آرشیو معرفی‌ گروه‌ها و نوازندگان سبکهای Rock و Metal

[.t.A.T.u]

خودم می دونم آلبوم هایبرد تئوری را نزاشتم اما این باشه برای بعد.
می رم سراغ ویدئو های گروه.
تا به حال دو ویدئو از آلبوم What I've Done منتشر شده که به شرح زیر است.

نام ویدیو: What I've Done

آلبوم: Minutes To Midnight

کارگردان: Joe Hahn

نقد ویدیو: این ویدیو در سوم آپریل 2007 به کارگردانی Mr Hahn منتشر شد ، که در اصل اولین ویدیو از اولین Single آلبوم Minutes To Midnight هست ، این ویدیو در صحرای EI Mirage واقع در کالیفرنیا فیلم برداری شده و موضوع ویدیو هم بیشتر جنبۀ سیاسی اجتماعی داره که صحنه هایی از جامعه،طبیعت و گرسنگان آفریقا و کارخانه ها و جنگ ها و موضوعات سیاسی و واقعۀ یازده سپتامبر ، نابودی طبیعت ، بمب اتم ، تکنولوژی و پیشرفت جهان رو به تصویر کشیده!

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

و ویدئو دوم آلبوم:

نام ویدیو: Bleed it out

آلبوم: Minutes To Midnight

کارگردان: Joe Hahn

نقد ویدیو: این ویدیو در یکم آگوست 2007 به کارگردانی Mr Hahn منتشر شد. این ویدیو دومین Single آلبوم Minutes To Midnight هست. این ویدیو در یک کلاب کوچیک فیلم برداری شده و در اون تعداد زیادی از افراد رو میبینید که باهم زدوخورد می کنند (الته این حرکات بصورت Revers هست) ، گروه هم مشغول به اجرای آهنگ هستند.

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

خب این از این!
سینگل بعدی این آلبوم Shadow of The Day هست که هر وقت منشتر شد براتون می زارم
منبع:LP-Fans. com

[.t.A.T.u]

خودم می دونم آلبوم هایبرد تئوری را نزاشتم اما این باشه برای بعد.
می رم سراغ ویدئو های گروه.
تا به حال دو ویدئو از آلبوم What I've Done منتشر شده که به شرح زیر است.

نام ویدیو: What I've Done

آلبوم: Minutes To Midnight

کارگردان: Joe Hahn

نقد ویدیو: این ویدیو در سوم آپریل 2007 به کارگردانی Mr Hahn منتشر شد ، که در اصل اولین ویدیو از اولین Single آلبوم Minutes To Midnight هست ، این ویدیو در صحرای EI Mirage واقع در کالیفرنیا فیلم برداری شده و موضوع ویدیو هم بیشتر جنبۀ سیاسی اجتماعی داره که صحنه هایی از جامعه،طبیعت و گرسنگان آفریقا و کارخانه ها و جنگ ها و موضوعات سیاسی و واقعۀ یازده سپتامبر ، نابودی طبیعت ، بمب اتم ، تکنولوژی و پیشرفت جهان رو به تصویر کشیده!

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

و ویدئو دوم آلبوم:

نام ویدیو: Bleed it out

آلبوم: Minutes To Midnight

کارگردان: Joe Hahn

نقد ویدیو: این ویدیو در یکم آگوست 2007 به کارگردانی Mr Hahn منتشر شد. این ویدیو دومین Single آلبوم Minutes To Midnight هست. این ویدیو در یک کلاب کوچیک فیلم برداری شده و در اون تعداد زیادی از افراد رو میبینید که باهم زدوخورد می کنند (الته این حرکات بصورت Revers هست) ، گروه هم مشغول به اجرای آهنگ هستند.

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

خب این از این!
سینگل بعدی این آلبوم Shadow of The Day هست که هر وقت منشتر شد براتون می زارم
منبع:LP-Fans

[.t.A.T.u]

سلام داشتم توی اینترنت یه چرخی(!) می زدم که این عکس ها را دیدم گفتم بزارم
عکس های نوجوانی اعضای لینکین پارک
اول از هم David Michael Farrell یا Phoenix
گیتاریست Bass گروه
عکس حالا:

عکس دوران نوجوانی:

چستر خواننده گروه:

نوجوانی:




مایک شینودا:
خوانندۀ بک گراند ، گیتار ، کیبورد و Samples و پیانو گروه لینکین پارک.
عکس حالا:


نوجوانی:


جو هان:
Dj و sampler گروه:

نوجوانی:

برد دلسون گیتاریست گروه:

نوجوانی:

عکس Rob دارمر گروه هم نبود فق عکس الانش را میزارم می تونید دوران نوجوانیش را تصور کنید!
[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]
ا

[alireza-metal]

گروه مردوک در سال 1990 بهوسيله morgan hakansson در کشور سوئد و با گرايشات شديدشيطان پرستي تشکيل شد . گروهدر سال 1991 اولين شاهکار خود را به نام fuck me jesus بهصورت نوار کاست ضبط کرد . دومين آلبوم گروه dark endless نام دارد که در سال 92 ضبط و پخششد . در سال 1993 گروه با شرکتفرانسوي osmose براي پخش آثارش قرار داد بست و سومين آلبوم

خود را به نام those of the unlight در سال 1994 به وسيله اين شرکت پخش کرد .

بعد از اين آلبوم براي اولينبار گروه در خارج از سوئد و در فستيوال بلک متال در نروژ شرکت کرد . ودرمي 1994 با ساپورت گروهايمورتال در تور اروپا son of the northen darkness شرکت کردو در پاييز همان سال هم گروهبه استوديو رفت تا آلبوم بعدي خود را ضبط کند . opus nocturne نامآثر بعدي مردوک بود . در فوريه 1995 و بعد از شرکت در تور the winter war گروه آلبوم fuck me jesus را به صورت mcd ضبطمجدد کرد که فروش اين آلبوم هنوز در هفت کشور اروپا ممنوع

است .

در ژوئن 1995 گروه در توري درمکزيک شرکت کرد و بلا فاصله آماده ضبط آلبوم بعدي شد اين آلبوم که heaven shall burn … when we are gathered نام دارد در فوريه 1996 ضبط و در ژوئنهمان سال پخش شد . بعد از اين آلبوم گروه مجددا در تور اروپاشرکت کرد و بعد از آن هم ميني البوم

glorification را ضبط کرد کهشامل يک آهنگ ضبط مجدد و سه آهنگ کاور شده از گروههاي bathory ، philedrive و destruction بود .

در اکتبر 1997 گروه آلبوم heres no peace را ضبط کرد و در نوامبر گروه براي ضبط يکي ديگر ازشاهکار هايش به نام nightwing آماده شد که در مارس 1998 اين آلبوم که از دوقسمت تشکيلشدهآماده شد . در اوخر همينسال هم گروه البوم panzer division marduk را ضبط کرد و بعد از آن هم در فستيوال هاي مختلف شرکت کرد .

اولين اثر استوديويي گروه درقرن بيست و يکم هم ميني سي دي obedience بود که در مارچ 2000پخش شد و بعد از اين البوم همگروه با گروههاي deicide و cannibal corpse در تور اروپاشرکتکرد .

آلبوم بعدي گروه infernal eternal است که گلچيني از بهترين اجراهاي زنده گروه است. اين آلبومهمدر اواخر سال 2000 پخش شد . la grand dance macabre آلبوم 2001 گروه است که فوقالعاده زيباست. آخرين آلبوم گروه تا الان هم world funeral نام دارد که محصول سال 2003 است .

اين البوم نهايتموسيقي بلک متال است و آلبومي بي نظير نسبت به تمام آلبوم هاست که حتيخود مردوک هم فکر نکنم بتواندهمچين البومي را دوباره بسازد . بعد از تور اين البوم متاسفانه

خواننده گروه legion ازگروه جدا شد و تا آخرينخبري که من از گروه دارم هنوز کسي بهعنوانجانشين براي او انتخابنشده است .

اعضاي گروه مردوک از ابتدا تاالان :

Morgan hakansson از سال 1990 تا الان گيتاريست گروه است و سابقه فعاليت در گروههاي abrubtum و devils whore house را دارد .

B war با نام واقعي roger svenson از سال 1992 تا الان بيسيست گروه بوده و در گروههاي allegiance و devils whore house فعاليت داشته .

Emil dragutinovic از سال 2002 تا الان درامر گروه بوده و در گروههاي legion و

nominon فعاليت داشته .

Andreas axelsson از سال 1990 تا 1993 خواننده گروه بوده و در گروههاي edge of sanity و infestdead فعاليتداشته است .

