اما اگر نوازنده زبانش را قدری به سمت چپ (یا راست) جابجا کند به طوری که یکی از این چند سوراخ آزاد شود و بقیه سوراخ ها کماکان توسط زبان پوشیده باقی بمانند، در این حالت جریان هوایی که از یک سوراخ منفرد عبور نماید قادر به تولید صدای تک نت (Single Note) از آن سوراخ خواهد شد (به سمت چپ تصویر زیر نگاه کنید) . به این روش نواختن ساز دهنی روش تانگ بلاک (Tongue Block) گفته می شود و همان طور که توضیح داده شد، وجه تسمیه آن نیز مشخص است: پوشانده شدن سوراخ های اضافی به وسیله زبان. در این روش هرگاه نوازنده زبانش را از روی سازدهنی بلند کند (مانند سمت راست تصویر زیر) صدای تک نت بلافاصله به صدای آکورد تبدیل می شود که این مساله نواختن آکوردها را با استفاده از روش تانگ بلاک آسان می سازد . در این مورد در قسمت Chord Vamping بیشتر توضیح می دهیم .
در این روش معمولاً سوراخی که در سمت راست دهان قرار دارد نواخته می شود و سوراخ های سمت چپ به وسیله زبان پوشانده می شوند. به این حالت «تانگ بلاک سمت راست» گفته می شود (Right Tongue Block) که اشاره به نواختن سوراخ سمت راست دهان به روش تانگ بلاک دارد.
البته گاهی هم ممکن است صدای ایجاد شده مربوط به سوراخی که در سمت چپ دهان قرار گرفته باشد و نوازنده با زبانش سوراخ های سمت راست را بپوشاند که به حالت اخیر «تانگ بلاک سمت چپ» (Left Tongue Block) گفته می شود. تغییر موقعیت زبان برای جابجا شدن بین این دو حالت نوازندگی با استفاده از تکنیک تانگ سوییچ (Tongue Switch) انجام می شود که در ادامه مقاله به آن اشاره خواهیم کرد .
فواید و مزایای روش تانگ بلاک
یک باور متداول در بین نوازندگان تازه کار این است که یادگیری روش تانگ بلاک دشوارتر از
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]است. این باور تا حدودی صحیح است ولی باید تاکید کرد که در صورت انجام تمرین های مناسب، مسلط شدن بر این روش نوازندگی در مقایسه با روش پاکر / لیپ بلاک حداکثر چند هفته بیشتر وقت نمی گیرد. به همین خاطر لازم است که نوازندگان تازه کار از یادگیری روش تانگ بلاک ترس و واهمه ای به خود راه ندهند و مطمئن باشند که با قدری تمرین و پشتکار بیشتر می توانند به راحتی در این روش نیز به مهارت کافی دست یابند. حتی اگر از مدت ها قبل به نواختن ساز دهنی به روش پاکر عادت کرده اید، باز هم می توانید روش تانگ بلاک را یاد بگیرید. در واقع هیچ وقت برای یادگیری دیر نیست!
اما ممکن است بپرسید چرا به خود زحمت بدهیم و روشی دشوارتر را برای نواختن ساز دهنی در پیش بگیریم؟!
پاسخ به این سؤال در قابلیت های اجرایی منحصر به فردی نهفته است که این روش خاص در اختیار نوازنده قرار می دهد؛ قابلیت هایی که برخی از آنها با روش پاکر / لیپ بلاک قابل اجرا نیستند. طبعاً اگر با این قابلیت ها بیشتر آشنا شوید، تمایل و انگیزه بیشتری برای یادگرفتن روش تانگ بلاک خواهید یافت. در اینجا به بخشی از این قابلیت ها اشاره می شود :
1-Chord Vamping : همان طور که در مقاله
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]عنوان شد ، هدف سازندگان اولیه ساز دهنی معرفی سازی با قابلیت های آکوردی شاخص بوده است و کوک معروف ریشتر (Richter Tuning) هم بر همین اساس ابداع شده است تا علاوه بر این که امکان اجرای ملودی در اکتاوهای میانی و بالایی ساز دهنی را به نوازنده می دهد ، در عین حال دسترسی به دو آکورد I و V را در اکتاو پایینی برایش مقدور سازد.
