سوراخ F
0
مهمترین قسمت در ساختمان صوتی ویولن, همین سوراخ معرو? به F هست.
منشأ اکثر سازهای آرشه ای اروپایی(? یدل ها) به نوعی رباب تک سیم به نام„رباب الشاعر” می رسه. که ظاهرا در منطقه ی پاکستان امروزی رواج داشته و به همین دلیل اون رو به ایران نسبت میدن. ص? حه ی رویی این ساز هم مانند کمانچه از پوست ساخته می شده و این مسئله باعث به وجود اومدن نوعی صدای „تو دماغی” میشده و صد البته صدایی نسبتاً کوتاه. اروپایی ها برای بر طر? کردن این مشکل میان جنس ص? حه ی رویی رو به چوبی تغییر میدن. اما بازهم مشکل صدا حل نشده بود. بالاخره در حدود قرن 10 میلادی, دو شکا? به شکل„حر? C” در کنار خرک این گروه سازی اضا? ه می کنن. یا بهتر بگم دو تا حر? C در دو طر? خرک ساز در میارن.
به مرور شکل این سوراخ تغییر شکل پیدا میکنه تا اینکه به صورت حر? F در میاد. البته نه به شکل امروزیش. در قرن 15 سازنده ای به نام „کاسپارو دو سالو” ویولن رو به وجود میاره. البته بهتر هست بگیم „ویول” رو تغییر شکل میده و به ویولن تبدیل می کنه. (ویول ها انواع مختل? ی داشتن. متداول ترینشون „ویولا داگامبا” بوده با 10 سیم»5 سیم اصلی و 5 سیم همخوان که از وسط خرک رد می شدن. ارتعاش سیم های اصلی, سیم های همخوان رو مرتعش می کرده و صدایی همراه با انعکاس به وجود می آورده« این ساز اندازه ای در حدود ویولای امروزی داشته.
„گاسپارو دو سالو” علاوه بر حذ? سیم همخوان و کم کردن 1 سیم اصلی, ویولن رو به سازی 4 سیمه تبدیل کرد.
بعد از گاسپارو, مهم ترین شخصی که تغییراتی در ویولن ایجاد کرد „نیکولو آماتی” بود. بعد از اون خاندان „گوارنری” رو کار اومدن. بعد از اون پسر گوارنری به نام„جوزپه دل جزو” سوراخ f رو کمی پهن تر کرد تا صدایی قویتر از ساز در بیاد . و در نهایت اعجوبه ای به نام „آنتونیوس استرادیواریوس: معرو? به Strad” ویولن رو به شکل نهایی خودش درآورد. استرادیواری سوراخ f رو کمی بزرگتر و همچنین زیباتر کرد. مهمترین بخش قضیه, تغییر محل قرار گیری سوراخ های f بود. خلاصه سرتون رو درد نیارم, این سوراخ اینی شد که الان می بینید :
پاسخ با نقل قول
علاقه مندي ها (Bookmarks)