آرشیو معرفی‌ سبکهای Jazz و Blues

[s_guitar]

جاز یا جَز یکی از گونه‌های موسیقی است که از مشخصات آن نت‌های آبی، مکث و ضدضرب، ضرب‌های تاب‌دار و خرامان (سوینگ) ، پرسش‌وپاسخ‌خوانی، چندضربی بودن و بداهه‌نوازی است. جاز را نخستین گونه هنری پدید آمده در ایالات متحده امریکا می‌دانند.

جَز در �? رهنگ و موسیقی غرب ا�? ریقا و نیز در سنت‌های موسیقائی سیاهان امریکا مانند بلوز و رگتایم و دسته‌های موسیقی نظامی اروپائی ریشه دارد. در آغاز سده بیستم این گونه موسیقی در میان سیاهان امریکا رواج یا�? ت و در دهه 1920 در بسیار از کشورها رایج گردید. از آن زمان به بعد جَز تأثیر زیادی در عرصه موسیقی داشته و هنوز در تحول و تغییر است.

وینتون مارسالیس ترومپت نواز چیره‌دست امریکایی و برنده جایزه پولیتزر در باره جاز می‌‌گوید:

„جاز ابداع سیاه‌هاست. جاز بازگوکننده خیلی چیزهای عمیق روحی است و نه تنها درباره ما سیاه‌ها و نحوه نگاه ما به مسائل است بلکه درباره اصل معنی زندگی مردمسالارنه امروزی هم است. جاز همان شرا�? ت نژاد سیاه است که به صورت صدا درآمده است. در این سبک از موسیقی همه چیز را می‌شود دید، چه ناگ�? ته‌گذاشتن‌ها، چه ن�? وذ کردن�? ها، چه پیچیده‌بودن‌ها و چه مستور ماندن‌ها همه را می‌شود در این سبک دید. تا جاییکه من میدانم نواختن جاز از همه سبکها سخت‌تر است. جاز بهترین ت�? سیر احساسات شخصی در تاریخ موسیقی غربی است.”

جاز خود به سبک�? های �? رعی زیادی تقسیم می‌شود که برخی از آن�? ها عبارت‌اند از:

دیکسی�? لند
بیگ�? بند یا سوینگ
بی�? باپ
کول جز
�? ری جز
جاز برزیلی
سالسا جز
�? یوژن
سول جز
اسید جز
سموث جز
واژه جاز از زبان عوام سیاه‌پوستان گر�? ته شده و احتمال می‌رود که در اصل دارای معانی جنسی بوده، هرچند ریشه‌های دیگری نیز برای آن پیشنهاد شده است.
:)

[s_guitar]

سوینگ
دهه 1930 متعلق به این سبک از موسیقی یعنی سوئینگ بود. سوینگ از جمله سبک های موسیقی Jazz است که در آن بداهه نوازی نقش بسیار کمرنگی داشته است.
سویئنگ همان موسیقی ای است که اغلب ا�? رادی چون Count Basie یا Duke Ellington آنرا دنبال میکردند یا خوانندگانی مانند Sinatra یا Fitzgerald آنها را اجرا میکردند.
موسیقی سوینگ اغلب بصورت Big Band توسط سازهای بادی مانند ترمپت، سکسی�? ون، ترمبون - هر کدام چهار نوازنده! - از یک طر�? و سازهای پیانو، کنترباس، گیتار و drums از طر�? دیگر اجرا میشود.
هنگامی که سوئینگ توسط گروه بزرگ نواخته میشه شما براحتی میتوانید در آن حالت سئوال جواب - call & response - را مشاهده کنید حالتی که درآن قسمتی از ارکستر شروع به نواختن یک ملودی یا Riff میکند و بعد ساکت شده و قسمت دیگر دست بکار میشود و پاسخ لازم را ارائه میکند.
بخش ملودی در این سبک از موسیقی عموما„از نت های تریوله سیاه و چنگ (مجموعا” یک نت سیاه) بجای دو نت چنگ و یا با است�? اده از نت های چنگ نقطه دار و نت دولا چنگ بجای دو نت چنگ تشکیل میشود، میزان تغییر کشش نت های چنگ کاملا" بستگی حس نوازنده دارد گاهی بسیار سنگین و گاهی بسیار سبک تغییر کشش در نت های چنگ دیده میشود.

این در حالی است که که بخش باس عموما" با حرکت نت های سیاه، پایه های آکورد را تحکیم میکند و پیانو یا گیتار با زدن آکوردهایی خارج از ضرب باس، هارمونی هر قسمت را مشخص میکنند. به همین دلیل موسیقی حاصله در این شکل حالت ریتمیک �? وق العاده محکم و قوی یی دارد و این توان را دارد که در ثانیه های اول اجرای موسیقی، با مخاطب ارتباط برقرار کند و اورا به حرکت موزون وادارد.

با وجود زیبایی بسیار و پر انرژی بودن این سبک از موسیقی Jazz، از اواخر دهه 50 به بعد حضور سوئینگ در سبک jazz کمرنگ تر شد، بگونه ای که در سالهای 1970 به بعد تقریبا" اثری از این سبک موسیقی در کارهای جدید مشاهده نشد، بسیاری دلیل این موضوع را نیاز این موسیقی به ارکستر بزرگ و هزینه های اجرای آن می دانند.


منبع: گ�? تگوی هارمونیک

[s_guitar]