Legion با نام واقعي erik hagsted از سال 1995 تا 2003 خواننده گروه بوده و در گروههاي ophtalamia و dissection فعاليت داشته است .

Magnus andersson از سال 1992 تا 1994 گيتاريست گروه بوده و در گروههاي cardinal sin و ... کار کرده است .

Joakim gothberg ازسال 1990 تا 1995 درامر گروه بوده

[alireza-metal]

جو ستریانی Joe Satriani در پانزده جولای 1956 در Westbury وست بری نیویورک متولد شد. در سن چهارده سالگی (1970) پس از مرگJim آشنا شدن با موسیقی او، به راک و نوازندگی گیتار (همانند اینگوی مالمستین Yngwie Malmsteen) علاقه مند شد، تیم فوتبالی را که در آن بازی می کرد ترک گفت و به سراغ گیتار رفت.
او پس از مدت کوتاهی، تقریبا یک سال، به تدریس نوازندگی گیتار به دیگران در وست بری پرداخت. جو برای هر جلسه تنها 5 دلار دریافت می کرد. استیو وای Steve Vai یکی از شاگردان او در این دوره است که هر دوی آنها به یک دبیرستان می رفتند. جو در سال 1974، زمان کوتاهی را نزد دو نوازنده بزرگ Jazz مدرن، Billy Bauer (نوازنده گیتار) و Lennie tristano (آهنگساز و نوارنده پیانو) به یادگیری تکنیکهای نوازندگی و آهنگسازی گذراند. در سال 1978 به برِکلی در کالیفرنیا رفت و در آنجا به مدت 10 سال به آموزش گیتار پرداخت.


ستریانی در این مدت شاگردان زیادی را تربیت کرد که معروفترین آنها عبارتند از :

Kirk Hammett (گیتاریست گروه Metallica) ،

Larry Lalonde (گیتاریست گروه Primus)

، David Bryson (گیتاریست گروه Crows Counting)

،Charlie Hunter گیتاریست Jazz

،Alex Skolnick (گیتاریست فعال Heavy Metal که در گروههایی مثل Megadeth, Slayer, Judas Priest, White Zombie فعالیت داشته است)


و Stuart Hamm (نوازنده Bass که هم اکنون در گروه Joe Satriani ، Bass می نوازد) او در سال 1979 گروهی پاپ به نام The Squares با همکاری Jeff Compitelli به عنوان نوازنده درام (که هنوز هم درامر گروه ستریانی است) و Andy Milton نوازنده Bass تشکیل داد. نخستین آلبوم او در سال 1984 یک آلبوم EP به نام Joe Satriani بود، شامل پنج آهنگ که توسط شرکت شخصی خودش، Rubina (بر گرفته از نام همسرش) ، منتشر شد.
یک سال بعد در سال 1985 ضبط اولین آلبوم کاملش را در Relativity Records به پایان رساند و آلبوم در پانرده ماه بعد در نوامبر 1986 به بازار آمد. جو که توسط دوستش Vai به Relativity Records معرفی شده بود هزینه این آلبوم را با سرمایه شخصی اش تأمین کرده بود. سپتامبر همان سال ستریانی به همراه گروه پاپ ـ راک Greg Kihn چند تور برگزار کردند.
در اکتبر سال1987، Surfing With Alien، آلبوم بعدی جو توسط Relativity Records منتشر شد و به سرعت او را به شهرت رساند. این آلبوم بیش از یک میلیون نسخه در امریکا به فروش رفت و پلاتینیوم شد و در سطح جهانی جو را به عنوان یک عنوان یک نوازنده بزرگ گیتار مطرح ساخت. این آلبوم برتریهای جو را در آهنگسازی، اجراهای گوش نواز، سریع و با ابهت به خوبی نشان داد. مدت زیادی از انتشار آلبوم نگذشته بود که جو به سوژه مجلات معتبر گیتار از جمله Guitar Player ،Guitar World ،Musician و… تبدیل شد. Surfing With Alien به موفق ترین آلبوم Rock-Instrumental تبدیل شد. آثار جو به واسطه قابلیت خیره کننده اش در نواختن آنچه احساس می کند و آنچه مردم می خواهند بسیاری از آرزوهایش را برآورده کرد و موفقیتهای اقتصادی فراوانی برایش به همراه آورد. در ماههای فوریه، مارس، سپتامبر و اکتبر سال 1988 جو در دو تور با Mick Jagger که از Rolling Stones جدا شده بود به عنوان نوازنده Lead Guitar شرکت کرد.


در نوامبر 1988 او آلبوم Dreaming #11 را منتشر کرد که سه آهنگ آن در 11 ژوئن همان سال در تور Surfing With Alien در San Diego ضبط شده بود. این آلبوم دومین نامزدی جایزه Grammy را نصیبش کرد. همچنین در این سال در یکی از آلبومهای Stuart Hamm بنام Radio Free Albemuth برای سه آهنگ گیتار زد.

اکتبر 1989 آلبوم بعدی جو بنام Flying in a Blue Dream منتشر شد که به زودی به آلبوم موفقی تبدیل شد. به خاطر این آلبوم او برای سومین بار نامزد جایزه Grammy شد و آلبوم جو بیش از 000/750 نخسه به فروش رفت. در این آلبوم ستریانی در شش آهنگ به عنوان خواننده هم ظاهر شده است. سال 1991 ستریانی به همراه Vai در آلبوم Hey Stupid با Alice Cooper همکاری کردند.

پس از تقریبا دو سال نوشتن و ضبط، آلبوم بعدی جو آماده شد. جولای 1992 آلبوم The Extremist به بازار آمد و به یکی از بزرگترین موفقیت های تجاری او تبدیل شد. آهنگ Summer Song چهارمین نامزدی جایزه Grammy را نصیب او کرد. از این آهنگ بعدا در تبلیغ واکمن Sony استفاده شد.


سال 1993 در ماه اکتبر آلبوم Time Machine (دو CD) با آهنگ هائی جدید و چند اجرای زنده به بازار آمد. این آلبوم به موفقیتهای زیادی دست یافت و پنجمین نامزدی Grammy را نصیبش کرد.

سال 1994 ستریانی به همراه گروه مطرح هارد راک Deep Purple به جای گیتاریست گروه Ritchie Blackmore در چند تور در ژاپن و اروپا شرکت کرد و پس از آن دوباره بر سر کار خود برگشت. او با Deep Purple هیچ ضبط استودیویی نداشت.


اکتبر سال 1995 هفتمین آلبوم او با نام Joe Satriani منتشر شد. تهیه کنندگی این آلبوم را Glyn Johns بر عهده داشت و آهنگ My Worid برای جایزه Grammy نامزد شد.

Glyn Johns تهیه کننده افسانه یی را که قبل از این تهیه کننده آلبومهای Honk Tonk Woman و Jumping Jack Flash (Rollin Stones) ،Let It Be (The Beatles) و آلبوم Led Zeppelin بوده است.


اکتبر سال 1996 تور بزرگ G3 (مخفف Ghiddrah 3 به معنای سه گیتاریست) با شرکت Vai دوست قدیمی جو و Eric Johnson در آمریکای شمالی در مقابل جمعا 90 هزار تماشاچی 24 بار اجرا شد.


همچنین مه 1997 تور G3 در اروپا با همراهی Vai و Adrian Legg برگزار می شود. 15 ژوئن 1997 تور G3 به همراه Vai، و گیتاریست جوان سبک راک - بلوز Wayne Shephard Kenny از پیروان Steve Ray Vaghaun و نوازنده دیگری بنام Robert Fripp (گیتاریست و نوازنده کیبورد سبک Progressive Rock/ Art Rock ، نوازنده گیتار در گروه مطرح King Crimson بین سالهای 69 تا 74) در امریکا شروع می شود و در نوامبر همان سال خاتمه می یابد. آلبوم G3 in Concert در ژوئن 1997 منتشر شد.


این آلبوم شامل یکی از کنسرتهای تور G3 در سال 96 به همراه Vai و Johnson بود که تحسین همگان را بر می انگیخت. در این آلبوم هر کدام از این سه گیتاریست سه آهنگ را با گروه خود اجرا کردند و در آخر بطور دسته جمعی آهنگهای:
Going Down ،Red House و My Guitar Wants Kill Your Mama را اجرا کردند.
ستریانی در سال 96 با Pat Martino نوازنده بزرگ Jazz در ضبط دو آهنگ Ellipsis و Never & After برای آلبوم All Sides Now همکاری کرد. همچنین در نوامبر همان سال آلبوم A ـ Merry Axemas Guitar Christmas به کوشش Vai منتشر شد که در آن 11 نوازنده برتر گیتار از جمله Jeff Beck ، Eric Johnson ، Steve Morse ، Richie Sambora ، Brain Setzar Orchestra ، Wayne Shephard Kenny و Satriani هر کدام یکی از آهنگهای کلاسیک کریسمس را انتخاب و اجرا کردند.

