کلاسیک برای آنهایی که از کلاسیک متنفرند.

[Pathetique]

صرفأ جهت اطلاع و رد یک سری جمله ها این رو میگم :

بنده شخصی هستم که 90% از موسیقی هایی که الان عاشقشون هستم رو یا قبلأ ازشون متنفر بودم یا اگر میومد میزدم میرفت بعدی .
برای مثال بالاد شماره 1 شوپن رو خوب من دوست نداشتم . گذشت و گذشت تا خودش کم کم به من تحمیل شد . تا جایی که مدتی بود که باید حداقل روزی یک بار بهش گوش میدادم .
ببینید از نظر من موسیقی خودش باید بیاد توی گوش آدم . نمیشه که روزی 100 بار یه قطعه رو گوش کنید تا عاشقش باشید . که حتی اگر بشید مطمئن باشید روزی ازش متنفر خواهید شد . از این دوره یا اون دوره از این آهنگساز یا اون آهنگساز . هیچ فرقی نمیکنه . فرق نمیکنه که Swan Lake از چایکوفسکی باشه یا پاخلبل و چه یکی از اعضای این سایت! مهم اینه که تقریبأ هممون دوسش داریم . مهم اینه که قطعه ای هست که جذب میکنه . فقط همین مهم هست.
بعد از اینکه جذب یه قطعه شدیم میتونم بعد دربارش تحقیق کنیم (البته اگه ارزش داشت)

من موسیقی که همراه با تصویر باشه بی برو برگرد به دلم خواهد نشست. برای مثال عاشق موومان 1 از Rach3 یا Almost Too Serius شدم به خاطر اینکه توی فیلم Shine بود . شاید اگه نبود هیچوقت یه قطعه مثل Rach3 با اون سنگینی نمیتونست منو جذب کنه .

برای من تنها *****ی که وجود داره اینه که موسیقی که گوش میدم خوب باشه . معنی خوب رو هم که میدونید .
چه سونات بتهوون چه والس شوپن و چه سوئیت دبوسی .