ترانه های بلوز
مضامین ترانه های بلوز برگر�? ته از واقعیات زندگی بود: کار(در مزارع و اردوگاهها و کارخانه ها) ، گرسنگی، بی خانمانی ، �? قر، خشونت ، تنهایی ، حسرت ، زن ، عشق ، بی و�? ایی ، س�? ر، مرگ، تبعیض و بی عدالتی.
خود کلمه بلوز در زبان انگلیسی به معنی «حزن و اندوه» می باشد. با اینحال نباید تصور کرد که بلوز صر�? اً به ترانه های حزن انگیز و اعتراض آمیز محدود می شود. بلوز با تمام جنبه های زندگی ارتباط داشت و در مراسم رقص و شادمانی و پایکوبی هم نواخته می شد.
هد�? نهایی از نواختن بلوز یا گوش دادن به آن غلبه کردن بر غم ها و ر�? ع آلام و در واقع راندن حزن و اندوه (blue) از انسان است. در ترانه های بلوز تعابیری از این دست زیاد به چشم می خورد :
'n the wind gonna ride and blow my blues away ….
از نظر ساختاری هر بند ترانه های بلوز معمولاً سه خط دارد. خط اول و دوم معمولاً تکراری است و (با اندکی تغییر) به یک شکل خوانده می شود تا در شنونده زمینه را برای دریا�? ت خط سوم که با ملودی مت�? اوتی خوانده می شود آماده کند. این الگوی ساختاری را اصطلاحاً AAB می نامند. به نمونه ای از این ساختار توجه کنید :
When a woman gets the blues, she goes to her room and hides
When a man gets the blues, he catches a freight train and rides
From: „Freight Train Blues” by Trixie Smith
معمولاً آهنگین خواندن این ترانه ها دشوار است اما خوانندگان بلوز با تأکید بر برخی هجاها و حذ�? کردن برخی دیگر و دستکاری در کشش زمانی آنها قادرند ملودی مورد نظرشان را روی متـن ترانـه پیـاده کنند. این مسألـه بـه همراه لهجـه جنوبی برخی خوانندگان اولیه بلوز مانند Charley Pattlon گاهی اوقات �? همیدن معنی ترانه ها را با مشکل روبرو می کند. ضمن اینکه در واژگان بلوز کلمات و اصطلاحات عامیانه رایج در هر منطقه جغرا�? یایی و برهه زمانی مربوط به و�? ور به کار ر�? ته است.
به همین جهت درک صحیح ترانه های بلوز مستلزم شناخت دقیق اوضاع و احوال اجتماعی، اقتصادی ، سیاسی و �? رهنگی هر مقطع زمانی خاص می باشد. یک سری از کلمات هم برخاسته از �? رهنگ آ�? ریقایی قوم سیاه بود. مثلاً در آ�? ریقا بعلت ارتباط نزدیکی که انسان با طبیعت دارد بسیاری از جانداران نمادی از نیروهای خاص طبیعی و غریزی محسوب می شوند و جایگاه ویژه ای در �? رهنگ �? ولکور آ�? ریقا یا�? ته اند. اشاره به این مقولات هم در ترانه های بلوز رایج است.
به هر حال موسیقی بلوز برخاسته از متن جامعه بود و همواره در تحولات اجتماعی همراه مردم باقی ماند.
مثلاً سیل وحشتناک و خانمان بر اندازی که در سال 1927 در ناحیه دلتای می سی سی پی رخ داد و بسیاری از مزارع و خانه ها را به زیر آب برد به قدری ابعاد وسیع و �? اجعه باری داشت که مسئوولین محلی به تنهایی از پس کنترل اوضاع بر نمی آمدند و مجبور شدند نیروی کار بیشتری از سایر ایالات به خدمت بگیرند.
حجم کار سنگین بود و پاکسازی زمینهای سیل زده و بازسازی سدها زمان زیادی می برد و کارگران را خسته و هلاک می کرد. به همین خاطر تصمیم گر�? تند برای تقویت روحیه مردم و ا�? زایش توان کاری کارگران منطقه از خوانندگان بلوز هم دعوت کنند تا به دلتا بیایند. حتی بین آنها مسابقه ای ترتیب دادند و مبلغ 500 دلار به عنوان جایزه بهترین آهنگ تعیین کردند. این جایزه را خواننده بزرگ بلوز Bessie Smith با آهنگ Back Water Blues از آن خود کرد. متن ترانه این گونه شروع می شود:
It rained five days and the clouds turned as dark as night
Lotta troubles takin' place, Lord, in the lowlands that night
I got up one morning, Poor me, I couldn't even get out of my door
Yes, I got up one morning, Poor me, I couldn't even get out of my door
Lord, thousands 'n thousands of poor people, I declare they didn't have no place to go
دو سال بعد هم Charley Patton آهنگ Highwater Everywhere را در مورد این واقعه ضبط کرد که از برجسته ترین ترانه های اجتماعی بلوز به شمار می رود و تأثیر آن به حدی بوده است که باب دیلان در آلبوم سال 2001 خود آهنگی به همین نام ساخته و آن را به Charley Patton تقدیم کرده است.

[Hmd_N]

دهه 1930 متعلق به این سبک از موسیقی بود، سوینگ از جمله سبک های موسیقی Jazz هست که درون بداهه نوازی نقش بسیار کمرنگی داره. سویئنگ همان موسیقی که اغلب ا�? رادی چون Count Basie یا Duke Ellington آنرا دنبال میکردند یا خوانندگانی مانند Sinatra یا Fitzgerald این سبک رو اجرا میکردند. موسیقی سوینگ اغلب بصورت Big Band توسط سازهای بادی مانند ترمپت، سکسی�? ون، ترمبون هر کدام چهار نوازنده! از یک طر�? و سازهای پیانو، کنترباس، گیتار و drums از طر�? دیگر اجرا میشود. هنگامی که سوئینگ توسط گروه بزرگ نواخته میشه شما براحتی میتوانید در اون حالت سئوال جواب - call & response - رو مشاهده کنید حالتی که دراون قسمتی از ارکستر شروع به نواختن یک ملودی یا Riff میکنه و بعد ساکت میشه و قسمت دیگه دست بکار میشه و پاسخ لازم رو ارائه میکنه.

بخش ملودی در این سبک از موسیقی عموما„از نت های تریوله سیاه و چنگ (مجموعا” یک نت سیاه) بجای دو نت چنگ و یا با است�? اده از نت های چنگ نقطه دار و نت دولا چنگ بجای دو نت چنگ تشکیل میشود، میزان تغییر کشش نت های چنگ کاملا„بستگی حس نوازنده دارد گاهی بسیار سنگین و گاهی بسیار سبک تغییر کشش در نت های چنگ دیده میشود. این در حالی است که که بخش باس عموما” با حرکت نت های سیاه، پایه های آکورد را تحکیم میکند و پیانو یا گیتار با زدن آکوردهایی خارج از ضرب باس، هارمونی هر قسمت را مشخص میکنند. به همین دلیل موسیقی حاصله در این شکل حالت ریتمیک �? وق العاده محکم و قوی یی دارد و این توان را دارد که در ثانیه های اول اجرای موسیقی، با مخاطب ارتباط برقرار کند و اورا به حرکت موزون وادارد.

با وجود زیبایی بسیار و پر انرژی بودن این سبک از موسیقی Jazz، از اواخر دهه 50 به بعد حضور سوئینگ در سبک jazz کمرنگ تر شد، بگونه ای که در سالهای 1970 به بعد تقریبا" اثری از این سبک موسیقی در کارهای جدید مشاهده نشد، بسیاری دلیل این موضوع را نیاز این موسیقی به ارکستر بزرگ و هزینه های اجرای آن می دانند.

[MonaLisa]

دیکسی لند نام سبک جاز رایج در اوائل قرن بیستم در شهر نیواورلئان است.

این نام اگرچه برای دوست‌داران موسیقی جاز یادآور سبک بخصوصی از جاز است اما همه با کاربرد آن موافق نیستند و اصطلاحاتی مانند جاز کلاسیک یا جاز نیواورلئان را ترجیح می‌دهند.
تاریخچه:


اولین صفحه جاز که ضبط شد کار یک گروه از نوازندگان سفید پوست امریکائی بود که نام خود را گروه جاز دیکسی‌لند گذاشته بودند. تاریخ این ضبط ۲۶ فوریه ۱۹۱۷ است. در آن سال‌ها نوازندگان سیاه پوست به تدریج موسیقی جاز را ساختند ولی امکان (یا تمایل به) ضبط را نداشتند. تبعیض نژادی در جامعه امریکا بسیار رایج بود و سیاهان هم اغلب توان مالی این کارها را نداشتند. گروه جاز دیکسی‌لند با به‌کار بردن تکنیک‌هائی که از نوازندگان سیاه گرفته بودند این صفحه را پر کردند.

