مشاعره

[fanoos]

مانند درخت های باران دیده
تا دست به من زنند می ریزد اشک

[shahparak]

كنار بالش تو، بيد سايه فكن از پا در آمده است
دوري، تو از آن سوي شقايق دوري
در خيرگي بوته ها، كو سايه لبخندي كه گذر كند؟
از شكاف انديشه، كو نسيمي كه درون آيد ؟
سنگريزه رود، برگونه تو مي لغزد
شبنم جنگل دور، سيماي ترا مي ربايد

[fanoos]

مگه شعر سپیدم هست واسه مشاعره ؟؟ چه خوووب
راستی اون بیت قبلی رو تقلب کردم . مصرع هاشو جابه جا کردم... خوب من م ندارم دیگه. از قبلیا بگم؟
آدمو به چه کارایی وا میداریناااا

دلی که عاشق و صابر بود مگر سنگ است
ز عشق تا به صبوری هزار فرسنگ است

[shahparak]

تلخ است مرا بودن و تلخ است مرا عمر
در شهر به جز مرگ متاع دگری نیست

[faramarzlotfy]

تا چند اسیر عقل هر روزه شویم

در دهر چه صد ساله چه یکروزه شویم

در ده تو بکاسه می از آن پیش که ما

در کارگه کوزه گران کوزه شویم

[fanoos]

تا به کی یکسره یکریز نباشی شب و روز
ماه مخفی شدنش نیز تعادل دارد

[faramarzlotfy]

در کارگه کوزه گری رفتم دوش

دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش

ناگاه یکی کوزه برآورد خروش

کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش

[fanoos]

شاید محال باشد بی پر پریدن اما
اوج شکوه دریا پرواز یک نهنگ است

[shahparak]

تو مرا واله و آشفته و رسوا کردی
تو مرا غافل از اندیشه فردا کردی
آری ای عشق تو بودی که فریبم دادی
دل سودا زده ام را به حبیبم دادی

[Padma]

یک عمر دویدیم و به جایی نرسیدیم

یک آه کشیدیم و رسیدیم به معراج...

[fanoos]

جهانیان همه گر منع من کنند ز عشق
من آن کنم که خداوندگار فرماید

[shahparak]

در عشق, دو عالم را من زیر و زبر کردم
اینجاش چه می جستی؟ کو جای دگر دارد
امروز دلم عشق است, فردای دلم معشوق
امروز دلم در دل فردای دگر دارد

[fanoos]

در آسمان خبری از ستاره ی من نیست
که هر چه بخت بلند عمر کوتاه است

[shahparak]

تا چشم تو باقی ست، غزل می دمد از من
تا چشمه تو هستی، چه نیازیم به دریا؟
ای پاسخ هر پرسش دیرینه که دارم
تنها تو و تنها تو و تنها تو و تنها! …

[fanoos]

آب کم جو تشنگی آور به دست
تا بجوشد آب از بالا و پست

[shahparak]

ترا من دوست میدارم خلاف هر که در عالم
اگر طعنه ست بر عقلم و گر رخنه ست در دینم
اگر شمشیر بر گیری سپر پیشت نیاندازم
که بی شمشیر خود کشتی به ساعد های سیمینم