نظر شما درباره موسیقی تلفیقی

[alireza_amirsamimi]

با درود با شما کاملا موافقم. من شخصا(خودم را مثال می زنم که بحث عینیت پیدا کند) با هیچ گونه نواوری-انجام کار جدید و... مخالف نیستم. اما معتقدم هر چیزی یک تعریفی دارد و باید هم داشته باشد. قبلا هم اشاره کردم برای من مهم نیست که این نو اوری چیست و چگونه است. برای من این مهم است که ان چیز نو به نام موسیقی ایرانی به خورد مردم داده نشود. شما فرض کنید در جایی مسابقه ی ساخت لیوان برگزار شود. هرکسی یک طرح و فرمی ارائه می کند. یکی هم می اید لیوانی درست می کند اما کف ان را سوراخ می کند. ایا ما به ان می توانیم نام لیوان را بدهیم؟ دعوا سر این نکته است. عده ای می گویند بله میشود به ان گفت لیوانی که ته ان سوراخ است. عده ای هم می گویند نه نمیشود. زیرا شما با سوراخ کردن لیوان هویت ان را ازو گرفته اید. زیرا ما در تعریف لیوان به ویژگی ان که نگه داشتن اب است اشاره می کنیم ولی لیوانی که سوراخ باشد در نتیجه ابی هم نمیتواند درون خود نگاه دارد پس دیگر لیوان نیست.

به شکل کلی منظورت رو میفهمم ولی یه مثال عینی موسیقی بزن که بفهمم منظورت از لیوان ته سوراخ چیه،واینکه همونطور که گفتم اشتباه هست که به عنوان موسیقی ایرانی ارائه بشه! من گفتم هر کدوم جایگاه خودشون رو داشته باشن،هم موسیقی تلفیقی و سبکهای نشات گرفته از موسیقی سنتی و هم موسیقی سنتی صرف و قرار هم نیست مشکلی برای هم ایجاد کنند،همونطور که موسیقی غربی هم سبک های هنری خودش رو به طور جدا حفظ کرده

[mixer]

به شکل کلی منظورت رو میفهمم ولی یه مثال عینی موسیقی بزن که بفهمم منظورت از لیوان ته سوراخ چیه،واینکه همونطور که گفتم اشتباه هست که به عنوان موسیقی ایرانی ارائه بشه! من گفتم هر کدوم جایگاه خودشون رو داشته باشن،هم موسیقی تلفیقی و سبکهای نشات گرفته از موسیقی سنتی و هم موسیقی سنتی صرف و قرار هم نیست مشکلی برای هم ایجاد کنند،همونطور که موسیقی غربی هم سبک های هنری خودش رو به طور جدا حفظ کرده

بعد آیا فکر نمی کنی اون بنده خدایی که اون آهنگ رو در 20 سال آینده قرار هست گوش بده دچار تحریف بشه و توان تشخیص این که مبدا این اهنگ کجا بوده و چی هست ازش گرفته بشه !!! ؟ و رک بگم ارزش های موسیقی زیر سوال برود ؟

[alireza_amirsamimi]

بعد آیا فکر نمی کنی اون بنده خدایی که اون آهنگ رو در 20 سال آینده قرار هست گوش بده دچار تحریف بشه و توان تشخیص این که مبدا این اهنگ کجا بوده و چی هست ازش گرفته بشه !!! ؟ و رک بگم ارزش های موسیقی زیر سوال برود ؟

ببین الگوی حرف من راهی هست که قبل از ما موسیقی غرب رفته،مگر الان کسی بخوات به سبک دوران موتزارت برگرده دچار انجراف میشه یا کسی بخوات به بلوز دهه های گذشته بره دچار بحران میشه،تا وقتی که هر کدوم جایگاه خودشون رو داشته باشند و راهشون از هم مشخص باشه نه هیچکدوم دچار ضربه میشن و نه هیچکدوم منحرف میشن

[somka]

