ، صفاریان ،دیالمه آلزیار ، دیالمه آلبویه ، تاسیس شد . این سلسله ها به علت رفتار های غیر اسلامی (خلفا) و ستم های اعراب نسبت به ایرانیان کوشیدند تا هر چه زودتر خود را از شر آنها نجات دهند . آشکار است که این سلسله ها همه مسلمان بودند ، اما در عین حال در (حفظ میراث فرهنگی ایران نیز تعصب داشتند) چنان که دربار های آنها به ویژه سامانیان ، مرکز گردهم آیی های شعرا و خنیاگران بود . (((دوست عزیز شما که گفتید تنبلی از ایرانیا بود که موسیقی ما از دست رفت. این تنبلی هست به نظر شما ؟!)))

بگذریم بابا کشتی ما رو آخرش چی میشه . . .
الان میگم . . .

صفی الدین عبدالمومن ارموی (693-613هجری) به سال 613 هجری در ارومیه بهدنیا آمد ئ در خردسالی راهی بغداد شد و در آنجا به تحصیل (علوم دینی) ، ریاضیات ، ادبیات و تاریخ پرداخت و در (علم موسیقی) گویی سبقت را از دیگران ربود .
این نابغه ایرانی مورد توجه مستعصم خلیفه عباسی قرار گرفت و رئیس رامشگران خلیفه شد . اما پس از نابودی خلیفه به دست هلاکوخان مغل ، صفی الدین ناگزیر به خدمت خان مغل در آ؛مد و سر انجام بد بختی موسیقی شروع شد کم کم ...
و به سال 693هجری در گذشت. صفی الدین بعد از فارابی به عنوان مهمترین موسیقی دان ایران شناخته شده است...

((خسته شدم فعلا همینا تا به اینجا بسه اگه استقبال شد بقیه ش رو بعدا واستون میگم .)) سپاس از حسن توجه شما دوستان عزیزم به این تاپیک . . .

منبع اصلی : کتاب خنیاگری و موسیقی در ایران نوشته ی دکتر سکندر امان اللهی بهاروندی

[Dj_MAN]

بسیار بسیار سپاسگزارم از دوست خوبم mixer که این دانسته های ژرف رو در این تاپیک گزاشتن ... امیدوارم تاپیک به فعالیت خودش در زمینه شناساندن موسیقی ایران باستان ادامه بده ... از دوستان دیگری هم که در این زمینه دانشی دارند دعوت به فعالیت میکنم ...
در جواب دوست ارجمندم yosefnejad که دلیل فراموش شدن موسیقی ایرانی رو در تنبلی ایرانی ها دیدند (تا اونجا که من متوجه شدم) باید عرض کنم در طول تاریخ بعد از هجوم اعراب ایرانیان زیادی تلاش بر خارج کردن اعراب وبازگشت به فرهنگ کهن ایران داشتند که بعضا به خاطر مشترکات دینی و مذهبی در این کار موفقیت چندانی نداشتند ... چون همیشه اعراب حاکم بر ایران از دین به عنوان حربه ای برای کنترل مردم دیندار ایران و اوضاع سیاسی موجود استفاده می کردند ...
خوشگزرانی ها و استفاده گاه و بیگاه طاغوتیان عرب از خنیاگران ایران هم موجب میشد این دسته از هنرمندان درباری تلقی بشن و میان مردم چهره مناسبی نداشته باشند ...
در ضمن دین اسلام هم کلا دیدگاه مثبتی نسبت به موسیقی نداشته ... حالا دلایلش چه قوی و چه ضعیف به کنار ...
ولی این مطلب که موسیقی آدم رو از یاد خدا باز میداره در دوره های مختلف توسط مذهبیون عنوان شده ... و دلیل اصلی به شمار میرفته ...
کلا به نظر من تقابل شدید میان مذهبیون (دلایلش به کنار) و چهره نامیمونی که خنیاگران دربار خلفا در میان مردم داشتند دلایل اصلی فراموشی موسیقی اصیل ایرانی به حساب میاد ...
این موضوع در میان مردم و حکومتهای اروپایی و حتی شرقی چندان به چشم نمیخوره ...
بلکه اونها برعکس از موسیقی به عنوان راهی برای جلب نظر مردم استفاده میکردند ... (مثل کلیساها)
تقابل میان حکومت و موسیقی یا مذهب و موسیقی در میان اونها بسیار ناچیز و قابل چشم پوشی است... البته در همه دوره ها هم چنین چیزی نداشتند ... و بلکه با دلایل بالا موسیقی رو تقویت هم میکردند ..
در ایران هم اگه ابن سینا یا فارابی و مانند اونها نبود و این نکته مهم که کلا موسیقی با جوهره روان و ساختار فطری انسان پیوند داره , موسیقی در ایران از بین میرفت...
شما همین حال حاظر رو در نظر بگیر ... چی میبینی ... ؟ ایا راه برای ارتقای موسیقی کهن ایران زمین کاملا بازه .. ؟
آیا موسیقی دانان در نظر حکومت انسانهای شریفی هستند و کاملا حمایت میشن ... ؟
نه خیر اگه موسیقی ایران داره هنوز نفس میکشه به خاطر ریشه های عمیقی است که در درون دلهای مردم داره و تلاش خستگی ناپزیر اهالی اون هست. که با وجود تمام کمبودها دارن ادامه میدن . ...
پس مردم تنبل نیستند ... زمینه ها مساعد نبوده و نیست..

