هر کسی برداشت خودش رو از ساز ویولن بنویسه

[erfan_shoja]

باسلام خدمت دوستان نت آهنگی .
لطف کنید هر دیدی و یا برداشتی که از ساز ویولن دارید در این پست قرار دهید .
این پست رو هم به این دلیل قرار دادم چون برام دیدی که هر نوازنده نسبت به سازش داره برام جالب بود .

- - - Updated - - -

دید خودم نسبت به ساز ویولن اینه که ساز بسیار خوش صدایی هستش و بیشتر آهنگهای کلاسیک رو میشه باهاش زد ولی در عین زیبایی هایی که داره سختی های زیادی هم داره و برای اینکه بتونی در این ساز موفق باشی تلاش و پشتکار زیاد لازمه .
من با اینکه نزدیک به 7 سال هست که هنرجوی ویولن هستم ولی هنوز کاملا حرفه ای نیستم و خیلی چیز ها باید یاد بگیرم .

[virtuoso]

خیلی ممنونم به خاطر این تاپیک. میتونه خیلی جالب باشه. امیدوارم که همینطور باشه.
خب بیان احساس، دیدگاه و برداشت نسبت به سازی مثل ویلن خیلی سخته...
به نظر من موسیقی یکی از نشانه های وجود خدا روی زمینه و بطور اخص اگه به ساز ویلن دقت کنیم به چیزهای جالبی پی می بریم.
سازی که از مقدار کمی چوب و 4تا سیم و یه آرشه تشکیل شده و کوچکترین ساز آرشه ای هست، سال های زیادیه که همه ی دنیا رو مسحور صدای خودش کرده. از شرق تا غرب از جنوب تا شمال همه و همه... از موسیقی کلاسیک گرفته تا موسیقی محلی مناطق مختلف جهان. کسی نمیتونه از تاثیر موسیقی کلاسیک (سنفونی ها، اپراها، سونات ها و ...) بر روی زندگی بشر چشم پوشی کنه و در این موسیقی، سازی مثل ویلن نقش اصلی رو ایفا میکنه. یا حتی موسیقی فیلم که به عنوان یه صنعت در سینما شناخته میشه که چه قطعاتی با ویلن در موسیقی فیلم های مختلف اجرا شده (ناخود آگاه یاد موسیقی فیلم „فهرست شیندلر” افتادم که واقعا یه شاهکار هنری بزرگه)... یا مثلا در کشور خودمون ساز ویلن چه تاثیرات گسترده ای در ارکستر ها و تکنوازی ها و ... داشته و افراد زیادی بودن که با شنیدن صدای ساز اساتیدی مثل یاحقی، ملک ، بدیعی، خرم و ... عاشق موسیقی شدن و مسیر زندگیشون عوض شد... و امروز هم هنوز عاشقان زیادی در سراسر دنیا از نواختن ویلن و شنیدن صدای سحرآمیزش در دنیای موسیقی غرق میشن
اینا همه و همه یه مفهوم داره: ویلن یه معجزه اس. نشونه ی قدرت و وجود خداست

ویلن یه دوست خوب برای نوازنده اس. من اگه ناراحت باشم، اگه خوشحال باشم، اگه آرام باشم، اگه بی قرار باشم و هر حالت دیگه، وقتی ساز میزنم، ویلن اون حالت رو به من میگه. قطعات سنتی یه جور عواطف و احساسات رو بروز میده و آدم میتونه باهاشون ارتباط برقرار کنه و قطعات کلاسیک هم به یه شکل آدم رو به دنیای دیگه ای میبره. با توجه به قطعات زیادی که میشه با ویلن اجرا کرد نوازندگی ویلن هیچوقت تکراری نمیشه و آدم میتونه همیشه در این زمینه جستجو کنه.
یه ویلنیست مثل یه مسافره که هم به مکان های مختلف سفر می کنه و هم به زمان های مختلف. مثلا وقتی ویلنیست، قطعاتی از شوبرت یا باخ رو مینوازه انگار سفری میکنه به اروپا و قرون قبل و دوران قبل. یا مثلا وقتی آهنگ Hora staccato رو میشنویم یا مینوازیم، میتونیم به زندگی روستایی اروپایی در سده های قبل بریم. همینطور قطعات ایرانی هم میتونه ما رو به دهه های قبل و مناطق مختلف ایران ببره و بعضی وقتا خاطرات زیادی رو زنده کنه.
و امروزه در موسیقی دوران جدید مثل سبک New age، هنوز هم ویلن با قدرت به کارش ادامه میده و مثلا در کنسرت های آهنگسازی مثل یانی نقش انکار ناپذیری داره که میتونه خیلی از افراد رو به موسیقی و نوازندگی تشویق کنه.
جدا از همه این ها یادگیری نواختن ویلن خودش یه کلاس اموزش زندگی (صبر، تلاش، پشتکار و ...) هست. و به نظر من افراد خیلی کمی هستن که بتونن ادعا کنن نواختن این ساز رو بطور کامل بلدن.
به هر حال آشنایی من با موسیقی و بخصوص با ساز „ویلن” تحول بزرگی رو توی زندگیم ایجاد کرد.
ببخشید که عرائضم یه مقدار طولانی شد. موفق باشید و همیشه با عشق ساز بزنید

