مشاعره

[گل دختر]

دریاب که مبتلای عشقم
آزاد کن از بلای عشقم

مجنون چو حدیث عشق بشنید
اول بگریست پس بخندید

[Amirrelax]

در آستین مرقع پیاله پنهان کن
که همچو چشم صراحی زمانه خون​ریز است

[obvious]

تشنه زمزمه ام
مانده تا مرغ سر چینه هذیانی اسفند صدا بردارد
پس چه باید یکنم
من که در لخت ترین موسم بی چهچه سال
تشنه زمزمه ام؟

[forever]

می تراود مهتاب
می درخشد شب تاب
نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک
غم این خفته چند، خواب در چشم ترم می شکند
نگران با من استاده سحر...

[Nassim_Agha]

رهرم منزل عشقیم و ز سر حد عدم
تا به اقلیم وجود اینهمه راه آمده ایم

[nabegheh95]

ما را بر آستان تو بس حق خدمتت است
اي خواجه باز بين به ترحم غلام را

[obvious]

اين پيچك شوق ، آبش ده، سيرابش كن. آن كودك ترس، قصه بخوان، خوابش كن.
اين لاله هوش ، از ساقه بچين. پرپر شد، بشود. چشم خدا تر شد ، بشود.

[obvious]

دستي افشان تا ز سر انگشتانت صد قطره چكد، هر
قطره شود خورشيدي
باشد كه به صد سوزن نور، شب ما را بكند
روزن روزن

خوب به خير گذشت! حالا با „ن” ديگه يه شعر بگيد! (چشمك)

[forever]

ناظر روی تو صاحب نظرانند آری
سر گیسوی تو در هیچ سری نیست که نیست

[maryam21]

تا جهان بود از سر ادم فراز
كس نبود از راز دانش بي نياز

[forever]

زاهد ظاهر پرست از حال ما آگاه نیست
در حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیست

[maryam21]

تو اتش گشتي اي حافظ ولي با يار در نگرفت
زهد عهدي گل گويي حكايت با صبا گفتيم

[forever]

من از یاد عزیز خود دمی غافل نمی مانم
نمی دانم عزیزم هم ز من یادی کند یا نه
„ه”

[fanoos]

هر كجا هستم باشم
آسمان مال من است
پنجره فكر هوا عشق زمين مال من است
چه اهميت دارد گاه اگر ميرويند قارچ هاي غربت

[Amirrelax]

توئی که خوبتری زآفتاب و شکر خدا

که نیستم زتو در روی آفتاب خجل

[forever]

لعل، سیراب بخون، تشنه لب یار منست
وز پی دیدن او دادن جان کار منست