مشاعره

[mahour.M]

معنيي در هـر هـزار آواز داشت
زير هر معني جهاني راز داشت
شد در اسرار معاني نعره زن
كرد مرغان را زبان بند از سخن

[Nassim_Agha]

نور خواهم شد و رقصان ز جهان خواهم رفت

تا سراپرده ی آن جان جهان خواهم رفت

چه غم از غصّه ی ایّام که آخر به شبی

چو خدنگی که بر آید ز کمان خواهم رفت

عقل بر بست مرا پای و خوشا عشق که داد

مژده کز حیطه ی این قید گران خواهم رفت

نیست این دایره در خورد سماع من و دل

تا دگر دایره ای چرخ زنان خواهم رفت

ذوب گشتست مرا منجمد دل ز غمت

زین سپس با صفت رود روان خواهم رفت

[Avazekhan]

تو گويي لفظ من در هر عبارت
به سوي روح مي‌باشد اشارت
چو كردي پيشواي خود خرد را
نمي‌داني ز جزو خويش خود را
برو اي خواجه خود را نيك بشناس
كه نبود فربهي مانند آماس

[mahour.M]

سحر با باد می گفتم حدیث آرزومندی
خطاب آمد كه واثق شو به الطاف خداوندی
دعای صبح و آه شب كلید گنج مقصود است
بدین راه و روش میرو كه با دلدار پیوندی

[sahar98]

یک سال دیگر آمد و چیزی عوض نشد
چیزی به جز پیراهن از ما عوض نشد
(بعد از یه مدت طولانی اومدم تاپیک مشاعره)

[zibaaa]

به گرد دل همی گردی چه خواهی کرد می دانم

چه خواهی کرد دل را خون و رخ را زرد می دانم

به یک غمزه جگر خستی پس آتش اندرو بستی

بخواهی پخت می بینم بخواهی خورد می دانم

به حق اشک گرم من به حق آه سرد من

که گرمم پرس چون بینی که گرم از سرد می دانم

مرا دل سوزد و سینه تو را دامن ولی فرق است

که سوز از سوز و دود از دود و درد از درد میدانم!

دلا چون گرد برخیزی زهر بادی نمی گفتی

که از مردی بر آوردن ز دریا گرد می دانم!

[Nassim_Agha]

ما تجربه کردیم شب دربدری را

وندر گذر دربدری بی سحری را

خواندیم ولی در نفس این شب ظلمت

در هر نفسی اختر صبح شرری را

اندر شب تاریک ندیدم مه و مهر

دیدیم ولی سنت دور قمری را

رفتیم که جوئیم خدا را و نجستیم

جز „عرعره” و „کرکره” و جن و پری را

رویا زده تا منزل کابوس رسیدیم

دیدیم به هر باخبری بی خبری را

گفتیم و شنیدیم که گردیم شناسا

هم ارزش کوری و هم الطاف کری را

آن کولی آواره ام ای دوست که بگزید

اندر گذر خاک ره رهگذری را

[mahour.M]

او سليمان است و ما موري گدا
در نگـر كو از كجـــــا ما از كجـا
گشته موري در ميان چاه بند
كي رسد در گرد سيمرغ بلند

[Nassim_Agha]

یاران همه رفتند و سواران همه رفتند

پیغام رسانان بهاران همه رفتند

آن پاک دلان نور نهادان همه رفتند

آن سرو قدان لاله عذاران همه رفتند

چون باد وزیدند و چنان ابر گذشتند

چون شبنم و چون قطره باران همه رفتند

از خاک گشودند پر و بال بر افلاک

خاموش شد این باغ و هزاران همه رفتند

[seyedi.hamid19]

سلام.
تو به من خندیدی و نمیدانستی من به چه دلهره...

[kaka]

هواي خانه گرفته ، حضورها سردست
به خواب آينه هر شب هجومي از سنگست

[sahar98]

به گرد دل همی گردی چه خواهی کرد می دانم

چه خواهی کرد دل را خون و رخ را زرد می دانم

به یک غمزه جگر خستی پس آتش اندرو بستی

بخواهی پخت می بینم بخواهی خورد می دانم

به حق اشک گرم من به حق آه سرد من

که گرمم پرس چون بینی که گرم از سرد می دانم

مرا دل سوزد و سینه تو را دامن ولی فرق است

که سوز از سوز و دود از دود و درد از درد میدانم!

دلا چون گرد برخیزی زهر بادی نمی گفتی

که از مردی بر آوردن ز دریا گرد می دانم!

چرا پس اینطوری؟ صفحه ی قبل شعر قبلی که من نوشتم با د تمام شده شما با ب شروع کردید؟؟؟ این دو صفحه پشت سر هم اشتباه اومده.