[yosefnejad]

ببینید دوست عزیز.

هر افتخاری هزینه ای داره که باید توسط شخص یا اشخاص مدعی پرداخت بشه.

موسیقی سنتی و ادبیات کهن ما هم 1001 نصیحت و دلالت برای همین افراد داشته که چه کاری

درسته و چه کاری غلط.

کسی که به هویتش به فرهنگش به اب و خاکش به چشم ناموسش نگاه کنه به هر طریق و با تحمل همه

نا ملایمات سعی میکنه اونها رو از تخریب و فراموشی حفظ کنه.

وگرنه ناله و نفرین کردن رو که هر پیرزنی هم ...

ما میخوایم با افتخار از گذشتمون یاد کنیم اما میبینیم چیز زیادی برای افتخار کردن نداریم.

چون کشت و کشتار اسکندر و تیمور و اعراب و مغول و... رو بهونه کردیم و ترسیدیم و میدون رو خالی کردیم.

چون حکومت ها ناز مارو نکشیدن ما هم موسیقی رو کنار گذاشتیم!

این باعث افتخاره یا مایه شرم؟! ؟

اگر از 365 نوای باربد و نکیسا امروز فقط نام 40 قطعه باقیمونده(نه خود قطعه فقط نامش) حکومت ها مقصرن؟

ما ایرانیها اونجایی که نباید میترسیدیم ترسیدیم و به همین خاطر امروز چیزی برای افتخار کردن نداریم

چون هزینشو پرداخت نکردیم.

اینکه ایرانی امروز برای سالروز تولد کورش جشن نمیگیره یا تاریخ وفاتشو نمیدونه اما تاریخ تولد و وفات خیلیهای دیگه!

رو میدونه تقصیر هیچ سلسله و حکومتی نیست جز ایرانی ترسو و فراموشکار دیروز و امروز.

[digilap]

موافقم!
اصولا اين نژاد در تنبلي استاده!
اگه همه زمينه ها مساعد باشه كه ديگه پيشرفت كردن هنر نيست!
حفظ و حراست در زماني مفهوم پيدا ميكنه كه دشمني وجود داشته باشه و نياز به حفظ چيزي باشه!
كه ما متاسفانه بد عمل كرديم و من بالشخصه شرمسارم!
البته ساده ازش ميگذريم! شرمساريم ميخواد چون چيزي به ابعاد فرهنگ گم شده!
نغمه هاي باربد و نكيسا! بي اهميت نيستند!
شايد اگه وجود داشتند الان موسيقي كه 70 ميليون آدم ميشنوند شكل ديگر داشت!
پس در زندگيه مردم موثر بود!
متاسفانه اجداد ما وسط اتوبان خونه ساختن! همين ميشه ديگه!

