هارمونی موسیقی ایرانی

[korutzer]

خب فکر میکنم از اساتید فقط اسمشون رو یاد گرفتید نه خصوصیات اخلاقیشون رو... یعنی محسن الهامیان کوچیکتر از پورتراب و رحیمیانه؟ یا مثلا حمیدرضا دیبازر که عضو هیئت علمی دانشگاه تهرانه اشتباه میگه که موسیقی ایرانی هتروفونیه؟.. اونوقت شما درست میگی؟منظورت همون رحیمیانه که هیچکدوم از کاپریس ها رو نمیتونه بزنه... و وقتی در مسابقات ویلون نوازی در اروپا شرکت کرد ..4 میزان که زد بهش گفتند دیگه نزن؟؟ یا منظورت همون پورترابه که آلزایمر داره و کلاسهارو تو دانشگاه اشتباهی میرفت سر یک کلاس دیگه؟ من از اینکه اینارو گفتم هدفم کوچک شمردن اساتید نیست... چون اصلا در این حد نیستم.. اما خب بعضی حقایقو نباید در مکان عمومی گفت... که ما گفتیماما آفرین به شما که تحصیلات موسیقی دارید... راستی میدونستی آمار نشون داده که تعداد نوازنده و اهنگساران خوبی که رشته هایی غیر از موسیقی تحصیل کردن در کشورمون بیشتر از کسانیه که رشته ی موسیقی درس خوندن؟بهر روی هرکس نظری داره... من نمیخواستم اینجا نظری بدم... اما چون دیدم چندبار با این قاطعیت اومدید از استادتون گفتید گفتم نظری بدم... وگرنه من از روی منابعی که گفتم عرض کردم نظرم رو... و هیچوقت نمیام بگم : چون استادم گفته پس حرف من درسته...

اولا در مورد استاد عزیزتر از جانم جناب اقای رحیمیان. ایشون در دورانی که یک بچه دبیرستانی بودن چنتا از کاپریسهای پاگانینی رو به خوبی اجرا کردن اقای رحیمیان چند سال کانادا تحصیل کردن و کنسرتو ویلن دوورژاک رو با نوازنده و پروفسور ویرتوئز سالواتوره اکاردو کار کردن . جناب رحیمیان در حال حاضر رهبر ارکستر ملی و کنسرت مایستر ارکستر سمفونیک صدا و سیما هستند. من 3 سال هست که افتخار شاگردی ایشون رو دارم و ایشون رو بزرگترین استاد و معلم ویلن ایران میدونم. البته من قبلا شاگرد مازیار ظهیر الدینی و لیکا کاشیرسکایا و مارینا نیکولا اشویلی ووو... بوده و اینطور نیست که اساتید دیگه رو ندیده باشم. استاد رحیمیان در میان اساتید ویلن ایران بزرگترین استادها رو داشتن. اون جریان مسابقه ویلن و اون داستانها رو هم که مطمعنا یجا شنیدید که زیاد جدی نمیگیرم. بعد هم شما که ویلنیست نیستید از کجا میدونید که اجرای کاپریس سخت تر از اجرای کنسرتو ویلن چایکوفسکی و مندلسون و دوورژاک و بروخ هست که کاپریس رو برای خودتون یه غول دست نیافتنی فرض کردید و بعنوان سخت ترین قطعه میشناسیدش؟؟؟؟؟؟؟؟؟ مطمعنا نظر یک ویلنیست در مورد ویلن و اساتید ویلن که پیششون کار هم کرده معتبر تر و کارشناسی تر از یک نوازنده تار یا هر ساز دیگه ای در مورد ویلن هست. همونطور که میبینید من هیچوقت به خودم اجازه ندادم که بگم کیوان ساکت بهتر از هوشنگ ظریف و محمد رضا لطفی بهترین هست و ازین حرفا. چون سوادش رو ندارم و شاید اطلاعاتم در مورد تار در مقابل شما قطره است در مقابل دریا. استاد الهامیان که خدمتشون ارادت دارم و ایشون رو به هیچ وجه بزرگتر از استاد پورتراب نمیدونم و اصلا کوچکتر هم نیستن. اقای دیبازر هم که وقتی کنسرواتوار درس میخوندم استاد هارمونیم بود و معلم خوبی هستن البته نه در حد اساتید درجه یک مثل پور تراب و الهامیان و دکتر افسری. اقای دیبازر شاگرد اقای پورتراب هم بودن همینطور شاگرد استاد دکتر سادات افسری هم بودن ایشون. اما تعداد نوازندگانی که موسیقی نخوندن به دلیل این بیشتر هست که ظرفیت پذیرش دانشکده های موسیقی پایین هست و همونطور که میدونید هر کسی شانس موسیقی خوندن رو نداره... و ما هم در کشوری هستیم که اصلا به تحصیلات موسیقی و علم اصولی موسیقی توجهی نمیشه و به قول دکتر لوریس هویان تو ایران هر کس یه چوب پشمک گیر میاره میشه رهبر ارکستر. و هرکس که قشنگ ساز میزنه هم میشه نوازنده ارکستر سمفونیک. شما از دوستان با سواد و با تجربه این سایت هستید. خوب نیست که اینطور با هم بحث کنیم و وقت دوستایی که میان تا یچیزی یاد بگیرن و از وقتشون استفاده کنن رو با این حرفها بگیریم. تا همینجا هم از همه دوستان معذرت میخام که این بحث رو ادامه دادم و وقتتون رو گرفتم. موفق باشید.

