مشاعره

[Padma]

ترسم که سر کوی تو را سیل بگیرد
ای بی خبر از گریه ی مستانه ام امشب

[fanoos]

به جود خود نگه کن و بخل مرا نبین
حاتم نظر به کاسه ی سائل نمی کند

[aftaban]

دایم گل این بستان شاداب نمی ماند
دریاب ضعيفان را در وقت توانایی

[Padma]

یا وفا یا خبر وصل تو یا مرگ رقیب

بود آیا که فلک زین دو سه کاری بکند؟

[fanoos]

دریا سکوت کرده و من حرف می زنم
با هر غروب خورده بر این صخره ها سرش

[faramarzlotfy]

شبی خواهم که پنهانت بگویم

نهان از آشنایان و غریبان

چنان در خود کشم چوگان زلفت

کزو غافل بود گوی غریبان

[shahparak]

نقش خیال روی تو تا وقت صبحدم
بر کارگاه دیده بی‌خواب می‌زدم
ساقی به صوت این غزلم کاسه می‌گرفت
می‌گفتم این سرود و می ناب می‌زدم

[fanoos]

مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم
بلاجویان کویش را چو جان خویشتن دارم

[Nil8far]

من موی خویش نه از آن میکنم سیاه
تا باز جوان شوم و نو کنم گناه
چون جامه ها به وقت مصیبت سیه کنند
من موی از مصیبت پیری کنم سیاه

[fanoos]

هرکس به تمنای کسی غرق نیاز است
هرکس به سوی قبله ی خود رو به نماز است

[faramarzlotfy]

تا که بر هم زد وصالت غمزه ای

کرد صبح آغاز غمازی مرا

[Nil8far]

ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز
کان سوخته را جان شد و آواز نیامد...

[fanoos]

دل می رود ز دستم صاحبدلان خدارا
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

[Nil8far]

آدمی چو پیر شد حرص جوان میگردد
خواب در وقت سحر گران میگردد

[shahparak]

درون سینه آهی هم ندارم
ستمکش دل پریشان دل گدا دل
به تاری گردنش را بسته زلفت
فقیر و عاجز و بی دست و پا دل

[aftaban]

لبت عسل که بریزد به چشمه ها به زلالی
بخند دختر اردیبهشت ماه جلالی...