استاد روح الله خالقی در یک نگاه

[arakiya]

در سال ۱۲۸۵ در شهرستان کرمان متولد شد و از شاگردان ممتاز و بزرگ استاد علینقی وزیری بود. وی یکی از مفاخر موسیقی ملی ایران بود، بهترین سال های زندگی خود را صرف پیشرفت موسیقی ملی ایران و تعلیم و تعلم هنرجویان در راه این هنر ارزنده و آسمانی و ظریف کرد. وی خودشناختی کامل و همه جانبه در موسیقی ایرانی و فرنگی داشت.
آثار متعددی، شامل متدها و دستورهای علمی برای تدریس موسیقی ملی، قطعات ارکستری، قطعات آواز، اتودها، آثار ساده برای مدارس، کتاب ها و نوشته ها و رسالات علمی از جمله: «نظری به موسیقی» و «سرگذشت موسیقی ایران» در دو جلد و... از او بجا مانده که دارای ارزشی گرانبها و پربار هستند.


آهنگ ها و دیگر آثار استاد خالقی بالغ بر یکصد آهنگ است که همگی تم ایرانی دارند و اصالت موسیقی ایرانی کاملاً در آنها رعایت گردیده است. از جمله: «آمدی حالا چرا» با شعر استاد شهریار و دو ترانه بختیاری و آهنگ های ور ساقی، نوای عروس، رقص چی بی، آه سحر، سرود آذرآبادگان، سرود اصفهان، قوچانی، بهار عشق، مستی عاشقان، شب جوانی و شب من، و می ناب که یکی دیگر از آثار خوب و به یاد ماندنی این استاد کم نظیر فرهنگ صوتی ایران است.

سرودهای دلنشین و جاودانی مثل سرود «ای ایران» با شعر زیبای دکتر حسین گل گلاب و برنامه های جالب و متنوع «گل ها» وجود دارد که نشان دهنده دانش موسیقی و ذوق هنری این هنرمند بی نظیر ایران است.

استاد روح الله خالقی، علاوه بر ریاست هنرستان موسیقی ملی، تا هنگام فوت رهبری ارکستر «گل ها» و عضویت شورای موسیقی رادیو ایران را به عهده داشت. سال ها نیز سرپرستی ارکسترهای شماره یک و دو رادیو به عهده او بود و برنامه جالب و به یاد ماندنی «یادی از هنرمندان» که از بزرگان موسیقی و هنرمندان ارزنده و فقید یاد می کرد از دیگر کارها و آثار برجسته اوست.

استاد روح الله خالقی، سال ها از بیماری سرطان معده رنج می برد و پس از یک عمل جراحی تا حدودی بهبودی حاصل کرد. پس از بهبودی با شوق و فعالیت هر چه تمام تر به کار موسیقی پرداخت و هیچگاه در تمام مدت ۲۴ساعت شبانه روز، جز چند ساعتی جهت استراحت بقیه را به کار ساختن آهنگ ها و نواهای دل انگیز، جسم بیمار خود را تسکین می داد. ولی پس از چندی بیماری و درد او را راهی سفر اتریش کرد و در بیمارستان شهر سالزبورگ بستری شد و دوباره مورد عمل جراحی قرار گرفت. اما متأسفانه دوروز بعد از عمل در شبانگاه بیست و یکم آبان ماه سال ۱۳۴۴ خورشیدی دار فانی را وداع گفت و موسیقی ایران و دوستدارانش را در اندوه و ماتم بسیار باقی گذاشت.





گردآوری:پرتال فرهنگی اجتماعی پرشین پرشیا
-

:نویسنده

روزنامه ایران :منبع

[alireza_jafarian]

خالقی در یک نگاه نمیگنجد. یک آدم معمولی بود و روی معمولی بودن تاکید داشت. شخصیت خالقی را فقط در یک جا میتوان شناخت: در جزئیات کتابهایش.