مشاعره

[zendegieh_khabha]

هوا را
عشق را
بهار را
روشني را
از من بگير
اما خنده ات را نه


پابلو نرودا

[tavalode_1fereshteh]

هفت شمع از دور ديدم ناگهان

اندر آن ساحل شتابيدم بدان

نور شعله‌ي هر يکي شمعي از آن

بر شده خوش تا عنان آسمان

خيره گشتم خيرگي هم خيره گشت

موج حيرت عقل را از سر گذشت

اين چگونه شمعها افروختست

کين دو ديده‌ي خلق ازينها دوختست

خلق جويان چراغي گشته بود

پيش آن شمعي که بر مه مي‌فزود

چشم‌بندي بد عجب بر ديده‌ها

بندشان مي‌کرد يهدي من يشا


مولوی

[M_T]

از روزها من جمعه ها را دوست دارم
این جمعه های آشنا را دوست دارم
امروز و فردا می کنم شاید بیایی
حتی همین تردید ها را دوست دارم

[zendegieh_khabha]

مي شدم پروانه خوابم مي پريد
خواب هايم اتفاقي ساده بود

قيصر امين پور

[M_T]

دلم در سینه می لرزد چو برگی
که بر وی قطره ی شبنم نشیند

اقبال لاهوری

[zendegieh_khabha]

دلدار به من گفت چرا غمگيني
در بند كدام دلبر شيريني

[M_T]

یک غم است آن غم که آدم را خورد
آن غم دیگر که هر غم را خورد

[tavalode_1fereshteh]

دگر گفتي مسافر کيست در راه

کسي کو شد ز اصل خويش آگاه

مسافر آن بود کو بگذرد زود

ز خود صافي شود چون آتش از دود

سلوکش سير کشفي دان ز امکان

سوي واجب به ترک شين و نقصان

به عکس سير اول در منازل

رود تا گردد او انسان کامل


شیخ محمود شبستری

[mahour.M]

لیلی چو سماع این غزل کرد
بگریست و’ ز گریه سنگ حل کرد
زان سرو بنان بوستانی
می‌دید در او یکی نهانی
کز دوری دوست بر چه سانست
بر دوست چگونه مهربانست

نظامي(ليلي و مجنون)

[ghzl]

تا تو نگاه می کنی کار من آه کردن است
ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است

[tavalode_1fereshteh]

تا من پي آن زلف سرافکنده همي دارم

چون شمع گهي گريه و گه خنده همي دارم

گه لوح وصالش را سربسته همي خوانم

گه پاس خيالش را شب زنده همي دارم

سلطان جمال است او من بر در ايوانش

تن خاک همي سازم جان بنده همي دارم

تا کرد مرا بسته بادام دو چشم او

چون پسته دل از حسرت آکنده همي دارم

جان تحفه‌ي او کردم هم نيست سزاي او

زين روي سر از خجلت افکنده همي دارم

بر حال گذشته‌ي ما هرگز نکني حسرت

اميد به الطافش آينده همي دارم

از مصحف عشق او فال دل خاقاني

گر خود به هلاک آيد فرخنده همي دارم


خاقانی

[M_T]

مرد و زن وابسته ی یک دیگرند
کــائنات شـوق را صــورت گرند!

اقبال لاهوری

[mh828]

در عشق تو ام نصیحت و پند چه سود
زهر آب چشیده ام مرا قند چه سود
گویند مرا که قند بر پاش نهید
دیوانه دل است پام بر بند چه سود

مولانا

[M_T]

درویش و غنی بنده ی این خاک درند
وانان که غنی ترند محتاج ترند

از دیوان کمپانی

[غول غمگين]

در این خانه کژی ای دل گهی راست
برون رو هی که خانه خانه ماست
چو بادی تو گهی گرم و گهی سرد
رو آن جا که نه گرما و نه سرماست

مولانا

[M_T]

تا ز بند این گلستان رسته ام
آشیان بر شاخ طوبی بسته ام

اقبال لاهوری