[erfan_shoja]

خیلی ممنون از دیدگاه زیبا و بسیار عالی تون .

[virtuoso]

خیلی ممنون از دیدگاه زیبا و بسیار عالی تون .

خواهش می کنم. البته من جواب پس دادم خدمت شما. (کلا 2-3 سال بیشتر نیست که با ویلن آشنا شدم)

[erfan_shoja]

خواهش می کنم. البته من جواب پس دادم خدمت شما. (کلا 2-3 سال بیشتر نیست که با ویلن آشنا شدم)

خواهش میکنم . من کوچیک شما هستم قربان .

[LiOneL999]

خیلی ممنونم به خاطر این تاپیک. میتونه خیلی جالب باشه. امیدوارم که همینطور باشه.
خب بیان احساس، دیدگاه و برداشت نسبت به سازی مثل ویلن خیلی سخته...
به نظر من موسیقی یکی از نشانه های وجود خدا روی زمینه و بطور اخص اگه به ساز ویلن دقت کنیم به چیزهای جالبی پی می بریم.
سازی که از مقدار کمی چوب و 4تا سیم و یه آرشه تشکیل شده و کوچکترین ساز آرشه ای هست، سال های زیادیه که همه ی دنیا رو مسحور صدای خودش کرده. از شرق تا غرب از جنوب تا شمال همه و همه... از موسیقی کلاسیک گرفته تا موسیقی محلی مناطق مختلف جهان. کسی نمیتونه از تاثیر موسیقی کلاسیک (سنفونی ها، اپراها، سونات ها و ...) بر روی زندگی بشر چشم پوشی کنه و در این موسیقی، سازی مثل ویلن نقش اصلی رو ایفا میکنه. یا حتی موسیقی فیلم که به عنوان یه صنعت در سینما شناخته میشه که چه قطعاتی با ویلن در موسیقی فیلم های مختلف اجرا شده (ناخود آگاه یاد موسیقی فیلم „فهرست شیندلر” افتادم که واقعا یه شاهکار هنری بزرگه)... یا مثلا در کشور خودمون ساز ویلن چه تاثیرات گسترده ای در ارکستر ها و تکنوازی ها و ... داشته و افراد زیادی بودن که با شنیدن صدای ساز اساتیدی مثل یاحقی، ملک ، بدیعی، خرم و ... عاشق موسیقی شدن و مسیر زندگیشون عوض شد... و امروز هم هنوز عاشقان زیادی در سراسر دنیا از نواختن ویلن و شنیدن صدای سحرآمیزش در دنیای موسیقی غرق میشن
اینا همه و همه یه مفهوم داره: ویلن یه معجزه اس. نشونه ی قدرت و وجود خداست

