0
درشهرشیراز به اندازه خدمات امورمشترکین تلفن همراه اموزشگاه هست...
واین هم دلیلش معلومه... استادانیکه توانایی زدن اموزشگاه رو دارن هرکدوم تواموزشگاه خودشون درس میدن... وحقم دارن ووچراکه وقتی کسی میتونه تنها کسب درامدکنه چراشریکی؟
اما این خودش باعث ازدیاداموزشگاه... وبدنبالش کمبوداستادمجرب... وفراوانی معلمان جوان وبی تجربه میشه... البته معدودجاهای هم هست که استادان خوبی دارن...
کلا دراین اموزشگاهها کیفیت بستگی مستقیم داره به نحوه دیدواطلاعات مدیراونجا...
شایدباورنکنین درخیابانی با طول 500 متر 3اموزشگاه موسقی میبینین... که حتی واسه خود مدیران اموزشگاهها خنده داربنظرمیرسه..
کلا هنر نباید با پول ودرامدزایی صددرصدهمراه شه... چون هنرجای رقابتهای ناسالم مادی نیست.. وبدنبالش این هنروهنرمنده که به گندکشیده میشه..
تقدیرومقام استادفراموش میشه
رقابتهای ناسالم وحسادتها وهزارنامردی هنرروالوده میکنه.
اما واما... دراین بین رقابتها کمی هم باعث پیشرفت میشه.. مثل اوردن
استادان مهمان... تلاش برای ساختن امکانات وفضای بهتر... غیره...
با خواننده است که خودش معایب ومحاسن این پدیده رو درک کنه...
نظرشما دراین مورد چیه؟... باتشکر
علاقه مندي ها (Bookmarks)