نوازندگان سیاه جاز اغلب در کافه‌ها و مجالس و محل‌های مشکوک نیواورلئان مینواختند. نیواورلئان در ایالت جنوبی لوئیزیانا قرار دارد که زمانی قبل از جنگ‌های انفصال امریکا در آن اسکناسی ده دلاری منتشر شده بود و روی آن به زبان فرانسه کلمه ده نوشته شده بود. فرانسوی‌ها ده را «dix» مینویسند و «دی» میخوانند. زبان بسیاری از مردم لوئیزیانا فرانسه است ولی خیلی‌ها در آن ایالت و ایالت‌های دیگر از این تلفظ بی‌خبر بودند و آن کلمه را «دیکس» می‌خواندند و محض شوخی به آن اسکناس می‌گفتند «دیکسی». کم‌کم به ایالت‌های جنوبی هم (به شوخی) گفتند «دیکسی‌لند» یعنی سرزمینی که در آن اسکناس دیکسی رایج است. و البته جنوب یا دیکسی‌لند هم مرکز و خاستگاه جاز بود. پس آن گروه سفید پوست که موسیقی جاز را به روش سیاهان جنوب (بخصوص نیواورلئان) می‌نواختند احتمالاً برای تبلیغ این‌که موسیقی آن‌ها همان موسیقی سیاهان جنوب است نام خود را گروه جاز دیکسی‌لند گذاشتند. اگرچه این نام بر روی این سبک ماند ولی خود سیاهانی که دیکس‌لند می‌‌نواختند نام‌های دیگر را بکار می‌بردند.
مشخصات:


جاز دیکسی‌لند مشخصه اصلی جاز را، که ضدضرب و بداهه‌نوازی است، دارد ولی بداهه‌نوازی نوازندگان دیکسی‌لند معمولاً هم‌زمان انجام می‌گیرد یعنی بجای اینکه قسمت ضرب زمینه‌ای فراهم کند و نوازندگان اصلی به نوبت بداهه‌نوازی کنند، همه باهم مشغول بداهه‌نوازی می‌شوند. نتیجه موسیقی شلوغ و پلوغی است که اگر نوازندگانش به‌حد کافی باهم نواخته باشند و باهم جور شوند بسیار هم شنیدنی و شاد است.

[hichnafar]

کول جز(Cool Jazz) که به آن « وست‌کوست جز »نیزگفته می شودیکی اززیرمجموعه های سبک جازاست که باموسیقی پاپ نیزارتباط داردامااین سبک آرام ونرم وملایم ترازپاپ است. (نام کول جزدرتقابل باسبک قدیمی هات جز-hot jazzاست.)
دراجرای قطعات کول جزکمترازویبراسیون استفاده می شودونوازندگان تقریبا„آرام می نوازند،مدت زمان آهنگ های سبک کول جزمعمولا” طولانی ترازبیپاپ است وتکیه برتنظیم موسیقی درآنهابیشتراست.
کول جزدرحدودسالهای 1940 تا1960 به وجودآمده است.
ازپیشگامان و ابداع کنندگان این سبک می توان به استن گتز(stan getz –نوازنده ی ساکسیفون تنور) ،لنی تریستانو(lennie tristano-پیانیست) ،لستریانگ ،مایلزدیویس (نخست ترومپت نوازبود وسرپرست گروه جزکه کارش رادرسبک بیپاپ آغازکردودرادامه دردهه های 1960-70و80 به یکی ازچهره های مهم جزتبدیل شد) ،دیوبروبک وجری مالیگن که عمدتا"ازنوازندگان سواحل غربی آمریکابودنداشاره کرد.
درقطعات کول جزگاهی ازسازهایی که درجزمتداول نبودندمانند :ویولنسل،فلوت وهورن استفاده می شد.

[Leon]

این موسیقی آفریده نوازندگانی ، اغلب از سیاهان آمریکا بود که در خیابان ها ، بارها ، محله های پست و سالن های رقص نیواورلئان و دیگر شهر های جنوبی ایالت متحده به اجرا می پرداختند
جاز را میتوان به طور عام به عنوان گونه ای از موسیقی که ریشه در بداهه نوازی دارد و ریتم سنکوپ دار ، ضرب یکنواخت و رنگ آمیزی و تکنیک های خاص اجرائی از
ویژه گیهای آن است توصیف کرد

جاز اولیه ،عناصر فرهنگ های موسیقیائی متعددی همچون فرهنگ های آفریقای باختری ، آمریکا و اروپا را در هم آمیخت. خاستگاه برده های آمریکائی که اغلب از آفریقای باختری که امروزه شامل غنا ، نیجریه و چند کشور دیگر است بود

تکیه بر بداهه نوازی ، استفاده از طبل ، صدا های کوبشی و ریتم های پیچیده ، شماری از عناصر موسیقی باختری هستند که بر جاز تاثیر داشته اند

از آهنگسازان برجسته این سبک میتوان از لوئی آرمسترانگ ، دوک الینگتون ، بنی گودمن چارلی پارکر و جان کالترین نام برد

تالیف : [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
ماخذ : تاریخ موسیقی از حسنی سعدی - مجله موزیک ایران - داستان مصور موسیقی مغرب زمین

[Leon]

بابک امینی در آثارش تلفیقی از موسیقی ایرانی، فلامینکو و جاز را عرضه می کند
بابک امينی نوازنده و آهنگ ساز ايرانی شش سال است که در کانادا زندگی می کند و در اين مدت سعی کرده است تا فعاليت های خود را در زمينه موسيقی تلفيقی توسعه دهد.
به گفته بابک امينی که فعاليت های هنری خود را با نوازندگی گيتار شروع کرده است، زندگی در محيط چند فرهنگی شهر تورنتو به تکميل آثار او در زمينه موسيقی تلفيقی کمک بسيار زيادی کرده است.
آقای امينی به زودی برای برگزاری چند کنسرت راهی آمريکا می شود و قرار است در لس آنجلس، سن خوزه، سياتل، نيويورک و واشنگتن به اجرای برنامه بپردازد.
او پس از تور آمريکا، مجددا به کانادا باز خواهد گشت تا در شهرهای مونترال و ونکوور آخرين آثار خود را برای علاقه مندان اجرا کند.
پيش از برگزاری اين تور با آقای امينی گفتگويی کرديم و از او درباره موسيقی تلفيقی جويا شديم.
بابک امينی که متولد سال ۱۹۷۰ ميلادی است می گويد در ابتدا به خاطر علاقه به موسيقی فلامينکو به نوازندگی گيتار روی آورده است و در بيست سالگی نخستين آلبوم خود را با نام آبی خاکستری عرضه کرده است.
به گفته او با گذشت زمان متوجه زيبايی های موسيقی سنتی ايرانی شده است و به مطالعه ريتم ها و نواهای آن پرداخته است.
بر اين اساس، جذابيت دستگاه های موسيقی سنتی ايرانی باعث شد تا بابک امينی پيش از مهاجرت به کانادا در سال ۲۰۰۰ به فعاليت در زمينه موسيقی تلفيقی بپردازد.