[farid_64]

هم تاثیر گذاشتیم هم تاثیر گذاشتن
متقابل بوده
نمیشه وزن هم کرد که کی بیشتر

[REZ]

سلام

دوستان عزیز ، شما 2 دلیل به صورت عمده برای از دست رفتن مقادیر زیادی از ریشه ها و فرهنگ موسیقایی ایران ذکر کردید.. که به طور خلاصه با اجازتون به این شکل دسته بندی می کنم .

1... تاثیر منفی حکومتها
2... کم کاری خود مردم

قبل از این که این تاپیک رو مطالعه کنم اگه کسی نظر من رو در این زمینه جویا می شد به هر دوی این موارد اشاره می کردم .
الان هم همینطور .


به اعتقاد من هر دوی این مسائل به طور چشمگیری در گم کردن ریشه ها تاثیر داشته اند .

موسیقی ای که ما در حال حاظر داریم متاسفانه چیزی است شبیه به زبان ما .
نه به این مفهوم که ما در موسیقی از الحان و حالات عربی استفاده بیشتری داشته باشیم .. نه !

ولی می شه با اطمینان گفت که موسیقی امروز ما چیز زیادی از موسیقی قبل از اعراب رو با خود به همراه ندارد.


یک بار ایرانیها از یک دانشمند مصری (اگه اشتباه نکنم زبان شناس) می پرسند چرا بعد از حمله اعراب ، ما زبان خود رو به طور کامل از دست ندادیم ولی شما مصری ها به قدری تغییر کردید که حالا مردم شما رو به طور کلی عرب می دانند . ؟


ایشون جواب خیلی جالبی دادند :

گفتند اگه ما هم مثل شما فردوسی داشتیم حالا به زبان خودمون صحبت می کردیم .
بله این اتفاق بسیار خوبی بود که با تلاش گسترده جناب فردوسی برای ما افتاد ... ولی یک نفر !! فقط یک فردوسی..

بعد از اون شاخص ترین چهره های ملی ما ملیت خودشون رو زیاد مورد توجه قرار ندادند و همونطور که همه می دانیم دانشمندان ما کتابهایشان را اکثرا به زبان عربی تالیف می کردند .

در عین حال حکومتها اکثرا توجهی به موسیقی نداشتند ... و بعضا با موسیقی مشکل هم داشتند.

اصلا گذشته رو فراموش کنیم

همین امروز ، تنها کانالهای ماهواره ای که موسیقی جفنگ پخش می کنند کانالهای ایرانی هستند
هر روز بلا استثناء چهره های جدیدی رو به عنوان خواننده می بینیم که متاسفانه اکثرا در حد چندش آوری بد صدا و بد ظاهر هستند .

بدترین و بی کیفیت ترین نوع موسیقی مربوط به ایران هست... حتی افغانستان با سرعت داره اِلِمانهای جالبی از پیشرفت در موسیقی رو رو میکنه ولی ما متاسفانه گذاشتیم دنده عقب .
بله ..!! قبول دارم که تک و توک موسیقی خوب هم داریم ولی اینها کافی نیستند .

در حال حاضر در ایران موسیقی مکروه هست و اصلا مورد حمایت قرار نمی گیره و اینم مسلما به شدت جلوی پیشرفتش رو می گیره ... خوب این تاثیر از بالا .
ولی سطح عمومی موسیقی هایی که در خود ایران تولید میشه به وضوح از آثار ایرانیان خارج از ایران بالا تره ...این میشه کم کاری خود ایرانیهایی که اونطرف هستند و آزادی دارند .

