0
احتمالا یا حتما برای همه ما اضطراب دراجراامری حتمیه... ممکنه یکی بگه نه من اصلا استرس ندارم... اما باید گفت که اگه یه قطعه سخت رو بخوای بزنی محاله که نداشته باشی... به استسنای اساتید این سایت توصیه من به هنرجوهای جوونتر اینه که مهم ترین ومهمترین عامل اضطراب دراجرا اعتمادنداشتن به خودمونه... چراکه اگه اونقدر تمرین کنی که دیگه مسلط مسلط باشی فقط 30 ثانیه اول اجرا یکم تحت تاثیری وبقیه اش حله... کتابی رو خوندم راجع به راههای پیشگیری...1. هیچگاه دراجراهایی که قراره یک کار بزنین وزود برین کار سخت وسرعتی اماده نکنین... مگراینکه تا اخرین لحظه که پرده وامیشه شما دستاتون گرم واشنا به پیانو باشه... که بازهم بنظر من ریسک بزرگیه... اوون خدایان پیانو که میبینین هم رسیتالهاشون رو با کارهایی نرم اغاز میکنن...2... قبل از کنسرت محل وپیانو رو چک کنین...3... نور های اعصاب خرد کن وفلشهای عکاسان رو جدی بگیرین...4. از یک هفته قبل ازکنسرت نذارین (اگر نشد؟... اگه خراب کردم؟) واین شک ها باهاتون دست وپنجه نرم کنه...5... بدوید تا ضربان قلبتون بالا بیاد وبعد تمرین نفس گیری سریع و پایین اوردن ضربان کنید... این تمرین نفس رو باید تو مراحل مختلف کارکنید... ...6... با تکنیک طنز وخنده روی خودتون کارکنین واگه خراب کردین درتمریناتون با لبخند (طوریکه زیاد جدی نیست... وخودمونیم ...) اینگونه افکار بخودتون شجاعت بدین...7... واسه اهنگتون یه اسم بذارید..8... واسه تماشاچیا یه اسم خنده دار ازقبل بذارین...9... تا نشستین پشت ساز عجله نکنین...9... در منزل وانموذ سازی کنین.. که دارین واسه جمع میزنین... حتی همون حالات رو تصور کنین...10... موقع تمرین چشماتو مدام باز وبسته کنین وعمدا شرایط بدی رو ناغافل پدید بیارید... اما مهمتراز همه تمرین وتسلططونه... ...
علاقه مندي ها (Bookmarks)