گنجینه با ارزش تجربه کلاس موسیقی

[hopital]

با سپاس از مطالبتون !
کاشکی در مورد دشیفر (دید خوانی) و اینکه چطور جلو جلو نت ها رو ببینیم هم مطالبی میذاشتین ... و اینکه چه تمرینهایی برای دیدخوانی موثره ؟ آیا کتاب خاصی رو پیشنهاد میدین ؟

[piano4all]

هدف واقعی آموزش تئوری باید ، تشویق هنرجو به کسب مهارت بیشتر در موسیقی باشد .

یعنی چی ؟

یعنی اینکه هر آهنگی را از روی نت بخواند و هر ملودی که می شنود ،؛ نت آن را روی کاغذ بیاورد

[piano4all]

با سپاس از مطالبتون !
کاشکی در مورد دشیفر (دید خوانی) و اینکه چطور جلو جلو نت ها رو ببینیم هم مطالبی میذاشتین ... و اینکه چه تمرینهایی برای دیدخوانی موثره ؟ آیا کتاب خاصی رو پیشنهاد میدین ؟

دوست خوب و مهربانم ممنون از شما .

برای دشیفر نوازی کتاب یا تکلیف خاصی رو من ندیدم

اما خیلی واضح هست که برای قوی شدن در هر کاری باید ، خستگی ناپذیر باشید و شما رو به تلاش بیشتر دعوت می کنم .


هر قطعه ای رو که قرار هست برای اولین بار نوازندگی اون رو تجربه کنید ((بار ها مطالعه کنید))


فرض کنید دارید روزنامه مطالعه می کنید با این تفاوت که زمان نتها رو با حرکات نمایشی دست در فضا رسم کنید


با صدای بلند بخوانید و تعارف رو کنار بزارید .


اگر شاگردی کودن باشد ولی روزانه وقت مناسبی رو برای نت خوانی و نوازندگی بگذارد ، بهتر نتیجه خواهد گرفت نسبت به شاگرد باهوشی که زمانی برای این کار در نظر نمیگیرد .



به قولی دوستی ((نبوغ چیزی نیست جز عشق))

[alone_composer]

ضمن تشکر فراوان از علی عزیز بابت این جستار بسیار خوب و سازنده.

چیزی که در تدریس موسیقی اهمیت ویژه ای دارد پرداختن به احساسات هنر جو و تقویت آن پا به پای تکنیک هاست. بعضا دیده ام که هنرجویی مثلا تا اواسط چرنی را با دوستی دیگر کار کرده و حالا می خواهد با من ادامه بدهد وقتی می گویم درس یا قطعه ای را بزن در می یابم که درست مانند یک رباط عمل کرده و کاملا بی احساس بدون نوانس و دینامیکهای صوتی می نوازد (و اتفاقا بسیار با تکنیک و بدون اشتباه!)

به عقیده ی من اگر هدف این باشد که صرفا یک تکنیسین به جای یک هنرمند تربیت کنیم، کامپیوترها به مراتب بهتر و دقیق تر از ما نت های سخت ترین و تکنیکی ترین قطعات را اجرا می کنند و خسته هم نمی شوند! هنر جو باید زیبایی نوازندگی و لطافت آن را با تک تک سلول های وجودش لمس کند وگرنه موسیقی چه ارزشی خواهد داشت؟ استاد باید خندیدن و گریستن با یک قطعه را به هنرجو بیاموزد. باید هنر جو در بیان احساساتش در کلاس کاملا آزاد و راحت باشد.

جلسه ی اول تدریس برای من خیلی حائز اهمیت است! در این جلسه باید نشان داده شود که موسیقی دارای قدرتی عجیب است که می تواند در یک آن هنرجو را به یک فضای رویایی ببرد و در آن دیگر او را ترساند! باید نشان داد که با موسیقی چگونه می توان حال و هوای مناطق مختلف و کشورهای گوناگون را به نمایش گذاشت و حتی با نواختن گام های ناشناخته توسط معلم به هنرجو احساساتی را نشان داد که کلمه ای برای بیان آن نوع از احساس وجود ندارد! باید به هنرجو اثبات شود که هیچ هنری به این اندازه در بیان احساسات بشر صریح نیست.

با سپاس فراوان.

