مشاعره

[Padma]

من انده خویش را ندانم
این گریه ی بی بهانه از توست

[highland]

تا بسازم گرد خود دیواره ای سر سخت و پا برجای
با خود آوردم ز راهی دور
سنگهای سخت و سنگین را برهنه پای

[sarveazad]

یا رب این عمر عجب زود شتابان بگذشت/
خوب و بد زشت نگو مشکل و اسان بگذشت/

[highland]

تکیه گاهم اگر امشب لرزید
بایدم دست به دیوار گرفت
با نفس های شبم پیوندی است:
قصه ام دیگر زنگار گرفت

[sarveazad]

تا که پرسیدم ز منطق عشق چیست/
در جوابم این چنین گفت و گریست/
لیلی و مجنون همه افسانه ایست/
عشق بازی کار عباس علی ست/

[highland]

تو خود ای گوهر یکدانه کجایی آخر
کز غمت دیده مردم همه دریا باشد

[sarveazad]

در جهان غصه کوتاهی دیدار مخور
حسرت کاخ رفیق و زر بسیار مخور

[highland]

رندان تشنه لب را آب نمی دهد کس
گویی ولی شناسان رفتند ازین ولایت

[Padma]

تا تو نگاه میکنی کار من آه کردن است
ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است

[highland]

تازیان را غم احوال گرانباران نیست
پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم

[EleNaz]

من سرگشته هم از اهل سلامت بودم... دام راهم شکن طره هندوی تو بود

[sarveazad]

در محفل خود راه مده همچو منی را/
افسرده دل افسرده کند انجمنی را/

[EleNaz]

ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست؟
منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست؟

[omid1223]

تا تو به خاطر منی کس مگذشت بر دلم
مثل تو کیست در جهان تا زه تو مهر بگسلم

[EleNaz]

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو

[highland]

وصل خورسید به شب پره اعمی نرسد
که در ان اینه صاحب نظران حیرانند