ویلن یه دوست خوب برای نوازنده اس. من اگه ناراحت باشم، اگه خوشحال باشم، اگه آرام باشم، اگه بی قرار باشم و هر حالت دیگه، وقتی ساز میزنم، ویلن اون حالت رو به من میگه. قطعات سنتی یه جور عواطف و احساسات رو بروز میده و آدم میتونه باهاشون ارتباط برقرار کنه و قطعات کلاسیک هم به یه شکل آدم رو به دنیای دیگه ای میبره. با توجه به قطعات زیادی که میشه با ویلن اجرا کرد نوازندگی ویلن هیچوقت تکراری نمیشه و آدم میتونه همیشه در این زمینه جستجو کنه.
یه ویلنیست مثل یه مسافره که هم به مکان های مختلف سفر می کنه و هم به زمان های مختلف. مثلا وقتی ویلنیست، قطعاتی از شوبرت یا باخ رو مینوازه انگار در سفری میکنه به اروپا و قرون قبل و دوران قبل. یا مثلا وقتی آهنگ Hora staccato رو میشنویم یا مینوازیم، میتونیم به زندگی روستایی اروپایی در سده های قبل بریم. همینطور قطعات ایرانی هم میتونه ما رو به دهه های قبل و مناطق مختلف ایران ببره و بعضی و بعضی وقتا خاطرات زیادی رو زنده کنه.
و امروزه در موسیقی دوران جدید مثل سبک New age، هنوز هم ویلن با قدرت به کارش ادامه میده و مثلا در کنسرت های آهنگسازی مثل یانی نقش انکار ناپذیری داره که میتونه خیلی از افراد رو به موسیقی و نوازندگی تشویق کنه.
جدا از همه این ها یادگیری نواختن ویلن خودش یه کلاس اموزش زندگی (صبر، تلاش، پشتکار و ...) هست. و به نظر من افراد خیلی کمی هستن که بتونن ادعا کنن نواختن این ساز رو بطور کامل بلدن.
به هر حال آشنایی من با موسیقی و بخصوص با ساز „ویلن” تحول بزرگی رو توی زندگیم ایجاد کرد.
ببخشید که عرائضم یه مقدار طولانی شد. موفق باشید و همیشه با عشق ساز بزنید

اینا انقدر کامل و زیبا بود که جایی برای حرف زدن برام نموند.. خیلی خوب منتقل کردین..

[virtuoso]

خواهش می کنم. شما لطف دارید. به هر حال این هم یکی از ویژگی های موسیقی و ویلن هست که زبانِ توصیف آدم رو باز میکنه و آدم دوستداره در موردش صحبت کنه... هر چند خیلی مبتدی هستم و هنوز چیزی بلد نیستم ولی ویلن تاثیر عمیقی رو توی زندگی من گذاشت که اگه قسمت شد همینجا توضیح میدم. خیلی مشتاقم نظر شما و دوستان دیگه که از من خیلی با سابقه تر هستید رو هم بدونم.

[LiOneL999]

ممنون. من اصلا سابقه ی نوازندگی هم ندارم. اما خیلی دوست دارم این موضوع رو ادامه بدین.. آدم لذت می بره وقتی از تجربیات شیرین شما اساتید استفاده می کنه..

[sozan1360]

دوست خوبمون virtuoso
اینقد جالب نوشتن که دیگه جایی واسه حرف زدن نمونده ... واقعیت اینه که هر هنرمندی واسه خودش یه دنیایی داره هر سازی باشه به ادم روحیه ای لطیف میده ... بماند که ویلون ادم و به اوج می بره ... منی که عاشق ویلون هستم اگر هم صداش برام ناهنجار باشه اگر اون فالش بزنم ... اگه مبتدی باشم بازم از نواختن با ویلون لذت میبرم ... ویلون قلب موسیقی ... تسخیر کننده دنیای موسیقیه ... همه جا حضور داره و این نشون میده که بی ویلون زندگی هرررررررررررررررگگگگگگگگگ گگززززززززززززززززززززززز ززز
تو دنیایی که همه چی میره رو اعصاب ادم ... با یه ارشه کشیدن ... ذهنت اروم میشه ... اصلا نگاه کردن بهش بهم لذت میده ... هر چند خیلی دیر تونستم برم سراغش ولی تا جایی که بتونم ... از تمرین دست نمی کشم اگه شده مادربزرگ هم بشم بتونم واسه نوه هام ساز بزنم بازم این کار رو ادامه میدم... بقول پاگانینی دنیای بی موسیقی دنیایی هیچ است...

عاشقانه به ساز دست بزنی بهش احترام بذاری و این باعث میشه که خیلی زودتر به اهدافت برسی ... من بخاطر درس و دانشگاه و هزار تا کار و مشغله دیگه ... تو سن سی سالگی شروع به نواختن این ساز کردم ... ولی بخاطر روزهایی که می تونستم تمرین کنم و یادبگیرم ... و نتونستم به حال خودم غبطه می خورم ...