با درود

ببینید ما یک مشکل کلی در ایران داریم که همانطور که اشاره کردم مربوط به بحث سنت و مدرنیسم میشه. ما مردم ایران از زمان مشروطه تا به حال بین دو ساحل سنت و مدرنیسم در حال دست و پا زدن بودیم و هستیم. یک مشکل موسیقی ایران هم به همین مسئله مربوط میشه. اتفاقا چه بسا یکی از دلایلی که افراد سنت گرا دو دستی دامان سنت را گرفته اند همین تحریفی باشه که دوستمون میکسر اشاره کرد.
ببینید در همین شهر تهران و شهر های بزرگ ایران جدید ترین و به روز ترین خودروهای اروپایی و امریکایی در حال تردد هستند. مدرن ترین خودروهای جهان وارد ایران شده اما ایا فرهنگ رانندگی اروپایی هم همراه ان وارد شده؟پاسخ را همه می دانیم.
سنت مگر چیست؟ سنت خود زمانی یک نواوری بوده و یا بدعتی بوده که به مرور ایام و با گذشت روزگاران پذیرفته شده. نمونه ی بارز بارز ان همین اضافه شدن سیم چهارم به سه تار است.
ببین مثلا در زمینه ی سه تار نوازی(این مسئله در بخش دیگری نیز مورد بحث قرار گرفته بود) اهل فن تایید می کنند که سه تار نوازی صبا سنگ محکی است برای بررسی شیوه ی اصیل سه تار نوازی. حالا یک فردی می اید مثل استاد ذوالفنون به سبک تنبور نوازان مضراب میزند و یا استادی یک نواوری دیگر می کند. اما هیچ کدام از این نواوری ها شیوه ی اصیل سه تار نوازی نیست.
همین مسئله در موسیقی تلفیقی هم صدق می کند. حتی یک چیز جدید برایتان بگویم. من شخصا فکر می کنم که حتی ما در موسیقی اصیل ایرانی هم موسیقی پاپ به معنای عامه پسند ان داریم. یعنی گروه هایی که موسیقی ایرانی را اجرا می کنند اما کارشان پاپ است. مثل همین گروهی که چندی است نامش بر زبانها افتاده گروه رستاک.
و یا(با احترام به گروه شمس واستاد پور ناظری که اتفاقا موسیقی را که ارائه می دهند بسیار دوست می دارم)
گروه تنبور شمس. من هم در کنسرت سال86 گروه شمس که برای بزرگداشت مولانا برگزار شد و هم در کنسرت سال 87 یا 88 (شک دارم) حضور داشتم. برخلاف ان چیزی که گروه شمس ادعای ان را دارد کاری که ارائه شد در حوزه ای بود که عامه مردم خوششان می اید و کار را نمیشد یک کار بسیار جدی در حوزه ی موسیقی ایرانی نامید.
ولی به طور کل من صد در صد خواهان انجام گرفتن این امور هستم. زیرا یک اصل کلی هم وجود دارد و ان این است که به قول جان لاک با نشستن در کنج خانه و تئوری صادر کردن هیچ نتیجه ای به دست نمی اید. باید تجربه شود و بر اساس ان تجربه به ایده های جدید رسید.

[alireza_amirsamimi]

با درود

ببینید ما یک مشکل کلی در ایران داریم که همانطور که اشاره کردم مربوط به بحث سنت و مدرنیسم میشه. ما مردم ایران از زمان مشروطه تا به حال بین دو ساحل سنت و مدرنیسم در حال دست و پا زدن بودیم و هستیم. یک مشکل موسیقی ایران هم به همین مسئله مربوط میشه. اتفاقا چه بسا یکی از دلایلی که افراد سنت گرا دو دستی دامان سنت را گرفته اند همین تحریفی باشه که دوستمون میکسر اشاره کرد.
ببینید در همین شهر تهران و شهر های بزرگ ایران جدید ترین و به روز ترین خودروهای اروپایی و امریکایی در حال تردد هستند. مدرن ترین خودروهای جهان وارد ایران شده اما ایا فرهنگ رانندگی اروپایی هم همراه ان وارد شده؟پاسخ را همه می دانیم.
سنت مگر چیست؟ سنت خود زمانی یک نواوری بوده و یا بدعتی بوده که به مرور ایام و با گذشت روزگاران پذیرفته شده. نمونه ی بارز بارز ان همین اضافه شدن سیم چهارم به سه تار است.
ببین مثلا در زمینه ی سه تار نوازی(این مسئله در بخش دیگری نیز مورد بحث قرار گرفته بود) اهل فن تایید می کنند که سه تار نوازی صبا سنگ محکی است برای بررسی شیوه ی اصیل سه تار نوازی. حالا یک فردی می اید مثل استاد ذوالفنون به سبک تنبور نوازان مضراب میزند و یا استادی یک نواوری دیگر می کند. اما هیچ کدام از این نواوری ها شیوه ی اصیل سه تار نوازی نیست.
همین مسئله در موسیقی تلفیقی هم صدق می کند. حتی یک چیز جدید برایتان بگویم. من شخصا فکر می کنم که حتی ما در موسیقی اصیل ایرانی هم موسیقی پاپ به معنای عامه پسند ان داریم. یعنی گروه هایی که موسیقی ایرانی را اجرا می کنند اما کارشان پاپ است. مثل همین گروهی که چندی است نامش بر زبانها افتاده گروه رستاک.
و یا(با احترام به گروه شمس واستاد پور ناظری که اتفاقا موسیقی را که ارائه می دهند بسیار دوست می دارم)
گروه تنبور شمس. من هم در کنسرت سال86 گروه شمس که برای بزرگداشت مولانا برگزار شد و هم در کنسرت سال 87 یا 88 (شک دارم) حضور داشتم. برخلاف ان چیزی که گروه شمس ادعای ان را دارد کاری که ارائه شد در حوزه ای بود که عامه مردم خوششان می اید و کار را نمیشد یک کار بسیار جدی در حوزه ی موسیقی ایرانی نامید.
ولی به طور کل من صد در صد خواهان انجام گرفتن این امور هستم. زیرا یک اصل کلی هم وجود دارد و ان این است که به قول جان لاک با نشستن در کنج خانه و تئوری صادر کردن هیچ نتیجه ای به دست نمی اید. باید تجربه شود و بر اساس ان تجربه به ایده های جدید رسید.

واقعا حرف زیبایی زدی واقعا با کنج خانه نشستن و تئوری صادر کردن هیچ نتیجه ای بدست نمیآید،باید تجربه شود و بر اساس آن تجربه به ایده های جدید رسید،
امیدوارم یه روزی بتونن همه تصبات را بذارن کنار و با دید بازتری نگاه کنند تا این موسیقی بتونیم راه خودش رو پیدا کنه و همونطور که گفتم برای خودش حالت مستقل داشته باشه و حرف برای گفتن داشته باشه،البته در تکمیل فرمایشات شما دوست بزرگوارم باید بگم من منظورم موسیقی تلفیقی عامیانه نیست (گرچه شکل عامیانه هم امروزه در حالاتی شکل تلفیقی به خودش گرفته و درجای خودش هم محترمه و هم جای بحث داره)

[mixer]

باشد . . .