[sol_s]

من اینو یاد گرفتم:

تکنیک بخش مادی هنر را تشکیل میدهد همانطور که پول بخش مادی زندگی است. ولی گمان نکنید که تنها با اتکا به آن میتوان از لحاظ هنری خرسند بود. میلیونها نفر پول را مایه خوشبختی میدانند اما زمانیکه ثروت زیادی به دست می آورند در می یابند که پول تنها یکی از عوامل جداگانه ای است که ممکن است به محتوای زندگی کمک کند.

جوزف هوفمن

[sol_s]

ضمن تشکر فراوان از علی عزیز بابت این جستار بسیار خوب و سازنده.

چیزی که در تدریس موسیقی اهمیت ویژه ای دارد پرداختن به احساسات هنر جو و تقویت آن پا به پای تکنیک هاست. بعضا دیده ام که هنرجویی مثلا تا اواسط چرنی را با دوستی دیگر کار کرده و حالا می خواهد با من ادامه بدهد وقتی می گویم درس یا قطعه ای را بزن در می یابم که درست مانند یک رباط عمل کرده و کاملا بی احساس بدون نوانس و دینامیکهای صوتی می نوازد (و اتفاقا بسیار با تکنیک و بدون اشتباه!)

به عقیده ی من اگر هدف این باشد که صرفا یک تکنیسین به جای یک هنرمند تربیت کنیم، کامپیوترها به مراتب بهتر و دقیق تر از ما نت های سخت ترین و تکنیکی ترین قطعات را اجرا می کنند و خسته هم نمی شوند! هنر جو باید زیبایی نوازندگی و لطافت آن را با تک تک سلول های وجودش لمس کند وگرنه موسیقی چه ارزشی خواهد داشت؟ استاد باید خندیدن و گریستن با یک قطعه را به هنرجو بیاموزد. باید هنر جو در بیان احساساتش در کلاس کاملا آزاد و راحت باشد.

جلسه ی اول تدریس برای من خیلی حائز اهمیت است! در این جلسه باید نشان داده شود که موسیقی دارای قدرتی عجیب است که می تواند در یک آن هنرجو را به یک فضای رویایی ببرد و در آن دیگر او را ترساند! باید نشان داد که با موسیقی چگونه می توان حال و هوای مناطق مختلف و کشورهای گوناگون را به نمایش گذاشت و حتی با نواختن گام های ناشناخته توسط معلم به هنرجو احساساتی را نشان داد که کلمه ای برای بیان آن نوع از احساس وجود ندارد! باید به هنرجو اثبات شود که هیچ هنری به این اندازه در بیان احساسات بشر صریح نیست.

با سپاس فراوان.

با شما دوست عزیز کاملا موافقم. استاد در علاقمند کردن هنرجوها واقعا نقش زیادی داره.

استاد من خیلی خوبه ولی خیلی توقعش بالاست وقتی یه نت رو اشتباه میزنم چنان عکس العمل نشون میده که دلم میخواد دیگه نزنم!
همیشه فقط به نقاط ضعف کار اشاره میکنه.
این عوامل باعث شده که من خیلی حساس بشم و به این کلاس به عنوان یه تکلیف نگاه کنم!

[msp_1988]

با شما دوست عزیز کاملا موافقم. استاد در علاقمند کردن هنرجوها واقعا نقش زیادی داره.

استاد من خیلی خوبه ولی خیلی توقعش بالاست وقتی یه نت رو اشتباه میزنم چنان عکس العمل نشون میده که دلم میخواد دیگه نزنم!
همیشه فقط به نقاط ضعف کار اشاره میکنه.
این عوامل باعث شده که من خیلی حساس بشم و به این کلاس به عنوان یه تکلیف نگاه کنم!

نمیدونم چرا استاد من هم یجورایی اینطوریه؟:((خوبه اما فقط توی تکنیکه و اصلا کاری به احساس کار نداره؟ و موقعی که بهش میگم این قطعه خیلی خشکه و اصلا با آدم حرف نمیزنه میگه خوب حرف نزنه باید اجراش کنی. متاسفانه من هم کلاسم مثله اول دبستانه که ترس داشتیم که نمرمون بشه 19 یا 18 یا تنبیه بشیم

[msp_1988]

ضمن تشکر فراوان از علی عزیز بابت این جستار بسیار خوب و سازنده.

