مشاعره

[tavalode_1fereshteh]

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجتست
چون کوی دوست هست بصحرا چه حاجتست
جانا به حاجتی که ترا هست با خدا
کاخردمی بپرس که مارا چه حاجتست

[mika120]

ترسم كه اشك در غم ما پرده در شود
وين راز سر به مهر به عالم ثمر شود
گويند سنگ لعل شود در مقام صبر
آري شود وليك به خون جگر شود

[tavalode_1fereshteh]

دود اگر بالا نشیند کسرشأن شعله نیست
جای چشم ابرو نگیرد گرچه او بالاتر است
گر تو دیدی ناکسان بالا نشینند غم مخور
روی دریا کف نشیند، قعر دریا گوهر است

[Avazekhan]

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا
سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا
نگذرد یاد گل و سنبلم اندر خاطر
تا به خاطر بود آن زلف و بناگوش مرا
شربتی تلختر از زهر فراقت باید
تا کند لذت وصل تو فراموش مرا
هر شبم با غم هجران تو سر بر بالین
روزی ار با تو نشد دست در آغوش مرا
بی دهان تو اگر صد قدح نوش دهند
به دهان تو که زهر آید از آن نوش مرا
سعدی اندر کف جلاد غمت می‌گوید
بنده‌ام بنده به کشتن ده و مفروش مرا

[obvious]

احساس می کنم
در هر رگم
به تپش قلب من
کنون
بیدار باش قافله ای می زند جرس...

[bitaraha]

سبز سبزم ریشه دارم
من درختی استوارم...

[mika120]

مي مخور با همه كس تا نخورم خون جگر
سر مكش تا نكشد سر به فلك فريادم

[zibaaa]

می ترسم از خرابی ایمان که میبرد

محراب ابروی تو حضور نماز من!

[tavalode_1fereshteh]

نازم به ناز اون نازی که ننازد به ناز خویش
مارا به ناز ناز فروشان نیازی نیست

[mika120]

تمام هستي من آينه تاريكي ست
كه تو را تكرار كنان
به سحرگاه شكفتنها و رستنهاي ابدي خواهد برد

[tavalode_1fereshteh]

در خواب ناز بودم شبی دیدم کسی در میزند
در را گشودم روی او دیدم غم است در میزند
ای دوستان بی وفا از غم بیاموزید وفا
غم با همه بیگانگی هر شب به ما سر میزند

[Avazekhan]

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را
تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را
شب همه شب انتظار صبح رویی می‌رود
کان صباحت نیست این صبح جهان افروز را
وه که گر من بازبینم چهر مهرافزای او
تا قیامت شکر گویم طالع پیروز را
سعدی

[tavalode_1fereshteh]

آری آری آغاز دوست داشتن است
گرچه پایان راه ناپیداست
من دگر به پایان نمی اندیشم
که همین دوست داشتن زیباست

[Avazekhan]

تا دست‌ها کمر نکنی بر میان دوست
بوسی به کام دل ندهی بر دهان دوست
دانی حیات کشته شمشیر عشق چیست
سیبی گزیدن از رخ چون بوستان دوست
بر ماجرای خسرو و شیرین قلم کشید
شوری که در میان منست و میان دوست
باز هم سعدی!

[tavalode_1fereshteh]

تا عمر باشد به دنیا ما رفیقیم
ترس از آن دارم بمیرم حس کنی ما نارفیقیم

[Avazekhan]

مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم
صفای خلوت خاطر از آن شمع چگل جویم
فروغ چشم و نور دل از آن ماه ختن دارم
به کام و آرزوی دل چو دارم خلوتی حاصل
چه فکر از خبث بدگویان میان انجمن دارم
حضرت حافظ