مشاعره

[tavalode_1fereshteh]

نماز شام غریبان چو گریه آغازم

به مویه های غریبانه قصه پردازم

[Nassim_Agha]

من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب


مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم

[mika120]

چه عجب د نيومد
مكن سعديا ديده بر دست كس
كه بخشنده پروردگارست و بس

[tavalode_1fereshteh]

سیلاب گرفت گرد ویرانه عمر

و آغاز پری نهاد پیمانه عمر

بیدارشو ای خواجه که خوش بکشد

حمال زمانه رخت از خانه عمر

[mika120]

رو سر بنه به بالين تنها مرا رها كن
ترك من خراب شبگرد مبتلا كن

[Nassim_Agha]

سیلاب گرفت گرد ویرانه عمر

و آغاز پری نهاد پیمانه عمر

بیدارشو ای خواجه که خوش بکشد

حمال زمانه رخت از خانه عمر

یک خوش دیگه در مصرع سوم لازمه تا وزن درست بشه:
ﺑﻴﺪ ار ﺷﻮ ای ﺧﻮاﺟﻪ ﮐﻪ ﺧﻮش ﺧﻮش ﺑﮑﺸﺪ


نظر پاک تواند رخ جانان دیدن

که در آیینه نظر جز بصفا نتوان کرد

[morteza3164]

دهقان قضا بسی چو ما کشت و درود
غم خوردن بیهوده نمیدارد سود
پرکن قدح می به کفم درنه زود
تا باز خورم که بودنیها همه بود

[mika120]

هي ما ازين د فراري باز مردم با د ميگن:
درين مجلس آن كس به كامي رسيد
كه در دور آخر به جامي رسيد

[Nassim_Agha]

در خرقه از این بیش منافق نتوان بود

بنیاد از این شیوه ی رندانه نهادیم

[mika120]

مكن خيره بر زير دستان ستم
كه دستيست بالاي دست تو هم

[mahour.M]

مي خورد خون دلم مردمك ديده سزاست
كه چرا دل بـه جگرگوشهء مردم دادم
پاک کن چهره حافظ به سر زلف ز اشک
ور نه این سیل دمادم ببرد بنیادم

[tavalode_1fereshteh]

من سرگشته هم از اهل سلامت بودم

دام راهم شکن طره هندوی تو بود

[mahour.M]

در رفتن جـان از بــدن، گويند هر نوعــي سخـن
من خود به چشم خويشتن ديدم كه جانم مي رود

سعدی فغان از دست ما لایق نبود ای بی​وفا

طاقت نمیارم جفا کار از فغانـم می​رود

[Nassim_Agha]

در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند

گر تو نمی پسندی تغییر کن قضا را

[tavalode_1fereshteh]

ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز

کان سوخته را جان شد و آواز نیامد

[Nassim_Agha]

دلا بیزار شو از جان اگر جانا همی خواهی

که هر کو شمع جان جوید غم جانش نمی بینم