چیزی که در تدریس موسیقی اهمیت ویژه ای دارد پرداختن به احساسات هنر جو و تقویت آن پا به پای تکنیک هاست. بعضا دیده ام که هنرجویی مثلا تا اواسط چرنی را با دوستی دیگر کار کرده و حالا می خواهد با من ادامه بدهد وقتی می گویم درس یا قطعه ای را بزن در می یابم که درست مانند یک رباط عمل کرده و کاملا بی احساس بدون نوانس و دینامیکهای صوتی می نوازد (و اتفاقا بسیار با تکنیک و بدون اشتباه!)

به عقیده ی من اگر هدف این باشد که صرفا یک تکنیسین به جای یک هنرمند تربیت کنیم، کامپیوترها به مراتب بهتر و دقیق تر از ما نت های سخت ترین و تکنیکی ترین قطعات را اجرا می کنند و خسته هم نمی شوند! هنر جو باید زیبایی نوازندگی و لطافت آن را با تک تک سلول های وجودش لمس کند وگرنه موسیقی چه ارزشی خواهد داشت؟ استاد باید خندیدن و گریستن با یک قطعه را به هنرجو بیاموزد. باید هنر جو در بیان احساساتش در کلاس کاملا آزاد و راحت باشد.

جلسه ی اول تدریس برای من خیلی حائز اهمیت است! در این جلسه باید نشان داده شود که موسیقی دارای قدرتی عجیب است که می تواند در یک آن هنرجو را به یک فضای رویایی ببرد و در آن دیگر او را ترساند! باید نشان داد که با موسیقی چگونه می توان حال و هوای مناطق مختلف و کشورهای گوناگون را به نمایش گذاشت و حتی با نواختن گام های ناشناخته توسط معلم به هنرجو احساساتی را نشان داد که کلمه ای برای بیان آن نوع از احساس وجود ندارد! باید به هنرجو اثبات شود که هیچ هنری به این اندازه در بیان احساسات بشر صریح نیست.

با سپاس فراوان.

با سپاس بسیار از سخن شما. کاشکی همه ی اساتید موسیقی این حس و احساسات را درک میکردن. متاسفانه استاد من که فقط توی اینه که به قول خودش منا سریع بکشه بالا اما توی مسئله احساس موسیقایی یکم لنگ میزنه؟؟؟

[white384]

با سپاس از مطالبتون !
کاشکی در مورد دشیفر (دید خوانی) و اینکه چطور جلو جلو نت ها رو ببینیم هم مطالبی میذاشتین ... و اینکه چه تمرینهایی برای دیدخوانی موثره ؟ آیا کتاب خاصی رو پیشنهاد میدین ؟

دشیفر تلفیقی از دو مورد حضور ذهن و عکس العمل مناسب فیزیکی است.

پروفسور چاتسکی میگفت کسانی که قدرت دشیفر بالایی دارند، بهترین حل کنندگان جدول و سریعترین نوازندگان هستند...
ایشون برای اینکه به ما تمرین دشیفر آموزش بدند، بعد از اینکه درس سازمونو یاد میگرفتیم مارو مجبور میکردند هر قطعه رو چندین بار تکرار کنیم، و هر بار میخواست که تمپوی کار رو بالاتر ببریم...
همچنین بهمون میگفتند که در اوقات بیکاریمون جدول حل کنیم...

[white384]

دوستان لطفا بجای اینکه روایت بنویسید، تجربیات رو به شیوه ساده برای علاقمندان و تازه کاران توضیح بدید...
نصیحت رو باید از ریش سفیدان شنید...

[piano4all]

دوستان لطفا بجای اینکه روایت بنویسید، تجربیات رو به شیوه ساده برای علاقمندان و تازه کاران توضیح بدید...
نصیحت رو باید از ریش سفیدان شنید...

درود خداوند بر شما

روایتهایی که من نو شتم هر کدومشون می تونه یه کتاب نجربه باشه دوست گرامی

کافی هست اندکی در مورد اونها تامل کرد .


وقتی میگم دست از روح فرمان میگیره یعنی چی ؟


یعنی ساعتها آرپژ نوازی بدون تمرکز ذهن کاری عبث و بیهوده هست.