برای ساختن آثارم در زمينه موسيقی تلفيقی بهترين های دنيا، يعنی موسيقی سنتی ايرانی، فلامينکو و جاز را در کنار هم گذاشته ام


بابک امینی


بابک امينی موسيقی سنتی ايران و اسپانيا را دارای رگ و ريشه مشترک می داند.
به گفته او موسيقی عربی که پس از گسترش اسلام به ايران غنی شده بود، پس از تصرف جنوب اسپانيا به وسيله ارتش خلفای اسلامی بر موسيقی آندلس تاثير گذاشت و به همين علت موسيقی فلامينکو دارای شباهت های زيادی با موسيقی ايرانی است.
در اين حال به گفته بابک امينی، زندگی در محيط چند فرهنگی کانادا باعث شده است تا به علاقه او برای به کارگيری موسيقی جاز در آثار تلفيقی افزوده شود .
او می گويد هارمونی جاز يکی از پيشرفته ترين هارمونی های موسيقی است و از آن برای کامل کردن تلفيق موسيقی های ايرانی و فلامينکو نهايت استفاده را کرده است.
به گفته بابک امينی او برای ساختن آثارش در زمينه موسيقی تلفيقی بهترين های دنيا، يعنی موسيقی سنتی ايرانی، فلامينکو و جاز را در کنار هم گذاشته است.
از بابک امينی درباره استقبال عمومی از آثارش می پرسيم.
بابک امينی از استقبال ايرانی های مقيم کانادا از کنسرت هايش راضی است و حمايت آنها را از هنرمندان درخور تقدير می داند.
در اين حال به گفته او نمايندگانی از چند شرکت بين المللی تهيه و توزيع آثار هنری در آخرين کنسرت عمومی او در جشنواره جاز تورنتو حاضر بودند و نسبت به امضای قرارداد با او ابراز علاقه کرده اند.
bbcpersian

[bbaei]

mer30،،الان بابک امینی ایرانه یا اونور آبه؟و درسته که میگن با حمید عسگری کار می کنه؟و توی کنسرت زاهدان حمید کار گیتارشو برعهده داشته؟

[hichnafar]

اسیدجز

اسیدجزکه بانام club jazz هم شناخته می شود محدوده ی وسیعی ازموسیقی رادربرمی گیرد وبین سال های 1980 تا1990 درانگلستان ودرنمایش های رقص گسترش یافت. اسیدجزازبه هم پیوستن وترکیب شدن عناصرجز ،فانک(دهه 70) ،هیپ هاپ ،سول ودیسکوبه وجودآمده است. این سبک می تواندبه صورت اجرای زنده ویاسمپل ها یاترکیب این دوباشد. تمرکزدراین سبک بیشتربرموسیقی است تاشعروکلمات. اسید جز نام یک بنگاه صفحه پرکنی درانگلستان بوده است که به وسیله ی Gilles Peterson و Eddie Piller تأسیس شده . حرکت اسید جزباعث احیاوتقویت فانک جز ،فیوژن جزوسول جزبه وسیله ی دی جی هایی مانند Norman Jay و Gilles Peterson و Patrick Forge شد.
سازهای معرف :ساکسیفون ،ترومپت ،ترومبون ،کلارینت ،پیانو،گیتار،دوبل باس ،درامز وسازهای زهی.
ریشه ها: جز(Jazz) ،سول (Soul)،فانک(Funk) ،دیسکو(Disco) ،هیپ هاپ (Hip-hop)
ریشه فرهنگی :دهه 80 جنوب انگستان .
منابع :
ویکی پدیاانگیسی
ویکی پدیافارسی
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[FMETAL]

به علت عدم فعالیت از ۶ سال پیش تا کنون، این تاپیک بسته میشود.

[Amir]

اشاره:

در حدود سالهايي كه موسيقي جاز پديد آمد، شكل ديگري از موسيقي به نام رگتايم به صحنه آمد. رگتايم نخستين شكل موسيقي جاز بود كه محبوبيت عامه پيدا كرد. اوج شكوفايي اين سبك، سالهاي 1898 تا 1908 بودند. رگتايم عمدتاً يك سبك نوازندگي در پيانوست كه بر سينكوپيشن (Syncopation) تكيه دارد.
يكي از شناخته‌‌شده‌ترين نوازندگان پيانو، بي‌ترديد اسكات ژوپلين (Scott Joplin) است كه در سال 1868 در تكزار كاناي (Texarkana) تگزاس به دنيا آمد. در كودكي پيانو را به شكل خودآموز ياد گرفت و در نوجواني در مناطق فقيرنشين، براي كسب معاش به نوازندگي پرداخت. در سال 1885 به سنت لوئيز (Saint Louis) رفت و در سال 1893، در شيكاگو، در نمايشگاه جهاني كلمبيا، پيانو نواخت. پس از نقل مكان به سدالياي (Sedalia) ميسوري، در سال 1899 اوريجينال رگز (Original Rags) و مي‌پل ليف رگ (Maple Leaf Rag) را منتشر كرد. سپس به نيويورك رفت و يك استوديوي آموزشي را افتتاح كرد. در سال 1911، اپراي خود به نام تري‌موني‌شا (Treemonisha) را با هزينه خود چاپ كرد. ژوپلين پيوسته از شكست اپراي خود و عدم استقبال شنوندگان آثارش، هراس داشت؛ ولي در سال 1975، اين اثر احيا و اجرا شد.

