مشاعره

[3ara33]

یار از آغوش من برداشتی
اتش اندر دامنم انداختی
کاش دنیایی و عقبایی نبود
کاش عشقی و خریداری نبود

[danesh72]

دریــن دو دم مــددی کــن مـگـر کـه بـرگـذریـم
بــه ســر بــلــنــدی ازیــن دیــر پــسـت ای سـاقـی
شبی که ساغرت از می پر است و وقت خوش است
بــزن بــه شــادی ایــن غــم پــرســت ای ســاقــی
چـه خـون کـه مـی رود ایـنـجـا ز پای خسته هنوز
مــگــو کــه مـرد رهـی نـیـسـت، هـسـت ای سـاقـی

[Fereshteh_Baran]

یادم آید که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

فریدون فروغی

[uranusx1]

من و انکار شراب این چه حکایت باشد

غالبا آنقدر عقل و درایت باشد

[danesh72]

درد تو سرشت توست درمان ز که خواهی جست
تــو دام خــودی ای دل تــا چــون بــرهــانـنـدت
از بــزم ســیــه دسـتـان هـرگـز قـدحـی مـسـتـان
زهـــر اســت اگــر آبــی در کــام چــکــانــنــدت

[uranusx1]

تو را با غیر می بینم ، صدایم در نمی آید / دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید



مهدی اخوان ثالث

[danesh72]

در گــردنـت از هـر سـو پـیـچـیـده غـمـی گـیـسـو
تــا در شــب ســرگــردان هــر سـو بـکـشـانـنـدت
تــــو آب گـــوارایـــی جـــوشـــیـــده ز خـــارایـــی
ای چـشـمـه مـکـن تـلـخـی ور زهـر چـشـانـنـدت

[uranusx1]

تو آمدی و ندانی مرا کجا بردی

به بند عشق کشیدی و تا خدا بردی

چو ذره بودم و عشق تو آفتابم کرد

مرا نگر که کجا بودم و کجا بردی

مهدی سهیلی

[Nilya]

یا عاشق شیدا شو
یا از بر ما وا شو

[danesh72]

یــک عــمــر غــمـت خـوردم تـا در بـرت آوردم
گــر جــان بــدهـنـد ای غـم از مـن نـسـتـانـنـدت
تــــو آب گـــوارایـــی جـــوشـــیـــده ز خـــارایـــی
ای چـشـمـه مـکـن تـلـخـی ور زهـر چـشـانـنـدت

[Fereshteh_Baran]

تو را با شمع نسبت نیست در سوز

که آن شب سوزد و تو در شب و روز

[danesh72]

زمــان بــه دســت پـریـشـانـی اش نـخـواهـد داد
دلــی کــه در گــرو حــسـن جـاودان مـن اسـت

[danesh72]

تـار دل مـن چـشـمـه ی الحان خدایی ست
از دسـت تـو ای زخـمه ی ناساز چه سازم
سـاز غـزل سـایـه بـه دامـان تو خوش بود
دو از تــو مــن دل شــده آواز چـه سـازم

[danesh72]

مـــن زمــزمــه عــودم تــو زمــزمــه پــردازی
مــن سـلـسـلـه مـوجـم تـو سـلـسـلـه جـنـبـانـی
از آتــــش ســـودایـــت دارم مـــن و دارد دل
داغــی کــه نــمــی بـیـنـی دردی کـه نـمـی دانـی

[danesh72]

یـکـبـار چـون نـسیم صبا بر چمن گذشت
مـی آیـد از بـنـفـشـه و گـل بـوی او هـنوز
روزیــکـه داد دل بـه گـل روی او رهـی
مـسـکـیـن نـبـود بـاخـبـر از خوی او هنوز

[Nilya]

زلف، چون حاشیه بر گرد سرش می پیچید
در کتابی که بود شرح پریشانی من