به قول دوست خوبمون کاری مکانیکی هست

تجربه به من ثابت کرده (( باید به اندازه توانایی هام موسیقی رو دنبال کنم نه به اندازه توانایی های استادم))

در خصوص دشیفر نوازی باید بگم :

زمانی از اجرای درس های ساده تک دستی روی پیانو حوصله ام سر می رفت اما به مرور زمان با آموختن و اجرای سونات های بتهوون و موزارت و تجربه آثار سنگین باخ و والس های شوپن و ...
به مرور زمان متوجه شدم دنبال دشیفر نوازی رفتن کاری بیهوده هست چون ((خود به خود با تجربه آثار متنوع ذهن خلاق ؛ خودش درک میکنه که بلافاصله با روئت نت ، انگشتان را به حرکت وا دارد ))


کسی که 5 سونات بتهوون رو تجربه کرده با کسی که 50 سونات بتهوون رو تجربه کرده کلی تفاوت داره



تجربه گامهای مختلف در سبک کلاسیک خیلی به من انگیزه داد برای نت خوانی بهتر

کلاسهای مختلف نزد اساتید برجسته خیلی به من کمک کرد


در انتها فروتنی نسبت به شاگردان جوان و حریص بودن نسبت به کسب مهارت بیشتر باز به من کمک کرد



همه اینها جزئی از تجربیات حقیر هست که در ادامه باز در اختیار دوستان قرار خواهم داد

[white384]

درود خداوند بر شما

روایتهایی که من نو شتم هر کدومشون می تونه یه کتاب نجربه باشه دوست گرامی

کافی هست اندکی در مورد اونها تامل کرد .


وقتی میگم دست از روح فرمان میگیره یعنی چی ؟


یعنی ساعتها آرپژ نوازی بدون تمرکز ذهن کاری عبث و بیهوده هست.

به قول دوست خوبمون کاری مکانیکی هست

تجربه به من ثابت کرده (( باید به اندازه توانایی هام موسیقی رو دنبال کنم نه به اندازه توانایی های استادم))

در خصوص دشیفر نوازی باید بگم :

زمانی از اجرای درس های ساده تک دستی روی پیانو حوصله ام سر می رفت اما به مرور زمان با آموختن و اجرای سونات های بتهوون و موزارت و تجربه آثار سنگین باخ و والس های شوپن و ...
به مرور زمان متوجه شدم دنبال دشیفر نوازی رفتن کاری بیهوده هست چون ((خود به خود با تجربه آثار متنوع ذهن خلاق ؛ خودش درک میکنه که بلافاصله با روئت نت ، انگشتان را به حرکت وا دارد ))


کسی که 5 سونات بتهوون رو تجربه کرده با کسی که 50 سونات بتهوون رو تجربه کرده کلی تفاوت داره



تجربه گامهای مختلف در سبک کلاسیک خیلی به من انگیزه داد برای نت خوانی بهتر

کلاسهای مختلف نزد اساتید برجسته خیلی به من کمک کرد


در انتها فروتنی نسبت به شاگردان جوان و حریص بودن نسبت به کسب مهارت بیشتر باز به من کمک کرد



همه اینها جزئی از تجربیات حقیر هست که در ادامه باز در اختیار دوستان قرار خواهم داد

بله واقعا خیلی جالبه اینایی که میفرمایید.
----------
دنبال دشیفرنوازی رفتن کار بیهوده ای است؟
نظرتون در مورد دشیفر نوازی یه نظر کاملا شخصیه و جایگاه استاندارد جهانی نداره. در حال حاضر در تمام کنسرواتوارها و آکادمی های موسیقی دنیا کلاس های جداگانه ای برای دشیفر نوازی برگزار میشه که اتفاقا پاس کردن این درس امتیازات بسیاری هم داره.
توانایی در اجرای دشیفر یکی از مهمترین ویژگی هاییه که یه نوازنده آماتور باید داشته باشه و یه نوازنده حرفه ای به اندازه یه نوازنده آماتور نیازی به دشیفر نوازی نداره...
لطفا اطلاعات نادرست به دوستانمون ندید و بذارید به سمت استاندارد جهانی قدم بذارند. تا کی باید نوازندگان ایرانی پیروی عقاید خالص و سنتی باشند! همونطور که هر علمی پیشرفت میکنه، موسیقی هم پیشرفت میکنه و باید مکاتب مدرن جهانی رو دنبال کرد. حتی اساتید باید نیم نگاهی به پیشرفتها داشته باشند...
خالی از لطف نیست بگم که هرساله یک فستیوال بین المللی برای تمام سطوح از آماتورها تا حرفه ای ها با عنوان بهترین دشیفر در کشور اتریش برگزار میشه که در این فستیوال خبری از قطعات باروک، رومانتیک، رنسانس و حتی مدرن نیست. قطعاتی که در مقابل نوازندگان شرک کننده قرار میگیره قطعاتی کاملا پست مدرن و تازه از تنور بیرون آمدست که با تمرین آثار باخ و دیگر آهنگسازان نامبرده شده غیر قابل اجراست.
یک شوپنیست در نوازندگی پست مدرن ناموفقه (برنشتاین)

