مشاعره

[danesh72]

داغ جـانـسـوز مـن از خـنـده خونین پیداست
ای بـسـا خـنـده که از گریه غم انگیزتر است
خـاک شـیـراز کـه سرمنزل عشق است و امید
قـبـلـه مـردم صـاحـبـدل و صـاحب نظر است

[radman1376]

تازیان را غم احوال گرفتاران نیست

پارسیان مددی تا خوش و آسان بروم

[danesh72]

مـا را دلـی بـود کـه ز دنـیـای دیگر است
مـایـیم جای دیگر و او جای دیگر است
چـشـم جـهانیان به تماشای رنگ و بوست
جز چشم دل که محو تماشای دیگر است

[Nil8far]

تو با من باش و بگذار عالمی از من جدا گردد
چو یکدم با تو بنشینم دل از هر غم رها گردد

[dehpanah_k]

دلا تا کی در این زندان اسیره این و آن بینی /یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی

ی بده بینم

[danesh72]

یـک جـهـان دل بـیـن که از گیسوی او آویخته
یـک چـمن گل بین که در پیراهنی افتاده است

[mahgam]

تنهایی ام را با تو قسمت می کنم سهم کمی نیست
گسترده تر از عالم تنهایی من عالمی نیست
غم آنقدر دارم که می خواهم تمام فصلها را
بر سفره ی رنگین خود بنشانمت بنشین غمی نیست

[danesh72]

تـو ای سـتـاره خـنـدان کـجـا خـبـر داری؟
ز نـــالـــه ســحــر و گــریــه شــبــانــه مــا

[mahgam]

اگر چه نزد شما تشنه ی سخن بودم

کسی که حرف دلش را نگفت من بودم

دلم برای خودم تنگ می شود آری:

همیشه بی خبر از حال خویشتن بودم

[danesh72]

مـا نـظـر از خـرقه پوشان بسته ایم
دل بـه مـهـر بـاده نـوشان بسته ایم
جـان بـکـوی می فروشان داده ایم
در به روی خود فروشان بسته ایم

[mahgam]

ما را نوید افسر شاهی مده که ما
در کنج انزوا نبریم آبروی دل

الا که آرزوی دلی را برآوربم
ما را نبود و نیست دگر آرزوی دل

[danesh72]

لــب فــروبــســتــه ام از نــالـه و فـریـاد ولـی
دل مـاتـمـزده در سـیـنـه مـن نـوحـه گـر است
گــریــه و خــنــده آهــسـتـه و پـیـوسـتـه مـن
هـمـچـو شـمـع سـحـر آمـیخته با یکدیگر است

[navid_bikas71]

تیر صیاد خطا رفت و ز دیوان قضا
پیک راز آمد و طغرای امان باز آورد

شهریار - طغرای امان

[danesh72]

درد بـی‌عـشـقـی ز جـانـم برده طاقت ورنه من
داشـــتـــم آرام تـــا آرام جــانــی داشــتــم
بـلـبـل طـبـعـم رهـی بـاشـد ز تـنـهـایی خموش
نــغــمــه‌هـا بـودی مـرا تـا هـمـزبـانـی داشـتـم

[Nil8far]

من نگویم که مرا از قفس ازاد کنید... قفسم برده به باغی ودلم شاد کنید


(فقط یه چیزی: دلا تا کی در این زندان فریب این و آن بینی... نه اسیر ...)

[mahgam]

دین و دل و حسن و هنر و دولت و دانش
چندان که نگه می کنمت هر ششی ای عشق
رخساره ی مردان نگر آراسته ی خون
هنگامه ی حسن است چرا خامشی ای عشق