بدیهی است که نواختن آکوردها در کنار تک نت ها (که به آن Vamping گفته می شود) در هر دو روش تانگ بلاک و پاکر امکان پذیر است اما تغییر حالت از تک نت به آکورد (و بالعکس) در روش تانگ بلاک راحت تر و روان تر از روش پاکر انجام می شود. مثلاً فرض کنید نوازنده ای می خواهد بعد از نواختن تک نت 4Draw، آکورد مکشی سوراخ های شماره 1 تا 4 را بنوازد (1,2,3,4Draw Chord) . اگر تک نت 4Draw را به روش تانگ بلاک نواخته باشد برای تغییر تک نت به آکورد کافی است که زبانش را از روی ساز بردارد تا هر 4 سوراخ موردنظرش در معرض جریان هوا قرار گیرند و بعد هم می تواند با قراردادن زبان بر روی ساز دوباره به حالت اجرای تک نت برگردد (مانند شکل زیر).
اما در روش پاکر این کار مستلزم این است که نوازنده دهانش را بیشتر از حالت تک نت و به اندازه 4 سوراخ باز نماید و همین طور ساز دهنی را مقداری به سمت راست حرکت دهد تا جریان هوا را به سمت سوراخ های شماره 4-1 هدایت نماید. در حالی که در روش تانگ بلاک هیچ یک از این دو کار لازم نیست و نوازنده صرفاً با بلندکردن زبانش از روی ساز و قراردادن مجدد زبان بر روی ساز بین این دو حالت اجرایی مربوط به آکورد و تک نت جابجا می شود. در مواردی هم نوازنده می تواند چنان به روانی و چالاکی بین آکوردها و تک نت ها جابجا شود که شنونده تصور می کند در حال شنیدن صدای دو ساز دهنی است که همزمان درحال نواخته شدن هستند: گویی یکی از آنها ملودی آهنگ را می نوازد و دیگری آکوردهای زمینه ای را. برای نمونه می توانید به
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]که توسط
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]و در جریان یک برنامه رادیویی اجرا شده است گوش دهید .
2- Tongue Slap : تکنیک تانگ اسلپ از تکنیک های جالبی است که به روش تانگ بلاک به راحتی قابل اجرا است و کاربرد بسیار زیادی در سبک بلوز (Blues) دارد. در این تکنیک نوازنده قبل از اجرای یک تک نت، زبانش را به مدت کوتاهی از روی ساز برمی دارد تا جریان هوا از چند سوراخ مجاور به صورت همزمان عبور نماید و صدای آکورد برای مدت کوتاهی به گوش برسد. سپس به سرعت زبان را به روی ساز دهنی برمی گرداند تا با پوشاندن سوراخ های اضافی، تک نت مورد نظرش را اجرا نماید. به این ترتیب تاکید ریتمیک خاصی به ابتدای آن تک نت اضافه می شود که از لحاظ شنیداری هم زیبایی خاصی دارد. برای مثال می توانید به بخشی از
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]با اجرای چارلی ماسل وایت (Charlie Musselwhite) توجه نمایید که در آن اکثر نت ها همراه با این تکنیک اجرا شده اند .
این تکنیک امروزه به یکی از عناصر تفکیک ناپذیر ساز دهنی بلوز (Blues Harp) تبدیل شده است (به ویژه در سبک شیکاگو بلوز) به طوری که تصورکردن ساز دهنی بلوز بدون این تکنیک رایج به سختی امکان پذیر است. به همین خاطر لازم است نوازندگانی که به نوع خاص صدای سازدهنی در آثار ناب این سبک علاقه دارند اجرای این تکنیک را به خوبی یاد بگیرند .
