مشاعره

[raha72]

ای خوشادولت آن مست که درپای حریف
سر و دستار نداند که کدام اندازد

[shahparak]

دیروزم اگر سرد و تهی بوده غمی نیست
دلگرم شدم با تو به آرامش فردا
دل داده و سر داده و تن داده ی محضیم
ای عشق! کجا می کشی آخر من و ما را؟

[fanoos]

آب طلب نکرده همیشه مراد نیست
گاهی بهانه ای است که قربانی ات کنند

[Padma]

دل پر از شوق رهایی ست،ولی ممکن نیست

به زبان آورم آن را که تمنا دارم

[fanoos]

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب
در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست

[aftaban]

تو که گفته ای تحمل نکنی جفای خوبان
بکنی اگر چو سعدی نظری بیازمایی

[shahparak]

یاد تو می‌رفت و ما عاشق و بی‌دل شدیم
پرده برانداختی، کار به اتمام رفت
ماه نتابد به روز، چیست که در خانه تافت؟
سرو نروید به بام، کیست که بر بام رفت؟

[fanoos]

تنگ پر از اشک و چشمهای تماشا
ماهی دلمرده ام چگونه نگریم؟

[shahparak]

ما قدم از سر کنیم در طلب یار خویش
راه به جایی نبرد هر که به اقدام رفت
خاطر سعدی به عشق میل نکردی، ولیک
می که فرو شد به کام، عقل به ناکام رفت

[fanoos]

تو زیبایی و زیبایی در اینجا کم گناهی نیست
هزاران سنگ خواهد خورد در مرداب ماه اینجا

[shahparak]

آمده ام که گوش کشان تا که بخودکشانمت
بی دل و بی خودت کنم دردل وجان نشانمت

آمده ام که بوسه ای ازصنمی ربوده ای
بار بده به خوشدلی خواجه که واستانمت

[fanoos]

چقدر „ت” منو دوست داره

تاتو نگاه می کنی کار من آه کردن است
ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است

[shahparak]

تن بیشه پـر از مهتــابه امشب
پلنـگ کوه ها در خوابـه امشب
به هر شاخی دلی سامان گرفته
دل من در تنم بی تابـه امشب

[fanoos]

برسر خوان تو تنها کفر نعمت می کنیم
سفره ات را جمع کن ای عشق مهمانی بس است

[aftaban]

تا به جفایت خوشم ترک جفا کرده ای
این روش تازه را تازه بنا کرده ای؟

[Majed]

یعنی بیا که آتش موسی نمود گل
تا از درخت نکته توحید بشنوی

جمشید جزحکایت جام ازجهان چیزی نبرد
زنهار دل مبند بر اسباب دنیوی