.
.
پی نوشت:


دوستان
از این مسائل که بگذریم یه اخلاقیاتی در حال حاضر در میان جماعت ایرانی داره روز به روز رسوخ میکنه که واقعا باعث تاسف من میشه .
در تمام نقاط دنیا مردمی وجود دارند که به غیر از سود خودشون به چیز دیگری فکر نمی کنند ولی چرا وقتی ایرانیها می خواهند به سود برسند از راههای قبیح استفاده میکنند .
با عرض معذرت از حضور همه دوستان شما در کدام شبکه خانوادگی غیر ایرانی تا به حال دیدید چیزی شبیه به ل. ا. ر. ج. ر. ب. ا. ک. س تبلیغ کنند ... اونهم در ساعات روز ... نه در شب که کودکان خواب باشند .

در خیلی از کشورها این مسائل در مدرسه تعلیم داده میشه ولی یه همچین چیزی رو هیییییییی تو تلویزیون نشون نمیدن .


حالا چرا اینو گفتم
مقصود این بود که بگم مسائل چند بُعدی است و هم خودمون باید روی خودمون در همه ابعاد کار کنیم و هم انشاءلله موقعیت برای فعالیت هم فراخ تر بشه .

[yosefnejad]

دوست عزیز اگر اشتباه نکنم منظورتون اینه که خط و زبان ما ایرانیها چون فردوسی داشتیم هنوز فارسیه. درسته؟

ولی باور کنید بنده و شما و بقیه دوستانی که در این تاپیک مطلب نوشتیم حدود %30 زبان پارسی معرب شده +

70% عربی مخلوط رو با خطی کاملا عربی ارائه میدیم.

این کلماتی که شما درحال خوندنش هستید با الفبای 100% عربی داره نوشته میشه.

اگر صفحات تاریخ رو به عقب ورق بزنید وقتی به 1500 سال قبل میرسید دیگه چیزی نمیتونید بخونید.

چون الفبای پارسی(خطوط پهلوی اشکانی ساسانی) رو 1500 سال هست که هیچ مدرسه ای در

ایران تدریس نکرده.

حالا وضعیت مارو با چین یا روسیه یا عربستان مقایسه کنید.

کدامیک از ملتها رو در پاسداری از فرهنگ ملی بهتر میدونید؟

[REZ]

نه اتفاقا من هم همین رو عرض کردم و با شما در این مورد هم عقیده هستم

موسیقی ای که ما در حال حاظر داریم متاسفانه چیزی است شبیه به زبان ما .

یک بار ایرانیها از یک دانشمند مصری (اگه اشتباه نکنم زبان شناس) می پرسند چرا بعد از حمله اعراب ، ما زبان خود رو به طور کامل از دست ندادیم ولی شما مصری ها به قدری تغییر کردید که حالا مردم شما رو به طور کلی عرب می دانند . ؟

می شه با اطمینان گفت که موسیقی امروز ما چیز زیادی از موسیقی قبل از اعراب رو با خود به همراه ندارد.

خوشبختانه در حال حاضر به ریشه های زبان پارسی دسترسی وجود داره و اسناد تاریخی که در جای جای کشور کشف شده اند امکان احیاء مجدد این زبان رو تا حدودی فراهم می کنه .
ولی متاسفانه در مورد موسیقی این مشکل وجود داره که ما تنها میتونیم سازهای مورد استفاده در آن زمان رو تا حدودی بشناسیم اون هم از نقوش و آثار به جای مانده در حجاری ها و غیره .
اما متاسفانه شناختی از حال و هوای موسیقی اون دوران نداریم .

[mixer]

ببینید دوست عزیز.

هر افتخاری هزینه ای داره که باید توسط شخص یا اشخاص مدعی پرداخت بشه.

موسیقی سنتی و ادبیات کهن ما هم 1001 نصیحت و دلالت برای همین افراد داشته که چه کاری

درسته و چه کاری غلط.

کسی که به هویتش به فرهنگش به اب و خاکش به چشم ناموسش نگاه کنه به هر طریق و با تحمل همه

نا ملایمات سعی میکنه اونها رو از تخریب و فراموشی حفظ کنه.

وگرنه ناله و نفرین کردن رو که هر پیرزنی هم ...

ما میخوایم با افتخار از گذشتمون یاد کنیم اما میبینیم چیز زیادی برای افتخار کردن نداریم.