در کل ویلون دنیایی زیبا به ادم نشون میده که هیچ فردی جز اونایی که عاشقانه به موسیقی و ساز علاقه دارن ... درکش نمی کنننننن

[erfan_shoja]

دوست خوبمون virtuoso
اینقد جالب نوشتن که دیگه جایی واسه حرف زدن نمونده ... واقعیت اینه که هر هنرمندی واسه خودش یه دنیایی داره هر سازی باشه به ادم روحیه ای لطیف میده ... بماند که ویلون ادم و به اوج می بره ... منی که عاشق ویلون هستم اگر هم صداش برام ناهنجار باشه اگر اون فالش بزنم ... اگه مبتدی باشم بازم از نواختن با ویلون لذت میبرم ... ویلون قلب موسیقی ... تسخیر کننده دنیای موسیقیه ... همه جا حضور داره و این نشون میده که بی ویلون زندگی هرررررررررررررررگگگگگگگگگ گگززززززززززززززززززززززز ززز
تو دنیایی که همه چی میره رو اعصاب ادم ... با یه ارشه کشیدن ... ذهنت اروم میشه ... اصلا نگاه کردن بهش بهم لذت میده ... هر چند خیلی دیر تونستم برم سراغش ولی تا جایی که بتونم ... از تمرین دست نمی کشم اگه شده مادربزرگ هم بشم بتونم واسه نوه هام ساز بزنم بازم این کار رو ادامه میدم... بقول پاگانینی دنیای بی موسیقی دنیایی هیچ است...

عاشقانه به ساز دست بزنی بهش احترام بذاری و این باعث میشه که خیلی زودتر به اهدافت برسی ... من بخاطر درس و دانشگاه و هزار تا کار و مشغله دیگه ... تو سن سی سالگی شروع به نواختن این ساز کردم ... ولی بخاطر روزهایی که می تونستم تمرین کنم و یادبگیرم ... و نتونستم به حال خودم غبطه می خورم ...

در کل ویلون دنیایی زیبا به ادم نشون میده که هیچ فردی جز اونایی که عاشقانه به موسیقی و ساز علاقه دارن ... درکش نمی کنننننن

خیلی ممنون از نظر زیباتون sozan 1360 بسیار تاثیر گذار بود

[virtuoso]

خواهش میکنم خانم Sozan1360 . لطف دارید.
تشکر اصلی رو باید از آقای عرفان بکنیم که این تاپیک رو ایجاد کردن. من تازه عضو این سایت شدم و مطالب و تاپیک هایی دیدم که بعضیاشون خیلی ارزشمند هستن و بعضیا متاسفانه ارزش خاصی ندارن. موضوع این تاپیک واقعا جالبه... خیلی از نوازنده ها هیچوقت در مورد برداشتشون از ساز یا سبک نوازندگیشون فکر نمی کنن و این باعث میشه کمتر لذت ببرن و حتی وقتی مینوازن آدم احساس کنه هرچند که تکنیکی هستن ولی نواختنشون „روح” نداره. چون به کاری که می کنن فکر نمی کنن.
این تاپیک میتونه آدم رو به سمت تفکر در مورد ساز سوق بده و این خیلی مهمه. ضمنا افراد میتونن از نظرهای دیگران استفاده کنن.
مثلا آقای عرفان توی همون 3 خطی که برداشتشون رو نوشتن مطالب خیلی ارزنده ای رو برای من که مبتدی هستم نوشتن. با اینکه 7 ساله که ساز میزنن ولی باز هم فکر می کنن که هنوز حرفه ای نشدن. این نشون میده که ویلن چه دنیای وسیعی داره و به ما یاد میده که با نواختن 2تا قطعه فکر نکنیم کار بزرگی انجام دادیم (خودمو میگم که 2-3 ساله کار می کنم)
یا مثلا خانم Sozan که در سن 30 سالگی شروع کردن ولی نگاهی که به ویلن دارن باعث شده عاشقانه نوازندگی رو دنبال کنن. این یعنی اگه نگاهمون رو تغییر بدیم هیچوقت برای شروع کردن دیر نیست (به نظر من به خاطر فرصت هایی که از دست رفته حسرت نخورید، به خاطر حسی که به ویلن دارید و دنیایی که میتونید با نوازندگی به اون وارد شید، خوشحال باشید)
در کنار مطالب آموزشی و ... که توی سایت هست گذاشتن تاپیک هایی مثل این بار فرهنگی سایت رو بالا میبره. (بعضی وقتا ما نمیدونیم که در مورد چه موضوعی میخوایم صحبت کنیم) باز هم متشکرم آقا عرفان .
از تجربه های خوب دوستان هم فوق العاده استفاده کردم و مشتاقم که باز هم در مورد تجربیات شما وبقیه بدونم.