سوئينگ
گروه بزرگ بن‌ني گودمن Benny Goodman

در سالهاي 1920، گروههاي بزرگي از موسيقيدانها، نواختن جاز را با يكديگر آغاز كردند، در حالي كه قبلاً اين موسيقي توسط تك‌نوازها اجرا مي‌شد. اين گروهها تحت عنوان «گروههاي بزرگ» شناخته شدند و آن دوره را نيز هنوز دوره سوئينگ مي‌نامند. اين گروهها شبيه به گروههاي رقص بودند و به‌تدريج در همه جا محبوبيت عظيمي را كسب كردند. جامعه آمريكا در اين دوره، دچار تحولات و دگرگونيهاي مهمي شد و پذيرش اين گروههاي «نژادي»، يكي از اين تحولات بود.
سبك سوئينگ از اين جهت كه از كانزاس سيتي (Kansas City) و هارلم (Harlem) آغاز شده است، سبك معتبري است، هر چند زمينه‌هاي پيشرفت آن در جاي ديگري فراهم شد. مثل انواع اين موسيقي كه از نظر جغرافيايي سبكهاي گوناگوني در سوئينگ پديد آمدند. سوئينگ كانزاس سيتي كم و بيش با سوئينگ هارلم تفاوت داشت.
رهبر سوئينگ نيويورك، دوك الينگتون (Duke Ellington) بود كه به سال 1899 به دنيا آمد و در سن 17 سالگي جاز را به صورت حرفه‌اي مي‌نواخت. او به نيويورك رفت و گروهي متشكل از ده ساز را تشكيل داد و در باشگاه كات‌تون (Cotton) به نوازندگي پرداخت او در تمامي سالهاي 30 و 40، همراه با گروهش به سفر پرداخت، در تئاترها، باشگاههاي شبانه، راديو و حتي تالار كارنگي (Carnegie) برنامه اجرا كرد. الينگتون آثار بي‌شماري را ساخته و به عنوان مبدع سبك جازي منحصر به فرد، در تاريخ موسيقي جاودانه شده است. او مي‌گويد: «من همه همكارانم را در موسيقي دوست دارم. چه آنهايي كه مي‌نويسند و مي‌نوازند و چه آنهايي كه گوش مي‌دهند. ما از منظر خود مي‌نويسيم و مي‌نوازيم و آنها از منظر خود گوش مي‌دهند و هنگامي كه طرفين با هم به توافق مي‌رسيم، زماني است كه من احساس خوشبختي مي‌كنم. »
٭٭٭
يكي ديگر از رهبران بزرگ گروههاي موسيقي كه اينك لقب «شاه سوئينگ» به خود گرفته است، بن‌ني گودمن (Benny Goodman) است. اين نوازنده جاز كلارينت در سال 1909 به دنيا آمد و از همان ابتدا، چه از نظر تكنيك و چه از لحاظ بداهه‌نوازي، نبوغ خود را نشان داد. او نواختن كلارينت را از ده سالگي آغاز كرد و پس از چهار سال، همراه با گروههاي رقص، ساز مي‌نواخت. او در سال 1934، گروه خود را تشكيل داد كه تا سال 1936، با كمك راديو، به يكي از محبوب‌ترين گروههاي قرن تبديل شد. او همچنين صفحاتي را با گروههاي كوچك‌تري كه دچار تبعيض نژادي بودند پر كرد.
اين كار در آن دوران، بسيار غير عادي بود، هر چند بن‌ني گودمن، سفيدپوست بود. مشهورترين خواننده بلوز ـ جاز دوره سوئينگ، بي‌ترديد كسي جز بيل‌لي هاليدي (Billie Holiday) نيست كه به او لقب ليدي دي (Lady Day) داده بودند. او در سال 1915 در بالتيمور به دنيا آمد و دوره كودكي را در فقر مطلق گذراند. در اواخر سالهاي 20 به نيويورك رفت و در كلوپهاي شبانه هارلم مشغول كار شد. پس از كسب شهرت، در سال 1935 نخستين صفحه خود را ضبط كرد. بعدها با همكاري گروههاي معروف، از جمــله گروه كنت بيسي (Count Bassie) و‌ آرتـي شـاو (Arti Shaw) آثار درخشاني را ضبط كرد.
بيل‌لي‌ هاليدي به‌ندرت بلوزهاي سنتي را مي‌خواند؛ ولي، در تبديل هر ترانه‌اي به يك تجربه عاطفي، مهارت حيرت‌انگيزي داشت. هاليدي در طول سالهاي 40 و 50 در كلوپهاي سراسر كشور به خواندن پرداخت، ولي صداي او به طرز روزافزوني تحت تأثير اعتياد به هروئين از بين رفت. او پس از دستگيري به خاطر حمل مواد مخدر، در بيمارستاني در نيويورك درگذشت.

منبع : سوره مهر

[ehsanmir]

بوگی ووگی (Boogie Woogie) ، موسیقی ای پرتحرک و رنگارنگ با تاریخی به همان اندازه پر نقش و نگار است. مبدا پیدایش این موسیقی که در ابتدا به عنوان موسیقی رقص سیاهپوستان فقیر جنوب آمریکا شناخته شده، چندان مشخص نیست.


در سال 1938، تب بوگی ووگی در آمریکا و سپس اروپا همه گیر شد، و این زمانی بود که نوازندگانی چون آلبرت آمونز (Albert Ammons) ، پیت جانسون (Pete Johnson) و مید لاکس لوییس (Meade Lux Lewis) در کارنگی هال (Carnegie Hall) به اجرای برنامه پرداختند.

با وجود اینکه بوگی ووگی تاثیر فراوانی بر انواع موسیقی پس از خود برجا گذاشت اما چنان که باید به حفظ و بازگویی تاریخ جالب توجه آن اهمیت داده نشده بود. به تازگی بعضی از علاقمندان و محققان موسیقی به کار کشف و تحقیق در باره این موسیقی پرداخته اند که خلاصه ای از جالبترین نکات تاریخی و همچنین شرح کوتاهی از مشهورترین نوازندگان این سبک را در اینجا آورده ایم.
لوکوموتیو بخار الهام بخش اولین نوازندگان بوگی ووگی شد
پل الیور (Paul Oliver) مورخ موسیقی، در کتاب خود به نام „داستان بلوز” (The Story of the Blues) آورده است:

„هنگامی که دوران بلوز آغاز شد، حومه شهرها آرام و ساکت بود و بلندترین صدایی که این سکون را برهم میزد غرش ترن بخاری بود که مسیر خود را در درون دشت دنبال میکرد و لکه ای از دود را در آسمان آبی برجای میگذاشت و در حالی عبور لحظه کوتاهی از هیجان ایجاد میکرد، صفیر سوت واضحی که مانند نغمه های بلوز کاهش مییافت و کم کم به ناله ای تبدیل میشد و بعد، قطار رفته بود.”

„میگویند که مهندسین، لوله سوت قطار را طوری تنظیم کرده بودند که نوایی مانند موسیقی بلوز از آن خارج شود اما احتمالا این سوت تنها برای کارگرانی که ساعت را از طریق عبور قطارها محاسبه میکردند، چنین صدایی میداد.”

„نوازندگان ناشناس سیاهپوست، که در آرزوی سوار شدن بر قطار و دور شدن از مشکلات خود بودند، ریتم لوکوموتیو بخار و ناله سوت آنرا به شکل موسیقی رقص تازه ای درآوردند که آنرا در تالارهای رقص و کافه های بین راه مینواختند. به این ترتیب، بوگی ووگی یا موسیقی نوازندگان نه چندان ماهری که پیانو را به سازی با آوای یک قطار پلی ریتمیک مبدل کرده بودند، روش نواختن پیانو را برای همیشه تغییر داد.”

در سال 1986، پل الیور در یک برنامه تلویزیونی درباره انتشار بوگی ووگی توضیحات بیشتری داد:

„حالا دیگر مامورین قطار به دیدن نوازندگان پیانویی که از کمپهای چوب بری می آمدند، عادت کرده بودند، آنها چند داستان برای مامور تعریف میکردند، از قطار پایین میپریدند و به یک کمپ چوب بری دیگر میرفتند و برایشان هشت ساعت موسیقی میکده ای یا barrelhouse (از نامهای اولیه بوگی ووگی) مینواختند.”

„به این ترتیب این موسیقی - در سرتاسر تگزاس- و متعاقبا، در خارج از تگزاس منتشر شد و پس از خروج از تگزاس به لوییزیانا رسید. یک نوازنده پیانو به نام جورج توماس George Thomas که از سال 1910 در لوییزیانا مسکن گزیده بود، به نوشتن ترانه هایی به نام New Orleans Hop Scop Blues پرداخت که موسیقی آن دارای رگه هایی از سبکی است که امروز به عنوان بوگی میشناسیم.”

