0
فرم از تکرارها به وجود میاد. مثلا جمله ی A ، بعد جمله ی B، و بعد دوباره جمله ی A. به این میگن یه فرم سه قسمتی. که اینجوری نشونش میدن: A B Aموافقم که دستگاه ماهور باشیم ، علیرضا در مورد منظورت از فرم توضیح بیشتری میدی؟
حالا این A، میتونه به جای یک جمله، یه فضا باشه. مثلا A میتونه فضای درآمد ماهور باشه، B میتونه فضای دلکش باشه.
یا مثلا میشه با ریتم، فرم به وجود اورد. مثلا فکر کن A ، ریتم دو ضربی باشه و B متر آزاد باشه. در واقع با هر چیزی که بین A و B تفاوت ایجاد کنه میشه فرم به وجود آورد: ریتم، فضای مدال، جمله بندی، رنگ صدا و...
اینا توضیح خودمونی فرم بود.
فرم میتونه به هر شکلی باشه. مثلا:
A B A
A B C A
A B C B
A B A C A D A E A
و...
ساسان فاطمی توی یکی از مقاله هاش، که جزو مهمترین مقالات نقد موسیقی ایرانی هستش، میگه ردیف موسیقی ایرانی دو تا ضعف آشکار داره. یکی ریتم و دیگری فرم. میگه ردیف نوازی ما در عصر حاضر فقر ریتم و فرم دارن در حالی که در موسیقی قدیم ایران، کلی ریتم ها و فرم های متنوع وجود داشته. توی رساله های قدیمی موسیقی انواع مختلف فرم توضیح داده شدن اما الان اصلا فرمی در تکنوازی ها ی موسیقی ایرانی وجود نداره. از طرفی توی فرهنگ های همسایه ی ما، که ریشه های موسیقایی مشترکی باهاشون داریم، فرم عنصر مهمی هست همچنان. فاطمی پیشنهاد میده که این فرم ها و ریتم ها رو از دو تا منبع میتونیم باز گردونیم به موسیقیمون. یکی از موسیقی قدیم و دیگری از فرهنگ های همسایه.
فکر میکنم اگه ما هم توی تکنوازی های کارگاهی و تمرینیمون، به موضوع فرم توجه کنیم خیلی خوب میشه.
تا نظر بقیه دوستانمون چی باشه.
علاقه مندي ها (Bookmarks)