حال بر سر این بحث می رویم که آیا در چنین گروهایی با توجه به اینکه ساز های ایرانی تک صدایی هستند . . .
چگونه می بایست با ساز های غربی ست شوند ؟!!

[alireza_amirsamimi]

باشد . . .

حال بر سر این بحث می رویم که آیا در چنین گروهایی با توجه به اینکه ساز های ایرانی تک صدایی هستند . . .
چگونه می بایست با ساز های غربی ست شوند ؟!!

به این میگن بحث تا نصف شب!
این همونجایی هست که در اول بحثم گفتم باید دل وجرات داشت و آکوردها و هارمونی ها و حتی افکت های صوتی رو تست کرد

[r_a_m_i_n]

درود به همه
اول از همه بابت این تاپیک مفید تشکر میکنم
منم نظر خودمو میگم... ببینید تعصب همیشه بوده... و نو آوری هم همیشه بوده...
بقول دوستمون که گفت سنت به چی میگن ... به یک نو آوری که مدت زیادی میمونه و بین مردم عادی میشه و جا باز میکنه و میشه سنت...
همیشه هم آدمایی که کارهای قدیمی رو دنبال میکنن .. اکثرا با نوآوری مخالف هستند...
و اعتقاد دارن که نباید دخل و تصرفی در ساز زدن و نوعش بوجود بیاد... و باید تا ابد همونو ادامه داد
در صورتی که موسیقی اصلا محدودیت نمیشناسه... هنر رو نمیشه محدود کرد
یکی از دوستان تو همین تاپیک گفت که : موسیقی هند توی این چند دهه خیلی پیشرفت کرده... ولی موسیقی ما نه...
من مخالفم... چون... ما ایرانیا عادت داریم همیشه چندین دهه بعد از بوجود آمدن یک سبک و پس از مرگ نوازنده اون سبکو قبول کنیم
توی سنتور آقای اردوان سبک جدیدی رو آوردن
توی ساز خودم... توی تار... به جرات میگم که تو این چند دهه 2 نفر... خیلی شدید اونو گسترش دادن
کیوان ساکت از یک طرف و حسین علیزاده از یک طرف دیگه همچنان دارن ریسمان تار رو میکشن و به این ساز چیزهایی اضافه میکنن...
کاری که خیلیا نکردن... ارشد تهماسبی... حمید خبازی... جهانمانی... هوشنگ ظریف... علی قمصری... محمد رضا لطفی... و خیلییی های دیگه... فقط نوازندگان خوبی بودن... ولی هرگز چیز جدیدی به تار اضافه نکردن...
ولی حسین علیزاده با نوع مضراب پنجه کاری شلوغ زدن و کلی حرکات جدید و عجیب به تار اضافه کرد ... کیوان ساکت هم از اون طرف خیلی کارهای عجیب غریبی با تار کرد... که به جرات میشه گفت کسی نمیتونه به سرعت ایشون ساز بزنه... و ایشون هم نوع مضراب زدن ریز زدن دراب ها و غیره ... به کل باعث شده نوازندگیش منحصر به فرد بشه...
به عنوان مثال... آقای وزیری... یه جورایی در تار نوازی ساحب سبک بود... ولی کسی راهشو ادامه نداد... چرا؟
داریوش پیرنیاکان گفت : سبک وزیری رو به 2 دلیل کسی ادامه نداد... اولی اینکه... بسیار بسیار سخت بود و تکنیکی و زمان بر... و دلیل دیگش این بود که یجورای جدید بود... و ساززدنش بوی غربی میداد... و به این دلیل کسی در اون زمان زیاد مورد پسندش نبود...
البته اینها در مورد ساز من بود... که به نظرم خیلی تو این چند سال عوض شده و تغیرات داشته...
ولی باز اگه تعصبات برداشته بشه به نظرم ما خیلیییی بیشتر از اینها جای پیشرفت داریم...
کلادلیلی نداره ما سازمون رو محدود کنیم و فقط باهاش رنگ شهرآشوب بزنیم... یا گریلی
خب وقتی ساز تواناییش رو داره باهاش مارش ترک هم میزنیم... حالا موتزارت تو لا مینور زده... ما توی دو مینور میزنیم... چه اشکالی داره؟ مهم اینه که میزنیم و لذت میبریم...
و به نظر من هیچ ضرری هم واسه موسیقی سنتی نداره...
اصلا به نظر من .. یکی از دلایل کمرنگ شدن موسیقی ایرانی توی ایران... طوری که اکثر جوونا الان پاپ و رپ گوش میکنن... یکی از دلایلش اینه که صبح تا شب اساتید این کتاب ردیف رو میزنن توی سرمون و میگن بشین 20 سال ردیف بزن تا درکش کنی...
اگه میذاشتن نوآوری باشه و تلفیق و غیره باشه... اونوقت همه فکر نمیکردن موسیقی سنتی موسیقیه غمگینیه و بدرد پیرمردها میخوره...
چون وجود ربع پرده نمیتونه دلیل بر حزن و اندوه موسیقی ما باشه... بلکه دلیلش اینه که هیچوقت نذاشتن شناخته بشه و به مردم معرفی بشه... و خودشو نشون بده