19 ژوئن 1865، نقطه عطفی در شکل گیری بوگی ووگی
یکی از محققین سبک بوگی ووگی به نام جان تنیسون (John Tennison) که به نانجان (Nonjohn) شهرت دارد، در کتاب خود به نام بوگی ووگی، چنین آورده است:

„جستجوی من در باره مبداء بوگی ووگی در داخل ایالات متهده بیشتر بر شواهدی درباره سبک اوستیناتو (ostinato، که از یک لغت ایتالیایی به معنای سمج گرفته شده است، یک موتیف یا جمله موسیقایی است که به طور مداوم در یک دانگ مشخص تکرار میشود) در نواختن سازهای کوبه ای و همچنین روش نواختن ملودیهای اصلی با این سازها در میان اهالی آفریقای غربی و همچنین تعمیم دادن این شیوه خاص در نواختن پیانو متمرکز شده است.”

من چند فرضیه دارم که امیدوارم صحیح باشند. اول اینکه بردگان در دوران قبل از جنگهای انفصال، دسترسی بسیار اندکی به پیانو داشتند و در کل فعالیتهای بردگان در زمینه موسیقی بسیار محدود بود زیرا اربابان آنها اعتقاد داشتند که چنین فعالیتهایی روحیه شورشی آنها را تقویت میکند. البته شکی نیست که در آن زمان استثنائاتی نیز وجود داشته اند و بوگی ووگی در میان چنین افرادی شکل گرفته است."

"اما مهمترین واقعه به نظر من، روز 19 ژوئن 1865 است که در این روز، پایان جنگ انفصال و پایان برده داری در تگزاس اعلام شد. در نتیجه از این تاریخ اهالی آفریقایی/آمریکایی تگزاس به درک تازه ای از آزادی رسیدند و در چهار عرصه مختلف زندگی خود، تغییراتی اساسی به وجود آورند که از عشق به موسیقی نشات میگرفت :

• به دست آوردن امکان سفر آزادانه
• پرداختن به موسیقی و کسب تجربه در آن
• تبادل نظریات و ایده های خود در زمینه موسیقی با یکدیگر
• دسترسی به وسایلی که قبل از آن ممنوع بود، از جمله پیانو"

[piano4all]

در رابطه با موسیقی جاز


جاز یا جَز یکی از گونه. های موسیقی است که از مشخصات آن نت. های آبی، مکث و ضدضرب، ضرب. های تاب. دار و خرامان (سوینگ) ، پرسش. وپاسخ. خوانی، چندضربی بودن و بداهه. نوازی است. جاز را نخستین گونه هنری پدید آمده در ایالات متحده امریکا می. دانند.

جَز در فرهنگ و موسیقی غرب افریقا و نیز در سنت. های موسیقائی سیاهان امریکا مانند بلوز و رگتایم و دسته. های موسیقی نظامی اروپائی ریشه دارد. در آغاز سده بیستم این گونه موسیقی در میان سیاهان امریکا رواج یافت و در دهه 1920 در بسیار از کشورها رایج گردید. از آن زمان به بعد جَز تأثیر زیادی در عرصه موسیقی داشته و هنوز در تحول و تغییر است.

وینتون مارسالیس ترومپت نواز چیره. دست امریکایی و برنده جایزه پولیتزر در باره جاز می.. گوید:

„جاز ابداع سیاه. هاست. جاز بازگوکننده خیلی چیزهای عمیق روحی است و نه تنها درباره ما سیاه. ها و نحوه نگاه ما به مسائل است بلکه درباره اصل معنی زندگی مردمسالارنه امروزی هم است. جاز همان شرافت نژاد سیاه است که به صورت صدا درآمده است. در این سبک از موسیقی همه چیز را می. شود دید، چه ناگفته. گذاشتن. ها، چه نفوذ کردن‏ها، چه پیچیده. بودن. ها و چه مستور ماندن. ها همه را می. شود در این سبک دید. تا جاییکه من میدانم نواختن جاز از همه سبکها سخت. تر است. جاز بهترین تفسیر احساسات شخصی در تاریخ موسیقی غربی است.”

جاز خود به سبک‏های فرعی زیادی تقسیم می. شود که برخی از آن‏ها عبارت. اند از:

دیکسی‏لند
بیگ‏بند یا سوینگ
بی‏باپ
کول جز
فری جز
جاز برزیلی
سالسا جز
فیوژن
سول جز
اسید جز
سموث جز
مدال جز
آوانگارد جز
واژه جاز از زبان عوام سیاه. پوستان گرفته شده و احتمال می. رود که در اصل دارای معانی جنسی بوده، هرچند ریشه. های دیگری نیز برای آن پیشنهاد شده است.


... ..

تولد دوباره موسیقی جاز سیاهان بریتانیا

نيويورك تايمز:آمریکا، سرزمین اصلی موسیقی جاز است، و تقریبا تمام موسیقی. دان. های بزرگ جاز تاکنون از این کشور بوده. اند. اما در سال. های اخیر، ورق برگشته است. در دهه اخیر، بررسی. های متخصصان تاریخ موسیقی جاز نشان می. دهد آمریکا دیگر اولین و آخرین سرزمین جاز نیست. کشورهای جهان دیگر در این عرصه مقلدان صرف آمریکا نیستند، بلکه خود به جایگاهی والا دست یافته.. اند و صاحب سبک شده. اند.
یکی از گروه. هایی که در سال. های اخیر تعدادی از مهم. ترین آثار موسیقی جاز را تولید کردند، گروهی است متشکل از چند سیاه. پوست بریتانیایی که رهبری آن را چهره آشنای موسیقی جاز، گری کرازبی بر عهده دارد. این گروه که نام آن «جزجاماییکا» است، از اواسط دهه نود به این سوتعداد زیادی آلبوم جز منتشر کرده. است که چند آلبوم از این بین جزء بهترین آثار این شاخه از موسیقی در سال. های اخیر است. اعضای این گروه عبارت. اند از سوتو کینچ نوازنده جوان ساکسیفون، دنیس باپتیست نوازنده ساکسیفون تنور، آبرام ویلسون، نوازنده ترومپت و خواننده گروه که متولد آمریکا است، و خود کرازبی که رهبری گروه را برعهده دارد.
اولین نکته جالب توجه در مورد این گروه، هویت آن. هاست که ترکیبی است از سیاه. پوستان آفریقایی و حوه دریای کاراییب ساکن بریتانیا. نکته دیگر این که اعضای این گروه، هر کدام گرایش. ها و ایده. هایی متفاوت از یک. دیگر دارند و همین امر موجب تنوعی خاص در قطعات آن. ها شده است. به این ترتیب، در موسیقی این گروه می. توان تلفیق جالبی از بلوز، جز کلاسیک، موسیقی آفریقایی و رگي، موسیقی مردم جاماییکا، را یافت.
از سویی دیگر، این گروه را می. توان نماینده موسیقی جز سیاهان بریتانیا دانست. این موسیقی، در واقع شکل گسترش. یافته. ای از جز کلاسیک آمریکایی است که تاکید بیشتری بر ریتم دارد. کرازبی و دیگر اعضای گروه، به نژاد و طبقه اجتماعی خود نیز بسیار اهمیت می. دهند و تلاش می. کنند این مساله به نوعی در موسیقی گروه نمود داشته باشد. جزییات بیشتر را بهتر است از زبان خود آقای کرازبی بشنویم.
گری کرازبی 50 ساله، یک جاماییکایی. الاصل متولد بریتانیا، خواهرزاده نوازنده سرشناس گیتار، ارنست رانگلین است. در حدود پانزده سال پیش، او یکی از بنیان. گزاران سازمان کانتری. پاین بود که در واقع مرکز آموزش موسیقی جاز سیاه. پوستان به شمار می. رود. پس از آن، او به همراه چند نوازنده دیگر گروه «جز وریورز» را تاسیس کرد که از گروه. های مهم جز بریتانیا در دهه هشتاد به شمار می. رود. خود او در این باره می. گوید: «در گروه «جز وریور» به خاطر مسائل مالی تمام سعی. مان را می. کردیم تا موسیقی. مان تا حد ممکن مخاطبان بیشتری داشته باشد و تجاری. تر باشد. اما نقطه عطف گروه ما آن. جا بود که برای اجرا به «کافه جز» لندن دعوت شدیم. در آن. جا توقعات از ما بسیار بالاتر بود و بعد از ظهرهای شنبه باید با ایده. های تازه و موسیقی جدی. تری که بیشتر شبیه به جز کلاسیک آمریکایی باشد به روی صحنه می. رفتیم. »
به این ترتیب بود که کرازبی بیش از پیش با جز کلاسیک آمریکایی درگیر شد و نهایت تلاشش را کرد که در این موسیقی تغییراتی ایجاد کند و مقلد صرف نباشد.
اما گری کرازبی در راه گسترش ایده. هایش با مشکلات زیادی هم مواجه شد. حتی تا همین سال. های اخیر نیز نوازندگان سیاه. پوست موسیقی جاز در بریتلانیا با مشکلات زیادی مواجه بودند، و تنها همین اواخر فشار سیاست. مداران رادیکال انگلیسی باعث شد آزادی. های بیشتری برای موسیقی.. دانان و نوازندگان سیاه. پوست انگلیسی به وجود آید. تنها در همین سال. های اخیر این امکان فراهم شده که سیاه. پوستان در مدرسه موسیقی گیلدهال انگلیس جز تدریس کنند و آموزش ببینند، و مالک کافه جز لندن نیز کمک بزرگی در این راه به نوازندگان سیاه. پوست کرد و مکانی فراهم کرد تا این موسیقی. دان. ها گرد هم بیایند و با فراغ بال به تبادل تجربیات موسیقایی بپردازند.
«ما تنها گروهی هستیم که می. تواند معنای واقعی موسیقی جاز اروپایی را به جهانیان نشان دهد. ما تنها گروه اروپایی هستیم که با هیچ نوع محدودیت نژادی مواجه نیست و می. تواند به هر چه می. خواهد دست پیدا کند. »