[sol_s]

دوستان لطفا بجای اینکه روایت بنویسید، تجربیات رو به شیوه ساده برای علاقمندان و تازه کاران توضیح بدید...
نصیحت رو باید از ریش سفیدان شنید...

دوست عزیز اینا روایت نیستن تجربه هستن تجربه هایی که خیلی
باارزش هستن. سعی کن از صحبت های alibadiعزیز استفاده کنی چون به قول خودت ریش سفیدی پیدا نمیکنی که بخوای از نصایحش استفاده کنی!

[piano4all]

بله واقعا خیلی جالبه اینایی که میفرمایید.
----------
دنبال دشیفرنوازی رفتن کار بیهوده ای است؟
نظرتون در مورد دشیفر نوازی یه نظر کاملا شخصیه و جایگاه استاندارد جهانی نداره. در حال حاضر در تمام کنسرواتوارها و آکادمی های موسیقی دنیا کلاس های جداگانه ای برای دشیفر نوازی برگزار میشه که اتفاقا پاس کردن این درس امتیازات بسیاری هم داره.
توانایی در اجرای دشیفر یکی از مهمترین ویژگی هاییه که یه نوازنده آماتور باید داشته باشه و یه نوازنده حرفه ای به اندازه یه نوازنده آماتور نیازی به دشیفر نوازی نداره...
لطفا اطلاعات نادرست به دوستانمون ندید و بذارید به سمت استاندارد جهانی قدم بذارند. تا کی باید نوازندگان ایرانی پیروی عقاید خالص و سنتی باشند! همونطور که هر علمی پیشرفت میکنه، موسیقی هم پیشرفت میکنه و باید مکاتب مدرن جهانی رو دنبال کرد. حتی اساتید باید نیم نگاهی به پیشرفتها داشته باشند...
خالی از لطف نیست بگم که هرساله یک فستیوال بین المللی برای تمام سطوح از آماتورها تا حرفه ای ها با عنوان بهترین دشیفر در کشور اتریش برگزار میشه که در این فستیوال خبری از قطعات باروک، رومانتیک، رنسانس و حتی مدرن نیست. قطعاتی که در مقابل نوازندگان شرک کننده قرار میگیره قطعاتی کاملا پست مدرن و تازه از تنور بیرون آمدست که با تمرین آثار باخ و دیگر آهنگسازان نامبرده شده غیر قابل اجراست.
یک شوپنیست در نوازندگی پست مدرن ناموفقه (برنشتاین)

دوست عزیز تعریف جامع شما از دشفیر نوازی چیست ؟

آیا غیر از این است که نوازنده به حدی برسد که بلافاصله پس از روئت نت ، توانایی اجرای اون رو داشته باشه .


این حاصل نمیشه مگر با کار مداوم رو قطعات مختلف و تجربه فوق العاده بالای نوازنده .

تو کلاس دشیفر نوازی می خوان چی بگن ؟

بگن تند تند نت بخونید و تند تند بنوازید ؟

وقتی میگم 50 سونات بتهوون نواختن یعنی 20 سال خاک خوردن

20 سال زحمت مدام کشیدم

وای به حال کسی که 20 سال ادعا کنه کلاسیک کار هست اما تو دشیفر نوازی ضعیف

اون دیگه واقعا باید موسیقی رو به عنوان حرفه ادامه نده

نوازنده آماتور رو چه به دشیفر نوازی

استاندارد جهانی حتما به شما میگه هنرجوی آماتور که یک سال ساز زده اگر نتی رو که تا حالا ندیده رو جلوش گذاشتند بتونه از رو بنوازد . درسته ؟