فوریه سال 1998 تک آهنگ (Single) Ceremony (از آهنگهای Crystal Planet) در امریکا عرضه شد و به دنبال آن در مارس 1998 هشتمین آلبوم جو، Crystal Planet به تهیه کنندگی Mick Fraser (تهیه کننده G3 ، Metallica ، AC/DC) منتشر شد.
در همان ماه آهنگ Summer Song نامزد جایزه Grammy شد و تور بزرگ Crystal Planet در آمریکا آغاز شد.
در ماه می سال 1998 تور G3 در اروپا همراه Uli Jon Roth (گیتاریست گروه Scorpions) و Michael Schenker (گیتارست معروف گروههای Scorpions, UFO) برگزار شد.
از نکات استثنائی این تور این بود که در لندن Brain May (گیتاریست گروه Queen) و در فرانسه Patrick Rondat (گیتاریست سبک Newage که در دو آلبوم Jean-Michel Jarre همکاری داشته) به عنوان نوازنده مهمان اجرا داشتند. در ماه جولای همان سال ادامه تور Crystal Planet برگزار شد. همچنین آهنگ A Train Of Angles (از آلبوم Crystal Planet) در سال 1999 نامزد جایزهGrammy شد.
14 ژوئن سال 2000 یکی دیگر از آلبومهای ستریانی Engines of Creation، توسط Epic منتشر شد. در هزاره جدید سبک ستریانی هم در این آلبوم تغییر کرد و زمینه شناخته شده راک آهنگهایش جایش را به زمینه تکنو و الکترونیک داد، البته با همان ملودی های سرعتی، با ابهت و (ستریانی یی).

این آلبوم شاید برای خیلی ها به خصوص گیتاریست ها، بیگانه باشد. او در این اثر به دنیای DJ ها و Re-mixer ها پا نهاده و با استفاده از استعداد و خلاقیتش بین گیتار و تکنو، پیوندی به وجود آورده است.

سال 2001 در ادامه تورهای G3 ستریانی و دوست باوفاش Vaiاین بار با John Petrucci (گیتاریست گروه Dream Theatre) به برگزاری تور پرداختند.

اجرای زنده بعدی ستریانی Live In San Francisco بود که در 19 ژوئن 2002 عرضه شد. لازم به ذکر است که جو قبل از San Franciscoبا گیتاریست های زبردستی همچون وینی مور Vinnie More و دوست همیشگی خودVai اقدام به اجرای زنده دیگری کردند.

نکته قابل توجه این کنسرت این بود که علاوه بر نوازنده بیس جو، بیسیست گروه وینی هم حضور داشت، یعنی اجرای آهنگها به همراه دو بیس که در نوع خود بی نظیر است.
آخرین آلبوم ستریانی با نام Strange Beautiful Music در 25 ژوئن سال 2002 و با سبک Rock-Instrumental روانه بازار گردید.

جو ستریانی با ارائه این آلبوم 59 دقیقه ای اعم از 14 آهنگ بار دیگر به دنیای موسیقی خود را بعنوان استاد مسلم گیتار الکتریک نشان داد.

آهنگهای Oriental Melody, Chords Of Life, You Saved My Life مهر تائیدی بر آهنگسازی این آلبوم می زند. ستریانی با ارائه این آلبوم نشان داد که هنوز توانایی های خود را در ساخت آهنگهای جاودانی از دست نداده است.

[alireza-metal]

قد : 1،75 ، وزن »82 کيلو ، موهای مشکي و چشمان قهوهای

وظيفه : گيتار باس

متولد : 23 اکتبر 1964، سانتامونيکا - کاليفرنيا

وظعيت تاهل : مجرد

قبل از متاليکا : Oblivion

در گيتار باس همانند افراد زير است

Jaco Pastorious, Geezer Butler, Larry Graham and...

فيلم های مورد علاقه: Silence of the Lambs, Pulp Fiction

تفریحات : کنار دريا ، اسنو بورد ، بيرون رفتن برای ناهار همراه مامانم

سن شروع به نواختن باس : 14 سالگي

رنگ مورد علاقه : آبي

اتوموبيل راب : سوبارو مشکي برای نواحي دور و کوهستان

کداميک از اعضا متاليکا وی را ميشناخت ؟ کرک همت

جِيمز هتفيلد : اجرا کردن همراه راب ... خندم ميگيره ، اون بسيار در کارش جدی و انگار ميخواد بکوبه توی کلت

کرک همت : راب تنها نوازنده بزرگ باس نيست ولي کارش بسيار عاليه . و من فکر ميکنم اين برای همه ما مهم باشه که کسي رو پيدا کنيم که واقعا عضوی از خانواده ما باشه ... و اين بسيار هيجان آوره

لارس آلريک: من بايد بگم وقتي که ما با راب برنامه اجرا ميکنيم و کار خودمونو تماشا ميکنيم احساس ميکنيم که هيچ وقت متاليکا به اين خوبي نبوده

[alireza-metal]

بیوگرافی اعضای گروه

Tom Araya

نام کامل : توماس آرایا

تخصص : گیتار بیس و خواننده و نویسنده بسیاری از اشعار گروه

تاریخ تولد : 6 جون 1962

محل تولد : سانتیاگو

گروههای قبلی : BloodCum, Serial Killers

ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــ

Kerry King

نام کامل : کری کینگ

تخصص : گیتار

تاریخ تولد : 3 جون 1964

محل تولد : لوس آنجلس

گروههای قبلی : BloodCum

ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــ

Jeff Hunneman

نام کامل : جف هانمن

تخصص : گیتار (البته سازنده آهنگ Angel Of Death هم هست)

تاریخ تولد : 19 آگوست 1964

محل تولد : اوکلند

گروههای قبلی : Death By Clouthes

ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــ

Paul Bostaph

نام کامل : پاول بوستاپ

تخصص : درام

تاریخ تولد : 26 مارچ 1964

محل تول : سانفرانسیسکو

گروههای قبلی : Forbidden, Iron Maiden

ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــ

بیوگرافی گروه

از گروههای بسیار اثر گذار و جنجالی متال در سالهای 1980 اسلایر بود . اسلایر در 1982 و در هنتینگتون بیچ کالیفرنیا تشکیل شد . دو گیتاریست یعنی „کری کینگ” و „جفر هافمن” موسس اصلی این گروه بودند . بعد از مدتی نوازنده باس و خواننده ای با نام „تام آرایا” و درامری به نام „دیو لومباردو” به آنها ملحق میشوند . کار گروه با نواختن کاورهایی از آهنگهای جوداس پریست و آیرون میدن آغاز می شود اما به سرعت دریافتند که بیشتر بخاطر نوع رفتارهای عجیب و غریب و شمایل خاصشان مورد توجه هواداران قرار گرفته اند تا بخاطر کارهایشان گروه از سوی برایان اسلاگل که از پدر خوانده های عرصه متال بود و دعوت می شود تا در آلبوم گروه شان با عنوان Metal Blade تراکی ظبط کنند , پیش از این متالیکا و ویوود نیز چنین کاری برایشان انجام داده بودند . قرار دادی بسته می شود و پس از آن لولین آلبوم انفرادی گروه با عنوان Show No Mercy منتشر می شود و سرعت نواختی ریف ها , اشعار گرافیکی و فرم ظاهری اجراهایشان چنان اثر گذار می شود که اسلایر به یک پدیده بدل می شود . در 1984 دو EP با عناوین Live Undead و Haunting The Chapel را منتشر می کنند . اما این آلبوم Hell Awaits در سال 1985 بود که نام آنها را بر سر زبانها می اندازد .ریک روبین از پایه گذاران دف جم با گروه تماس می گیرد و قراردادی را میان اسلایر و یک کمپانی بزرگ می بندد و Region On Blood متولد می شود کاری کلاسیک با اشعاری ویران کننده و تمپوهای مخلوط شده با سرعت بیش از حد متال های معمولی که در میان شنوندگان مورد تحسین واقع می شود

[Leon]

اردیبهشت ۱۳۸۲ اولین نجوای گروه „وندیدا” در ایران به گوش رسید. هدفشان جهانی شدن و یافتن مخاطب بیشتر در دنیا است.