[piano4all]

آشنایی با Modal Jazz

اگر به موسیقی سبک بی باپ (bebop) توجه کرده باشید حتماً متوجه شدید که چگونه همراهی کنندگان سولیست از آکوردهای مختلف برای تغییرات سریع ملودی استفاده می کنند و یا برعکس چگونه سولیست برای هماهنگ با هارمونی - که به سرعت تغییر می کند - ملودی های روان بالا و پایین رونده با استفاده از نتهای کروماتیک اجرا می کند.

بسیاری از موسیقیدانان جز در دهه 50 از چنین تغییرات سریع هارمونی در ساخت موسیقی خود پیروی می کردند. تغییرات آکوردها در این دوره آنقدر زیاد بود که اغلب به نوازندگان برای اجرا، جز برگه حوای توالی آکوردها (Chord Progression) داده نمی شد و کافی بود تا سولیست با توجه به بالا و پایین رفتن هارمونی ملودی ای را بداهه اجرا کند. به همین دلیل در این دوران خیلی شاهد ساخت ملودی های بدیع، زیبا و شاخص نبودیم.

در واقع اگر به قعطات موسیقی به جا مانده از این دهه توجه کنید بوضوح شاهد آن هستید که موسیقیدانان بر روی خطوط حامل بدون سر کلید شروع به نوشتن آکوردهای مختلف می کردند بدون آن که گام مشخصی را برای قطعه انتخاب کرده باشند.

اما اواخر دهه 50 موسیقیدانان Jazz متوجه مشکلات خاص این روش ساخت و اجرای موسیقی شدند و به همین دلیل رویکرد خود در ساخت موسیقی را بتدریج تغییر دادند و شروع به استفاده از مدهای مختلف و مشخص گام های موسیقی در ساخت قطعات خود کردند.

این تغییر در ساخت و اجرا موسیقی پیامدهای جالبی در بر داشت به عنوان مثال در بی باپ نوازنده باس (Bass) ناچار بود همواره روی نتهای آکورد - که سریعاً هم تغییر داده میشد - اجرا داشته باشد در حالی که در مدل جدید با توجه به مد و گامی که در آن موسیقی اجرا می شد می توانست به راحتی آزادی حرکت بیشتری داشته باشد.

Miles Davis - Kind of Blue

نوازنده های پیانو و گیتار که عموماً تامین کننده هارمونی قطعات بودند نیز آزادی بیشتری پیدا کردند چرا که دیگر مجبور نبودند دقیقاً هارمونی و توالی آکوردهای پی در پی - که معلوم نبود از کدام مد کدام گام بیرون آمده اند - را مراعات کنند، دیگر آنها می توانستند برای همراهی ملودی در چهارچوب گام و هارمونی کلی آزادی عمل بیشتری داشته باشند.

همچنین سولیست نیز دیگر لازم نبود تا بدون برنامه از پیش تعیین شده حرکتهای افقی، بالا و پایین رونده - حتی شاید بی مورد - روی آکورد ها داشته باشد. او دیگر مد و گامی داشت که می توانست روی آن اندیشه کند تا ملودی زیبایی را خلق و اجرا کند. چرا که تا پیش از این ملودی او می بایست در چهارچوب تنگ آکوردهایی که با سرعت زیاد تغییر می کردند می گنجید در حالیکه در حالت مدال جز تغییر آکوردها، فرکانس بسیار پایین تری داشتند. بخصوص اینکه عموماً دو یا سه توالی آکورد ساده چند بار در قطعه ای مدال تکرار می شد.

در نهایت مهمترین نتیجه ای که این تغییر سیاست در ساخت و اجرای موسیقی برای Jazz به دنبال داشت راحتی و آزادی بیشتر برای بیان احساسات نوازندگان بود.

البته ناگفته نماند که ساخت ملودی در جز مدال بسیار دشوار تر است چرا که لازم است تا نوازنده عموماً در مدت زمان اجرای قطعه در یک مد و گام - که بندرت ممکن است تغییر هم بکند - به اجرای ملودی بپردازد و چنانچه از عهده این کار به خوبی بر نیاید با توجه به سادگی فضای هارمونی و ثبات نسبی مد و گام، نتیجه حاصله می تواند برای شنونده خسته کننده باشد.

خلاصه بحث
در موسیقی جز مدال هارمونی و توالی آکوردها به مراتب با فرکانس کمتری تغییر می کند تا سبکهایی نظیر بی باپ (bebop) یا هات جز (hot jazz) و بر خلاف دو سبک اخیر پایه و اساس جز مدال، گام و مدی است که موسیقی در آن نوشته شده است. این سبک از موسیقی جز بیشترین توانایی بیان احساسات را دارد.

