مشاعره

[danesh72]

تـیـرهـا دزدیـده اسـت از تـرکـش مـیـر جـهان
گـویـد ایـن‌مـژگـان‌ خـونـریز جگرخای منست
گـوش تـا گـوش او کـشـد هـر دم کمان میر را
گـویـد ایـن ابـروی ‌خـونـریـز کـمانسای منست

[violonmandegar]

تو بدری و خورشید ترا بنده شدست
تا بنده ی تو شدست تابنده شدست
پیداست از آن میان چو بربست کمر
تا من ز کمر چه طرف خواهم بربست ببخشیدا که من شعری جز حافظ بلد نیستم

[danesh72]

تـو گـویـی بـلـا نعمتی هست دیگر
کـه غـافل ز بیمش خدا را پرستد
چو از نعمت حق شود بنده غافل
خـداونـد بـر وی بـلـایـی فـرسـتـد

[morteza3164]

در عشق تودل هزار جان تاوان داد

تن در ستم هاویهٔ هجران داد


چو دید که ره نیست به وصلت هرگز

خون گشت و به صد هزار زاری جان داد

[danesh72]

در عــلـاج غـمـش امـروز بـکـن تـدبـیـری
کــانــچــه تــدبـیـر نـمـایـی تـو مـقـدر گـردد
حـالـی او تـشـنـهٔ آبـسـت و تویی رود روان
از لـب رود روان تـشـنـه چـسـان بـرگردد

[radman1376]

دلا ، غافل ز سبحانی چه حاصل؟
مطیع نفس شیطانی چه حاصل؟

بود قدر تو افزون از ملائک
تو قدر خود نمی دانی چه حاصل؟

«بابا طاهر»

[morteza3164]

لب جویی‌که از عکس توپردازی‌ست آبش را

نفس در حیرت آیینه می‌بالد حبابش را


به‌صحرایی‌که‌من دریاد چشمت خانه بردوشم

به ابرو ناز شوخی می‌رسد موج سرابش را

[danesh72]

ای داورگــیــتــی کــه بــود شــهــرهٔ آفــاق
چون مهر فلک هرکه به جان مهر تو و‌رزد
ایـن پـارسـیـان راکـه بـه صد بیت ستودم
مـسـکـیـن تـنـم از هـمـت ایـن طایفه لرزد

[morteza3164]

داریم دلی صاف تراز سینه صبح

در پاکی و روشنی چو آیینه صبح


پیکار حسود با من امروزی نیست

خفاش بود دشمن دیرینه صبح

[radman1376]

حافظ نگشتی شیدای گیتی

گر می شنیدی پند ادیبان

[danesh72]

نـه بـاده نه جام باده ماند باقی
نه ساده نه نام ساده ماند باقی
مــا زادهٔ مـام روزگـاریـم ولـی
نـه زاده نـه مـام‌زاده ماند باقی

[mahgam]

یکدم مرا به گوشۀ راحت مرا رها مکن

با من تلاش کن که بدانم نمرده ام!

ای سرنوشت مرد نبردت منم بیا !

زخمی دگر بزن که نیافتاده ام هنوز...

[danesh72]

زلـف تـو کـمـنـدسـت و دو صـد یـوسـف دل را
آویــــخــــتــــه دارد ز بــــر چـــاه زنـــخـــدان
بــر یــاد لــب لــعــل تــو ای گــفــت تـو لـؤلـؤ
تــا کــی هــمــی از جـزع فـرو ریـزم مـرجـان

[mahgam]

نه درین عالم دنیا که درآن عالم عقبی
همچنان برسرآنم که وفادار تو باشم

خاک بادا تن سعدی اگرش تو نپسندی
که نشاید که تو فخر من و من عار تو باشم

[danesh72]

مرا شوخیست شیرین‌لب که ‌رنگ نیشکر دارد
جـمـال مـهـر و حـس حـور و خـوبـی قـمـر دارد
به ‌رنگ نیشکر ماند رخش‌ لیکن عجب دارم
کـه لـعـل دلـفـریـبش از چه طعم نیشکر دارد

- - - Updated - - -

مرا شوخیست شیرین‌لب که ‌رنگ نیشکر دارد
جـمـال مـهـر و حـس حـور و خـوبـی قـمـر دارد
به ‌رنگ نیشکر ماند رخش‌ لیکن عجب دارم
کـه لـعـل دلـفـریـبش از چه طعم نیشکر دارد

[mahgam]

دل سوی مهر می کشد و مهر سوی دل
جایی که مهر نیست مکن جستجوی دل

دل گوشت‌پاره‌ای که بجنبد به سینه نیست
منگر چنین ز چشم حقارت به سوی دل