[alireza_amirsamimi]

درود به همه
اول از همه بابت این تاپیک مفید تشکر میکنم
منم نظر خودمو میگم... ببینید تعصب همیشه بوده... و نو آوری هم همیشه بوده...
بقول دوستمون که گفت سنت به چی میگن ... به یک نو آوری که مدت زیادی میمونه و بین مردم عادی میشه و جا باز میکنه و میشه سنت...
همیشه هم آدمایی که کارهای قدیمی رو دنبال میکنن .. اکثرا با نوآوری مخالف هستند...
و اعتقاد دارن که نباید دخل و تصرفی در ساز زدن و نوعش بوجود بیاد... و باید تا ابد همونو ادامه داد
در صورتی که موسیقی اصلا محدودیت نمیشناسه... هنر رو نمیشه محدود کرد
یکی از دوستان تو همین تاپیک گفت که : موسیقی هند توی این چند دهه خیلی پیشرفت کرده... ولی موسیقی ما نه...
من مخالفم... چون... ما ایرانیا عادت داریم همیشه چندین دهه بعد از بوجود آمدن یک سبک و پس از مرگ نوازنده اون سبکو قبول کنیم
توی سنتور آقای اردوان سبک جدیدی رو آوردن
توی ساز خودم... توی تار... به جرات میگم که تو این چند دهه 2 نفر... خیلی شدید اونو گسترش دادن
کیوان ساکت از یک طرف و حسین علیزاده از یک طرف دیگه همچنان دارن ریسمان تار رو میکشن و به این ساز چیزهایی اضافه میکنن...
کاری که خیلیا نکردن... ارشد تهماسبی... حمید خبازی... جهانمانی... هوشنگ ظریف... علی قمصری... محمد رضا لطفی... و خیلییی های دیگه... فقط نوازندگان خوبی بودن... ولی هرگز چیز جدیدی به تار اضافه نکردن...
ولی حسین علیزاده با نوع مضراب پنجه کاری شلوغ زدن و کلی حرکات جدید و عجیب به تار اضافه کرد ... کیوان ساکت هم از اون طرف خیلی کارهای عجیب غریبی با تار کرد... که به جرات میشه گفت کسی نمیتونه به سرعت ایشون ساز بزنه... و ایشون هم نوع مضراب زدن ریز زدن دراب ها و غیره ... به کل باعث شده نوازندگیش منحصر به فرد بشه...
به عنوان مثال... آقای وزیری... یه جورایی در تار نوازی ساحب سبک بود... ولی کسی راهشو ادامه نداد... چرا؟
داریوش پیرنیاکان گفت : سبک وزیری رو به 2 دلیل کسی ادامه نداد... اولی اینکه... بسیار بسیار سخت بود و تکنیکی و زمان بر... و دلیل دیگش این بود که یجورای جدید بود... و ساززدنش بوی غربی میداد... و به این دلیل کسی در اون زمان زیاد مورد پسندش نبود...
البته اینها در مورد ساز من بود... که به نظرم خیلی تو این چند سال عوض شده و تغیرات داشته...
ولی باز اگه تعصبات برداشته بشه به نظرم ما خیلیییی بیشتر از اینها جای پیشرفت داریم...
کلادلیلی نداره ما سازمون رو محدود کنیم و فقط باهاش رنگ شهرآشوب بزنیم... یا گریلی
خب وقتی ساز تواناییش رو داره باهاش مارش ترک هم میزنیم... حالا موتزارت تو لا مینور زده... ما توی دو مینور میزنیم... چه اشکالی داره؟ مهم اینه که میزنیم و لذت میبریم...
و به نظر من هیچ ضرری هم واسه موسیقی سنتی نداره...
اصلا به نظر من .. یکی از دلایل کمرنگ شدن موسیقی ایرانی توی ایران... طوری که اکثر جوونا الان پاپ و رپ گوش میکنن... یکی از دلایلش اینه که صبح تا شب اساتید این کتاب ردیف رو میزنن توی سرمون و میگن بشین 20 سال ردیف بزن تا درکش کنی...
اگه میذاشتن نوآوری باشه و تلفیق و غیره باشه... اونوقت همه فکر نمیکردن موسیقی سنتی موسیقیه غمگینیه و بدرد پیرمردها میخوره...
چون وجود ربع پرده نمیتونه دلیل بر حزن و اندوه موسیقی ما باشه... بلکه دلیلش اینه که هیچوقت نذاشتن شناخته بشه و به مردم معرفی بشه... و خودشو نشون بده

