مشاعره

[alisanturee]

دلا غافل ز سبحانی چه حاصل مطیع نفس شیطانی چه حاصلبود قدر تو افزون از ملایک تو قدر خود نمیدونی چه حاصل (باباطاهر)

[morteza3164]

لبت پوشیده برد از من دل گمراه و من هرگز

حدیث او نمیگویم بکس، هر چند میدانم


شبم یک بوسه فرمودی که: خواهم داد، لیکن من

به بوسی زان دهن مشکل شوم خرسند، میدانم

[Fereshteh_Baran]

میروم اما نمی پرسم ز خویش
ره کجا منزل کجا مقصود چیست
بوسه میبخشم ولی خود غافلم
کاین دل دیوانه را معبود کیست؟!

[soul_violin]

تن آدمی شریف است به جان آدمیت
نه همین لباس زیباست نشان آدمیت

[Padma]

تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند آدمی

[soul_violin]

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه ی احزان شود روزی گلستان غم مخور

[Fereshteh_Baran]

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم

که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

مولانا

[dangsho]

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخاست مشکل نشیند

[morteza3164]

دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

که چو سرو پایبند است و چو لاله داغ دارد


سر ما فرونیاید به کمان ابروی کس

که درون گوشه گیران ز جهان فراغ دارد

[hasti1990]

در من انگار کسی در پی انکار من است
یک نفر مثل خودم تشنه ی دیدار من است

[you3f]

تا کی ز چراغ مسجد و دود کنشت؟ /
تا کی ز زیان دوزخ و سود بهشت؟ /
رو بر سر لوح بین که استاد قضا /
اندر ازل آنچه بودنی بود، نوشت

[Fereshteh_Baran]

تا زهره و مه در آسمان گشته پدید،

بهتر ز می ناب كسی هیچ ندید؛

من در عجبم ز می فروشان، كایشان،
زین به كه فروشند چه خواهند خرید؟
خیام

[dangsho]

دیری است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت کلامی و سلامی نفرستاد

صدنامه فرستادم و آن شاه سواران
پیکی ندوانید و پیامی نفرستاد

[you3f]

در اول تن سرشت و جانت او داد،
خرد بخشیدت و ایمانت او داد،
در آخر جان و تن از هم جدا کرد،
ترا در خاک ره چون توتیا کرد.
„عطار نیشابوری”

[fatemeh98]

در دل من جیزی هست مثل یک بیشه نور مثل خواب دم صبح
وچنان بی تابم که دلم می خواهد
بروم تا ته دشت بروم تا سر کوه
دورها اوایی هست که مرا میخواهد

[you3f]

دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت
بشکست عهد وز غم ما هیچ غم نداشت
(حافظ)