0
دوست عزیز بسیار هدیه ی به جایی بود!
و چقدر این قطعه به من چسبید...
-------------------------------------------------
در مورد تحلیلش ، تا جایی که من فهمیدم با شک و تردید میگم، لطفا اصلاح کنید اشتباهاتم رو:
این قطعه با درامد شور شروع میشه و مدام وارد آوازهای مختلف مشتق شده از شور میشه.
توی دقیقه 6 یه گزند کوتاه به ابوعطا میزنه
توی 6:40 روی درجه پنجم شور تاکید میکنه و وارد بیات کرد میشه. اینجا ملودی مدل نهفت رو توی بیات کرد اجرا میکنه. یعنی ترکیب فواصل کرد و ملودی نوا.
توی دقیقه 8 فرود میکنه به درامد شور
توی 9:15 به نظرم حالتی شبیه به افشاری داره.
و توی دقیقه 10 وارد دشتی میشه
و در آخر ورود گسترده تری به ابوعطا داره و در ثانیه های آخر فرود میکنه به درامد شور.
امید وارم زیاد پرت نگفته باشم.
-----------------------------------------
جناب ahmad با بخشی از حرفاتون درباره موسیقی ایرانی موافقم و با بخشی هم مخالف.
ببینید چند صدایی بودن نشانه ی پیشرفت نیست. اینکه گفته میشه موسیقی غرب پیشرفته هست به نظر من به این دلیل هست که اون موسیقی روندهای زیادی رو طی کرده. چه توی فلسفه موسیقی چه توی تئوری و چه توی بخشهای دیگه. اون موسیقی هزار بلا سرش اومده از هزار جنبه ی مختلف بهش نگاه شده در صورتی که متاسفانه شرایط در جامعه ی ما در طی چند صد سال گذشته به صورتی نبوده که موسیقیمون چالش های مختلفی رو پشت سر بگذاره.
علاقه مندي ها (Bookmarks)