یک اتفاق ساده و یک کنجکاوی در اینترنت باعث آشنایی ام با گروه وندیدا شد. قبل از اینکه خودشان را ببینم سایتشان توجهم را جلب کرد. با دیدن سایتشان فکر کردم خارج از ایران فعالیت می کنند. اما بعد فهمیدم در یکی از خانه های تهران همه این کارها انجام می شود. معمولاً خواننده ها و گروهها وقتی آلبومشان کامل می شود برای خودشان سایت اختصاصی درست می کنند ولی گروه „وندیدا” همزمان با کامل شدن آلبومشان سایتشان را هم کامل می کنند.
قرارم در سوییت یکی از چهار عضو گروه بود. همه بچه ها دانشجو اند و هرکدام در شهرهای مختلفی مشغول به تحصیل هستند. به همین دلیل بهترین زمان برای ملاقات ها و دیدن تمرین آن ها تعطیلات آخر هفته است. با چهره هایشان قبل ازآنکه خودشان را ببینم در سایتشان آشنا شده بودم. در اولین نگاه هر چهارتا را شناختم.

اعضای گروه راک وندیدا
„علی، بیس می زنم و ۲۳ سالم است.”
„پدرام، می خونم و گیتار می زنم ، همین خوشبختم”
„منم خوشبختم، محمدرضا هستم، بهم می گن” ممزی„، البته” تریک „هم میگن. توی دانشگاه بعضی وقتها چرکولک هم می گفتند. لید گیتار می زنم، بک وکال می خونم و چند تا از موزیک ها را با پدرام ساختم.”
„منم علیرضا هستم ، درامر گروه .”


خنده و شوخ طبعی آنها در اول صحبتها چندین بار جریان مصاحبه را از خط خودش خارج کرد و باعث شد از هر دری حرف بزنیم. اولین نکته ای که با دیدن سایتشان توجهم را جلب کرده بود با آنها درمیان گذاشتم. چشمانی با آرایش سیاه، عکسهایی است که از گروه وندیدا درسایتشان وجود دارد، دلیلش را از پدرام پرسیدم و او گفت: یکدفعه پیش اومد . من عکس اینجوری زیاد دیده بودم و همون آخرین لحظه با مداد چشم وسایه سیاه عکاسمان این کار را انجام دادیم . البته علیرضا حاضر به انجام این کار نشد چون می خواست به مهمانی برود به همین دلیل در عکسها عینک زده.
از ابتدا بیشتر حرفها را پدرام و محمد رضا گفتند و علی و علیرضا، با شیطنت هایشان آنها را همراهی می کردند.
پدرام درباره تاریخچه وندیدا گفت: برادرم به موسیقی راک گوش می داد و با این سبک آشنا بود، من هم علاقه مند شدم و شروع کردم به گیتار زدن و خوندن تا اینکه با محمد رضا در دبیرستان هم کلاسی شدم و اون هم گیتار میزد. محمد رضا ادامه داد: قبل از اینکه گیتار بیاد وسط، کل موزیک های مشترکی که بیشتر متالیکا بود و دوست داشتیم ریتمهاش را سر کلاس با دهن و دست می زدیم و می خواندیم. خلاصه کلاس را بهم می ریختم.

پدرام و محمدرضا

اولین بار برای عید مبعث توی مدرسه رفتیم آهنگ “Nothing Else Matters “ متالیکا را اجرا کردیم. اون موقع مدیر مدرسه ناخود آگاه ما را تشویق به ادامه این کار کرد به جای تنبیه و بازخواست، به ما گفت برای جلسه اولیا و مربیان هفته بعد هم دوباره آنرا اجرا کنیم. با علیرضا، که به درام علاقه داشت از طریق پسر خاله اش آشنا شدیم . علی، هم محله ای محمد رضا بود و کم کم علاقه مند شد به بیس زدن و از ۲۸/۲/۱۳۸۲ ما چهار تا کارمان را شروع کردیم. ما الان هم کار خودمان را مثل گذشته ادامه می دهیم، چون جو دانشگاه هیچ فرقی با دبیرستان برای ما نداره.
نخستین تجربه
پدرام که حالا به سخنگوی وندیدا تبدیل شده بود و هیچ نکته ای را جا نمی انداخت درباره شروع کارهای گروه وندیدا گفت: من یک آهنگ پاپ از ترانه لحظه دیدار اخوان ثالث شنیدم ، از شعرش خوشم اومد و با موزیک راک آن را امتحان کردم . به محمدرضا پیشنهاد دادم که باهم روی این سبک کار کنیم . او هم پذیرفت و بعد از یکسال کم کم درست شد. البته به دلیل مسائل و مشکلات مالی خیلی کند پیش رفت. درحقیقت آهنگ اول یک ماهه تمام شد ولی یکسال طول کشید تا ضبط بشه. اون آهنگ برای ما تجربه بود چون گروهی کار کردن هم روش مخصوص خودش را دارد.
از نظر نواختن ما وفتی وارد گروه شدیم ساززدنمان کامل بود. محمدرضا گفت : من از شش سالگی پیانو می زدم و برای گیتار هم پیش استاد های مختلف رفتم ولی خودم روی گیتار کار کردم . پدرام هم گیتار زدن را از پسر دایی هایش یاد گرفت. من و پدرام خودمان تمرین می کردیم . از هر استادی یک نکته گرفتیم و این خودش رمز پیشرفت ما ست ، علی و علیرضا هم آموزش های لازم را دیده بودند. ولی وقتی در گروه نواختنیم، کم کم به شخصیت گروهمان رسیدیم.

علی اکبر

نجوای وندیدا
اسم گروه در ابتدا „نجوا” بود. روند کار را بعد از ساختن دو کار فارسی تغییر دایدم . با شعرهای انگلیسی شروع کردیم چون می خواستیم جهانی شویم . با این تصمیم تازه ، نام „نجوا” دیگر مناسب نبود و اسم گروه را به „وندیدا” تغییر دادیم . اسم فصل آخر کتاب اوستا „وندیداد” است یعنی„دیو ستیز”. محمدرضا گفت : دیدم „دال” آخر „وندیداد” اذیت می کنه و حذفش کردم و شد „وندیدا”. با وجود اینکه کارهای ما انگلیسی است ولی چون ایرانی هستیم اسم گروهمان را فارسی انتخاب کردیم .
محمدرضا گفت: قبل از ما گروههای دیگری بودند که راک را فارسی بخوانند مثل گروه „اوهام” که شعرهای حافظ را کار کردند ولی ما توانایی ترانه گفتن به زبان انگلیسی را داریم و با این روش مخاطب بیشتری پیدا می کنیم . به نظر من با سبک راک ، زبان انگلیسی بیشتر می نشیند.
راه و روش چهار دیوستیز
موزیک راک وهوی متال از زمان جنگ آمده و موسیقی اعتراض هستند . شعرهای ما بیشتر اجتماعی است ، موزیک معترض نمی سازیم و بیشتر کارهایمان یک راه و روش است. محمدرضا که ترانه ها را می نویسد و سپس با پدرام و بقیه گروه مطرح می کند گفت : البته اول موزیک ساخته می شود و بعد روی آن ترانه می گذاریم . چون همدیگر را کامل می شناسیم کارهایمان خود به خود پیش می رود و می دانیم از همدیگر چه چیزی می خواهیم.