چون کشت و کشتار اسکندر و تیمور و اعراب و مغول و... رو بهونه کردیم و ترسیدیم و میدون رو خالی کردیم.

چون حکومت ها ناز مارو نکشیدن ما هم موسیقی رو کنار گذاشتیم!

این باعث افتخاره یا مایه شرم؟! ؟

اگر از 365 نوای باربد و نکیسا امروز فقط نام 40 قطعه باقیمونده(نه خود قطعه فقط نامش) حکومت ها مقصرن؟

ما ایرانیها اونجایی که نباید میترسیدیم ترسیدیم و به همین خاطر امروز چیزی برای افتخار کردن نداریم

چون هزینشو پرداخت نکردیم.

اینکه ایرانی امروز برای سالروز تولد کورش جشن نمیگیره یا تاریخ وفاتشو نمیدونه اما تاریخ تولد و وفات خیلیهای دیگه!

رو میدونه تقصیر هیچ سلسله و حکومتی نیست جز ایرانی ترسو و فراموشکار دیروز و امروز.

دوست عزیز من باز هم تاکید می کنم :

1- اگر امکان داره اطلاعاتت رو با ذکر منبع و ماخذ تایید شده و به ثبت رسیده بیان کن . شاید حق با شما باشه ما در اشتباه باشیم امااینجوری واسه من قابل قبول نیست حرف های شما .
2- به نظر شما ما با 7000 سال تمدن هیچ چیزی واسه افتخار نداریم ؟ ! تخت جمشید رفتید . . . می دونید اولین حقوق بشر رو یک آریایی نژاد اصیل ایرانی تصویب کرد و هنوز هم در سر در سازمان مملل به نمایش گذاشته شده ؟ ؟؟ راستی شما سنتور می زنید ؟ قدمت سنتور شما مال چند ساله ؟ (نکنه بهش افتخار نمی کنید ؟)
3- در همیشه روی یه پاشنه نمیگرده هر چیزی یه تاریخ انقضایی داره حتی حکومت ها حتی انسان ها و حتی هنر اما چیزی که باقی هست یاد خاطراتش هست. خواه خوب و زیبا خواه زشت و زننده . . . قرار نیست همیشه ما روی یک مد باشیم . . .
با پیشرفت علم هر چیزی ممکنه تغییر کنه یا در جهت پیشرف و ترقی یا در جهت پس رفت و از میان رفتن .

موافقم!
اصولا اين نژاد در تنبلي استاده!
اگه همه زمينه ها مساعد باشه كه ديگه پيشرفت كردن هنر نيست!
حفظ و حراست در زماني مفهوم پيدا ميكنه كه دشمني وجود داشته باشه و نياز به حفظ چيزي باشه!
كه ما متاسفانه بد عمل كرديم و من بالشخصه شرمسارم!
البته ساده ازش ميگذريم! شرمساريم ميخواد چون چيزي به ابعاد فرهنگ گم شده!
نغمه هاي باربد و نكيسا! بي اهميت نيستند!
شايد اگه وجود داشتند الان موسيقي كه 70 ميليون آدم ميشنوند شكل ديگر داشت!
پس در زندگيه مردم موثر بود!
متاسفانه اجداد ما وسط اتوبان خونه ساختن! همين ميشه ديگه!

به نظر شما 70 میلیون . . .
نوزاد ها هم ترانه سنتی گوش میدن ؟؟؟ (عجب مارمولک هایی هستند این نسل جدید)
نکته : همه سلیقه هاشون مثل هم نیست. همیشه شما روی فاز گوش دادن آهنگ مورد علاقت نیستی . همیشه اون چیزی که دوست داری از تلویزیون در حالی که مشغول دیدن فیلم مورد علاقت هستی پخش نمیشه .
نکته : من این همه توی تاپیک قبلی واسه شما شرح دادم(لطفا اگر حوصله ندارید که بخونید) اجر مردم رو با حرف های بی سند و بدون ذکر منبع حرام نفرمایید .
نصیحت: اول تاپیک ها رو مطالعه بفرمایید به صورت کامل بعد نظر بدید ما مخلص شما هم هستیم . . .