[Nassim_Agha]

چرا پس اینطوری؟ صفحه ی قبل شعر قبلی که من نوشتم با د تمام شده شما با ب شروع کردید؟؟؟ این دو صفحه پشت سر هم اشتباه اومده.

سحر جان
پاسخ شما در بیت آخر داده شده است یعنی در بیت:

دلا چون گرد برخیزی زهر بادی نمی گفتی

که از مردی بر آوردن ز دریا گرد می دانم

حالا اینکه چند بیت دیگر از شعر هم آورده شده است که یسبار خوب است و نبایدموجب نگرانی گردد!
به همان شکل که خود شما هم سال گذشته با لطف و مهر فراوان بارها رباعیات و دو بیتی ها و ابیات زیبایی را در همین صفحات می نوشتید و ما هم می خوانیدم و غرق لذّت می شدیم

شاد باشید

[zibaaa]

چرا پس اینطوری؟ صفحه ی قبل شعر قبلی که من نوشتم با د تمام شده شما با ب شروع کردید؟؟؟ این دو صفحه پشت سر هم اشتباه اومده.

سحر عزیز
گمان نمی کردم اینقدر اهمیت داشته باشه که پاسخ شعر تون رو در کدام بیت بگیرید!!! گاهی از یک غزل نمی شه به یک بیت بسنده کرد . شاید حق با شما باشه و بهتر بود من بیت آخری و اول می آوردم (نمی دونم در این صورت هم خواندن باقی لطفی داشت! ؟)

به هر حال سعی می کنم در پاسخ به اشعار شما تکرار نشه.

[mahour.M]

یاران همه رفتند و سواران همه رفتند

پیغام رسانان بهاران همه رفتند

آن پاک دلان نور نهادان همه رفتند

آن سرو قدان لاله عذاران همه رفتند

چون باد وزیدند و چنان ابر گذشتند

چون شبنم و چون قطره باران همه رفتند

از خاک گشودند پر و بال بر افلاک

خاموش شد این باغ و هزاران همه رفتند

چقدر قاطي پاتي شده، با اجازه همه فكر كنم از اينجا شروع كنم بهتر باشه
آخه هيچ كدوم به هم نمي خورن
. . .

دختری خرد به مهمانی رفت
در صف دخترکی چند خزید
آن یـک افگـــنــده بر ابروی گـــره
وین یکی جامه به یک سوی کشید
این یکی وصله ی زانوش نمود
وان به پیراهن تنگش خندید

[sahar98]

دندان طمع بر کن از خوان فلک ای دوست
بــی رنج نمــی بیـنی إحسـان فـلک ای دوست

بس داده بـــه رنج وغـم دلهـای پــر از امیـد
بـر خاک سیــه بـرده عصیان فلک ای دوست

ویــران کنــد آبـاد، صلحــی بـه جنگ بـدهــد
معکوس کند این سـان دستان فلک ای دوست

هـــر لحظــه بمـا رنگـی، آید بــه پا سنــگـی
گـویـا همیـن بوده ، پیمـــان فلک ای دوست

از بحــر بقــائی خویش جنگیم همــه با هـــم
گردون بـه هـم ریختـه شیطان فلک ای دوست

تفـکـیـک دروغ وراسـت نـبـود بـــرای کس
هــررنگ بـه گـوش آید هذیان فلک ای دوست

هـر ذره بمـا رنگیست،هر تار بما چنگیست
کـردند ســران بی ســر قـربان فلک ای دوست

کی مانده وفا وعشق؟جز لاف ودروغ ومکر
حــــالا چنـین گشـــتــه دوران فـلک ای دوست

تا سـود برند از خلق،قلع وقمع است هـرجــا
ددوار بـــدرانــنـد گـــرگــان فــلک ای دوست

سیـــلی غـمـــی بــــرده از سیـــنـۀ مـا ، دلها
بر وادی وحشت زا طـوفان فــلک ای دوست

آرام کــجـــــا یــا بــــــد حــــالا، روان پــــاک
دنـیـــا بـمــا گـشتــــه زنــدان فـلک ای دوست

خــلاق چنین اوضاع مـــائیـم بـــه این دنیـــا
عیـب خـودی گـــوئـیم نقصـان فـلک ای دوست

مائیــم فلک ســـازان، بــر کردۀ خود حیران
خودکـرده سیه داریـم بر شان فـلک ای دوست

نسیم سحر عزیز چ حافظه ی خوبی دارید که یادتونه من همیشه دوبیتی مینوشتم. بله من متوجه این نبودم که ایشون تو دوبیت آخر آوردن و مشکلی نیست. ممنونم