وندیدا می نوازد
گروه وندبدا به جز دو کار اول فارسی شان، تا به حال پنج موزیک انگلیسی ساخته است. oment, Adapt me, From now on, No more to say و آخریش هم هنور اسمی ندارد. No more to say ، جریان آدمی است که مثبت نگر است ولی جو اطرافش منفی است ، در مشکلات گیر می افتد و آخرمی گوید „” No more to say". محمدرضا در توضیح کارهایشان گفت: کسانی که کارهای ما را گوش می دهند ، به گونه ای خودشان این مسائل را در زندگیشان دارند و حس می کنند.
Adapt me ، این آهنگ برای معاون دانشگاهی که محمد رضا در آن درس می خواند ساخته شده بود . او گفت: می خواست تیپ و ظاهر مرا تغییر بده ، آخر سر هم یا جای من بود یا او. بالاخره به خاطر مسائل فساد اخلاقی اخراج شد. البته هیچوقت این آهنگ ما را نشنید . در حقیقت این آهنگ مخاطبش آدمهایی هستند که درمدرسه، دانشگاه ویا جامعه می خواهند همه دنباله روی خطی باشند که آنها می گویند . ما طاقت نداریم و اصلاً اینطوری نیستیم.
Moment ، راجع به زندگی است. چه اتفاقهایی می افتد و چه چیزهایی را از دست می دهیم و حالا چگونه زندگی کنیم. From now on، از حالا به بعد ، یک حالت مقایسه ای دارد با افراد مختلف که هرکدام اشکالی در زندگشیان است ولی شاعر می گوید من اینجوری نیستم و زندگی می کنم.
همه اعضای گروه وندیدا برای ساختن موزیک ها یشان یکسال پولهایشان را جمع کردند، به قول خودشان „پول توجیبی هایمان یکسال خرج نشد و این سخترین کاربرایمان بود ولی به خاطرعشق به آهنگهایمان تحمل کردیم”. در حقیقت موزیک برای آنها همه چیز است. همه این سختیها ها برای رسیدن به هدف آخرشان یعنی جهانی شدن است. در گروه وندیدا همه چیز حس دارد. نت های هر آهنگی که می نوازند، از درونشان سرچشمه گرفته است.
bbcpersian

[.t.A.T.u]

پسران سبک Rock 'n' Roll



اعضای گروه Coldplay کلدپلی هيچ‌وقت تمايل نداشتند که روزی پسران محبوب سبک راک‌اندرول شوند البته تا زمانيکه در بين جدولهای موسيقی سال ۲۰۰۰ امضای ملوديهای راک زده شد. گروه چهار نفره کلدپلی در ژانويه سال ۱۹۹۸ توسط Chris Martin خواننده، گيتاريست و پيانيست گروه متولد ۲ مارس سال ۱۹۷۷ در انگلستان، Jon Buckland گيتاريست گروه متولد ۱۱ سپتامبر سال ۱۹۷۷ در انگلستان، Guy Berryman بيسيست گروه متولد ۱۲ آوريل سال ۱۹۷۸ در اسکاتلند و Will Champion بک‌وکال (Back Vocal) و درامر گروه متولد ۳۱ جولای سال ۱۹۷۸ در انگلستان، شکل گرفت.
تنها آرزوی آنها اين بود هنگاميکه در دانشگاه لندن به اجرا می‌پرداختند، از يک گروه کوچک محلی تبديل به گروه شناخته‌ای شوند. اعضای گروه در سنين نوجوانی شيفته موسيقی شده بودند و هريک نواختن سازی را در همان دوران فرا گرفته بودند. موسيقی آنها تاثير گرفته از بزرگانی همچون The Stone Roses، Bob Dylan و Neil Young بود که بخوبی قابل احساس است. آنها هرگز تصور نمی‌کردند که روزی بتوانند با حکمفرمانيشان، صحنه موسيقی راک انگلستان را تصاحب نمايند.
هريک از اعضای گروه دارای خانواده‌ای با درک موسيقيائی بالا بودند و آنها را در مسيری که گام برمی‌داشتند بخاطر خودشان و موسيقيشان حمايت می‌کردند. اين امر حقيقتاْ از امتيازهای بزرگ آنها بشمار می‌آید. کريس مارتين خواننده و اصلی‌ترين عضو گروه، نواختن پيانو را از سنين کودکی آغاز کرد. ۱۵ سال بيشتر نداشت که شروع به نوازندگی در يک گروه کوچک نمود. وی با زمزمه اشعار دلپذير Tom Waits به آرامش می‌رسيد. جان باکلند گيتاريست گروه، ۱۱ ساله بود که گيتار زدن را آموخت. از قهرمانان وی در موسيقی می‌توان از ستارگان بزرگ اين صنعت يعنی Eric Clapton و Jimi Hendrix ياد کرد. گای بريمن اسکاتلندی بيسيست گروه، از سنين کودکی به موسيقی علاقمند شد تا اينکه بيس را انتخاب کرد و تبديل به يکی بازوهای گروه شد. ويل چمپين درامر گروه، نوازنده چندين ساز، برنامه‌ای برای درامر شدن نداشت تا اينکه به کلدپلی پيوست! او گيتار، بيس و هارمونيکا را بخوبی می‌نواخت اما هنگاميکه گروه به رسميت شناخته شد پذيرفت تا نامش بعنوان يک درامر در کلدپلی بدرخشد.
موسيقی Coldplay مانند Travis غم‌انگيز می‌باشد. مثل Jeff Buckley احساسی و همانند Oasis جديد است. وقتی کلدپلی برای اولين بار وارد صحنه اجرا شد مورد تحسين همگان واقع گرديد، چون اعضای گروه واقعاْ ايده‌آل بودند. آنها اولين کنسرت جديشان را در شهر منچستر انگلستان برای گروههائی که هنوز اسمی نداشتند اجرا کردند. بعد از اجراهای متعدد در سراسر انگلستان تصميم به سازماندهی آثار خود و جمع‌آوری آنها بصورت حرفه‌ای گرفتن سرانجام اولين آلبوم گروه کلدپلی در نوامبر سال ۲۰۰۰ با نام Parachutes (چترهای نجات) منتشر شد. اين آلبوم کانديدای جايزه بزرگ Mercury شد. Parachutes در ايالات متحده بسرعت گسترش يافت و همين امر کافی بود تا آنها شناخته شوند و اين اتفاق به شکل عجيبی سريعاْ اتفاق افتاد. از آهنگهای برجسته اين آلبوم می‌توان به Don't Panic، Yellow، Trouble و Everythings Not Lost اشاره کرد. در فوريه سال ۲۰۰۱ جايزه موسيقی بريتانيا را بخاطر اولين آلبومشان دريافت نمودند. بعد از استقبال باورنکردنی از اين آلبوم، آنها تصميم به شرکت در توری در آمريکا گرفتند که شامل ۱۰ اجرای مختلف می‌شد. تمام بليط‌های اين کنسرتها خيلی زودتر از آنچه آنها تصور می‌کردند به فروش رفت.
شايعه از هم پاشيدن گروه در تور آمريکا بالا گرفت. کريس مارتين مکرراْ در حال مبارزه با سرماخوردگی و بوجود آمدن مشکل برای صدايش برنامه‌های گروه را مختل میکرد. گروه بخاطر صدای سرما خورده کريس مجبور شد تا چندين اجرا در آمريکا و همچنين تور اروپا را لغو کند. تمام اين اراجيف از يک سو و از سوی ديگر از سرگرفتن اجراهايشان در تابستان سال ۲۰۰۱ باعث شد تا گروه با ارائه دوباره آهنگ تکی Trouble، به موفقيتهای دوچندان دست يابد.
در پائيز همان سال اعضای گروه کلدپلی برای ضبط دومين آلبوم خود وارد استوديو شدند. متاسفانه بازهم شايعاتی بی‌پايه و اساس گريبانگير آنها شد، مبنی بر اينکه اين آخرين آلبوم کلدپلی است و آنها ديگر نمی‌توانند همانند گذشته موفق باشند. عاقبت دومين آلبوم استوديوئی آنها در آگوست سال ۲۰۰۲ و با نام A Rush of Blood to the Head روانه بازار شد. اين آلبوم برخلاف تصور بدبينان به يکباره به موفقيت چشمگيری دست يافت. چه بسا اين آلبوم از لحاظ ساختار موسيقيائی در قياس با آلبوم قبلی قوی‌تر و استوارتر ظاهر شد. از آهنگهای زيبا و تکرار نشدنی در اين آلبوم می‌توان از The Scientist، In My Place و Warning Sign نام برد.
در حقيقت شاهکار آنها در اين آلبوم آهنگ Clocks می‌باشد. اثری کاملاْ حرفه‌ای و بی‌نقص. متاسفانه آنقدر بازار موسيقی هیپ‌هاپ (البته از لحاظ موسيقی و جنس آن و نه از نظر هوادار) کساد است که اين روزها هرگاه آهنگی خارق‌العاده توليد می‌شود، سران اين سبک موسيقی، سريعاْ اقدام به استفاده تجاری از اين دسته آهنگها می‌کنند تا در حقيقت سوء استفاده از نام يک آهنگ بزرگ و نوشتن اشعار با سطح پائين و قرار دادن آن روی تم اصلی آهنگ، آنها را به سود برساند. متاسفانه کلدپلی از اين قاعده مستثنی نيست. گروه Stonebridge روی تم آهنگ Clocks با استفاده از DJ و شعر آهنگ Put'em High (اثر گروه Stonebridge) ، هدف اصلی موسيقی اين آهنگ را به سمتی ديگر سوق می‌دهد. هدفی که هيچگاه مدنظر اعضای گروه کلدپلی نبوده است.
به‌هر‌حال در سال ۲۰۰۳ با همکاری استاد بی‌چون و چرای از دست رفته، مايکل کيمن بزرگ (روحش شاد) ، اقدام به اجرای سمفونيک آهنگ Politik نمودند. اجرائی تمام عيار از يک آهنگ! آنها شروع به شرکت در فستيوالها و برپائی کنسرتهای زيادی نمودند تا از اين طريق تمام شايعات قبلی را زير سوال ببرند. اجراهای موفق، يکی پس از ديگری به محبوبيت و شهرت آنها می‌افزود.
در سال ۲۰۰۵ با قدرت تمام سومين آلبوم خود را با نام X and Y عرضه کردند. از آهنگهای زيبای اين آلبوم می‌توان به The Hardest Part ،What If، Twisted Logic ،Talk و X and Y اشاره کرد. آثاری جالب و در خور گروه.
به نظر می‌رسد که ظاهراْ چیزی جلودار کلدپلی نیست. با توجه به ساختار موسیقیائيشان در این سبک آینده‌ای بس درخشان در انتظار آنهاست.

