مشاعره

[Avazekhan]

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
بختم ار یار شود رختم از این جا ببرد
کو حریفی کش سرمست که پیش کرمش
عاشق سوخته دل نام تمنا ببرد
باغبانا ز خزان بی‌خبرت می‌بینم
آه از آن روز که بادت گل رعنا ببرد
حضرت حافظ

[tavalode_1fereshteh]

دل آزرده ی مارا به نسیمی بنواز

یعنی آنجا ز تن رفته به تن بازرسان

[Nassim_Agha]

به بهانه ی :

حافظ از نظر من اصلاً قابل لمس نيست

این سخن در باره حافظ برای من کمی عجیب است چرا که همگان می دانند که انفاقا ویژگی حاقظ این است که هر کس متناسب با نگاه و شیوه اندیشه اش معنی و بر داشت خود را از شعر حاقظ پیدا می کند! یعنی " اندیشه ی حافظ برای هر یک از خوانندگان او درست همان چیزی ست یا درستتر این است که بگوییم درست همان چیزی می شود که او از پبش آمادگی دریافت آن را دارد.

این چند لایه و چند رویه و چند معنی بودن را در شعرهای از حافظ که „حافظانه” اند مثلا در:

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
به عمزه مسئله آموز صد مدرس شد

می توان یافت
مومن سر منبر می گوید منظور پیامبر اسلام است آن دیگری می گوید منظور شاه شجاع است و سومی هم بر آن است که منظور نگار و معشوق جافظ است! و البته همه هم در معنی خود از این شعر به یک اندازه جق دارند!

یا مثلا:
زاهد پشیمان را ذوق باده حواهد کشت
عاقلا! مکن کاری کآورد پشیمانی

را روشنفکر بعنوان یک حقیقت روانشناسانه برآمده از تجربه می پذیرد و و البته مومن بی ذوق ما هم نیز حق دارد اینطور معنی کند که انگار حافظ می خواهد بگوید:
فاسق پشیمان را ذوق روزه خواهد کشت
یا مثلا
لب از ترشح می پاک کن برای خدا
که خاطرم به هزاران گنه موسوس شد

را مومن ترشح آب و آنکه با مجلس ِ شراب آشنایی دارد می گوید تا ترشح می را بر لب زیبا رویی نبینی نمی توانی چنین بسرایی!

مومن می گوید حاقظ ؟ شرابخوار؟نخیر منظور او شراب عرفانی ست باور نمی کنید بفرمایید :
می کشیم از قدح لاله شرابی موهوم
چشم بد دور! که بی مطرب و می مدهوشیم

دیگری می گوید:
باده ی ِ گلرنگ ِ تلخِ تیز خوشخوار ِ سبک
نقلش از لعل نگار و نُقلش از یاقوت خام
آشکارا توصیف شراب شیراز است

بهمین شکل می توان به پرسشهایی از نوع اینکه آیا حافظ جبر گراست یا نه؟ پاسخ داد که هم هست و هم نیست و به پرسشی از نوع آیا حافظ به معاد اعتقاد دارد یا نه؟ مشود پاسخ داد که هم باور دارد و هم نه!

نگاه کنید به:
گر مسلمانی از این است که حافظ دارد
وای اگر از پس امروز بود فردایی

یا
پیر ما گفت خطا بر قلم صتع نرفت
آفرین بر نظر پاک خطا پوشش باد

با
ترسم که صرفه ای نبرد روز بازخواست
نان ِ حلال ِ شیخ ز آب ِ حرام ما
و

بارها گفته ام و بار دگر می گویم
که من دلشده این ره نه به خود می پویم
درپس پرده طوطی صفتم داشته اند
آنچه استاد ازل گفت بگو کی گویم
یا
چرخ بر هم زنم ار غیر مرادم گردد
من نه آنم که زبونی کشم از چرخ و فلک

حافظ هم ابتدای باور است و هم انتهای آن! نقظه باورش آغاز بی باوری ست و پایانش آغاز باور او!
او بیگانه ایست که آشنای همگان است! همنشین همه و دور از همه!
از معتقد ِ شراب خوار گرقته تا غیر معتقد شراب نخوار و از مرتجع ترین ها تا روشنفکر هر کس تصور یا تصویری از حافظ خاص خود دارد.
حافظ فرا تر از همه اندیشه ها با همه با نظر گذ شت و تسامح و دلسوزانه بر خورد می کند اما رندی ست فرا جهان نگر که در هیچ نگرش و کادر فلسفی خاصی قرار نمی گیرد.

[mika120]

ممنون دوست عزيز از توضيحاتون ... بسيار زيبا و درست بود
ولي بعداً حرفام رو براتون پ. خ مي كنم ... فعلاً به مشاعره بپردازيم:
نكو سيرت بي تكلف برون
به از نيكنام خراب اندرون

[tavalode_1fereshteh]

ندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیست

سهی قدان سیه چشم ماه سیما را

چو با حبیب نشینی و باده پیمایی

بیاد دار محبان باد پیما را


(حضرت حافظ)

[mika120]

اگر هوشمندي به معني گراي
كه معني بماند ز صورت به جاي

[tavalode_1fereshteh]

یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض

پادشاهی کامران بود از گدائی عار داشت

درنمیگیرد نیاز و ناز ما با حسن دوست

خرم آن کز نازنینان بخت برخوردار داشت

[mika120]

از الان سعي مي كنم فقط شعر از شيخ اجل سعدي بگم و اگه نتونم اصلاً نگم:
ترا پند سعدي بسست اي پسر
اگر گوش گيري چو پند پدر

[tavalode_1fereshteh]

من که فعلا تو نخ حافظم

راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

شعری بخوان که با او رطل گران توان زد

[mika120]

درين كشور آسايش و خرمي
نديد و نبيند به چشم آدمي

شيخ اجل مصلح الدين سعدي اگه الان اين بيت رو ميگفت جاش تو ... بود.

[tavalode_1fereshteh]

یک روز رسد غمی به اندازه کوه

یک روز رسد نشاط اندازه دشت

افسانه زندگی چنین است عزیز

در سایه کوه باید از دشت گذشت

[2HM]

تمام سينه‌ها عريان
تمام چهره‌ها خونين
تمام دستها خالي
تمام چشم‌ها غمگين
به خاك مسلخ افتادند
در اين صحراي خونباران
برادرها جدا از هم
پدرها بي پسرهاشان


یاحق

[tavalode_1fereshteh]

نسیم در سر گل بشکند کلاله سنبل

چو از میان چمن بوی آن کلاله برآید

[2HM]

دیریست که از خانه خرابان جهانم
بر سقف فرو ریخته ام چلچله ای نیست


یاحق

[tavalode_1fereshteh]

تا غم آویز آفاق خاموش

ابرها سینه برهم فشرده،

خنده روشنی های خورشید

در دل تیرگی ها فسرده،

سار افسانه پرداز باران

بانگ زاری به افلاک برده

ناودان ناله سرداده غمناک!

روز در ابرها رو نهفته

[mika120]

هين سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود
وارهد از حد جهان بي حد و اندازه شود