3- Tongue Switch : همان طور که در اوایل این مقاله عنوان شد، در روش تانگ بلاک می توان ساز دهنی را هم از سمت راست دهان نواخت (Right Tongue Block) و هم از سمت چپ (Left Tongue Block) . مثلاً فرض کنید نوازنده ای دهانش را به اندازه پنج سوراخ باز کرده و دهانش سوراخ های شماره 5-1 را در برگرفته است (به صورتی که سوراخ شماره 1 در سمت چپ باشد). در این حالت اگر نوازنده زبانش را کمی به سمت چپ جابجا کند تا سوراخ های شماره 4-1 را بپوشاند، تنها صدای سوراخ شماره 5 به گوش خواهد رسید. برعکس، اگر زبانش را به سمت راست منحرف کند و سوراخ های شماره 5-2 را بپوشاند، سوراخ شماره 1 به صدا در می آید (شکل زیر).
حالا فرض کنید قرار باشد در بخشی از یک آهنگ، بعد از سوراخ شماره 4 یا 5 نوازنده سوراخ شماره 1 را بنوازد. طبعاً در روش پاکر لازم است ساز دهنی را به اندازه 3 یا 4 سوراخ حرکت داد تا از سوراخ شماره 4 یا 5 به سوراخ شماره 1 رسید. اما در روش تانگ بلاک این کار تنها با جابجاکردن موقعیت زبان بر روی ساز دهنی قابل انجام است و نیازی به حرکت دادن ساز وجود ندارد. به این تکنیک خاص (جابجاکردن زبان از یک گوشه دهان به گوشه دیگر) تکنیک تانگ سوییچ (Tongue Switch) (و گاهی هم : Corner Switch) گفته می شود. با کمک این تکنیک، جابجاشدن مکرر بین دو سوراخی که فاصله نسبتاً زیادی از هم داشته باشند در مقایسه با روش پاکر به سهولت بیشتری صورت می گیرد.
4- Split Intervals و فواصل اکتاو (Octave) : نواختن فواصل مختلف با ساز دهنی از قابلیت های منحصر به فرد روش تانگ بلاک است که با هیچ روش دیگری قابل اجرا نمی باشد. منظور از اصطلاح Split Interval در مورد ساز دهنی، نواختن همزمان دو سوراخ غیرمجاور ساز دهنی است.
به عنوان مثال حالتی را در نظر بگیرید که دهان نوازنده به اندازه 4 سوراخ باز شده و سوراخ های شماره 4-1 را در بر گرفته باشد: در این حالت نوازنده می تواند زبانش را طوری بر روی ساز دهنی قرار دهد که فقط دو سوراخ وسطی (سوراخ های شماره 3 و 2) به وسیله زبان پوشانده شوند و هر دو سوراخی که در دو طرف دهان قرار دارند (سوراخ های شماره 4 و 1) به صورت همزمان با جریان هوای جاری در نفس نوازنده به صدا درآیند. در مواقعی که فاصله این دو نت از یکدیگر برابر با یک اکتاو باشد، به فاصله مزبور فاصله اکتاو (Octave) گفته می شود. مثلاً نواختن همزمان دو نت 1Draw و 4Draw در یک ساز دهنی دیاتونیک یا دو نت 1Draw و 5Draw در ساز دهنی کروماتیک منجر به تولید فاصله اکتاو می شود (در یک ساز دهنی استاندارد گام C : دو نت D که یک اکتاو با هم فاصله دارند) .
به عنوان نمونه می توانید به بخشی از
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]با اجرای ویلیام کلارک (William Clarke) گوش دهید که اکثر نت های آن به صورت فاصله اکتاو اجرا شده اند (و در ضمن اگر دقت کنید قبل از برخی ازآنها از تکنیک تانگ اسلپ نیز استفاده شده است) .
چهار موردی که برشمردیم، از قابلیت های جالبی هستند که نواختن به روش تانگ بلاک در اختیار نوازنده می گذارد و اطلاع داشتن از آنها می تواند هر نوازنده ای را به فراگیری این روش ترغیب نماید.