دیسکوگرافی:

Safety [EP] 1998

The Blue Room [EP] 1999

POP collection 1999

Brothers & Sisters [EP] 1999

Yellow [Single] 2000

Trouble [Single] 2000

Shiver [Single] 2000

Parachutes 2000

Don't Panic [Single] 2001

A Rush Of Blood To The Head 2002

The Scientist [Single] 2002

In My Place [Single] 2002

Clocks [Single] 2002

X & Y 2005

Talk [Single] 2005

شاد و پیروز باشید.

پ. ن: تیتر که از یه مقاله در ضمیمه نسل سوم جام جم چند سال پیش کش رفتم، بیوگرافی را هم که چندجا یه جور بدون منبع دیدم، پس معلومه...

[Leon]

یک اتفاق ساده و یک کنجکاوی در اینترنت باعث آشنایی ام با گروه وندیدا شد. قبل از اینکه خودشان را ببینم سایتشان توجهم را جلب کرد. با دیدن سایتشان فکر کردم خارج از ایران فعالیت می کنند. اما بعد فهمیدم در یکی از خانه های تهران همه این کارها انجام می شود. معمولاً خواننده ها و گروهها وقتی آلبومشان کامل می شود برای خودشان سایت اختصاصی درست می کنند ولی گروه „وندیدا” همزمان با کامل شدن آلبومشان سایتشان را هم کامل می کنند.

قرارم در سوییت یکی از چهار عضو گروه بود. همه بچه ها دانشجو اند و هرکدام در شهرهای مختلفی مشغول به تحصیل هستند. به همین دلیل بهترین زمان برای ملاقات ها و دیدن تمرین آن ها تعطیلات آخر هفته است. با چهره هایشان قبل ازآنکه خودشان را ببینم در سایتشان آشنا شده بودم. در اولین نگاه هر چهارتا را شناختم.


اعضای گروه راک وندیدا

„علی، بیس می زنم و ۲۳ سالم است.”
„پدرام، می خونم و گیتار می زنم ، همین خوشبختم”
„منم خوشبختم، محمدرضا هستم، بهم می گن” ممزی„، البته” تریک „هم میگن. توی دانشگاه بعضی وقتها چرکولک هم می گفتند. لید گیتار می زنم، بک وکال می خونم و چند تا از موزیک ها را با پدرام ساختم.”
„منم علیرضا هستم ، درامر گروه .”

خنده و شوخ طبعی آنها در اول صحبتها چندین بار جریان مصاحبه را از خط خودش خارج کرد و باعث شد از هر دری حرف بزنیم. اولین نکته ای که با دیدن سایتشان توجهم را جلب کرده بود با آنها درمیان گذاشتم. چشمانی با آرایش سیاه، عکسهایی است که از گروه وندیدا درسایتشان وجود دارد، دلیلش را از پدرام پرسیدم و او گفت: یکدفعه پیش اومد . من عکس اینجوری زیاد دیده بودم و همون آخرین لحظه با مداد چشم وسایه سیاه عکاسمان این کار را انجام دادیم . البته علیرضا حاضر به انجام این کار نشد چون می خواست به مهمانی برود به همین دلیل در عکسها عینک زده.

از ابتدا بیشتر حرفها را پدرام و محمد رضا گفتند و علی و علیرضا، با شیطنت هایشان آنها را همراهی می کردند.

پدرام درباره تاریخچه وندیدا گفت: برادرم به موسیقی راک گوش می داد و با این سبک آشنا بود، من هم علاقه مند شدم و شروع کردم به گیتار زدن و خوندن تا اینکه با محمد رضا در دبیرستان هم کلاسی شدم و اون هم گیتار میزد. محمد رضا ادامه داد: قبل از اینکه گیتار بیاد وسط، کل موزیک های مشترکی که بیشتر متالیکا بود و دوست داشتیم ریتمهاش را سر کلاس با دهن و دست می زدیم و می خواندیم. خلاصه کلاس را بهم می ریختم.

اولین بار برای عید مبعث توی مدرسه رفتیم آهنگ “Nothing Else Matters “ متالیکا را اجرا کردیم. اون موقع مدیر مدرسه ناخود آگاه ما را تشویق به ادامه این کار کرد به جای تنبیه و بازخواست، به ما گفت برای جلسه اولیا و مربیان هفته بعد هم دوباره آنرا اجرا کنیم. با علیرضا، که به درام علاقه داشت از طریق پسر خاله اش آشنا شدیم . علی، هم محله ای محمد رضا بود و کم کم علاقه مند شد به بیس زدن و از ۲۸/۲/۱۳۸۲ ما چهار تا کارمان را شروع کردیم. ما الان هم کار خودمان را مثل گذشته ادامه می دهیم، چون جو دانشگاه هیچ فرقی با دبیرستان برای ما نداره.

نخستین تجربه

پدرام که حالا به سخنگوی وندیدا تبدیل شده بود و هیچ نکته ای را جا نمی انداخت درباره شروع کارهای گروه وندیدا گفت: من یک آهنگ پاپ از ترانه لحظه دیدار اخوان ثالث شنیدم ، از شعرش خوشم اومد و با موزیک راک آن را امتحان کردم . به محمدرضا پیشنهاد دادم که باهم روی این سبک کار کنیم . او هم پذیرفت و بعد از یکسال کم کم درست شد. البته به دلیل مسائل و مشکلات مالی خیلی کند پیش رفت. درحقیقت آهنگ اول یک ماهه تمام شد ولی یکسال طول کشید تا ضبط بشه. اون آهنگ برای ما تجربه بود چون گروهی کار کردن هم روش مخصوص خودش را دارد.
از نظر نواختن ما وفتی وارد گروه شدیم ساززدنمان کامل بود. محمدرضا گفت : من از شش سالگی پیانو می زدم و برای گیتار هم پیش استاد های مختلف رفتم ولی خودم روی گیتار کار کردم . پدرام هم گیتار زدن را از پسر دایی هایش یاد گرفت. من و پدرام خودمان تمرین می کردیم . از هر استادی یک نکته گرفتیم و این خودش رمز پیشرفت ما ست ، علی و علیرضا هم آموزش های لازم را دیده بودند. ولی وقتی در گروه نواختنیم، کم کم به شخصیت گروهمان رسیدیم.

نجوای وندیدا

اسم گروه در ابتدا „نجوا” بود. روند کار را بعد از ساختن دو کار فارسی تغییر دایدم . با شعرهای انگلیسی شروع کردیم چون می خواستیم جهانی شویم . با این تصمیم تازه ، نام „نجوا” دیگر مناسب نبود و اسم گروه را به „وندیدا” تغییر دادیم . اسم فصل آخر کتاب اوستا „وندیداد” است یعنی„دیو ستیز”. محمدرضا گفت : دیدم „دال” آخر „وندیداد” اذیت می کنه و حذفش کردم و شد „وندیدا”. با وجود اینکه کارهای ما انگلیسی است ولی چون ایرانی هستیم اسم گروهمان را فارسی انتخاب کردیم .

محمدرضا گفت: قبل از ما گروههای دیگری بودند که راک را فارسی بخوانند مثل گروه „اوهام” که شعرهای حافظ را کار کردند ولی ما توانایی ترانه گفتن به زبان انگلیسی را داریم و با این روش مخاطب بیشتری پیدا می کنیم . به نظر من با سبک راک ، زبان انگلیسی بیشتر می نشیند.