ممنونم ازت که تو تاپیک شرکت کردی
با اینکه بحث تاپیک یه کم اینجا خارج میشه معذرت من رو همه دوستان ببخشند چون من با حرفات موافق نیستم و فکر میکنم باید دربارش صحبت کنم
درباره سبک های تار نوازی گفتید و فرمودید که استاد لطفی و استاد ظریف چیزی به تار اضافه نکردند! کاملا و به شدت مخالفم،شما چه شباهتی بین ساز این دو استاد بزرگ با نوازنده های قبلی میبینید؟استاد ظریف از اولین نوازنده های جدی تار در موسیقی ارکسترال و حتی گروه نوازی هستند،ایشون تاثیر بسیار بسیار بسیار بسیار شگرفی در نوازندگان ما دارند،راحت بهت بگم اگر استاد ظریف نبود،استاد علیزاده هم نمیبود،استاد ظریف از اولین اساتید ما هستند که موسیقی رو آکادمیک شروع کردند و حتی آموزش دادند،همراهی های استاد ظریف رو در ارکسترها حتما بشنوید مخصوصا اجراهایی که استاد قطعات استاد وزیری رو به همراه ارکستر نواختند،تاثیر ایشون در نسل بعد از خودشون و حتی در نسل ما بسیار شگرف بوده و استاد علیزاده و استاد متبسم کاملا این رو نشون میدن
امااستاد لطفی! تاثیر استاد لطفی روی نسل ما به هیچ وجه کمتر از استاد علیزاده نیست،شاید درنگاه اول ایشون یک استاد سنتگرا باشند که هستند،ولی این ربطی به شیوه تار نوازی استاد نداره! کما این که شکل جمله بندی ها و سلوهای معروف ایشون مثلا گریه بید حرف بزرگیست در دفتر تاریخ تار نوازی و سالها این شکل جمله بندی در سرلوحه شاگردان خواهد بود،تک مصرابهای استاد لطفی و مضرابهای آکسان دار ایشون هم منحصر به فرد هست هم بی نظیر،شما در کدوم استاد شکل ساز زدن ایشون رو توی عشق داند میبینید یا چشمه نوش یا ... (که هر کدوم از این کارها کلاس درس هستند واقعا) ،استاد لطفی صاحب سبک محسوب میشن و نه تنها ایشون در تار نوازی تاثیر داشته بلکه در سه تار نوازی تاثیر داشته و کارهای چاوش ایشون حتی حرف جدیدی رو در موسیقی ما میزنن،من همونطور که در پستهای قبلیم گفتم احترام بسیار بسیار زیادی برای استاد ساکت قایل هستم،ولی تاثیر تار نوازی استاد لطفی روی هم نسلهای ما بیشتر از استاد ساکت هست و این کاملا مشهوده
اما در ادامه نوازندگان جوان چیره دستی رو نام برده بودید مثل علی قمصری،به نظر من هنوز زود هست که تاثیر گذار بشن،مگر چند سال هست که علی قمصری شناخته شده؟درست هست که سبک نوازندگی ایشون به استاد علیزاده نزدیکه ولی مطمئن باشید در آینده اینها حرف جدید موسیقی و نوازندگی ما هستند(کما اینکه این نبوغ رو در آهنگسازیش میتونید ببینید)
اما اینکه جوانان به موسیقی رپ گرایش پیدا کنن به نظر من هیچ عیبی نداره که موسیقی رپ گوش کنن،رپ یه موسیقی کاملا جدیست به شرطی که کارهای با کیفیتش رو گوش کنند،ولی اگر دلیل کمتر شنیده شده موسیقی ما رو بخواهید بدونید من با شما موافقم که شناخته نشده و بدون شک مقصر صدا و سیماست که نگاهش به موسیقی به هیچ وجه حرفه ای نیست،ولی با این حال جوانان بسیار زیادی به موسیقی ایرانی روی میارن

[mixer]

در تکمیل صحبت های علیرضا ی عزیز 2 تا نکته رو من اضافه میکنم . . .

1- در همان قدیم ندیما که هیچ کس به هیچ کس نبود کار های چاوش و اون ارکسترال بودنش کار جدیدی بود دیگه !! پس چطوری می فرمایید لطفی همون بوده که هست. .. استاد ظریف هم که علیرضا گفت. . . البته استاد ظریف واقعا استاد بزرگی هست و از سواد موسیقی بالایی برخوردار هستند . . .

2- هر چند که اوایل انقلاب جو جامعه تعصبی مذهبی بود و موسیقی واقعا توی اون جو هیچ جایی نداشت اما جناب لطفی با کنسرت هایی که برگذار می کردند و گاها هم خیلی خیلی مخالف داشت و حتی لغو هم میشد اما با کار های چاووش کمک خیلی بزرگی برای شناساندن و انس مردم تعصبی با موسیقی داشتند . . .
مثلا : کاروان شهید . . . هنوز که هنوزه توی ذهن مردم مانا شده و خود من به شخصه با آن صدای شهرام ناظری و ات حال و هوی خوندنش با گوش دادن بهش یاد شهدا و جنگ 8 ساله می افتم . . .

[r_a_m_i_n]