یک تمرین عملی برای یادگرفتن روش تانگ بلاک
برای نواختن تک نت ها به روش تانگ بلاک پیشنهاد می کنیم تمرین عملی زیر را مرحله به مرحله دنبال نمایید و حتماً این نکته را هم در نظر داشته باشید که تسلط یافتن کامل بر این روش نیاز به قدری تمرین دارد و ممکن است تا چند هفته طول بکشد (با انجام دادن روزی 30-15 دقیقه تمرین).
1- گام اول : باز کردن دهان به اندازه مناسب
دهانتان را به اندازه چند سوراخ باز کنید و بر روی ساز دهنی قرار دهید. دقت کنید که گوشه های دهان در تماس با ساز دهنی قرار بگیرند تا از نشت بی دلیل هوای اضافی از دو طرف دهان جلوگیری شود. در این حالت اگر به داخل ساز دهنی بدمید صدای چند سوراخ را به صورت همزمان می شنوید. در واقع این حالت مشابه زمانی است که با ساز دهنی آکورد می نوازید. همان طور که در مورد آکوردها لازم است بدانید که دهان تا چه اندازه باید باز شود، در اینجا هم بسیار مهم است که بدانید دهانتان را دقیقاً به اندازه چند سوراخ باز می کنید چرا که این مسأله در هنگام استفاده از 4 قابلیت اصلی روش تانگ بلاک (شامل Split Intervals – Tongue Switch – Tongue Slap – Chord Vamping) کاربرد عملی زیادی پیدا می کند. این که دهان را چه اندازه باز کنیم به نوع سازدهنی مورد استفاده بستگی دارد :
1- سازدهنی دیاتونیک : پیشنهاد ما برای نوازندگان تازه کار این است که در ساز دهنی دیاتونیک برای شروع، دهانشان را به اندازه 4 سوراخ باز کنند و این اندازه خاص را با تمرین های مداوم و مکرر به خاطر بسپارند. بعد از مدتی که به یک تسلط نسبی در نواختن تک نت ها و فواصل اکتاو رسیدند، می توانند بازکردن به اندازه 5 سوراخ را نیز تمرین کنند چرا که برای نواختن برخی فواصل اکتاو لازم است دهان را به اندازه 5 سوراخ باز کرد. همچنین در برخی موارد لازم است که دهان را به اندازه 3 سوراخ باز کرد که آن هم نیاز به تمرین جداگانه ای دارد. اما به هر حال باید از یک جا شروع کرد! بهترین انتخاب برای شروع روش تانگ بلاک در ساز دهنی دیاتونیک این است که با آکوردهای 4 تایی شروع نمایید.
2- سازدهنی کروماتیک : در مورد ساز دهنی کروماتیک قضیه کمی فرق می کند! برای نواختن فواصل اکتاو با این نوع ساز دهنی لازم است دهان را به اندازه 5 سوراخ باز کرد که با توجه به بیشتر بودن عرض سوراخ های ساز دهنی کروماتیک (نسبت به ساز دهنی دیاتونیک) ، فاصله 5 سوراخ از هم فاصله زیادی محسوب می شود. در واقع اغلب نوازندگان مبتدی بازکردن دهانشان را به این اندازه کاری دشوار و حتی غیرممکن می بینند. به همین جهت بهتر است در ابتدا یاد بگیرید دهانتان را به اندازه سه یا چهار سوراخ باز کنید و بعد از این که بر نواختن تک نت ها به روش تانگ بلاک مسلط شدید، به تمرین برای نواختن فواصل اکتاو نیز بپردازید.