- - - Updated - - -

خب فکر میکنم از اساتید فقط اسمشون رو یاد گرفتید نه خصوصیات اخلاقیشون رو... یعنی محسن الهامیان کوچیکتر از پورتراب و رحیمیانه؟ یا مثلا حمیدرضا دیبازر که عضو هیئت علمی دانشگاه تهرانه اشتباه میگه که موسیقی ایرانی هتروفونیه؟.. اونوقت شما درست میگی؟منظورت همون رحیمیانه که هیچکدوم از کاپریس ها رو نمیتونه بزنه... و وقتی در مسابقات ویلون نوازی در اروپا شرکت کرد ..4 میزان که زد بهش گفتند دیگه نزن؟؟ یا منظورت همون پورترابه که آلزایمر داره و کلاسهارو تو دانشگاه اشتباهی میرفت سر یک کلاس دیگه؟ من از اینکه اینارو گفتم هدفم کوچک شمردن اساتید نیست... چون اصلا در این حد نیستم.. اما خب بعضی حقایقو نباید در مکان عمومی گفت... که ما گفتیماما آفرین به شما که تحصیلات موسیقی دارید... راستی میدونستی آمار نشون داده که تعداد نوازنده و اهنگساران خوبی که رشته هایی غیر از موسیقی تحصیل کردن در کشورمون بیشتر از کسانیه که رشته ی موسیقی درس خوندن؟بهر روی هرکس نظری داره... من نمیخواستم اینجا نظری بدم... اما چون دیدم چندبار با این قاطعیت اومدید از استادتون گفتید گفتم نظری بدم... وگرنه من از روی منابعی که گفتم عرض کردم نظرم رو... و هیچوقت نمیام بگم : چون استادم گفته پس حرف من درسته...

اولا در مورد استاد عزیزتر از جانم جناب اقای رحیمیان. ایشون در دورانی که یک بچه دبیرستانی بودن چنتا از کاپریسهای پاگانینی رو به خوبی اجرا کردن اقای رحیمیان چند سال کانادا تحصیل کردن و کنسرتو ویلن دوورژاک رو با نوازنده و پروفسور ویرتوئز سالواتوره اکاردو کار کردن . جناب رحیمیان در حال حاضر رهبر ارکستر ملی و کنسرت مایستر ارکستر سمفونیک صدا و سیما هستند. من 3 سال هست که افتخار شاگردی ایشون رو دارم و ایشون رو بزرگترین استاد و معلم ویلن ایران میدونم. البته من قبلا شاگرد مازیار ظهیر الدینی و لیکا کاشیرسکایا و مارینا نیکولا اشویلی ووو... بوده و اینطور نیست که اساتید دیگه رو ندیده باشم. استاد رحیمیان در میان اساتید ویلن ایران بزرگترین استادها رو داشتن. اون جریان مسابقه ویلن و اون داستانها رو هم که مطمعنا یجا شنیدید که زیاد جدی نمیگیرم. بعد هم شما که ویلنیست نیستید از کجا میدونید که اجرای کاپریس سخت تر از اجرای کنسرتو ویلن چایکوفسکی و مندلسون و دوورژاک و بروخ هست که کاپریس رو برای خودتون یه غول دست نیافتنی فرض کردید و بعنوان سخت ترین قطعه میشناسیدش؟؟؟؟؟؟؟؟؟ مطمعنا نظر یک ویلنیست در مورد ویلن و اساتید ویلن که پیششون کار هم کرده معتبر تر و کارشناسی تر از یک نوازنده تار یا هر ساز دیگه ای در مورد ویلن هست. همونطور که میبینید من هیچوقت به خودم اجازه ندادم که بگم کیوان ساکت بهتر از هوشنگ ظریف و محمد رضا لطفی بهترین هست و ازین حرفا. چون سوادش رو ندارم و شاید اطلاعاتم در مورد تار در مقابل شما قطره است در مقابل دریا. استاد الهامیان که خدمتشون ارادت دارم و ایشون رو به هیچ وجه بزرگتر از استاد پورتراب نمیدونم و اصلا کوچکتر هم نیستن. اقای دیبازر هم که وقتی کنسرواتوار درس میخوندم استاد هارمونیم بود و معلم خوبی هستن البته نه در حد اساتید درجه یک مثل پور تراب و الهامیان و دکتر افسری. اقای دیبازر شاگرد اقای پورتراب هم بودن همینطور شاگرد استاد دکتر سادات افسری هم بودن ایشون. اما تعداد نوازندگانی که موسیقی نخوندن به دلیل این بیشتر هست که ظرفیت پذیرش دانشکده های موسیقی پایین هست و همونطور که میدونید هر کسی شانس موسیقی خوندن رو نداره... و ما هم در کشوری هستیم که اصلا به تحصیلات موسیقی و علم اصولی موسیقی توجهی نمیشه و به قول دکتر لوریس هویان تو ایران هر کس یه چوب پشمک گیر میاره میشه رهبر ارکستر. و هرکس که قشنگ ساز میزنه هم میشه نوازنده ارکستر سمفونیک. شما از دوستان با سواد و با تجربه این سایت هستید. خوب نیست که اینطور با هم بحث کنیم و وقت دوستایی که میان تا یچیزی یاد بگیرن و از وقتشون استفاده کنن رو با این حرفها بگیریم. تا همینجا هم از همه دوستان معذرت میخام که این بحث رو ادامه دادم و وقتتون رو گرفتم. موفق باشید.