مشاعره

[mahgam]

آنقَدَر بی تب و تابم که تنم می سوزد

وآنقدر بی سر و سامان که سرم می خارد

به تو دل دادم و یکباره دل از من بردی

کاش یک بار دلت، دل به دلم بسپارد

[danesh72]

دیـوانـه مـیـکـنـی دل و جـان خراب را
مـشـکـن بـه نـاز سـلـسلهٔ مشک ناب را
خـونـابـه مـیـچکاندم از گریه سوز دل
خوش گریه‌ای است بر سرآتش کباب را

[mahgam]

اگر جز مرگ راهی نیست کزاین تهمت رها گردم

بیا ای آبروی نیستی ازراه بردارم

نمیخواهم غریق وحشت یکتا یی ات باشم
به کشتی نجات و صاحب مصباح بسپارم

[danesh72]

مـنـم انـدریـن تـمـنـا کـه بـیـنـم ازتو مویی
چـو صـبـا خـرامـش کـن کـمـری نـمای مارا
بـزبـان خـویـش گفتی که گذر کنم بکویت
مــگـذر ز گـفـتـهٔ خـود گـذری نمـای مـا را

- - - Updated - - -

مـنـم انـدریـن تـمـنـا کـه بـیـنـم ازتو مویی
چـو صـبـا خـرامـش کـن کـمـری نـمای مارا
بـزبـان خـویـش گفتی که گذر کنم بکویت
مــگـذر ز گـفـتـهٔ خـود گـذری نمـای مـا را

[violonmandegar]

اگر آن طایر قدسی ز درم بازآید
عمر بگذشته به پیرانه سرم بازآید
دارم امید برین اشک چو باران که دگر
برق دولت که برفت از نظرم بازآید...

[SolMi]

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان زو شده ام بی سرو سامان که مپرس

[danesh72]

سـخـنـی چـو گـوهـر تـر صدف لب تو دارد
سـخـن صـدف رهـا کـن گـهـری نـمـای مارا
ز خیال طرهٔ تو چو شب ! ست روز عمرم
بـکـر شـمـه خـنـده‌ای زن سـحـري نـمای مارا

- - - Updated - - -

سـخـنـی چـو گـوهـر تـر صدف لب تو دارد
سـخـن صـدف رهـا کـن گـهـری نـمـای مارا
ز خیال طرهٔ تو چو شب ! ست روز عمرم
بـکـر شـمـه خـنـده‌ای زن سـحـري نـمای مارا

[angelmalfoy]

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

[danesh72]

از بـخـت روزی بـاطـرب خـضـر آب خـورد و شست لب
جـویـان سـکـنـدر در طـلـب تـا چـشـمـهٔ حیوان کجا؟
گــفـتـم : تـویـی انـدر تـنـم مـا هـسـت جـان روشـنـم
گـفـتـی کـه : آری آن منم , گر آن تویی پس جان کجا؟

[SolMi]

ای آنکه به باغ دلبری بر
چون قد خوش تو یک شجر نی

چندین شجر وفا نشاندم
وز وصل تو ذره‌ای ثمر نی

سعدی

[danesh72]

یــارب کــه داد آیــنـه آن بـت پـرسـت را
کو دید حسن خویش و زما برد دست را
چـنـدیـن چه غمزه می‌زنی از بهر کشتنم
صـیـد توزنده نیست مکن رنجه شست را

[mahgam]

ای سرنوشت مرد نبردت منم بیا !

زخمی دگر بزن که نیافتاده ام هنوز.

شادم از این شکنجه خدا را،مکن دریغ

روح مرا در آتشِ بیداد خود بسوز!

[danesh72]

زان غـمـزه عزم کین مکن تاراج عقل و دین مکن
تـاراج دیـن تـلـقـیـن مـکـن آن هـنـدوی بـی بـاک را
تـا شـمـع حـسـن افـروخـتـی پـروانـه وارم سـوخـتـی
پـــرده دری آمـــوخـــتـــی آن امـــن صــد چــاک را

[mahgam]

از روی تـو دل کندنم آموخت زمانه

این دیده از ان روست که خونابه فشـان است

دردا و دریغا که در این بازی خونین

بازيــچه ایام دل آدمیـان اســت

[danesh72]

تـا شـمـع حـسـن افـروخـتـی پـروانـه وارم سـوخـتـی
پـــرده دری آمـــوخـــتـــی آن دامـــن صــد چــاک را

[faramarzlotfy]

آنکس که بداند و بداند که بداند
اسب خرد از گنبد گردون بجهاند