مشاعره

[tavalode_1fereshteh]

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه می نداشتیم

[Nassim_Agha]

مرا اميد وصال تو زنده مي‌دارد

و گر نه هر دمم از هجر توست بيم هلاک

[غول غمگين]

كار دلم به جان رسد، كارد به استخوان رسد
ناله كنم بگويدم، دم مزن و بيان مكن
ناله مكن كه تا كه من، ناله كنم براي تو
گرگ تويي شبان منم، خويش چو من شبان مكن

[Nassim_Agha]

نه لب گشایدم از گل نه دل کشد به نبید*

چه بی نشاط بهاری که بی رخ تو دمید

نشان داغ دل ماست لاله ای که شکفت

به سوگواری زلف تو این بنفشه دمید

بیا که خاک رهت لاله زار خواهد شد

ز بس که خون دل از چشم انتظار چکید

به یاد زلف نگونسار شاهدان چمن

ببین در آینه ی جویبار گریه ی بید

به دور ما که همه خون دل به ساغرهاست

ز چشم ساقی غمگین که بوسه خواهد چید؟

چه جای من؟ که در این روزگار بی فریاد

ز دست جور تو ناهید بر فلک نالید

ازین چراغ توام چشم روشنایی نیست

که کس ز آتش بیداد غیر دود ندید

گذشت عمر و به دل عشوه می خریم هنوز

که هست در پی شام سیاه صبح سپید

کراست سایه درین فتنه ها امید امان؟

شد آن زمان که دلی بود در امان امید

صفای آینه ی خواجه بین کزین دم سرد

نشد مکدّر و بر آه عاشقان بخشید

----------------------------------------------
* رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید
وظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبید
(حافظ)

[zibaaa]

دو عالم را به یکبار از دل تنگ

برون کردیم تا جای تو باشد

[Avazekhan]

دست از طلب ندارم تا کام من برآید
یا تن رسد به جانان یا جان زتن برآید
بگشای تربت را بعد ازوفات و بنگر
کزآتش درونم دود از کفن برآید
بنمای رخ که خلقی واله شوند و حیران
بگشای لب که فریاد از مرد و زن برآید
حضرت حافظ

[tavalode_1fereshteh]

درگذرگاه زمان
خیمه شب بازی دهر
با همه تلخی وشیرینی خود می گذرد
عشقها می میرند
رنگ ها رنگ دگر می گیرند
وفقط خا طره هاست
که چه شیرین چه تلخ
دست ناخورده به جا می مانند

[Avazekhan]

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست
که شنیدی که در این بزم دمی خوش بنشست
که نه در آخر صحبت به ندامت برخاست
شمع اگر زان لب خندان به زبان لافی زد
پیش عشاق تو شب‌ها به غرامت برخاست
حضرت حافظ

[Nassim_Agha]

تو شهی و کشور جان تراست

تو مهی و ملک جهان تراست

ز ره کرم چه زیان تو را

که نظر به حال گدا کنی؟

[mika120]

يار بيگانه مشو تا نبري از خويشم
غم اغيار مخور تا نكني ناشادم

[Nassim_Agha]

ما درس سحر در ره میخانه نهادیم

محصول دعا در ره جانانه نهادیم

در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش

این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم

سلطان ازل گنج غم عشق به ما داد

تا روی در این منزل ویرانه نهادیم

در دل ندهم ره پس از این مهر بتان را

مهر لب او بر در این خانه نهادیم

در خرقه از این بیش منافق نتوان بود

بنیاد از این شیوه رندانه نهادیم

چون می‌رود این کشتی سرگشته که آخر

جان در سر آن گوهر یک دانه نهادیم

المنه لله که چو ما بی‌دل و دین بود

آن را که لقب عاقل و فرزانه نهادیم

قانع به خیالی ز تو بودیم چو حافظ

یا رب چه گدا همت و بیگانه نهادیم

[Avazekhan]

یارم چو قدح بدست گیرد
بازار بتان شکست گیرد
حضرت حافظ

[Avazekhan]

ما را که درد عشق و بلای خمار کشت
یا وصل دوست ، یا می صافی دوا کند
حضرت حافظ

[mika120]

داني كه را سزد صفت پاكي
آن كاو وجود پاك نيالايد

[tavalode_1fereshteh]

دلم رمیده شد و غافلم من درویش
که آن شکاری سرگشته را چه آمد پیش
چو بید بر سر ایمان خویش می لرزم
که دل به دست کمان ابروئیست کافر کیش

[mika120]

شراب گمرهي را مي شكستيم ار خم و ساغر
به پايان مي رسانديم اين خمار و سر گراني را
نشان پاي روباه است اندر قلعه امكان
بپر چون طاير دولت رها كن ماكياني را