مشاعره

[maryam21]

منم آن تشنه ی گهر برده* بخت من زنده بخت تو مرده

[forever]

هان ای دل عبرت بین، از دیده نظر کن هان
ایوان مدائن را، آیینه ی عبرت دان

[محمد شفیعی]

نسیمی کز بن آن کاکل آیو
مرا خوش تر ز بوی سنبل آیو
چو شب گیرم خیالت را در آغوش
سحر از بسترم بوی گل آیو...

[Nassim_Agha]

واعظان کین جلوه در محراب و منبر می کنند
چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند

[forever]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند
بی خود از شعشعه پرتو ذاتم کردند
باده از جام تجلی صفاتم دادند
„د”!!!

[nabegheh95]

من از آن حسن روز افزون كه يوسف داشت دانستم
كه عشق از پرده عصمت برون آرد زليخا را

[maryam21]

اگر ان ترك شيرازي به دست ارد دل مارا
به خال هندويش ببخشم سمرقند و بخارا را

[mos167]

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی

[maryam21]

يا رب اين شاه وش ما رخ زهره جبين
در يكتاي كه و گوهر يكدانه كيست

[forever]

تا کی زنی بر خانه‌ها تو قفل با دندانه‌ها
تا چند چینی دامها دام اجل کردت زبون

[Nassim_Agha]

نگفتمت که ترا ره زنند و سرد کنند
که گم کنی که سر چشمه بقات منم؟

[mos167]

منم که شهره ی شهرم به عشق ورزیدم
منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن

[Nassim_Agha]

نوش داروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا؟

[mos167]

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا که من افتاده ام از پا چرا

[obvious]

از آب گذشتم ، از سايه بدر رفتم.
رفتم ، غرورم را بر ستيغ عقاب- آشيان شكستم
و اينك ، در خميدگي فروتني، به پاي تو مانده ام.
خم شو ، شاخه نزديك!

[forever]

کنون که در چمن آمد گل از عدم بوجود
بنفشه در قدم او نهاد سر به سجود