[piano4all]

سيمينولوژی: موسيقی جاز و عرفان

گروه سيمينولوژی با ترکيبی از موسيقی جاز و اشعار عرفانی ايرانی ، در طی چند سال اخير موفق به جلب نظر بسياری از منتقدان وهواداران موسيقی جاز در آلمان و ديگر نقاط دنيا از جمله کره جنوبی شده است.



اين گروه چهار نفره (سيمين سماواتی : خواننده و آهنگساز، بنديکت يانل : پيانو، رالف شوآرتز : کنترباس، کتان باتی: درامز) از سال 2002 ميلادی بطور مداوم در بسياری از فستيوال های موسيقی جاز آلمان برنامه اجرا کرده و چندين جايزه مانند جايزه موسيقی جاز و بلوز برلين را به خود اختصاص داده است.



موسيقی اين گروه مورد ستايش بسياری از نشريه های معتبر موسيقی جاز آلمان قرار گرفته است. نشريه Jazzpodium در باره اين گروه نوشته:



„... گروه چهار نفره ای که موفق شده کلام و فرهنگ موسيقی ايران باستان را با موسيقی جاز بياميزد... شايد اين بهترين راه برای ساختن پلی بين اين دو فرهنگ باشد... جريانی بسيار مفيد برای موسيقی معاصر جاز در صحنه موسيقی آلمان.”



نشريه Jazzthing نيز در باره گروه سيمينولوژی نوشته:



„گروه سيمينولوژی حسی جادويی می آفريند که شما را به رقص وا می دارد و لبخندی بر روی لبانتان ترسيم می کند. موسيقی اين گروه سرشار از فعل و انفعال پر احساس بين چهار نوازنده است همراه با صدای الهام بخش سيمين سماواتی که با لطافت صدای خود شما را تا آخرين لحظه به سکوت وا می دارد.”



اولين آلبوم گروه مجموعه ای از اجراهای زنده موسيقی آنها با نام Get Stronger بود که درسال 2002 ميلادی به بازار ارائه شد و اولين آلبوم استوديی اين گروه با نام Per Se در سال 2005 راهی بازار شد.



سيمين سماواتی خواننده گروه متولد 14 ژانويه سال 1976 ميلادی در شهر برانشوگ آلمان است. او دوازده ساله بود که نواختن پيانو را آغاز کرد و يک سال بعد شروع به آموختن آوازخوانی کرد و در گروه های مختلف کر می خواند.



در سال 1992 سيمين همراه با رالف شوآرتز نوازنده گيتار (که بعدا نوازنده کنترباس گروه شد) گروه دو نفره RACY را تشکيل داد. اين دو در چندين شهر آلمان مشغول به اجرای موسيقی خود شدند و به اين ترتيب هسته مرکزی گروه شکل گرفت.



چندی بعد در سال 1995 سيمين به مدت چهار سال مشغول تحصيل موسيقی کلاسيک و نواختن پيانو، درامز و همينطور آواز خوانی در Hochschule fur Musik und Theater در شهر هانوور شد. در اين مدت سيمين علاقه خود را برای موسيقی جاز از دست نداد و از اين رو از سال 2000 تا 2005 در Hochschule der kunste مدرسه هنری شهر برلين به ياد گرفتن آواز خوانی در سبک جاز پرداخت.



ديگر اعضای گروه نيز هر کدام به نوبه خود نوازنده های ماهر و مسلطی هستند که در نواختن ساز موسيقی خود مهارت ويژه ای دارند و بارها موفق به کسب جايزه از سوی آکادمی های موسيقی آلمان شده اند.



Per Se آلبومی است در سبک Vocal Jazz که از قابليت و مهارت بالايی برخوردار است. در آن از اشعار خيام، حافظ و محمود ميرزايی به جای ترانه ها استفاده شده که به فارسی با صدای جذاب سيمين سماواتی اجرا شده اند.



سازها بطور پراکنده تنظيم و ضبط شده اند در نتيجه موسيقی جای نفس کشيدن برای خواننده باقی می گذارد. آلبوم بطور کل حال و هوايی اروپايی دارد و تمايلی آنچنانی به موسيقی جاز مرسوم آمريکايی ندارد برای مثال نمی توان آن را در کنار آلبوم Diana Krall گذاشت، Per Se از جنسی ديگر است. اين از طرفی بدليل اشاره هايی به موسيقی کلاسيک در موسيقی آلبوم است و از طرفی ديگر در ريتم هايی که باتی دارمر گروه می نوازد. ريتم های او در سبک جاز سنتی نيستند. ريتم های درامز مينيمال(حد اقل) هستند ولی همراه با کنترباس شوآرتز قسمت ريتم گروه را با مهارت و خلاقيت پر می کنند.



اولين نقطه قوت آلبوم Per Se و گروه سيمينولوژی بيش از هر چيز ديگر داشتن صدای مخصوص به خود است. به اين معنی که آلبوم و موسيقی گروه را بطور مشخص با گروه ديگری نمی توان مقايسه کرد بلکه فقط تاثيرات آنها از ديگر نوازندگان و سبک های موسيقی جاز را می توان بيرون کشيد و يا نشان داد. برای مثال شباهت سبک اجرای خواننده گروه، سيمين را می توان با Bobby McFerrin مقايسه کرد و يا در پيانوی يانل، می توان تاثير شايد غير مستقيمی از پلی ريتم های Dave Brubeck يافت. به عبارت ديگر بعد از شنيدن آلبوم برای اولين بار وجذب موسيقی آن به راحتی می توان اين گروه را از ميان انبوه جدا کرد. اين امر تنها هنگامی ميسر است که اعضای گروه کاملا مسلط و از هماهنگی منسجمی بر خوردار باشند.



نکته دوم لطيف و ساده بودن آلبوم است. ساده بدين معنا که ملودی ها و موتيف های موسيقی بيش از اندازه آرايش نشده اند. هر قطعه به طور روان به قطعه بعدی می پيوندد. اين نشانه قدرت ساختن و پرداختن موسيقی توسط آهنگساز و نوازنگان است. گاهی دانستن اين که چه نتی را نبايد نواخت سودمندتر است.



ملودی زبان فارسی هنوز محور مرکزی برای هارمونی موسيقی سيمينولوژی نيست. اشعاری که سيمين می خواند اگرچه به زبان فارسی هستند ولی در قالب ريتم ها و هارمونی موسيقی جاز اجرا می شوند. استفاده اشعار ايرانی به زبان فارسی هنوز به صورت تزيینی است. اين شيوه کاملا متفاوت با آهنگسازان موسيقی جاز ده 50 - 60 ميلادی است که از ملودی های موسيقی غير آمريکايی به صورت خالص استفاده می کردند و در نتيجه هارمونی می بايست خود را با آنها تطبيق می داد. يکی از بهترين نمونه اين آميختگی ملودی و هارمونی را در کار Gil Evans و Miles Davis در آلبوم Sketches of Spain سال 1959 می توان يافت.



دومين آلبوم گروه سيمينولوژی در سال 2007 به بازار ارائه خواهد شد.