بنابر این یک توصیه کاربردی و مفید برای نوازندگان تازه کار سازدهنی کروماتیک این است که در ابتدا دهانشان را به اندازه 3 سوراخ باز کنند (این اندازه تقریباً برابر با فاصله در برگیرنده 4 سوراخ ساز دهنی دیاتونیک است) و تکنیک تانگ سوییچ (Tongue Switch) را هم با همین فاصله 3 سوراخی تمرین کنند؛ چون در بسیای از آهنگ های مقدماتی که در کتاب های آموزشی پیدا می کنید نت ها به همین اندازه از هم فاصله دارند (مثلاً باید از نت 5Draw در سوراخ شماره 5 به نت 3Draw در سوراخ شماره 3 بروید) و در این حالت می توانید تکنیک تانگ سوییچ را نیز تمرین کنید. در مرحله بعدی باید یاد بگیرید که دهانتان را به اندازه 4 سوراخ باز کنید و تکنیک تانگ سوییچ را در این حالت نیز تمرین نمایید. در مرحله نهایی قادر خواهید بود دهانتان را به اندازه 5 سوراخ نیز باز کنید و به نواختن فواصل اکتاو بپردازید. اغلب نوازندگان حرفه ای هم برای نواختن تک نت ها در ساز دهنی کروماتیک دهانشان را به اندازه 3 یا 4 سوراخ باز می کنند و تنها در زمان نواختن فواصل اکتاو دهانشان را قدری بیشتر (به اندازه 5 سوراخ) باز می کنند.
2- گام دوم : قرار دادن زبان در وضعیت صحیح بر روی سازدهنی
بعد از این که دهانتان را به اندازه 3 یا 4 سوراخ باز کردید و ساز دهنی را وارد فضای دهان کردید، زبانتان را به نرمی بر روی بدنه (Comb) ساز دهنی یا قطعه دهنی (Mouthpiece) در ساز دهنی کروماتیک قرار دهید. دقت کنید که زبان تا حد امکان شل (Relaxed) و راحت باشد نه اینکه با نیروی زیادی بر سطح ساز دهنی فشرده شود. بیشتر نوازندگان تازه کار به خاطر عادت نداشتن به این روش نوازندگی دچار برخی انقباض های عضلانی ناخواسته و غیرضروری در عضلات زبان هستند که موجب می شود زبان را با نیرویی بیشتر از حد لازم بر روی ساز دهنی فشار دهند. در این صورت هم نوازنده خیلی زود از نواختن ساز دهنی خسته می شود و هم جابجا کردن ساز دهنی برای رفتن از یک سوراخ به سوراخی دیگر برایش دشوار می شود. اما اگر از وجود چنین مشکلی آگاه باشید، می توانید با صرف قدری وقت و تمرینات آگاهانه از پیش آمدن چنین حالتی – که می تواند به یک «عادت بد» در نوازندگی ساز دهنی تبدیل شود – جلوگیری نمایید. در یک کلام: زبان را بیهوده و بی جهت بر روی ساز دهنی فشار ندهید! برعکس ، بگذارید زبان در حالت شل و راحتی باشد و «ساز دهنی بر روی آن تکیه بدهد».
نکته دیگری که در مورد زبان اهمیت دارد ، توجه داشتن به موقعیت „نوک زبان” است. سعی نکنید که نوک (Tip) زبان را بر روی ساز دهنی قرار دهید بلکه سطح فوقانی (Top) زبان را برای این کار به کار بگیرید. چون نوک زبان سطح مقطع کوچکی دارد و ممکن است در داخل سوراخ های ساز دهنی گیر کند! این مساله به خصوص در مورد ساز دهنی کروماتیک که پهنای سوراخ هایش بیشتر از ساز دهنی دیاتونیک است، نمود بیشتری پیدا میکند. گیرکردن نوک زبان در داخل سوراخ های ساز دهنی جابجاشدن بین سوراخ های مختلف را با مشکل روبرو می کند و حتی ممکن است منجر به خراش خوردن و زخم شدن نوک زبان شود.