[erfan_shoja]

خواهش میکنم خانم Sozan1360 . لطف دارید.
تشکر اصلی رو باید از آقای عرفان بکنیم که این تاپیک رو ایجاد کردن. من تازه عضو این سایت شدم و مطالب و تاپیک هایی دیدم که بعضیاشون خیلی ارزشمند هستن و بعضیا متاسفانه ارزش خاصی ندارن. موضوع این تاپیک واقعا جالبه... خیلی از نوازنده ها هیچوقت در مورد برداشتشون از ساز یا سبک نوازندگیشون فکر نمی کنن و این باعث میشه کمتر لذت ببرن و حتی وقتی مینوازن آدم احساس کنه هرچند که تکنیکی هستن ولی نواختنشون „روح” نداره. چون به کاری که می کنن فکر نمی کنن.
این تاپیک میتونه آدم رو به سمت تفکر در مورد ساز سوق بده و این خیلی مهمه. ضمنا افراد میتونن از نظرهای دیگران استفاده کنن.
مثلا آقای عرفان توی همون 3 خطی که برداشتشون رو نوشتن مطالب خیلی ارزنده ای رو برای من که مبتدی هستم نوشتن. با اینکه 7 ساله که ساز میزنن ولی باز هم فکر می کنن که هنوز حرفه ای نشدن. این نشون میده که ویلن چه دنیای وسیعی داره و به ما یاد میده که با نواختن 2تا قطعه فکر نکنیم کار بزرگی انجام دادیم (خودمو میگم که 2-3 ساله کار می کنم)
یا مثلا خانم Sozan که در سن 30 سالگی شروع کردن ولی نگاهی که به ویلن دارن باعث شده عاشقانه نوازندگی رو دنبال کنن. این یعنی اگه نگاهمون رو تغییر بدیم هیچوقت برای شروع کردن دیر نیست (به نظر من به خاطر فرصت هایی که از دست رفته حسرت نخورید، به خاطر حسی که به ویلن دارید و دنیایی که میتونید با نوازندگی به اون وارد شید، خوشحال باشید)
در کنار مطالب آموزشی و ... که توی سایت هست گذاشتن تاپیک هایی مثل این بار فرهنگی سایت رو بالا میبره. (بعضی وقتا ما نمیدونیم که در مورد چه موضوعی میخوایم صحبت کنیم) باز هم متشکرم آقا عرفان .
از تجربه های خوب دوستان هم فوق العاده استفاده کردم و مشتاقم که باز هم در مورد تجربیات شما وبقیه بدونم.

واقعا نمی دونم به خاطر اینهمه لطف و محبت شما چه کلمه ای رو باید به کار ببرم آقای virtuoso فقط می تونم بگم متشکرم از شما و همه دوستانی که در این تایپیک نظراتشون رو نوشتند .

[ghaazal]

چقد جوابای همه با احساسه خب اینم ویژگی هنر منداست چه زن چه مرد همه با احساسن مخصوصا ویولنیست ها!
منم نظرمو میگم:من با ویولن زدن و آهنگ ساختن شرایطی رو که توش هستمو توصیف میکنم یعنی وقتایی که ناراحتم تنها چیزی که میتونه آرومم کنه ویولن زدنه برای اینکه به کسی ثابت کنم دوسش دارم آهنگی براش میسازم و کلا موسیقی به زندگیم معنا داده زندگی من با بقیه اطرافیانم فرق داره پراز احساس و هیجانه که خیییلی دوسش دارم
توصیف کردن این همه زیبایی ویولن و موسیقی واقعا تو کلمه و جمله نمیگنجه منم تا همین حد میتونم بگم که موسیقی یعنی زندگیٰ وعشق ٰٰوهیجانو متفاوت بودن و...
از شما هم بخاطر این پست قشنگ و پر محتواتون ممنونم

[vviolinn]

عالی بود.
منم یه نیمچه برداشتی دارم.
ویولنیست مثل فرشته ای هست،که ویولن روحشه. با هر بار آرشه کشیدن پر میزنه. و فضا غرق در دودی(گرد) خوش بو از دل طبیعت میشه.
برای منزیبا ترین بخشش اینه.

[Jo0O0oLy]

به نطر من
حسی از فرا تر از هستی
در انسوی شب و یلدا
و پیکاری ز خوشبختی
و در نهایت
ارامش مطلق

[sarveazad]

ویولون یعنی حس زندگی یعنی روح موسیقی ایران. من عاشق ویولن و در کل موسیقی ایرانم

- - - Updated - - -

ویولون یعنی حس زندگی یعنی روح موسیقی ایران. من عاشق ویولن و در کل موسیقی ایرانم