مشاعره

[danesh72]

بـا روی تـو آفـتـاب صـافی تیره است
بـا لـعـل لبت شراب صافی تیره است
تـاریـکـی آب صـافـی از سـیـل نبود
در جنب رخ تو آب صافی تیره است

[radman1376]

تا دهن بسته ام از نـوش لـبان میبرم آزار

مـن اگـر روزه بـگـیـرم رطـب آیـد سـر بـازار

«استاد شهریار»

[danesh72]

رنـگـی ز رخ چـو لـالـه زارم بفرست
بـویـی ز دو زلـف مـشـکـبارم بفرست
چون دست نمی‌دهد که دستت بوسم
دسـتـارچـه‌ای بـه یـاد گـارم بـفرست

[radman1376]

تــا بــهـار اسـت دری از قـفـس مـن نـگـشـایـد

وقـتی ایـن در بگشاید که گلی نیست به گلزار

«استاد شهریار»

[danesh72]

رویت، که به خوبی گل خندان منست
آرامــگــهـش دل چـو زنـدان مـنـسـت
نـیـکـش بـگزدیدند به دندان، گر چه
گـفـتم که: همین نیک به دندان منست

[angelmalfoy]

تا توانی دلی بدست آور
دل شکستن هنر نمی باشد

[radman1376]

در رفـتـن جـان از بـدن گـويـنـد هـر نـوعـي سـخـن

من خود به چشم خويشتن ديدم كه جانم مي‌رود

«سعدی»

[danesh72]

در کــارگــه غـیـب چـو نـقـاش نـخـسـت
جـویـنـدهٔ نـقـش خـویـشـتن را می‌جست
بــر لـوح وجـود نـقـشـهـا بـسـت و در آن
چون روشن گشت نقش آن جزء بشست

[danesh72]

دلــدار مــرا در غــم و انــدوه بــکــاســت
یـک روز بـرم بـه مـهـر نـنـشـست و نخاست
گفتنم: مگر این عیب ز دل سختی اوست؟
چـون مـیـبـیـنـم جـمـلـه ز بـدبـخـتـی ماست

[radman1376]

تـا کـه از طـارم مـیـخـانـه نـشـان خـواهد بود

طــاق ابـروی تـوام قـبـلـه جـان خـواهـد بـود

«استاد شهریار»

[danesh72]

در سینه ز دست دل جگر تابیهاست
در دیـده ز تـاب سـیـنه بیخوابیهاست
ای دیده، بریز خون این دل، که مرا
دیـریـسـت کـه بـا او سـر بـی‌آبیهاست

[radman1376]

تــا چــراگـاه فـلـک هـسـت و غـزالـان نـجـوم

دخـتـر مـاه بـر ایـن گـلـه شـبـان خـواهـد بـود

«استاد شهریار»

[danesh72]

دل بـنـدهٔ بـوی عـنـبـر آمیز گلست
جان چاکر عارض دلاویز گلست
بلبل که هزار خار کن بندهٔ اوست
او نـیـز غـلـام خـار سرتیز گلست

[danesh72]

دلـدار چـو در سـینه دل نرم نداشت
آزرد مـــرا و هـــیــچ آزرم نــداشــت
بـی‌جـرم ز مـن بـریـد و در دشمن من
پیوست به مهر و ذره‌ای شرم نداشت

[hosseiniran]

تورا ز کنگره عرش می زنند صفیر
ندانمت که در این دامگه چه افتادست
نصیحتی کنمت یادگیر و در عمل آر
این حدیث ز پیر طریقتم یاد است

[danesh72]

تـن خـاک تـو گـشت، رحمتی بر خواریش
دل جای تو شد به غم چرا می‌داریش؟
دلــبــســتــگـیـیـی کـه بـا مـیـانـت دارم
تـا چـون کـمـرت مـیـان تـهـی نـشماریش