مشاعره

[kaka]

شعر من رنگ خزان است خودم می دانم
اشک و نفرین و فغان است خودم می دانم
بهر گفتن به دلم مانده سخن یک خروار
مشکلم ضعف بیان است خودم می دانم

[z_m]

شهریست پر کرشمه حوران ز شش جهت
چیزیم نیست ورنه خریدار هر ششم

[z_m]

مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند
که اعتراض بر اسرار علم غیب کند

[tavalode_1fereshteh]

در دياری که در او نيست کسی يار کسی

کاش يارب که نيفتد به کسی کار کسی

هر کس آزار من زار پسنديد ولی

نپسنديد دل زار من آزار کسی

شهریار

[tavalode_1fereshteh]

دامن مکش به ناز که هجران کشيده‌ام

نازم بکش که ناز رقيبان کشيده‌ام

شايد چو يوسفم بنوازد عزيز مصر

پاداش ذلتی که به زندان کشيده‌ام


شهریار

[z_m]

من که ره بردم به گنج بی پایان دوست
صد گدای همچو خود را بعد ازین قارون کنم

[z_m]

با هم شد

[z_m]

نه ملک خضر بماند نه ملک اسکندر
نزاع بر سر دینی دون مکن درویش

[tavalode_1fereshteh]

شبها به کنج خلوتم آواز می‌دهند

کای خفته گنج خلوتيان باز می‌دهند

[z_m]

دلبر که جان فرسود ازو کام دلم نگشود ازو
نومید نتوان بود ازو باشد که دلداری کند

[tavalode_1fereshteh]

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم

عاشق نمی‌شوی که ببيني چه می‌کشم

[z_m]

میل رفتن نکن ای دوست دمی با ما باش
بر لب جوی طرب جوی و بکف ساغر گیر

[tavalode_1fereshteh]

رفتی و در دل هنوزم حسرت ديدار باقی

حسرت عهد و وداعم با دل و دلدار باقی

عقده بود اشکم به دل تا بيخبر رفتی وليکن

باز شد وقتی نوشتی يار باقی کار باقی

[z_m]

یا رب اندر دل آن خسروشیرین انداز
که برحمت گذری بر سر فرهاد کند

[tavalode_1fereshteh]

دير آمدی که دست ز دامن ندارمت

جان مژده داده‌ام که چوجان در برارمت

تا شويمت از آن گل عارض غبار راه

ابری شدم ز شوق که اشگی ببارمت

[z_m]

تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که چون همی سپرم