ممنونم ازت که تو تاپیک شرکت کردی
با اینکه بحث تاپیک یه کم اینجا خارج میشه معذرت من رو همه دوستان ببخشند چون من با حرفات موافق نیستم و فکر میکنم باید دربارش صحبت کنم
درباره سبک های تار نوازی گفتید و فرمودید که استاد لطفی و استاد ظریف چیزی به تار اضافه نکردند! کاملا و به شدت مخالفم،شما چه شباهتی بین ساز این دو استاد بزرگ با نوازنده های قبلی میبینید؟استاد ظریف از اولین نوازنده های جدی تار در موسیقی ارکسترال و حتی گروه نوازی هستند،ایشون تاثیر بسیار بسیار بسیار بسیار شگرفی در نوازندگان ما دارند،راحت بهت بگم اگر استاد ظریف نبود،استاد علیزاده هم نمیبود،استاد ظریف از اولین اساتید ما هستند که موسیقی رو آکادمیک شروع کردند و حتی آموزش دادند،همراهی های استاد ظریف رو در ارکسترها حتما بشنوید مخصوصا اجراهایی که استاد قطعات استاد وزیری رو به همراه ارکستر نواختند،تاثیر ایشون در نسل بعد از خودشون و حتی در نسل ما بسیار شگرف بوده و استاد علیزاده و استاد متبسم کاملا این رو نشون میدن
امااستاد لطفی! تاثیر استاد لطفی روی نسل ما به هیچ وجه کمتر از استاد علیزاده نیست،شاید درنگاه اول ایشون یک استاد سنتگرا باشند که هستند،ولی این ربطی به شیوه تار نوازی استاد نداره! کما این که شکل جمله بندی ها و سلوهای معروف ایشون مثلا گریه بید حرف بزرگیست در دفتر تاریخ تار نوازی و سالها این شکل جمله بندی در سرلوحه شاگردان خواهد بود،تک مصرابهای استاد لطفی و مضرابهای آکسان دار ایشون هم منحصر به فرد هست هم بی نظیر،شما در کدوم استاد شکل ساز زدن ایشون رو توی عشق داند میبینید یا چشمه نوش یا ... (که هر کدوم از این کارها کلاس درس هستند واقعا) ،استاد لطفی صاحب سبک محسوب میشن و نه تنها ایشون در تار نوازی تاثیر داشته بلکه در سه تار نوازی تاثیر داشته و کارهای چاوش ایشون حتی حرف جدیدی رو در موسیقی ما میزنن،من همونطور که در پستهای قبلیم گفتم احترام بسیار بسیار زیادی برای استاد ساکت قایل هستم،ولی تاثیر تار نوازی استاد لطفی روی هم نسلهای ما بیشتر از استاد ساکت هست و این کاملا مشهوده
اما در ادامه نوازندگان جوان چیره دستی رو نام برده بودید مثل علی قمصری،به نظر من هنوز زود هست که تاثیر گذار بشن،مگر چند سال هست که علی قمصری شناخته شده؟درست هست که سبک نوازندگی ایشون به استاد علیزاده نزدیکه ولی مطمئن باشید در آینده اینها حرف جدید موسیقی و نوازندگی ما هستند(کما اینکه این نبوغ رو در آهنگسازیش میتونید ببینید)
اما اینکه جوانان به موسیقی رپ گرایش پیدا کنن به نظر من هیچ عیبی نداره که موسیقی رپ گوش کنن،رپ یه موسیقی کاملا جدیست به شرطی که کارهای با کیفیتش رو گوش کنند،ولی اگر دلیل کمتر شنیده شده موسیقی ما رو بخواهید بدونید من با شما موافقم که شناخته نشده و بدون شک مقصر صدا و سیماست که نگاهش به موسیقی به هیچ وجه حرفه ای نیست،ولی با این حال جوانان بسیار زیادی به موسیقی ایرانی روی میارن

درود...
بله موافقم که بحث داره عوض میشه
اما... من نگفتم که نوازندگی این اساتید تاثیر گذار نبوده... من نگفتم واسه موسیقی ما کاری نکردند... من نگفتم شاگردان خوبی تربیت نکردند و غیره...
فقط گفتم چیز زیادی به تار اضافه نکردن...
حالا اصلا کیوان ساکتو میذاریم کنار... هرچند که ایشون هم تکنیک هایی داره که سازشو منحصر به فرد میکنه ... مثل دراب چپ ... نوع ریز زدن... تمیز ساز زدن و استفاده ی بیشتر از سیم سفید و غیره
... اما علیزاده... شما ساز علیزاده رو از چند کیلومتری هم که بشنوی متوجه میشید که صدای ساز علیزاده است... خیلی تکنیک ها اضافه کرده که قبلا نبوده و هرگز کسی استفاده نکرده...
اگه نگاهی به 40 قطعه ی ایشون بندازی کاملا مشهوده که حرکات و تکنیک هایی رو مورد استفاده قرار میده که ساز زدنشو منحصر به فرد میکنه...
درسته که آقای علیزاده شاگرد استاد ظریف بودن... اما ساز زدنشون زمین تا آسمون با هم فرق میکنه
مثلا فرهنگ شریف رو میشه یجورایی صاحب سبک دانست... چون خاص ساز میزنه... (ولی بازم نه به خاص بودن ساز علیزاده...)
ولی واقعا من تفاوت چندانی در صدای ساز داریوش طلایی و پیرنیاکان و لطفی و ظریف نمیبینم...
البته منظورم این نیست که مثل هم ساز میزنن... نه... به هیچ وجه
چون نوازندگی هرکس مثل دستخط اون شخصه... و مسلما هیچکس نمیتونه مثل یکی دیگه ساز بزنه...
ولی من منظورم در کل نوآوری در ساز بود...
که استاد علیزاده تغیرات زیادی رو در این ساز اعمال کرده
در مورد استاد لطفی... یکی از اساتیدی که 10 سال شاگرد آقای ظریف بود... و 2 سال شاگرد کیوان ساکت و 6 سال شاگرد ارشد تهماسبی... این استاد کاملا با من هم عقیده بود که استاد لطفی چیزی به تار اضافه نکرده...
البته خب مسلما هرکسی عقیده ی خودشو داره... و نظر شما هم محتمرمه...
در کل شما تاریخچه ی زحمات این اساتید رو بیان کردید... من همون اول هم گفتم... من منکر تاثیر گذاری ساز این اساتید و زحمات اونها نمیشم...
بلکه فقط داشتم در مورد تحولات این ساز و کسانی که چیزهایی به این ساز اضافه کردن صحبت میکردم...

