مشاعره

[shadighafari]

تو به من خنديدي و نمي دانستي
من به چه دلهره از باغچه همسايه سيب را دزديدم
باغبان از پي من تند دويد
سيب را دست تو ديد
غضب آلود به من كرد نگاه
سيب دندان زده از دست تو افتاد به خاك
و تو رفتي و هنوز،
سالهاست كه در گوش من آرام آرام
خش خش گام تو تكرار كنان مي دهد آزارم
و من انديشه كنان غرق در اين پندارم
كه چرا باغچه كوچك ما سيب نداشت

[Pelk_lk]

تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو
تا تو به داد من رسی من به خدا رسیده ام...

(رهی معیری)

[navid_bikas71]

تو به من خنديدي و نمي دانستي
من به چه دلهره از باغچه همسايه سيب را دزديدم
باغبان از پي من تند دويد
سيب را دست تو ديد
غضب آلود به من كرد نگاه
سيب دندان زده از دست تو افتاد به خاك
و تو رفتي و هنوز،
سالهاست كه در گوش من آرام آرام
خش خش گام تو تكرار كنان مي دهد آزارم
و من انديشه كنان غرق در اين پندارم
كه چرا باغچه كوچك ما سيب نداشت

خیلی دوست داشتم این شعر رو.
ممنون شادی جان واسم تجدید خاطره شد.
این شعر از آقای حمید مصدق هست و تو یکی از رمان های آقای مرتضی مودب پور هم اومده ولی اسم رمان دقیق یادم نیست.

و اما ادامه مشاعره pelk_lk و جواب همین شعر شما.

من به تو خنديدم
چون که مي دانستم
تو به چه دلهره از باغچه ي همسايه سيب را دزديدي
پدرم از پي تو تند دويد
و نمي دانستي باغبان باغچه همسايه
پدر پير من است
من به تو خنديدم
تا که با خنده خود پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم
بغض چشمان تو ليک
لرزه انداخت به دستان من و
سيب دندان زده از دست من افتاد به خاک
دل من گفت: برو
چون نمي خواست به خاطر بسپارد
گريه تلخ تو را
و من رفتم و هنوز
سالهاست که در ذهن من آرام آرام
حيرت و بغض تو تکرار کنان
مي دهد آزارم
و من انديشه کنان غرق در اين پندارم
که چه مي شد اگر باغچه خانه ما سيب نداشت...

[shadighafari]

ممنونم داداش گلم این شعر از حمید مصدق هست فکر می کنم
وشعر شما جواب فروغ


تو گل سرخ منی
تو گل یاس منی
تو چنان شبنم پاک سحری
نه
از آن پاک تری
تو بهاری
نه بهاران از توست
از تو میگیرد وام
هر [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید] این همه [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید] را
هوس باغ و بهارانم نیست
ای بهین باغ بهارانم تو
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[fanoos]

و عشق صدای فاصله هاست
صدای فاصله هایی که غرق ابهامند

یکی از قوانین مشاعره اینه که استفاده از اشعار سپید و نو غیرمجازه... ولی نمی دونم جزو قوانین این تاپیک هم هست یا نه؟

[Pelk_lk]

و عشق صدای فاصله هاست
صدای فاصله هایی که غرق ابهامند

یکی از قوانین مشاعره اینه که استفاده از اشعار سپید و نو غیرمجازه... ولی نمی دونم جزو قوانین این تاپیک هم هست یا نه؟

نه دوست گلم. از قوانین مشاعره اینه که از اشعار وزن دار استفاده بشه. بنابراین شعر سپید چون وزن نداره نباید استفاده بشه ولی شعر نوی نیمایی رو میتونیم استفاده کنیم.

ادامه مشاعره:

دست کرم به عذر تُنُک مایگی مشوی
برگی در آب، کشتی صد مور می شود

(ناظم هروی)

[nima_kabir]

دست طمع چو پیش کسان می کنی دراز
پل بسته ای که بگذری از آبروی خویش

صائب

[Pelk_lk]

شانه کمتر زن که ترسم تار زلفت بشکند
تار زلف توست، اما رشته جان من است

(نیاز اصفهانی)

[nima_kabir]

ترسم به عجز حمل نماید وگرنه من،
شرمنده می کنم به تحمل زمانه را

صائب

[navid_bikas71]

شادی جان شرمنده من حواسم نبود اشتبا نوشتم ممنون که گفتی
البته تصحیح کردم.
مرسی

ادامه مشاعره :

ازین شورم که امشب زد به سر آشفته و سنگین
چه می گویم نمی فهمم چه می خواهم

„شهریار-به مرغان چمن”

[nima_kabir]

من از روییدن خار سر دیوار دانستم
که ناکس کس نمی گردد بدین بالانشینی ها

صائب

[navid_bikas71]

ابر از آن بر سر گلهای چمن زار بگرید
که خزان بیند و آشفتن گلهای چمن زار

„شهریار-روزه شکن”

[nima_kabir]

راستی کن که راستان رستند
راستان در جهان قوی دستند

اوحدی

[fanoos]

در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود

[navid_bikas71]

دنیا خود از دریچه ی عبرت عزیز ماست
زین خاک و شیشه آینه ی هوش می کنی

„شهریار-اخگر نهفته”

[nima_kabir]

یک شب چراغ روی تو روشن شود ولی،
چشمی کنار پنجره ی انتظار کو؟

سایه