راه و روش چهار دیوستیز

موزیک راک وهوی متال از زمان جنگ آمده و موسیقی اعتراض هستند . شعرهای ما بیشتر اجتماعی است ، موزیک معترض نمی سازیم و بیشتر کارهایمان یک راه و روش است. محمدرضا که ترانه ها را می نویسد و سپس با پدرام و بقیه گروه مطرح می کند گفت : البته اول موزیک ساخته می شود و بعد روی آن ترانه می گذاریم . چون همدیگر را کامل می شناسیم کارهایمان خود به خود پیش می رود و می دانیم از همدیگر چه چیزی می خواهیم.

وندیدا می نوازد

گروه وندبدا به جز دو کار اول فارسی شان، تا به حال پنج موزیک انگلیسی ساخته است. oment, Adapt me, From now on, No more to say و آخریش هم هنور اسمی ندارد. No more to say ، جریان آدمی است که مثبت نگر است ولی جو اطرافش منفی است ، در مشکلات گیر می افتد و آخرمی گوید „” No more to say". محمدرضا در توضیح کارهایشان گفت: کسانی که کارهای ما را گوش می دهند ، به گونه ای خودشان این مسائل را در زندگیشان دارند و حس می کنند.

Adapt me ، این آهنگ برای معاون دانشگاهی که محمد رضا در آن درس می خواند ساخته شده بود . او گفت: می خواست تیپ و ظاهر مرا تغییر بده ، آخر سر هم یا جای من بود یا او. بالاخره به خاطر مسائل فساد اخلاقی اخراج شد. البته هیچوقت این آهنگ ما را نشنید . در حقیقت این آهنگ مخاطبش آدمهایی هستند که درمدرسه، دانشگاه ویا جامعه می خواهند همه دنباله روی خطی باشند که آنها می گویند . ما طاقت نداریم و اصلاً اینطوری نیستیم.

Moment ، راجع به زندگی است. چه اتفاقهایی می افتد و چه چیزهایی را از دست می دهیم و حالا چگونه زندگی کنیم. From now on، از حالا به بعد ، یک حالت مقایسه ای دارد با افراد مختلف که هرکدام اشکالی در زندگشیان است ولی شاعر می گوید من اینجوری نیستم و زندگی می کنم.

همه اعضای گروه وندیدا برای ساختن موزیک ها یشان یکسال پولهایشان را جمع کردند، به قول خودشان „پول توجیبی هایمان یکسال خرج نشد و این سخترین کاربرایمان بود ولی به خاطرعشق به آهنگهایمان تحمل کردیم”. در حقیقت موزیک برای آنها همه چیز است. همه این سختیها ها برای رسیدن به هدف آخرشان یعنی جهانی شدن است. در گروه وندیدا همه چیز حس دارد. نت های هر آهنگی که می نوازند، از درونشان سرچشمه گرفته است.

[Leon]

سومین آلبوم «رضا یزدانی» به زودی منتشر می*شود: «هیس! » كه قبلاً اسمش «والیوم*ده» بود و 5-4 سالی است در انتظار مجوز در ارشاد خاك می خورد.

حالا بعد از گذشت این چند سال و تغییرات احتمالی از قبیل همین تغییر اسم آلبوم، هیس مجوز گرفته و قرار است به زودی زود منتشر شود.

یزدانی كه اخیراً به خاطر همكاری با «مسعود كیمیایی» نامش بر سر زبان*ها افتاده، این بار هم به سراغ ترانه*های «یغما گلرویی» رفته است؛ همانطور كه در آلبوم «پرنده بی*پرنده» (كه آن هم اول «كپ نكنین»* نام داشت) همكاری این دو نفر با موسیقی «حمید صدری» جواب داد و آلبوم خوبی حاصل شد.

آلبوم اول یزدانی هم آلبوم خوبی بود؛ «شهردل» با اشعار مولانا و موسیقی خود رضا. هر چند كه سبك و سیاق آن كلاً با آلبوم دوم فرق داشت.

یزدانی در «هیس» هم سبكی شبیه پرنده بی*پرنده را دنبال كرده؛ موسیقی پاپ و راك با ترانه*های مثلاً انتقادی- اجتماعی یغما گلرویی. چیزی شبیه «لاله*زار» كه مورد توجه كسی مثل كیمیایی قرار گرفت كه همه از سختگیری*های او باخبرند. كیمیایی مدت هاست كه دیگر با خواننده*ای همكاری نزدیكی نداشته. ولی حالا از رضا یزدانی خوشش آمده و بعد از فیلم «حكم»، این بار در «رئیس» هم به سراغ او رفته است. با این تفاوت كه این بار برخلاف دفعه قبل، ترانه فیلم به صورت اختصاصی برای «رئیس» ساخته می*شود، نه مثل لاله*زار كه از آلبوم دوم یزدانی انتخاب شده بود.

هیس هم مثل پرنده بی*پرنده توسط «دارینوش» منتشر می*شود؛ شركتی كه در تولید این قبیل كارها سابقه دارد.


حالا دیگر اغلب ما «رضا یزدانی» را به عنوان یک خواننده متفاوت پذیرفته ایم. مجموع خصوصیت های این هنرمند جوان، از او کاراکتری ساخته که با تکیه بر آن می شود گفت در سال های اخیر جای چنین خواننده ای در دایره گل و گشاد موزیک این مملکت سخت خالی بوده. اگر بت سازان و اسطوره پردازان دشنامم ندهند، بگویم کسی از تبار فرهاد و فریدون.

اما اگر کمی از هیجانزدگی اولیه فاصله بگیریم، این سوال پیش می آید که آیا می شود به او امید بست، و آیا رضا خواهد توانست جای خالی آن موزیسین های معترض سبیلو را برای ما پر کند یا نه؟

درباره مثلث های طلایی «صدا- کلام- موزیک» افسانه ها شنیده ایم؛ یعنی همان خواننده ها که ذکر خیرشان رفت، با یک ترانه سرای خوب به علاوه یک آهنگساز درجه یک پشتیبانی می شدند. آن ها وقتی به اوج صدا رسیدند که جزئی از یک تیم بودند. تیمی از بهترین های وقت، بلکه بهترین های تاریخ موسیقی ما.

حالا آیا رضا یزدانی هم چنین تیمی را در خدمت دارد؟ واضح این که الزامی برای کار تیمی نیست؛ همانطور که می بینیم رضا در ساخت موزیک آلبوم هایش خودکفاست! اما آنجا که کار را به دیگری سپرده چطور؟ آیا در ترانه هم خوب پشتیبانی می شود؟

ترانه های دو آلبوم اخیر یزدانی تماماً از سروده های «یغما گلرویی» هستند. شاعری که جدا از شهرت، از نظر درک شعر و قدرت خیال هم در میان هم قطارانش برتری خاصی دارد. ولی واقعیت این که وقتی یغما ترانه می گوید، سروده هایش سخت به زبان جاری می شوند. یعنی فاقد اولین خصوصیت یک ترانه خوب که شاید عدم پیچیدگی و سرعت حفظ شدن اش توسط مخاطب باشد، است.

شما را نمی دانم ولی شخصاً آرزو به دلم ماند یک بار آن ترانه «شمال» - که چقدر دوست اش دارم- را درست تا ته اش بخوانم!

شاید اگر یزدانی در انتخاب ترانه برای آلبوم هایش وسواس بیشتری به خرج بدهد، هم او به نتایج بهتری برسد و هم ما آن گم کرده مان را زودتر پیدا کنیم؛ بی سبیل هم قبول، اما کمی دلنشین تر و همچنان باشعور.

[Hamidreza.Zolfaghar]

قرار نبود به جز بخش انگلیسی بقیه ی بخش ها فارسی باشند ؟

[Amir]

نیکل بک Nickelback یک گروه موسیقی راک، اهل کشور کاناداست که در سال 1995 در آلبرتا، با حضور Chad Kroeger ، Mike Kroeger و Ryan Vikedal شکل گرفت. آهنگ "How You Remind Me" از سومین آلبوم این گروه "Silver Side Up" ، توانست در رده اول محبوب ترین آهنگ های کانادایی قرار گیرد و همزمان آهنگ برتر Billboard Hot 100 ، مجله مشهور آمریکایی"بیلبورد" شد.
این موفقیت که اولین بار نصیب گروه موسیقی کاناداییThe Guess Who در آلبوم American Woman شده بود، توسط گروه نیکل بک تکرار شد.