برای اجتناب از این مشکل باید خود را عادت دهید که به جای «نوک زبان» از «روی زبان» برای پوشاندن سوراخ های ساز دهنی استفاده کنید. نحوه کار هم ساده است: به جای این که نوک زبانتان را به طرف جلو دراز کنید (مثل حالتی که برای مسخره کردن شخصی به وی زبان درازی می کنید!) ، نوک زبان را در پشت دندانهای جلویی فک پایین قرار دهید و بعد زبانتان را به آهستگی به سمت جلو ببرید (مشابه شکل زیر) . به این ترتیب در حین نواختن ساز دهنی به روش تانگ بلاک، همواره نوک زبان دور از ساز دهنی و در پشت دندانهایی پیشین نگه داشته می شود و سطح روی زبان وظیفه پوشاندن سوراخ های موردنظر را بر عهده می گیرد.
استفاده از روی زبان (Top of Tongue) به جای نوک زبان (Tip of Tongue) یک مزیت دیگر هم دارد: در این حالت امکان نگه داشتن زبان در وضعیتی راحت و شل (Relaxed) بیشتر فراهم می شود و صدای ساز هم بهتر و پرطنین تر خواهد بود. چون اگر بخواهید «نوک زبان» را بر روی ساز دهنی قرار دهید، باید زبانتان را به طرز خاصی منقبض نمایید تا نوک آن به طرف جلو برود و با این کار ناگزیر ساز دهنی قدری به طرف جلو رانده می شود. اما وقتی از «روی زبان» برای پوشاندن سطح جلویی ساز دهنی استفاده کنید، ساز دهنی نه تنها به سمت جلو رانده نمی شود بلکه بیشتر به داخل فضای دهان وارد می شود و در نتیجه صدایی گرم تر و پرطنین تر خواهد یافت. همچنین در این حالت از انقباض بی دلیل زبان خبری نیست و نوازنده می تواند زبانش را در حالتی شل (Relaxed) و بدون تنش های اضافی در کف دهانش قرار دارد که این مسأله هم به تولید صدایی بهتر از ساز دهنی منجر خواهد شد.
3- گام سوم : تنظیم دقیق موقعیت زبان بر روی سازدهنی
در این مرحله تماس مناسب بین ساز دهنی و زبان برقرار شده است و نوبت به این قضیه می رسد که چگونه از ساز دهنی صدای تک نت (Single Note) ها را درآورید. معمولاً نوازندگان تازه کاری که اولین بار این روش را امتحان می کنند هر 3 یا 4 سوراخ ساز دهنی را با زبانشان می پوشانند و در نتیجه هیچ صدایی از ساز درنمی آید. اما جای نگرانی نیست! کافی است زبانتان را فقط «اندکی» به سمت چپ حرکت دهید: با کنار رفتن زبان از روی سوراخ سمت راست صدای آن را به صورت یک تک نت خواهید شنید. البته در شروع تمریناتتان ممکن است زبان را بیشتر از حد لازم به سمت چپ برده باشید به طوری که صدای دو سوراخ سمت راست را به صورت همزمان بشنوید. در این صورت لازم است زبانتان را قدری به سمت راست برگردانید تا وقتی که صدای یک تک نت (Single Note) خالص و شفاف را به وضوح بشنوید. از طرف دیگر ممکن است موقعیت زبان به گونه ای باشد که بخشی از سوراخ موردنظرتان را هم بپوشاند و در نتیجه تک نت موردنظر با صدایی ضعیف و غیرواضح نواخته شود. در این حالت باید زبانتان را قدری بیشتر به سمت چپ ببرید تا کل پهنای سوراخ موردنظر در معرض جریان هوا قرار بگیرد و صدای قوی و شفافی از آن به گوش برسد.
همان طور که می بینید در روش تانگ بلاک نوازنده باید کنترل مناسبی بر روی زبانش داشته باشد و موقعیت آن را بر روی ساز دهنی با دقت خاصی تنظیم نماید تا فقط صدای یک تک نت و آن هم به شکلی شفاف و رسا به گوش برسد. رسیدن به این درجه از مهارت همراه با دقتی حساب شده ممکن است در نگاه اول قدری مشکل به نظر برسد (خصوصاً با توجه به ابعاد کوچک ساز دهنی و فواصل چند میلی متری سوراخ هایش) اما با قدری پشتکار و تمرین سرانجام می توانید بر زبان خود مسلط شوید و آن را به نحو مناسبی برای نواختن تک نت ها به کار بگیرید.