[yosefnejad]

دوست عزیز من باز هم تاکید می کنم :

1- اگر امکان داره اطلاعاتت رو با ذکر منبع و ماخذ تایید شده و به ثبت رسیده بیان کن . شاید حق با شما باشه ما در اشتباه باشیم امااینجوری واسه من قابل قبول نیست حرف های شما .
2- به نظر شما ما با 7000 سال تمدن هیچ چیزی واسه افتخار نداریم ؟ ! تخت جمشید رفتید . . . می دونید اولین حقوق بشر رو یک آریایی نژاد اصیل ایرانی تصویب کرد و هنوز هم در سر در سازمان مملل به نمایش گذاشته شده ؟ ؟؟ راستی شما سنتور می زنید ؟ قدمت سنتور شما مال چند ساله ؟ (نکنه بهش افتخار نمی کنید ؟)


.

سلام دوباره.

1-درمورد کدام اطلاعات منابع رو لازم دارید. بگید تا ارائه بدم.

(البته در مورد نظرات شخصی خودم که حتما نیاز به منبع ندارید)

2-تاریخ ایران رو تا جایی که من اطلاع دارم 17000سال فقط سابقه یکجا نشینی در موردش ثبت

شده. (شهرهای کاشان و نهاوند 17000 سال پیش دارای ملکه بودند و بینشون دریا بود)

اگر در این مورد اطلاعات خواستید در تاپیکی جداگانه با ذکر منبع ارائه میدم.

تخت جمشید مورد نظر شما و مابقی ایرانیهای فراموشکار همان کاخ پارسه داریوش هست.

حالا اگر خواستید بدانید چرا نامش شده تخت جمشید به این لینک سر بزنید!

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

تخت جمشید! یا همون پارسه زیاد رفتم همینطور پارسه گرد(پاسارگاد) و بیشاپور

یا فیروز اباد و ارگ اردشیربابکان من حتی خرابه های کاخ لیدوما (کاخی که داریوش

برای همسرش ارتستونه ساخت) رو هم دیدم یا غار شاپور یا خیلی جاهای دیگه

که اگر بخواید با مدرک میتونم بهتون ثابت کنم!

اما اینکه من میگم در حال حاضر چیز زیادی برای افتخار نداریم دلیلش همیناست.

خیلی از اثاری رو که خدمتتون عرض کردم خیلیا هنوز اسمشو نشنیدن در حالیکه در ایران

هست و مثلا مایه افتخار ما!

موضوع اینه که ما گذشتمون رو فقط به خاطر ترس فراموش کردیم .

اما هرجا اعتبار کم میاریم دم از کورش و تخت جمشید و ... میزنیم.

اونها اینهمه افتخار نصیب ما کردند . ایا ما هم کاری کردیم که اونها بهمون افتخار کنن؟! ؟

[digilap]

راستش من اصلا متوجه نشدم كه ايراد شما به عرايض بنده چي بود؟
يعني شما قبول نداريد ايراني ها تنبل هستند؟
باور كنيد نياز به آمار ندارد!
آآآآه خداي من!
آمار مطالعه كتاب در ايران رو ببينيد!
آمار راندمان كار در ايران! ؟
آمار رشوه؟
آماري طلاق؟
آمار ساخت موسيقي؟
آمار ...
آمار...
اگه اين ملت اينقدر عافيت طلب نبودند
اينجور اين مملكت اتوبان ملل ديگر ميشد؟
گناه را هم بر سر نفت نيندازيد!
خوب شما يه ثروتي در منزل داريد همه هم ميدانند!
راهش اين بود كه چون توان نداريد درب منزل را باز بگذاريد تا بيايند و همه چيز را ببرند؟
من متوجه نميشوم شما به كجا عصحبتهاي من مشكل داريد
در كل من با صحبتهاي yosefnejad و REZ تواما موافقم!
هر دوي عزيزان از نظر اين حقير نكات مثبتي در گفته هايشان وجود دارد!
ممنون عزيزان!