از میان جوایز معتبری که این گروه تا کنون موفق به دریافت آنها شده می توان به : نه جایزه از Juno Awards، بزرگترین جشنواره موسیقی کشور کانادا، یک جایزه American Music Award ، جایزه MTV Video Music Award برای آهنگی در فیلم "قهرمان Hero " و جایزه World Music Award برای پرفروش ترین آلبوم راک، اشاره نمود. نیکل بک علاوه بر موارد فوق که با دریافت جایزه همراه بود، در رشته های متعدد دیگری از جشنواره های مذکور نیز در لیست کاندیدها قرار داشته است. در چهارم دسامبر سال 2006 این گروه با کسب سه جایزه از پنج مورد کاندید شده در Billboard Music Awards ، موفقیت خود را مجددا تکرار نمود.


آخرین آلبوم این گروه با نام All the Right Reasons تا کنون بیش از 4.8 میلیون نسخه در سراسر آمریکا و بیش از 7 میلیون نسخه در سراسر جهان به فروش رسیده است.

هر چند بنیان گذاران این گروه از آلبرتا، شهر کوچکی در شرق کلگری Calgary کانادا برخاستند، در حال حاضر در ونکوور Vancouver شهری در جنوب غربی بریتیش کلمبیای کانادا British Columbia ساکن هستند. نام این گروه برگرفته از نیکل nickel ، سکه پنج سنتی کانادایی است که برادر Mike Kroeger در کافی شاپی که در آن مشغول کار بود، معمولا به عنوان بقیه پول به مشتریان بر می گرداند و همواره این عبارت را به کار می برد : " Here's your nickel back " به معنای "این هم سکه پنج سنتی، بقیه پول شما".

نیکل بک در ابتدا با حمایت قانون Cancon - قانونی که بر طبق آن هر گروهی جهت ورود به عرصه حرفه ای موسیقی کانادا، لازم است درصد مشخصی از آهنگ هایش از رادیوی سراسری این کشور پخش شده باشد- کارخود را آغاز نمود. آهنگ "Leader of Men " اولین موفقیت این گروه بود که متعاقب آن آلبوم Silver Side Up را منتشر نمودند. آهنگ "How You Remind Me" از این آلبوم به عنوان محبوب ترین آهنگ سال 2002 برگزیده شد و نیکل بک را به اوج شهرت رساند. پس از آن، تا به امروز کلیه آلبوم های این گروه با موفقیت چشمگیری مواجه شده است.

آهنگ "Photograph" نیکل بک نیز کاندید دریافت جایزه بهترین آهنگ سال در Juno Awards سال 2006 بود.

در ماههای مه و ژوئن سال 2006، نیکل بک با بون جووی Bon Jovi ، در برگزاری بخش اروپایی تور Have A Nice Day Tour همکاری نمود که طی آن در کشورهایی چون آلمان، جمهوری ایرلند، هلند، اتریش، سوئیس و نهایتا نیز انگلستان به اجرای کنسرت پرداختند.

آخرین آلبوم این گروه، با کاندید شدن در شاخه های : محبوب ترین گروه راک، بهترین آلبوم پاپ – راک و بهترین گروه آلترناتیو، در رده های بالای جدول کاندیدای سی و چهارمین دوره American Music Awards که در 21 نوامبر سال 2006 برگزار شد، قرار گرفت و توانست جایزه بهترین آلبوم پاپ – راک را به خود اختصاص دهد. در 15 نوامبر سال 2006 مقارن با سی و دومین سالروز تولد Chad، نیز نیکل بک در جشنواره World Music Award جایزه بهترین گروه راک را به خود اختصاص داد.

در حال حاضر اعضای نیکل بک در حال تهیه و تدارک ششمین آلبوم خود به سر می برند که طبق برنامه قرار است در اواخر سال 2007 یا اوایل 2008 روانه بازار شود و تا کنون هیچگونه اطلاعاتی در مورد جزئیات این آلبوم منتشر نشده است.

پنج آلبوم این گروه تا به امروز عبارتند از : Curb که ماحصل کار نیکل بک طی سالهای 1996/2002 است، The State در سال 2000، Silver Side Up در 2001، The Long Road در 2003 و All The Right Reasons در سال 2005. Brandon Kroeger نوازنده درام در سالهای 1996 و 1997 با گروه نیکل بک همکاری داشت، پس از او Ryan Vikedal از سال 2000 تا سال 2005 به عنوان نوازنده در این گروه فعالیت می کرد. در حال حاضر نیز اعضای گروه عبارتند از : Chad Kroeger خواننده اصلی و نوازنده گیتار دوم ، Ryan Peake نوازنده اصلی گیتار و خواننده دوم گروه، Mike Kroeger نوازنده گیتار، Daniel Adair نوازنده درام و پرکاشن


منبع : گفتگوی هارمونی

[Amir]

گروه گود شارلوت Good Charlotte در سال 1996 در مریلند آمریکا تشکیل شد. خواننده گروه Joel Madden و برادر دوقلو او بنجی Benji که هرگز ساز نزده بودند و آواز هم نخوانده بودند، بعد از تماشای کنسرت گروه رپ Beastie Boys در سال 1995 تصمیم گرفتند یک گروه موسیقی تاسیس کنند. بلافاصله با دوست دبیرستانی خود پل توماس (گیتار باس) ، آرون اسکولوپیو (طبل و درامز) ، و بیلی مارتین (گیتار) یک ارکستر تشکیل دادند. همه آن ها به انرژی پانک راک دهه هفتاد عشق می ورزیدند ولی آهنگ های ملایم تر و رمانتیک راک تجاری را نیز می پسندیدند. این گروه به تدریج فعالیت خود را در واشنگتن آغاز و در کنسرت های سالانه شهر خود شرکت می کردند و کم کم در پایتخت آمریکا نامی برای خود دست و پا کردند.
گود شارلوت در سال 2000 اولین آلبوم خود را برای نشر موسیقی Epic روانه بازار کرد. بلافاصله برادران دو قلو "مدن" در کانال معروف MTV بعنوان مجری(VJ) کاری برای خود دست و پا کردند و در برنامه موفق و سراسری All Things Rock فعالانه شرکت داشتند. همکاری با ام تی وی تبلیغ خوبی برای گود شارلوت بود و در طی این مدت آن ها توانستند آهنگ های موفقی تصنیف کنند. اسکولوپیو گروه را ترک کرد و بعد از تغییراتی، کریس ویلسون جای او را پر کرد.

در سال 2002 آلبوم The Young and Restless منتشر شد و دو آلبوم بعدی آن ها Lifestyles of the Rich and Famous و Anthem این گروه را به موفقیت جهانی رساند. در سال 2004 گود شارلوت با آلبوم پر فروش The Chronicles of Life and Death بازگشت موفقیت آمیزی داشت ولی ویلسون بعلت بیماری گروه را ترک کرد.

گود شارلوت در سال های اول با تراشیدن موی سر، آویزان کردن کردن گوشواره و نمایش خال کوبی، خود را به عنوان یک گروه پانک راک به نمایش گذاشتند ولی با چهارمین آلبوم Good Morning Revival آن ها وارد دسته بندی راک محافظه کار می شوند و یک کار عامه پسند و تجاری ارائه می کنند. البته در بعضی لحظه ها بسوی صدای پانک راک گرایش پیدا می کنند مانند رپ آهنگ Keep Your Hands Off My Girl یا ترانه Broken Hearts Parade که شباهت زیادی به سوپر گروه " گرین دی" دارد، البته با اضافه شدن ساز های بادی. ولی به خوبی می توان پیشرفت و پخته تر شدن گود شارلوت را احساس کرد: مانند آهنگ The River که درباره شهر لوس آنجلس نوشته شده یا آهنگ ملایم و رمانتیک Where would we be now که بعد از جدایی مدن از دوست دخترش Hillary Duff (خواننده معروف) تصنیف شد.

چه نام سبک گود شارلوت را راک پیشرفته بگذاریم چه راک تجاری با گرایش پانک، این گروه راه خود را پیدا کرده و موفقیت آن ها ادامه دارد.



منبع : آهنگ سرا

[.t.A.T.u]

خوب این پست را زدم به سه دلیل!
1. لینک تاپیک هایی که در این انجمن در مورد ال پی هست را اینجا حمع کنم
2. آلبوم هایبرد تئوری را بزارم
3. تاپیک را زنده کنم
4. یه خورده وعده بهتون بدم!!!
===================

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

========================

برای دانلود آلبوم هایبرد تئوری به صورت تک تک برید [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

===============
زنده شد!

===============

معانی اشعار و تمام موزیک-ویدئو ها + یه سری چیز دیگه در راه است!
=============

بای!

[booffalo]

اين هم سايتشونه : [ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]



دانلود 2 آهنگ زيبا از اين گروه

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]

[ میهمان گرامی برای مشاهده لینک ها نیاز به ثبت نام دارید]