سوالی که در این مرحله از تمرین روش تانگ بلاک برای برخی از نوازندگان تازه کار پیش می آید این است که : زبانم را دقیقاً چه قدر باید به سمت چپ حرکت دهم تا بتوانم یک نت (Single Note) خوب بنوازم؟ و آیا می توان درک این مساله را با تصویرکردن سطح مقطعی از زبان و ساز دهنی آسان تر نمود؟ برای پاسخ به این پرسش ها برخی از نویسندگان منابع آموزشی کوشیده اند تا با توصیف کردن جزئیاتی دقیق از موقعیت زبان بر روی ساز دهنی همراه با رسم تصاویری شماتیک از این فرآیند، خوانندگان مطلب را به درکی بهتر از چگونگی آن برسانند. به عنوان مثال در شکل زیر نوازنده ای دهانش را به اندازه 3 سوراخ ساز دهنی کروماتیک باز کرده (سوراخ های شماره 5 و 4 و 3) و با زبانش دو سوراخ سمت چپ (سوراخ های شماره 4 و 3) را پوشانده است تا بتواند تک نت سوراخ شماره 5 را بنوازد.
با نگاه کردن به این تصویر ملاحظه می کنید که نوک زبان (Tip of Tongue) در سمت چپ سوراخ شماره 4 قرار دارد. البته منظور از نوک زبان در اینجا مرکز زبان است چون همان طور که قبلاً اشاره کردیم نوک زبان در واقع در پشت دندانهای جلویی مستقر می شود و قسمت روی زبان (Top of Tongue) است که در تماس مستقیم با ساز دهنی قرار می گیرد.
برخی نوازندگان ممکن است زبان را قدری بیشتر به سمت چپ ببرند به طوری که مرکز زبان در حد فاصل بین سوراخ شماره 3 و 4 قرار بگیرد(تصویر زیر) .
همچنین برخی از نوازندگان زبانشان را باز هم بیشتر به سمت چپ می برند به طوری که مرکز آن در روی سوراخ شماره 3 (و در سمت راست آن سوراخ) قرار می گیرد (شکل زیر) .
اطلاع داشتن از این گونه تصاویر می تواند برخی علاقه مندان را به درک بهتری از چگونگی نواختن تک نت ها به روش تانگ بلاک برساند اما با توجه به این که در زمان نواختن ساز دهنی نمی توان فضای داخل دهان و موقعیت دقیق زبان را با چشم ها مشاهده کرد، ممکن است برخی از نوازندگان قادر نباشند از این تصاویر کمک بگیرند. یک پیشنهاد برای این دسته از افراد این است که از یک آینه استفاده کنند و به کمک آن موقعیت مرکز زبان را بر روی ساز دهنی بررسی کنند. اما به هر حال نکته مهم داشتن تمرین زیاد برای نواختن تک نت های خالص و شفاف است.
مطمئن باشید بعد از قدری تمرین و مسلط شدن بر این روش هرگز به این مساله فکر نمی کنید که مرکز زبانتان در کجای ساز دهنی قرار گرفته و تنها چیزی که برای شما اهمیت دارد این است که بتوانید صدای تک نت ها را خیلی خوب و واضح و شفاف از سازتان درآورید.
پاسخ با نقل قول
نوشته اصلی توسط hose_i_n
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به 
از اونجایی که خودم تجربه ی نوازندگی ساز دیگه ای رو دارم، میدونم که توضیح برخی نکات نوازندگی بصورت متن و غیرحضوری مشکله، اما به هرحال شاید از صحبتهای شما دوستان به نکته ای مفید و کاربردی دست پیدا کنم...
علاقه مندي ها (Bookmarks)