[somka]

با درود

یک مطلبی پیدا کردم از اقای مسعود شعاری. مصاحبه ای است که ایشان با ماهنامه ی هنر موسیقی انجام داده اند که در شماره ی 35 این ماهنامه به تاریخ اردیبهشت 1381 چاپ شده است. در اینجا اقای شعاری سخنی را گفته اند که مصداق جانا سخن از زبان ما می گویی است. دقیقا همان نکته ای است که من به ان باور دارم. خبرنگار از ایشان می پرسد:عده ای معتقدند باید ربع پرده از موسیقی ایرانی حذف شود و فواصل ان تعدیل شود تا به وسیله ی هارمونی بتوان ان را رنگ امیزی کرد. شما در این مورد چه نظری دارید؟

ایشان پاسخ می دهند:

موسیقی ایرانی ربع پرده دارد. ربع پرده جز لاینفک ان است. شما ممکن است در موسیقی اخیر البوم من(یعنی البوم سیر) یک عدد ربع پرده نبینید.کما اینکه ان را تحت عنوان موسیقی اصیل ایرانی و موسیقی سنتی معرفی نمی کنم.
بهتر است بدانیم موسیقی سنتی خواصی دارد. ان خواص نه تنها نباید از بین برود بلکه باید بهتر از این استفاده شود.

در ادامه مصاحبه کننده از ایشان می پرسد:

اقای شعاری البوم اخیرتان (سیر) که به همراهی اقای کریستف رضاعی انتشار داده اید در نوع خودش یک کار نو است ان را بیشتر معرفی کنید.

پاسخ:

بله. البته چند چیز هم راجع به ان نوشته بودند که بیشتر می گفتند پست مدرن است و ...
من تنها چیزی را که می توانم به ان اشاره کنم این است که طبقه بندی موسیقی ها فراموشد نشود. پاپ-سنتی-محلی-تلفیقی-فیوژن-فولکلوریک و ... اینها را نباید با هم مخلوط کرد. قرار نیست ما هر موسیقی را با موسیقی دیگری ترکیب کنیم و نام ان را تلفیقی بگذاریم.

گفتار اقای شعاری به نظر من در اینجا به خوبی حداقل ان دیدگاهی را که من درباره ی موسیقی تلفیقی دارم مشخص کرد. از این جهت سخن ایشان نمونه ی خوبی بود. زیرا که چند کار موفق و زیبا در این زمینه انجام داده اند.

[alireza_amirsamimi]

درود...
بله موافقم که بحث داره عوض میشه
اما... من نگفتم که نوازندگی این اساتید تاثیر گذار نبوده... من نگفتم واسه موسیقی ما کاری نکردند... من نگفتم شاگردان خوبی تربیت نکردند و غیره...
فقط گفتم چیز زیادی به تار اضافه نکردن...
حالا اصلا کیوان ساکتو میذاریم کنار... هرچند که ایشون هم تکنیک هایی داره که سازشو منحصر به فرد میکنه ... مثل دراب چپ ... نوع ریز زدن... تمیز ساز زدن و استفاده ی بیشتر از سیم سفید و غیره
... اما علیزاده... شما ساز علیزاده رو از چند کیلومتری هم که بشنوی متوجه میشید که صدای ساز علیزاده است... خیلی تکنیک ها اضافه کرده که قبلا نبوده و هرگز کسی استفاده نکرده...
اگه نگاهی به 40 قطعه ی ایشون بندازی کاملا مشهوده که حرکات و تکنیک هایی رو مورد استفاده قرار میده که ساز زدنشو منحصر به فرد میکنه...
درسته که آقای علیزاده شاگرد استاد ظریف بودن... اما ساز زدنشون زمین تا آسمون با هم فرق میکنه
مثلا فرهنگ شریف رو میشه یجورایی صاحب سبک دانست... چون خاص ساز میزنه... (ولی بازم نه به خاص بودن ساز علیزاده...)
ولی واقعا من تفاوت چندانی در صدای ساز داریوش طلایی و پیرنیاکان و لطفی و ظریف نمیبینم...
البته منظورم این نیست که مثل هم ساز میزنن... نه... به هیچ وجه
چون نوازندگی هرکس مثل دستخط اون شخصه... و مسلما هیچکس نمیتونه مثل یکی دیگه ساز بزنه...
ولی من منظورم در کل نوآوری در ساز بود...
که استاد علیزاده تغیرات زیادی رو در این ساز اعمال کرده
در مورد استاد لطفی... یکی از اساتیدی که 10 سال شاگرد آقای ظریف بود... و 2 سال شاگرد کیوان ساکت و 6 سال شاگرد ارشد تهماسبی... این استاد کاملا با من هم عقیده بود که استاد لطفی چیزی به تار اضافه نکرده...
البته خب مسلما هرکسی عقیده ی خودشو داره... و نظر شما هم محتمرمه...
در کل شما تاریخچه ی زحمات این اساتید رو بیان کردید... من همون اول هم گفتم... من منکر تاثیر گذاری ساز این اساتید و زحمات اونها نمیشم...
بلکه فقط داشتم در مورد تحولات این ساز و کسانی که چیزهایی به این ساز اضافه کردن صحبت میکردم...

