مشاعره

[Nassim_Agha]

:-)
بسیار زیبا بود مثل خود شما
حالا من از کجا شعری به این زیبایی پیدا کنم که با „ی” هم شروع شود؟!!
:-( خوب نمیشه!

یاران که در این بساط کردند نزول

بعضی به ادب بدند و بعضی به فضول

هر یک به گمان خویش راجع گشتند

نیکان به علا شدند و بدها به سفول

[zibaaa]

لطف داری نسیم جان ، شما هر چی بگی زیباست به علاوه فکر میکنم اشعارفروغی بسطامی درمقایسه با خیام زیاد هم عالی نباشه! (از خیام بود دیگه؟)

ل؟؟(ی من جبران کردی؟)

لب شیرین لبان را خصلتی هست

که غارت می کند هوش لبیبان

[Nassim_Agha]

نه از مولانا بود. بله دیگه ما هم تلافی کردیم!


نی آب روان ز ماهیان سیر شود

نی ماهی از آن آب روان سیر شود

نی جان جهان ز عاشقان تنگ آید

نی عاشق از آن جان جهان سیر شود

[zibaaa]

دیشب به جرم آنکه ز هجران نمرده ایم

امروز بهر کشتن ما صد بهانه داشت!

[Nassim_Agha]

تا مدرسه و مناره ویران نشود

اسباب قلندری بسامان نشود

تا ایمان کفر و کفر ایمان نشود

یک بنده ی حق بحق مسلمان نشود

[zibaaa]

دانی که چه خواهم من دلسوخته از تو

خواهم که نخواهم دگرم هیچ نظر نیست

[Nassim_Agha]

تا حاصل دردم سبب درمان گشت

پستیم بلندی شد و کفر ایمان گشت

جان و دل و تن حجاب ره بود کنون

تن دل شد و دل جان شد و جان جانان گشت

[zibaaa]

تا تو تویی از تو عاشقی ناید راست

خویش بباید فروخت عشق بباید خرید

کار کن ار عاشقی بار کش ار مفلسی

زانکه بدین سرسری یار نگردد پدید

خودم کیف کردم!

[Nassim_Agha]

فکر نمی کنیید که مصرع اول قاعدتا باید چیزی شبیه به :
تا تو تویی عاشقی از تو نیاید درست
باشه تا وزن درست باشه!

در راه طلب عاقل و دیوانه یکیست

در شیوه ی عشق خویش و بیگانه یکیست

آنرا که شراب وصل جانان دادند

در مذهب او کعبه و بتخانه یکیست

[zibaaa]

نه نسیم جان این بیت مطلع غزل نبود (از ابیات وسط بود!) همون راست درسته!

تیغ به خفیه می خورم آه نهفته میکشم

گوش کجا که بشنود ناله زار خامشان

[Nassim_Agha]

ولی وزن مصرع اول با سه تای بعدی نمی خونه! خودت اگه یه بار بخونی متوجه می شی!

نامدگان و رفتگان از دو کرانه ی جهان

سوی تو می دوند هان ای تو همیشه در میان

پیش تو جامه در برم نعره زند که بردرم

آمدنت که بنگرم گریه نمی دهد امان

[zibaaa]

شاید هم حق با تو باشه! نمی دونم.

نه دین ما به جا نه دنیای ما تمام

از حق گذشته ایم و به باطل نمی رسیم

[Nassim_Agha]

مهتاب سرد می گذرد بر رخان تو

خاموش گشته است به شب چشمکان تو

آن چشمکان که کندوی خورشید شهدهاست

در زیر شعله ی سیه زلفکان تو

با آه گرم خویش به ژرفای ماهتاب

یاقوت ماه و مستی رویا لبان تو

یا پاره های آتش آن بوسه های من

سوسو زنان به نیمه شبان دهان تو

آن بوسه ها که بر لب تو شعله زد ز عشق

وز آن به رقص جان من آمد به جان تو

وینک خموش گشته و بر سنگ چین خویش

استاده است خسته و خامش شبان تو

غمگین از آنکه می گذرد ماهتاب سرد

بر لحظه های خفته و سرد رخان تو

[zibaaa]

وحشی از رهزن ایام چه اندیشه کنیم

ما چه داریم که از ما ببرد یا نبرد؟

شب خوش

[tavalode_1fereshteh]

دل گفت فروکش کنم این شهرببویش
بیچاره ندانست که یارش سفری بود

[mahour.M]

دل من در هواي روي فرخ
بود آشفته همچون موي فرخ
به جز هندوي زلفش هيچ كس نيست
كه برخوردار شد از روي فرخ