فکر می کنید تو فستیوالها از هنرجوهای آماتور استفاده میکنند . ؟

بهتره هنرجوها در هر اندازه که هستند به کار بیشتر تو تنوع قطعات و اجراهای بیشتر فکر کنند نه به دشیفر نوازی در حد فستیوال ها

هر چند با وجود قطعات بسیار خاص در سبکهای مدرن و پست مدرن و جز و بداهه نوازی در بلوز و ... کسی حق ندارد خودش رو برتر بدونه اما یادتون باشه کسی مثل روبنشتاین نمی یاد کلاس کار خودشو با گفتن این حرف پایین بیاره


منبع کلام خودتون رو لطف کنید بیارید .


تو کنکور شوپن که سالانه در روسیه برگزار میشه هم از شما موسیقی مدرن رو نمی خوان.

لطفا تمام پستهای من رو مطالعه کنید بعد مقایسه کنید بعد اظهار نظر بفرمایید که ((اطلاعات درست ارسال میکنم یا نادرست))

[alone_composer]

دوستان لطفا بجای اینکه روایت بنویسید، تجربیات رو به شیوه ساده برای علاقمندان و تازه کاران توضیح بدید...
نصیحت رو باید از ریش سفیدان شنید...

با درود فراوان.

گاهی تعجب می کنم که ما چطور با مهارت تمام از سفسطه های کلامی در بیان استدلال های به ظاهر منطقی استفاده می کنیم؟ نصیحت را باید از ریش سفیدان شنید؟ مگر شنیدن نصیحت چه اشکالی دارد؟ و اینکه شما از کجا می دانید کسی که در این سایت مطلب می نگارد در مقام ریش سپید نیست؟
دوست عزیز مشکل این است که ما متعلق به دو دنیای متفاوت هستیم. مثلا وقتی من می نویسم معلم باید به احساسات هنرجو توجه کند و پابه پای تکنیک این بعد را نیز تقویت نماید این حرف را نه شعار می دانم نه تعارف نه نصیحت و نه روایت!! این حقیقت است. کسی که قطعات مدرن و پست مدرن را با تکنیکی بسیار بسیار عالی می نوازد ولی „نمی فهمد” چه می نوازد با یک کامپیوتر چه تفاوتی می کند؟ این نوع نوازندگی جز (پز نوازندگی را به دیگران دادن) چه ارزش حرفه ای دیگری برای نوازنده خواهد داشت؟ آیا فکر نمی کنید تدریس موسیقی باید متناسب با روحیات هنرجو و توان او باشد؟ این حرف که دوست عزیزم علی گرامی زدند روایت است؟ نصیحت است؟ آیا شما سابقه ی تدریس پیانو را دارید و اگر بله در برخورد با انسان هایی که هر کدامشان با دیگری از هر لحاظ متفاوت است چه می کنید؟ (این هنر یک مدرس است وگرنه اگر من همه ی تکنیک هایی را که بلدم همینطوری به هنرجوی 5 ساله 10 ساله 20 ساله ...70 ساله بگویم بدون توجه به اینکه او اصلا می تواند درک کند یا نه هنر نکرده ام که! هنر من وقتی است که همه ی این گروه های محتلف را به موسیقی دلگرم و علاقه مند کنم و متناسب با نیازشان و احساساتشان با یک روال مدون و مرتب به آن ها مطلب بدهم...) اساسا هدف از موسیقی و نوازنده شدن چیست شما بگویید؟

[piano4all]

یکی از قوانین بسیار طبیعی که یک پیانسیت باید آن را رعایت کند ((یکسان بودن صداست))

یک پیانیست خوب ، باید بتواند تمامی آنچه را که خواسته میشود ((اجزا خیلی ساده ، گامها ، آرپژها ، تیرسها ، اکتاو ها و آکوردهای پیچیده را با صدایی یکسان „از نظر شدت” بنوازد .


این کار باعث می شود انگشتانی داشته باشیم که از لحاظ قدرت با هم برابری پیدا کنند


باید تمام انگشتان نیرویی برابر ایجاد کنند .


انگشتان 4 و 5 که شاید ضعف بیشتری داشته باشند با این طرز فکر رشد خواهند کرد


البته در قطعات باید به دینامیکها اهمیت داد و برابری شدت و قدرت صدا دیگر جایگاهی ندارد