کوچه باغ خاطرات (تار و سه تار)

[Daamoon]

سازم اي ساز شكسته اي به خاك غم نشسته

خيلي وقته بي صدايي راحت هرجان خسته

تا تو خاموشي و تنهاهمصدا كي دارم اي دوست

آب شد دل از فراغت بر تنم چي مانده جز پوست

براي تن هاي مرده نفس دم مسيحا
مي دونم كه تو تبارت مي رسه به عرش اعلا

تو خود بودن مايي اگه تنها يه صدايي
پر بخشش پر ايثار با تموم بي ريايي

لب فرو بسته من گو بي صدايي تو مرگه
ناله كن كه ناله تو مث بارون واسه برگه



به کوچه باغ خاطرات خودتون خوش آمدید، چرا دم در ایستادید بفرمائید داخل، خجالت نکشید، بفرمائید یه چایی مهمون باشیم بقیه بچه ها هم هستند.


هر چه دل تنگد می‌خواد بگو. هدف این است چه دوستانی که یک روز ساز به دست گرفتند یا کسانی که با ساز بزرگ شدند ، خاطرات تلخ و شیرین و تجربیات خودشون رو با دیگران قسمت کنند.
تجربه چیزی گران بهاست که شاید هر کس در اختیار دیگری به راحتی قرار نده اما خوش حال میشیم که اونهایی رو که میشود با دیگران تقسیم کنید ، ممکنه اون تجربه از نظر علمی‌ هم درست نباشد ، همچنین خاطرات تلخ و شیرینتونم رو هم با دیگران تقسیم کنید.


من در نظر داشتم این کار رو شخصی انجام بدم اما با کمک شما به نظرم جالب تر می‌شه و کمی‌ از این فضای گاهی‌ خشک در بیاییم. (منظورم از خشک سوال پرسیدن و جواب گرفتن خالی‌ که دیگه مثل یه عادت شده گاهی‌) و بطرف فضایی دوستانه و گرم تری برویم.

آرزوی من اینه اینجا بشه صد برگی از خاطرات همه، که مثل یک رمان بشه

روزی که از کوچه باغ خاطرات دل‌ کندن سخت باشه

[Daamoon]

اولین دیدار

در ۱۳ سالگی رخت سفر را همراه با خانواده به دیار غربت بستم. چمدانی کوچک روی کولم، جعبه‌ای سیاه در دستم.
سازی بود که به سفارش یکی‌ از آشنایان برایش می‌بردیم. اولین بار بود که نامش رو می‌‌شنیدم، سهتار. که در این ۱۳ سال عمر در وطن نه نامش رو شنیده بودم و نه رویش را دیده بودم.


در هتل اقامت بهترین فرصت بود که جمال رویش را از نزدیک ببینم، بی‌ درنگ جعبه رو باز کردم و در اولین نگاه عاشقش شدم، با انگشت تار‌هایش را نوازش کردم، از صدایش تمام تنم مور مور شد.


۷ سال طول کشید که دوباره به دیدارش رفتم و ۳ سالی‌ هست که شب‌ها و روز‌هایم رو باهاش سپری میکنم. دیداری که اندکی به درازا کشید و گاهی‌ حسرت اون روزها رو میخورم.

شما هم دیدار اول رو یادتون میاد!

[Daamoon]

اوایله شروع، مضراب زدن کمی‌ برام سخت بود و عجله داشتم مضراب رو با سرعت بالا اجرا کنم، کمتر هم وقت می‌کردم که ساز به دست بگیرم، و نگران بودم. تا با تجربه یکی‌ از دوستان کمی‌ این اوضاع بهتر شد.
این کار برای زمانی‌ هست که ساز در کنارتون نیست وگر نه بهترین تمرین روی خود ساز هست.
برای سهتار، میتوانید مچ دستتان رو به صورتی‌ که روی صفحه سهتار قرار می‌دهید روی زانو (در حالت نشسته) قرار دهید و مضراب بزنید. برای تار هم مچ را طوری که مضراب رو میگیرید و این عمل رو مانند طوری که ساز رو در دست دارید انجام دهید.
برای دست چپ هم میتوانید سر انگشتهایتان رو یکی‌ یکی‌ به کف دست بزنید.. این روش برای دوستانی که تازه شروع کردن مفید هست.
البته بهتر هست این کار در جلوی کسی‌ انجام نشه که خدایی نکرده فکر کنه شما :د ...

[r_a_m_i_n]

البته سعی کنید حتما حتما حتما روی خود ساز تمرین کنید... که دستتون خراب نشه... حتی واسه ی گرم کردن انگشتان در ابتدای کار... حرکات کششی انجام ندید... و فقط دست رو روی ساز گرم کنید

[Daamoon]

صد البته رامین درست میگه، این کار رو زمانی من انجام میدادم کا از صبح تا غروب کار بودم، و بعدش هم که میمدم خونه یکی‌ دو ساعت می‌خوابیدم، شب هم زیاد نمی‌شد ساز زد. واسه همین سر کار خیلی این تمرین رو انجام میدادم کمی‌ حوصله هم میخواد. اگر از این دست افراد هستید این تمرین بدک نیست.

همچنین توجه کنید تمام تجربیاتی که در این صفحه هست و خواهد بود چه از طرف من چه دیگر دوستان، ممکنه ایراد هم داشته باشه پس لطفاً با آگاهی‌ کامل از تجربیات دیگران استفاده کنید، یادم می‌‌آید زمانی در مورد مضراب زدن سهتار یک مطلب رو می‌خوندم و در کلاس اجرا کردم که استادم گفت چرا اینقدر مضراب زدنت شل شده :د

خشت اول گر نهد معمار کج / تا ثریا می رود دیوار کج

[Daamoon]

سه تارهای با سرپنچه سنتی ، سعی کنید یک مقدار فاصله کم بین سیمی که به دور گوشی چرخیده و دسته ساز برقرار کنید ، اینطور نباشد که سیم کامل با سطح دسته ساز قسمت سرپنچه ، تماس داشته باشه ، (برای سیم سوم و چهارم ،قسمتی از سیم با سطح سرپنجه تماس دارد اما قسمت دیگر که به طرف گوشی میرود یک فاصله میلیمتری بین سیم و سطح سرپنجه قرار دهید) این کار موجب میشود که فشار کمتری روی سرپنجه ساز شما وارد شود.