پس من دو ساعت چی تایپ میکردم!: بابا همه حرف من این بود که تاثیر استاد لطفی و استاد ظریف روی تارنوازی ایران به هیچ وجه کمتر از استاد علیزاده نیست. ساز استاد لطفی و جمله بندیهاش هم از صد فرسخی معلومه! واقعا به نظرت ساز استاد پیرنیاکان و ساز استاد لطفی یه شکله؟من با مثال برات ثابت میکنم که حتی سونوریته متفاوتی هم داره چه برسه به جمله بندی و ...! یه مثال کاملا ساده از سبک استاد لطفی تک مضرابهای با صلابت هست و جمله بندی های طولانی،کجا ساز استاد پیرنیاکان این شکلیه؟من فکر میکنم شاید به خاطر این،این حرف رو میزنی که ساز استاد علیزاده رو زیاد گوش کردی،و وقتی که باید برای گوش کردن ساز استاد لطفی میذاشتی نذاشتی،ومطمئنم چند سال دیگه به حرف من میرسی،درباره ساز استاد ظریف هم که مفصل توضیح دادم! غیر از اینکه استاد ظریف واقعا استاده!
پست قبلی من رو درست نخوندی یا شاید من منظورم رو نرسوندم ولی حمید گرفت چی گفتم،ببین منظور من از اینکه گفتم اگر هوشنگ ظریف نبود حسین علیزاده و حمید متبسم(وخیلیهای دیگه) هم نبودند منظورم تاثیر استاد ظریف روی تارنوازی بود.
من بهت پیشنهاد میکنم یه مدت ساز استاد لطفی رو با یه نگاه جدید و بیطرف و بادقت گوش کن و یه مدت شیوه مضراب زدن ایشون(تک مضرابهای شمرده و قدرت مند و ریزهای منحصر به فرد و جمله بندیهای طولانی و دقیق و زیبا و ساز زدن با صلابت) رو دقت کن و توصیه میکنم چشمه نوش و عشق داند و گریه بید و سری کارهای چاوش مثل کاروان شهید و شب نورد و همینطور قافله سالار و ... رو با دقت گوش کن،ببینم بازم میگی ساز استاد لطفی شبیه ساز اساتید دیگه هست! والا از صد فرسخی مضراب استاد لطفی مشخصه

[alireza_amirsamimi]

با درود

یک مطلبی پیدا کردم از اقای مسعود شعاری. مصاحبه ای است که ایشان با ماهنامه ی هنر موسیقی انجام داده اند که در شماره ی 35 این ماهنامه به تاریخ اردیبهشت 1381 چاپ شده است. در اینجا اقای شعاری سخنی را گفته اند که مصداق جانا سخن از زبان ما می گویی است. دقیقا همان نکته ای است که من به ان باور دارم. خبرنگار از ایشان می پرسد:عده ای معتقدند باید ربع پرده از موسیقی ایرانی حذف شود و فواصل ان تعدیل شود تا به وسیله ی هارمونی بتوان ان را رنگ امیزی کرد. شما در این مورد چه نظری دارید؟

ایشان پاسخ می دهند:

موسیقی ایرانی ربع پرده دارد. ربع پرده جز لاینفک ان است. شما ممکن است در موسیقی اخیر البوم من(یعنی البوم سیر) یک عدد ربع پرده نبینید.کما اینکه ان را تحت عنوان موسیقی اصیل ایرانی و موسیقی سنتی معرفی نمی کنم.
بهتر است بدانیم موسیقی سنتی خواصی دارد. ان خواص نه تنها نباید از بین برود بلکه باید بهتر از این استفاده شود.

در ادامه مصاحبه کننده از ایشان می پرسد:

اقای شعاری البوم اخیرتان (سیر) که به همراهی اقای کریستف رضاعی انتشار داده اید در نوع خودش یک کار نو است ان را بیشتر معرفی کنید.

پاسخ:

بله. البته چند چیز هم راجع به ان نوشته بودند که بیشتر می گفتند پست مدرن است و ...
من تنها چیزی را که می توانم به ان اشاره کنم این است که طبقه بندی موسیقی ها فراموشد نشود. پاپ-سنتی-محلی-تلفیقی-فیوژن-فولکلوریک و ... اینها را نباید با هم مخلوط کرد. قرار نیست ما هر موسیقی را با موسیقی دیگری ترکیب کنیم و نام ان را تلفیقی بگذاریم.

گفتار اقای شعاری به نظر من در اینجا به خوبی حداقل ان دیدگاهی را که من درباره ی موسیقی تلفیقی دارم مشخص کرد. از این جهت سخن ایشان نمونه ی خوبی بود. زیرا که چند کار موفق و زیبا در این زمینه انجام داده اند.

فکر میکنم الان به یه جمع بندی خوب رسیدیم
و فکر میکنم همه با حرفم موافقند که باید به دور از تعصب اجازه داده بشه که موسیقی تلفیقی راه خودش رو پیدا کنه ولی هر کدوم از سبکها به شکل مجزا وجود داشته باشه و مخلوط نشه،و موسیقی سنتی به شکل واقعی خودش و بدون تغییر هم وجود داشته باشه

[mixer]

فکر میکنم الان به یه جمع بندی خوب رسیدیم
و فکر میکنم همه با حرفم موافقند که باید به دور از تعصب اجازه داده بشه که موسیقی تلفیقی راه خودش رو پیدا کنه ولی هر کدوم از سبکها به شکل مجزا وجود داشته باشه و مخلوط نشه،و موسیقی سنتی به شکل واقعی خودش و بدون تغییر هم وجود داشته باشه

موافق اول هستم به نام خدا

[somka]

با درود

صد در صد موافق.